“แกปลอดภัยก็ดีแล้ว”

ประโยคจากบทสนทนาในช่องแชทเฟสบุคเด้งขึ้นมาผ่านหน้าจอการแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือตอนนั้นประมาณสองทุ่ม เบื้องหน้ามีเพียงเคอร์เซอร์กระพริบถี่ๆของโปรแกรมไมโครซอฟเวริดเท่านั้นที่กำลังเคลื่อนไหวในจอสี่เหลี่ยมเป็นเพื่อนผมในคืนที่การงานรุมเร้าเช่นคืนนี้

ชีวิตผมแทบไม่ได้รับรู้ข่าวสารอะไรเลยหากไม่เล่นโซเชียลเน็ตเวิร์ค จนหลายหลายคราวต้องเดือดร้อนให้ข่าวสารเดินทางมาหาเองเฉกเช่นขาวการระเบิดกลางเมืองแบบวันนี้ ไม่นานหลังจากที่ข่าวออก เริ่มมีเพื่อนทักทายและโทรมาคอยถามไถ่หลายคนเปิดบทสนทนาว่าตอนนี้อยู่แถวสยามรึเปล่าและเริ่มแจ้งข่าวร้ายเกี่ยวกับสถานการณ์บ้านเมืองให้ฟัง

อย่างที่หลายคนรู้ข่าวหน้าเศร้าอันนั้นดีอันที่จริงวันจันทร์ที่ผ่านมา ถ้าผมตัดสินใจยืมหนังสือจากห้องสมุด TKpark ต่ออีกสัปดาห์หนึ่ง วันนี้จะถึงวันกำหนดส่งคืนและแน่นอนว่าผมคงต้องพาตัวเองเข้าไปอยู่ใกล้กับโศกนาฏกรรมนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผมคงไม่อาจเห็นแก่ตัวนิยามว่าตัวเองเป็นผู้โชคดีได้
ในขณะที่อีกหลายคนต้องกลายเป็นผู้โชคร้ายโดยไม่ทราบสาเหตุ

หน้าห้างบริเวณนั้นแม้เวลาเย็นจะล่วงผ่านไปอย่างปรกติแต่ลึกๆ ผมเชื่อว่าพ่อค้าแม่ค้าและผู้ที่สักการะพระพรหม เขาต่างมีความหวังและกำลังทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อใครซักคน ไม่ว่าจะเป็นการประกอบอาชีพสุจริตหรือขอพรภาวนา

เพียงไม่นานหลังเพื่อนคนนั้นเล่าเรื่องราวจบลงหน้าฟีดเฟสบุ๊กและทวิตเตอร์ก็ค่อยๆทยอยเต็มไปด้วยข้อข่าวและข้อความไว้อาลัยหนึ่งในนั้นมีของผมอยู่ด้วยผมคงทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าหวังให้มีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตน้อยที่สุดแต่อีกจุดหนึ่ง สมรภูมิการแย่งกันแสดงความไวในการแสดงข่าวก็บีบเร้าให้หลายคนเริ่มปล่อยภาพผู้บาดเจ็บและล้มตายผ่านไปบนหน้าฟีดด้วยความหวังดีหรือเพื่อยืนยันว่าฉันไม่ได้โกหกนะ ก็ไม่อาจจะทราบได้

ที่น่าเศร้าคือทั้งกรุ้ปไลน์และกรุ้ปเฟสบุ้คต่างผลิตและส่งต่อภาพซ้ำเสียจนมันตอกย้ำความสูญเสียจนแทบจะจดจำได้ทุกรายละเอียดเชื่อว่าหลายคนรู้สึกเช่นเดียวกัน มันเยอะเสียจนหลายคนต้องออกมาห้ามปราม

การสูญเสียเป็นเรื่องน่าเศร้าอยู่แล้ว
และมันคงน่าเศร้าหนักขึ้นแน่ๆ
หากการสูญเสียนั้นเกิดขึ้นโดยผู้คนหลายคนพร้อมกัน 

เราจะแข่งขันกันชิงความเป็นใหญ่ในโลกเสมือนกันทำไมยอดไลค์ยอดแชร์โดยไม่ได้กลั่นกรองอาจหลุดล่องไปในหลุมดำอันไร้ของเขตของเทคโนโลยีโดยไม่สามารถหวนคืนมาแก้ไขอะไรได้อีกแล้วผมจำได้ว่าหลังจากเหตุการณ์นั้น มีประกาศออกมาอยู่สองสามชิ้นซึ่งเพียงไม่นานมันก็ถูกส่งต่อไปยังอุปกรณ์อื่นๆแล้วสารพัดแล้วหลายคนเลือกส่งต่อๆไปโดยไม่ได้ตรวจทานข้อมูลเสียก่อนจนผู้เกี่ยวข้องต้องออกมาแก้ข่าวนั้น แต่ถึงแม้ว่าจะยืนยันแล้วว่านั่นเป็นข่าวลวงแต่หลายคนก็ยังคงส่งต่อกันอยู่

เรากำลังทำร้ายกันด้วยความกระหายพื้นที่แสดงตัวตนอยู่หรือเปล่า

ช่วงนี้เป็นช่วงสภาพจิตใจหลายคนอ่อนไหวรวมไปถึงผมด้วยและคิดว่ารูปน่ากลัวนั้นรังแต่จะเพิ่มความวาดผวาและบาดแผลให้ใครซักคนที่ได้เห็นมันแน่ๆและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าคนในภาพนั้นเป็นคนสำคัญในชีวิตของใครซักคน

“คนสำคัญในชีวิตนะหรือ ก็คือคนที่โทรหาเราและเราโทรหาหลังจากรู้ว่ามีระเบิดนั้นแหละ”

พี่นักเขียนที่เคารพของผมคนหนึ่งโพสผ่านทวิตเตอร์แบบนี้(@jirabell) นี่เองอาจเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าในสังคมกว้างใหญ่เรายังมีคนสำคัญอยู่ และทุกคนต่างรู้ดีว่าถ้าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นอะไรไปหัวใจอีกที่เหลืออยู่อาจบุบสลายเราจึงอยากได้ยินเสียงหรือข้อความยืนยันตอบกลับว่าว่าเขายังมีชีวตอยู่ดี

ไม่นานนักหลังจากข่าวเริ่มออกทางทีวีแม่เป็นเบอร์โทรศัพท์สายแรกที่ปรากฏขึ้นมาโดยไม่ต้องถามเลยว่าน้ำเสียงเป็นห่วงผมแค่ไหน ผมตอบกลับไปว่าสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ผมยังเคลียงานค้างอยู่ที่ทำงานอยู่เลย

แต่ละคนอาจมีความเชื่อถึงเบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้ต่างกันซึ่งจนกว่าจนยืนยันได้ชัดเจน เราคงไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะไปกล่าวหาใครแต่ไม่ว่าอย่างไร ในวันนี้วันที่หน้าอกด้านซ้ายเรายังสัมผัสได้ถึงหัวใจที่สั่นไหวและเศร้าใจได้อยู่นี่คือเครื่องยืนยันเพียงพอแล้วถึงการมีชีวิตในฐานะมนุษย์ความเศร้าที่เพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ของเราต้องสังหารกันเองมันเจ็บปวดจนเรารู้สึกได้ ไม่ว่าเราจะอยู่มุมใดของโลก

คนตายไม่อาจฟื้นคืนได้แต่เราสามารถใช้ชีวิตแทนเขาได้

จากวันนี้ต่อไปผมเองก็ยังคงต้องเดินทางไปทำธุระแถวนั้นอยู่บ่อยๆ ไปยืมหนังสือ ไปร้านกาแฟพบเจอมิตรสหาย และดูหนังราคาย่อมเยา ผมคงเดาไม่ได้ว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะมีสิทธิ์เกิดอีกเมื่อไรอาจจะเป็นพรุ่งนี้ หรือหนึ่งเดินข้างหน้า และถ้ามันดันเกิดขึ้นจริงลมหายใจสุดท้ายอาจสั้นเกินกว่าได้กล่าวคำลากับใครซักคน

และจนกว่าจะถึงตอนนั้นในวันนี้ที่หัวใจยังสั่นไหวได้อยู่
ผมไม่รู้ว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงหรือไม่
แต่ผมขอภาวนาให้บ้านเมืองสงบโดยเร็ว

ขอให้คนที่ผมรู้จักทุกปลอดภัย
และถ้าเป็นไปได้
ขอให้เลิกแชร์ภาพอุบัติเหตุสยองๆกันนะครับ

แค่นี้ก็พวกเราก็เศร้าใจกันมากพอแล้ว.......

#prayforbangkok

----------------------

(โพสครั้งแรกในวันที่บ้านเมืองเกิดเหตุการณ์ระเบิดอันน่าเศร้าใจ..และคงไม่มีใครลืมเรื่องราววันนั้น)