เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Novelber2018pampamgirl
[Chapter 1.18] Turbulence เมื่ออา(กาศ)ปั่นป่วน
  • ธาดาอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นนั่งบนตัก แอบหอมแก้มขาวๆ ไปฟอดหนึ่ง เรียกเสียงคิกคักจากร่างที่หันหลังพิงอกเขา มือใหญ่ฉวยรีโมตคอนโทรลขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนชี้ภาพที่ปรมัตถ์วาดค้างไว้


    “นี่อา… แล้วอีกคนใครครับ พี่พีระหรือเปล่า”


    เด็กน้อยส่ายหน้า หัวคิ้วพันกันยุ่ง ยู่ปากเล็กน้อยแล้วใช้นิ้วชี้ป้อมๆ จิ้มที่อกตัวเองหลายที


    ธาดาร้องอ๋อ ยิ้มตาหยีแล้วเอาคางเกยไหล่เจ้าตัวเล็ก พร้อมใช้เสียงสองขอโทษขอโพยปรมัตถ์เป็นการใหญ่ที่เขาเข้าใจผิด


    “อาลืมได้ไงเนี่ย ว่ามัตถ์อยากเป็นนักบิน เนอะ”


    หัวกลมๆ ผงกขึ้นลงหลายครั้ง ก่อนเอี้ยวตัวกระซิบกระซาบ


    ถึงคนเป็นอาจะไม่แปลกใจที่เด็กน้อยพูดประโยคนั้นออกมา แต่มันก็ทำให้ธาดารู้สึกว่าปรมัตถ์กำลังทำสัญญากับเขา ไม่ใช่แค่พูดปากเปล่า


    “โตขึ้นมัตถ์จะขับเครื่องบินให้อาธาดานั่งคับ”


    “ขับพาอาไปไหนดีครับ” ธาดาอมยิ้มถามเสียงนุ่ม


    “Oktoberfest!”


    ธาดาหัวเราะครืนกับสถานที่ที่เจ้าตัวเล็กอยากพาเขาไป นี่ปรมัตถ์รู้หรือเปล่าว่าอ็อกโทเบอร์เฟสต์ถึงจะขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในเทศกาลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก แต่ก็ถือว่าเป็นงานรื่นเริงของคนที่นิยมชมชอบการกินการดื่ม ถึงแม้ในครั้งแรกของการจัดเทศกาลจะมีขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองงานอภิเษกสมรสระหว่างมกุฎราชกุมารลุดวิคแห่งบาวาเรียกับเจ้าหญิงเทเรซก็ตามที แต่ปัจจุบันคนทั่วโลกก็สนใจแห่กันไปเมาหัวราน้ำกันในงานนี้ัึถึงกว่าปีละหกล้านคน ถือเป็นงานเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ติดอันดับโลก


    เอาล่ะ… ถึงแม้เรื่องเมาเขาจะไม่ค่อยสันทัด แต่เรื่องสรรหาสรรพอาหารอร่อยรับประทาน ธาดาสู้ตาย ไม่ให้เสียชื่อคนไทยอยู่แล้ว!


    ธาดากอดพุงกลมๆ ไว้หลวมๆ น้ำเสียงยังเจือรอยหัวเราะเลียบเคียงถามหลานคนดีต่อ


    “จะพาอาไปอ็อกโทเบอร์เฟสต์ มัตถ์อยากกินขาหมูเยอรมันเหรอไง” ธาดายังขำไม่เลิก


    เด็กน้อยส่ายหน้ารัวๆ


    “ทำไมล่ะคร้าบ ตัวเล็ก”


    คนเป็นอาลากเสียงแหย่เด็กน้อยเพราะรู้สึกมันเขี้ยว พูดถึงขาหมูเยอรมันหนังกรอบๆ ก็น้ำลายสอขึ้นมาเลย แถมแก้มขาวๆ ตรงนี้ก็นุ่มอย่างกับหมั่นโถว…


    ขอกัดสักคำได้ไหม…


    จู่ๆ ปรมัตถ์ก็ขนลุกซู่…


    เด็กน้อยลูบแขนก่อนตอบเสียงเบา


    “มัตถ์พาอาธาดาไปกินได้ทุกอย่าง… อาชอบกิน อาแฮปปี้ มัตถ์แฮปปี้”


    หือ!?!


    ธาดาอยากจะหัวเราะแต่ก็หัวเราะไม่ออก…


    มัตถ์ชมอาใช่ไหมครับ หนูไม่ได้หลอกด่าอาว่าตะกละใช่ไหม…


    ตอนนี้ใครเดินผ่านมาก็จะเห็นเด็กน้อยนั่งเตะขายิ้มแย้มบนตักผู้ใหญ่ที่ทำหน้าคล้ายคนกำลังจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออกอยู่คนหนึ่ง…


    อะไรจะรู้ใจอาปานนี้ เจ้ามัตถ์เอ๊ย...

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in