เคยเข้าใจว่ารักครั้งแรกจะง่าย
แต่ความเป็นจริงกลับต้องเสียอะไรมากมายเพื่อให้ได้มันมาเพียงชั่วคราว
"สรุปใครชนะ"
"จะใครได้อีก"
"อือ"
เสียงถอนหายใจดังขึ้นตามมา เมื่อผลสุดท้ายของเกมเป็นไปตามที่เธอคาดไว้แต่แรก... ซึ่งนั่นหมายถึงคนที่เธอไม่อยากให้เป็นมากที่สุด
ทว่าก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เกมที่หมากบนกระดานมีชีวิต และคิงของเกมก็เดินเองได้โดยไม่มีใครควบคุม เบี้ยที่ถอนตัวออกมาเป็นเพียงผู้ชมก็คงทำได้แค่มอง
"ถามได้ไหม"
"..ได้ดิ"
"มึงถอนตัวทำไมวะแพม"
ได้ยินมาจะครั้งที่ร้อย
หลุดหัวเราะแห้งๆ ออกไป แต่ผู้ถูกถามก็ไม่ได้แสดงสีหน้าหงุดหงิดขนาดนั้น เพียงแค่จุดไฟที่ปลายบุหรี่ในมือ ก่อนจะส่งให้คนข้างๆ แทนที่จะสูบเอง
"ทำไมสงสัยเรื่องนี้"
"ก็ตอนแรกมึงอยากชนะจะตาย"
"แต่ตอนนี้แพ้แล้ว"
"..."
"เห็นไหม"
"ที่เลิกก็เพราะแพ้ไง"
"ต่อให้หยุดหรือเล่นต่อก็แพ้อยู่ดี"
คนที่ได้ฟังก็เพียงแค่พยักหน้าช้าๆ แล้วสูบควันนิโคตินเข้าปอดเช่นเดิม
"ก็แพ้มันทั้งหมดนี่ล่ะ"
"ไม่อะ"
"แพมแพ้มากกว่า"
สุดท้ายก็ต้องขอบุหรี่อีกตัวมาคาบไว้อย่างช่วยไม่ได้ ปล่อยให้เขม่าควันฟุ้งในอากาศ ปะปนกับลมหายใจที่เห็นได้ชัดท่ามกลางอากาศอันหนาวเหน็บของนิวยอร์กในช่วงคริสต์มาส
น่าเสียดาย
"เพราะรักไปแล้ว"
"..."
"เนี่ย แพ้ราบคาบ"
ลิสต์สิ่งที่อยากทำด้วยกันในวันคริสต์มาสยังไม่คืบหน้าเลย
"เล่นกับใจคนมันสนุกนักเหรอวะ"
"มึงกลืนน้ำลายตัวเองนะแพม ตอนแรกก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร"
"เออ มันทำไมนัก"
หงุดหงิด
คงต้องยอมรับว่าตัวเองกำลังหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้ สภาพในตอนนี้คงเหมือนคนที่แพ้แล้วพาล ไม่มีใครมาสนใจหรอกว่าสิ่งที่ตั้งใจจะสื่อออกไปจริงๆ คืออะไรกันแน่ ในเมื่อสถานะที่มีไม่เพียงพอที่จะเรียกร้องอะไรทั้งนั้น
"อินอะไร"
"ก็แค่เกม"
"ก็นี่ไง ชนะแล้วก็พอดิ"
"เรื่องของกู เรื่องของแฟนกู"
"มึงเป็นแค่เพื่อน อย่าเยอะ"
เค
Tiwakorn : เจร้องไห้
kRai : ปล่อยวางเหอะ
Tiwakorn: ทำได้ก็เหี้ย
kRai: แต่มึงก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกันมั้ย
Tiwakorn: ทำไมไม่เป็นกูวะ
kRai: มึงสู้ไม่ได้ไงแพม
Tiwakorn : เคน ยู อีเหี้ย
kRai : 55555
kRai : เหล้ามั้ย
Tiwakorn : ยังอยากอยู่กับเจ
kRai : ก็รอเจนอนแล้วค่อยออกมา
Tiwakorn : งั้นก็ได้
ถ้าย้อนอดีตได้
สิ่งเดียวที่อยากกลับไปแก้ไข คือไม่ตอบตกลงไปในคืนนั้น
ทำไมคนเราต้องยอมเสียอะไรมากมายเพื่อให้ได้บางสิ่งมาเพียงชั่วคราว
จนวันนี้ เธอเองก็ยังให้คำตอบไม่ได้
เพราะไม่ว่ามองกลับไปเมื่อไหร่ ก็ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่เสียไปนั้นคุ้มกับที่ได้มาเลยสักครั้ง
รู้เธอมีเหตุผลอะไรสักอย่าง
ที่ทำให้เธอไม่คิดจะอยู่กับฉัน
อาจเป็นเพราะเธอแค่เหงาใจในวันที่เราพบกัน
เธอแค่มีความสุข แต่ว่าเธอไม่ได้รักกัน
แต่ฉันรัก รักเธอไปแล้วทั้งใจ
รู้ฉันรู้ว่าเธอต้องไป
แต่อยากจะขอร้องเธออีกครั้ง
Tiwakorn : คว้าดาวไม่ได้จริงๆ ว่ะ
Tiwakorn : มันเป็นกูไม่ได้จริงๆ
L : ไรอีก
Tiwakorn : ไม่มีไร
Tiwakorn : ฝากขอโทษเขาแทนกูด้วย
"เคยมีอะไรกับแฟนเพื่อน หัก 3 ไม้"
"ใครหักบ้างน่ะ"
"โห แรงมากแม่"
คำถามแปลกๆ ของรุ่นพี่เล่นเอาคนที่ยังสนุกกับเกมในวงชะงักไปนิดหน่อย
หันไปมองรุ่นน้องปีหนึ่งที่กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคน ท่าทางเขินอายจากการแสดงออกว่าแพ้ในตานี้ทำเอาบางคนหัวเราะไปด้วย บางคนก็เอ่ยแซวถึงวีรกรรมเด็ดนั่น ส่วนบางคนก็แอบหงุดหงิดเพราะคิดว่ามันไม่ถูกต้อง
ทิวากรแค่นหัวเราะ ใช้จังหวะนั้นหักไม้ของตัวเองไปอีกสาม... โดยไม่ปล่อยช่องว่างให้ใครสังเกตแม้แต่คนเดียว
พฤ. : คำถามอย่างเด็ดด
Mei : กูแบบ หื้มเลย
Mei : ทำไมมันเหี้ยจังวะ
Mei : กูแค่สงสัย ไม่ตะขิดตะขวงเลยเหรอ
Mei : เหี้ย แฟนเพื่อน
Ppam : เนอะ
โปรดรักฉันรักฉันเถอะนะ
จะไม่ทำให้เธอเสียใจ
- please
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in