ปานหยาดน้ำผึ้ง แปลจากบทกวีนิพนธ์ภาษาอังกฤษเรื่อง 'milk and honey' ของ รูปี กอร์ นักเขียนหญิงเชื้อสายอินเดียสัญชาติแคนาดา (แปลโดยคุณพลากร เจียมธีระนาถ) เป็นหนังสือขายดีของ New York Times Bestseller ติดต่อกันหลายสิบสัปดาห์ และเป็นหนังสือที่มีชื่อเสียงมากใน pinterest และ instagram (เสิร์ชแท็กชื่อเรื่องไปนี่ขึ้นรูปเยอะแยะไปหมด)

(มันทำให้เรานึกถึงข่าวที่ศิลปินเกาหลีวง The East Light โดนโปรดิวเซอร์ทำร้าย น้องที่เป็นเยาวชนบอกกับพ่อแม่ว่าจะอดทน ต้องทนเพื่อให้ได้มีผลงาน ซี่งมันแย่มาก ๆ พอได้เห็นแผลที่น้อง ๆ โดนเอาไม้เบสบอลฟาด เอาสายกีตาร์รัดคอ มันเกินกว่าการทำเพราะหวังดีแล้ว แบบนี้มันโรคจิตชัด ๆ)

(ส่วนตัวชอบ ยามร้าวรานใจฉัน ไม่เพียงเศร้าสลด ฉันแหลกสลาย มาก ๆ ชอบจังหวะคำ ไม่รู้ว่าคุณพลากรตั้งใจไหม แต่ชอบจริง ๆ ค่ะ)

บทนี้เห็นภาพดี คนเรามักทุ่มเทให้กับอะไรบางอย่างเกินไปจนลืมเผื่อใจ ผลกลับมาเลยรุนแรงพอ ๆ กับตอนที่เทใจให้ไป ยิ่งรักมากเท่าไหร่ ยิ่งแหลกสลายมากเท่านั้น

ส่วนบทสุดท้ายคือ "เยียวยา" จะเรียกว่าเป็นบทสรุปก็ได้ หลังจากผ่านเรื่องราวอันแสนสาหัสในชีวิตกันมามาก เราว่าบทนี้เหมาะกับการส่งให้คนที่เรากำลังห่วง หรือกังวลเกี่ยวกับเขาอ่านมาก ๆ มีหลายบทที่อ่านแล้วรู้สึกให้กำลังใจ

เราชอบอันนี้ เหมาะกับคนทำงานสร้างสรรค์ดี

ไม่สำคัญว่า
มีใครกี่คน
ชื่นชอบงานศิลปะของเรา
แต่สำคัญว่า
ตัวเราเองนั้น
ชอบมันมากแค่ไหน
ซาบซึ้งตรึงใจเพียงใด
และเราทำมัน
จากใจจริงหรือไม่
จงอย่าละทิ้ง
ความจริงใจ
เพียงเพื่อ
เอาใจใคร

- ถึงกวีหนุ่มสาว

(FYI: รูปี กอร์ คือนักเขียนคนหนึ่งที่โดนโจมตีอย่างหนักเพราะงานของเธอหัวรุนแรงเกินไป และไม่เป็นที่ชอบใจของคนที่เห็นต่างกับเฟมินิสต์ เธอให้สัมภาษณ์กับเอ็มม่า วัตสัน ใน Our Shared Shelf ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับสิ่งที่เธอเขียนคล้ายกับการมีคนรัก และเธอไม่ต้องการให้มือที่สามเข้ามายุ่มย่ามเรื่องระหว่างเธอกับงานของเธอ -- แนวคิดแบบนี้ก็เจ๋งดีนะ 555)

หลายคนอาจจะมองว่า เราจะมั่นหน้าในงานของเราไปไหน 55 แต่ไม่ว่ามันจะออกมาดีหรือไม่ อย่างน้อยเราต้องมีความเคารพในสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นมา และภูมิใจในมัน เราคิดว่าบทนี้ตั้งใจจะสื่ออย่างนั้นนะ

พออ่านจบก็พอจะเข้าใจว่าทำไมมันถึงขายดีนัก หนังสือเล่มนี้มีช่วงให้หยุดคิดหลายบทเลย บางบทอ่านไปแล้วต้องพักก่อน บางบทกระแทกใจมาก บางบทไม่ตรงใจก็อ่านผ่าน ๆ ไป แต่ภาพรวมคือของดี สมควรอ่านสักครั้ง

และอย่าลืม รักตัวเองให้มาก ๆ นี่คือหนังสือที่ตั้งใจจะสื่อเรื่องนี้อย่างชัดเจนที่สุด

แหล่งอ้างอิง

• รูปี กอร์.  (2561).  ปานหยาดน้ำผึ้ง.  พลากร เจียมธีระนาถ แปล.  เฮอร์ พับลิชชิ่ง: นนทบุรี.