ตัดสินใจเขียนขึ้นเพราะมีคนสงสัยเยอะว่ามันคืออะไร เป็นได้ไง ตอนไหน บลาๆ จะมาไล่เรียงและเล่าให้ฟังเผื่อใครกำลังมีอาการแบบเดียวกัน จะได้เฝ้าระวัง และเช็คตัวเองได้นะคะ
อันนี้เล่าจากประสบการณ์และสิ่งที่เจอมาเนอะ เป็นปอดรั่ว 5 ครั้ง เหมือนหนัง 5 ภาคอะ ภาคแรกปฐมบทภาค 2 จะพีคๆหน่อยภาคต่อๆไปเป็นไง มาลองอ่านดูนะคะ คิดว่าแต่ละเคสก็คงมีความเหมือนและต่างกันนิดๆหน่อย ตามปีที่เป็น วิทยาการการแพทย์ที่พัฒนาแล้วอีก พูดตามภาษาคนเอ๋อๆที่ไม่ได้เรียนหมอนะ ถ้าคำไหนมั่วๆมาบอกนะคะเดี๋ยวแก้ให้
เราเป็นปอดรั่ว (pneumothorax) ครั้งแรกตอนม.6 วันนั้นมีคอนเสิร์ตที่โรงเรียนก็ไปเต้นๆแหกปาก แล้วอยู่ๆก็เหนื่อยแบบหายใจไม่ทันเลย ตอนแรกคิดว่าหอบ (โรคประจำตัว) แต่อาการมันต่างตรงที่ทุกครั้งที่หายใจเข้ามันจะเจ็บที่บริเวณไหล่และหลังเหมือนมีคนเอาเข็มมาทิ่มจึ้กๆ จนหายใจเข้าไม่ได้ พี่พาไปส่งห้องพยาบาล เราก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร หายใจเร็วจนเป็นไฮเปอร์ ครูก็รีบโทรตามพ่อแม่มา แต่ผ่านไปสักพักก็หายแม้จะยังเหนื่อยๆอยู่ พ่อแม่มารับกลับไม่ได้พาไปโรงพยาบาล แต่ผ่านไป 2 วันแม่ก็ยังเห็นว่าทุกครั้งที่เราหายใจเข้าลึกๆจะจิ้มๆที่แถวไหล่และไหปลาร้าเหมือนเจ็บๆ เลยพาไปหาหมอ X-ray ดูพบว่าเป็นปอดรั่ว แต่ร่างกายมันฟื้นเอง ก็ต้องระวังอย่ายกของหนัก อย่าใช้ปอดเยอะเกิน
โรคนี้เมื่อก่อนส่วนใหญ่จะเป็นกับผู้ชาย สูง ผอม เดี๋ยวนี้ก็เริ่มมีผู้หญิงผอมเป็นบ้างประปราย วัยรุ่นเป็นเยอะด้วย
ภาพตัวอย่างตอนเป็นปอดรั่ว
เราคิดว่าเป็นโรคที่ไม่ร้ายแรงเพราะมันดูจะฟื้นเองได้ เลยใช้ชีวิตแบบปกติ แต่ก็ได้ความรู้มาว่าจะต้องระวังอะไรบ้าง เป็นไฮเปอร์ต้องทำยังไง
กระทั่งขึ้นมหาลัยปี 3
วันนั้นเราไปเที่ยวสยามกับพี่สาวและน้องชาย พี่สาวลืมของจนต้องวิ่งจากพารากอนไปสยามแสควร์แล้ววิ่งกลับมาเข้าโรงหนัง ตอนดูพี่มากพระโขนงก็ขำๆ แต่ที่แปลกๆก็คืออยู่ๆมันเริ่มเจ็บอีกแล้ว
พอออกจากโรงหนังมากินข้าวเราก็รู้สึกได้เลยว่ากินไม่ไหว มันเจ็บไหล่ มันเหนื่อยๆ ซีกซ้ายเหมือนจะไม่มีแรง จนต้องบอกน้องว่าเรียกแท็กซี่กลับตรงนี้เลย คิดว่าแค่กลับไปพักน่าจะหาย กลายเป็นว่าหลังอาบน้ำเสร็จ มึนหัว หายใจเข้าแล้วเจ็บจี๊ดที่ซีกซ้ายตั้งแต่ไหล่ไปถึงกลางหลัง พอหายใจออกมันก็รู้สึกหน่วงๆ ยิ่งหายใจก็ยิ่งเจ็บ แขนซ้ายชาไปหมดเหมือนร้าวไปครึ่งซีก จังหวะนั้นรู้ทันทีว่ามันเริ่มอันตรายละเพราะเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง หัวตื้อๆ แม่ตัดสินใจพาไปโรงพยาบาลในคืนนั้นทันที
เราโดนส่งไปห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล ให้ออกซิเจนและรีบพาไป X-ray โชคดีหน่อยที่เรารู้มาก่อนว่าอาการนี้อาจจะเป็นปอดรั่วเลยรีบบอกหมอ พอดูผลตรวจก็เห็นเลยว่าปอดข้างซ้ายเล็กกว่าข้างขวาและน่าจะกำลังแฟบลงเรื่อยๆ
*อธิบายให้เข้าใจง่ายๆ ก็เหมือนในปอดมีถุงลมเล็กๆ อยู่แล้วด้านบนมันแตกโป้ะ ทำให้เกิดรูรั่ว ลมมันก็ออกมาจากปอดเรื่อยๆ พอเยื่อหุ้มปอดด้านนอกมีลมมาแทนที่ มันก็ดันปอดให้เล็กลง
อันนี้ภาพรั่วครั้งที่ 3 จะให้ดูว่าเส้นสีขาวๆที่เห็นก็คืออากาศที่เราสูดเข้าไปมันจะยาวไปทั่วปอด (ในวงกลมดำ) แต่วงกลมแดงมันจะเป็นสีดำปี๋ซึ่งหมายความว่าไม่มีอากาศไปถึง
คืนนั้นหมอผ่าตัดเล็กให้โดยการเอาสายยางเส้นผ่าประมาณ1.5เซน (ไม่แน่ใจ) จิ้มเข้าไปข้างชายโครงเพื่อเอาลมออกจากส่วนเยื่อหุ้มปอดเพื่อหยุดการแฟบของปอด
หลังจากนั้นต้องใช้เวลาในการรอให้ลมออกมาจากปอดให้ได้มากที่สุดซึ่งวิธีที่ดีที่สุดคือใช้ไตรโฟร ดูดลูกบอลให้ขึ้นไปที่จุดสูงสุดทั้งสามลูก (อันนี้ถือว่าปอดแข็งแรง) บอลแต่ละลูกจะบอกปริมาณอากาศที่เราสูดเข้าไป (ลูกแดงขึ้นก่อนแล้วก็ถัดๆมา) การทำเช่นนี้จะช่วยให้ปอดขยายตัวได้เร็วขึ้น ซึ่งตอนนั้นแค่ลูกแรกก็เต็มกลืนแล้ว
หน้าตาของไตรโฟล
คนบางคนแค่เจาะเอาลมออก พอปอดเต็มก็ดึงสายออกแล้วถือว่าจบกันไป
แต่มีอีกวิธีที่ทำให้หายแบบลาก่อย คือผ่าตัดแล้วเย็บรอยรั่วเลย ซึ่งหมอจะทำการสอดกล้องไปเย็บรอยรั่วด้วยแม็กไทเทเนียม (ไม่ดังตอนตรวจจับโลหะนะ) ในปอดเรายังมีถุงลมเล็กๆอยู่ โอกาสที่จะแตกอีกมีแน่นอน หมอจะขูดรอบๆเพื่อสร้างพังผืดให้ปอดติดกับเยื่อหุ้มปอด เพราะงั้นถึงถุงลมจะแตกอีกแต่ปอดจะไม่แฟบลง
ช่วงผ่าตัดก็ดมยาสลบ ฟื้นอีกทีหลังจากนั้น 3 ชั่วโมง ขอบคุณวิทยาการทางการแพทย์ปัจจุบันที่ทำให้เราได้แค่แผลเป็นสองจุดตรงสีข้างเล็กๆ
นี่ตอนเข็นไปผ่าตัดจะเห็นว่ามีสายโยงออกมาจากตัวต่อเข้ากับขวด เอาไว้ใช้ไล่ลมค่ะ
หลังผ่าเสร็จ สายยางที่เอาลมออกยังติดอยู่กับตัวไม่หายไปไหน ต้องดูดบอลกันรัวๆจนขึ้น 2 ลูก (ลูก3 ขึ้นยากมากกก) ให้ปอดขยายใหญ่ขึ้น ระหว่างนั้นก็ต้อง X-ray ทุกวันเพื่อดูสภาพปอด พอปอดอยู่ในสภาพโอเคหมอก็ดึงสายออกแบบสดๆ ไม่ฉีดยาชาอะไรทั้งนั้น (มีความซาดิส 555) เขาจะให้หันข้างหายใจลึกสุดแล้วกลั้นไว้ จนหมอดึงออก แปะโน่นนั่นนี่เสร็จถึงจะหายใจได้ แผลจากสายยางไม่เย็บ ให้สมานเอง(เราตกใจตอนหมอกระชากจนเผลอกระตุกนิดนึง หมอว่าเลยว่านี่แอบหายใจใช่มั้ย! TT ไม่ดีนะคะทุกคน มันจะทำให้ลมหลุดเข้าไปนิดนึง)
ตั้งแต่เริ่มรั่วจนถึงดูอาการก็กินเวลาไป 2 อาทิตย์พอดูดขึ้น 2 ลูกหมอก็ให้กลับบ้าน ที่เหลือก็เป็นเรื่องของการพักฟื้นและการบริหารปอด หมอนัด Follow up เรื่อยๆเป็นเวลา 1 ปี พร้อมกับข้อห้ามมากมายเช่น ห้ามหัวเราะหนัก ช่วงแรกๆก็ไม่มีอารมณ์จะหัวเราะเหมือนกัน เจ็บบบ
** ห้ามขึ้นเครื่องบินและดำน้ำเป็นเวลา 1 ปี และ ห้ามยกของหนัก ** อันนี้สำคัญมากเพราะความดันเปลี่ยนและการยกของหนักส่งผลต่อปอด
หลังผ่าก็เคยรู้สึกหายใจแล้วเจ็บๆตอนขึ้นเขา แต่สักพักก็หายเอง เลยคิดว่าอาจมีการแตกแต่ปอดไม่แฟบแล้ว จริงๆเรื่องควรจบที่ตรงนี้
หลังจากนั้นผ่านไปอีก 4 ปี ....แต่แล้ว!!
วันเสาร์ที่ 19 สิงหา 2017 เรากำลังนั่งดูทีวีแล้วก็ขำๆกับแม่ อยู่ๆก็รู้สึกว่ามันกลับมาแล้วว อิความรู้สึกหายใจแล้วเจ็บที่ช่วงไหล่ลามไปหลัง ยิ่งพอลองหายใจลึกๆมันจะมีช่วงจึ้กๆเหมือนมีคนเอาเข็มมาจิ้มจี๊ดๆ เนื่องจากว่าเคยเป็นมาแล้ว ครั้งนี้เลยพยายามดึงสติ ค่อยๆหายใจเข้า (ถึงจะเจ็บมาก) แต่ถ้าไม่พยายามหายใจช้าๆจะเป็นไฮเปอได้และอาจหนักกว่าเดิม มือเริ่มรู้สึกชาๆแต่ยังขยับได้เลยให้น้องเอาถุงก๊อปแก็ปมาครอบจมูกกับปากดู แขนก็ค่อยๆชาน้อยลง
ตรวจสอบกับตัวเองด้วยการถามย้ำซ้ำๆว่า “นี่เจ็บปอดหรือเจ็บกล้ามเนื้อ?” เราเชื่อว่าบางคนต้องเคยหายใจแล้วอยู่ๆเจ็บ แต่บางทีมันอาจจะเกิดจากการหายใจและกล้ามเนื้อขยายก็เลยปวดหลังหรือเจ็บหลัง ต้องพยายามแยกให้ออกก่อนว่าเจ็บอะไร เราลองหายใจเข้าลึกๆ ดูว่าเจ็บมั้ย แล้วลองกลั้นหายใจเพื่อเทียบว่าถ้าไม่หายใจแรงจะยังเจ็บหลังมั้ย ตอนนั้นความรู้สึกมันใกล้เคียงกับ 4 ปีก่อนมากก ต่างตรงที่ว่าเบาบางกว่า อย่างเช่น มือเราเย็นรู้สึกชาเล็กๆแต่ยังขยับแบบยกขึ้นได้กำมือได้ ไม่ได้มึนหัว รู้สึกเจ็บแต่ยังหายใจไหว ไม่แบบเจ็บจนไม่อยากหายใจ ช่วงตอนระหว่างลุกขึ้นกับนอนลงเจ็บมากกก พยายามคิดว่าคงจะแตกแหละ แต่ไม่น่าแฟบมั้งง ก็ผ่าไปแล้วนี่นา ข้างเดิมเลย!
ตัดสินใจรอจนวันจันทร์ ทั้งๆที่ยังเจ็บอยู่ ไปโรงพยาบาลบอกหมอว่าสงสัยปอดรั่วข้างเดิม หมอบอกจะเป็นได้ไงผ่าแล้วไม่ใช่เรอะ ส่งไป X-ray ได้ความว่า รั่วอีกแล้วจ้าาา //จังหวะนั้นสติหลุดและภาพในอดีตฉายวาบเข้ามาละ 55555
จะเห็นเส้นปอดเลยว่ามีช่วงถมดำเล็กๆด้านบนซึ่งนั่นคืออากาศที่รั่ว
ในวันเดียวกันเราไปหาหมอที่เคยผ่า หมอให้แอดมิดคืนนั้นเลยเพราะไม่รู้ว่ามันจะแฟบหรืออะไรยังไง แต่เขาได้บอกว่าที่มันไม่หนักเท่าครั้งที่แล้วเพราะปอดที่อยู่ด้านข้างๆพังผืดติดหมดเลย แต่ส่วนบนดันไม่ติด ไม่ก็เคยติดแต่แตกเยอะ ซึ่งทำให้ลมออกมาได้ (เราเลยเจ็บช่วงไหล่ ไหปลาร้า)
แอดมิดรอดูอาการก่อน ถ้ามันแย่ลง เราต้องเข้าเครื่อง CT แล้วเจาะแบบเรียลไทม์จากช่วงไหปลาร้าเพื่อดูดเอาลมออกและอาจจะฉีดยาลงไปให้ปอดติด ระหว่างนี้ดมออกซิเจนเพื่อช่วยให้ปอดขยายไปก่อน
หลังจาก X-ray ดูอาการ 3 วัน หมอก็บอกว่าปอดไม่ได้ใหญ่ขึ้น แต่มันก็ไม่ได้เล็กลง ซึ่งตอนแรกหมอเรสซิเดนท์(หมอประจำบ้าน) บอกว่าอาจต้องเจาะ แต่อาจารย์หมอบอกว่า ไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ สุดท้ายหมอตัดสินใจไม่เจาะให้
อาจารย์หมออธิบายให้ฟังว่า
“หลังจากดูอาการ 3 วัน เนื่องจากมีแนวโน้มว่ามันไม่น่าจะแฟบลงไปกว่านี้แล้ว แสดงว่าพังผืดข้างๆติดดี ส่วนที่รั่วเลยติดอยู่ด้านบนไปไหนไม่ได้ เลยกลายเป็นลมก้อนเล็กๆ ซึ่งถ้าถึงกับต้องเจาะเราอีก มันจะเป็นการขี่ช้างจับตั๊กแตน แถมถ้าตอนเจาะเกิดโดนปอดที่ดีก็รั่วเพิ่ม (ถึงโอกาสเสี่ยงจะน้อยมาก แต่หมอก็ไม่อยากให้ทำ) อีกอย่างเราไม่ได้เจ็บเหมือนวันแรกๆ เจ็บแค่บางช่วงเท่านั้น ซึ่งจะกลายเป็นว่า ‘เจาะเพื่อทรีตผลX-ray’ แทน”
อาการแบบนี้หายเองได้แต่ต้องใช้เวลา เราก็ต้องดูดไตรโฟรต่อเพื่อให้ปอดขยายได้เร็วขึ้น และระมัดระวังเรื่องที่เคยห้ามๆไว้ อย่าเพิ่งขึ้นเครื่องหรือดำน้ำ อีก 1อาทิตย์ค่อยมา Follow up ดูอาการอีกทีว่าปอดจะเป็นยังไง ระหว่างนั้นยังเจ็บๆบ้างบางโอกาสที่ขยับตัว บางช่วงหายใจแล้วจะรู้สึกฟืดๆที่ปอดเหมือนมีอะไรอยู่
สาเหตุทั้งหมดที่คุยกับหมอมาคิดว่าเป็นเพราะหัวเราะมากไปหรือดูคอน จริงๆแล้วนั่นไม่ใช่สาเหตุทั้งหมดนะคะ
มันเกิดจากการสั่งสมพฤติกรรมต่างๆ ที่เราทำมา ไม่ว่าจะขำหนักมาก ร้องไห้หนักมาก ตะโกน แหกปาก กรี๊ด วิ่งจนเหนื่อย แบกของ ดูคอน บลาๆๆ (รวมทั้งแต่เดิมเป็นคนปอดช่วงบนบาง) ทุกอย่างที่ใช้ปอดหนักๆ มันสั่งสมๆๆจนถึงจังหวะนึง มันจะแตกมันก็แตกค่ะ ไม่มีสาเหตุตายตัว
จริงๆโรคนี้คนสูบบุหรี่ควรมีโอกาสเป็นมากกว่าแต่เราดันเป็น...เศร้ามาก
จะเห็นว่าอย่างตอนที่เราเป็นครั้งที่2 เราคิดว่าคงเพราะไปเดินเล่นเสร็จ ก็รีบวิ่งไปเอาของแบบเหนื่อยๆ พอเข้าโรงก็ไปหัวเราะต่อ เหมือนใช้ปอดต่อเนื่องหนักๆ ไม่ใช่แค่หัวเราะแล้วจะเป็น
หลังจากฟอลโลวอัพดูอาการ และดูดไตรโฟลมันทุกวัน ผลที่ได้ออกมาน่ายินดีมากค่ะ ปอดเต็มแล้วว หาย (อีกรอบ) แล้วววว
หลังจากนี้ก็ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนเดิม ได้คุยกับหมอเพิ่มเติมว่าโรคนี้ถึงจะตรวจสุขภาพมันก็ไม่มีประโยชน์ 55555555
ขนาดไปตรวจสุขภาพเมื่อต้นเดือนสิงหามา X-ray ปอดยังดูปกติดี ผ่านไปอาทิตย์เดียวปอดรั่วเฉยเพราะงั้นหมอไม่สามารถบอกได้ว่ามันจะเป็นอีกหรือไม่เป็นอีก มันจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ที่ทำได้คือดูอาการตัวเอง ตรวจสอบ ถ้ารู้สึกว่าไม่ไหว ให้รีบไปโรงพยาบาลทันที มันปล่อยไว้นานจะอันตราย
การผ่าเลยเมื่อเป็นปอดรั่ว เป็นทางออกที่ดี ใครโชคดีก็อาจจะหายเลยไม่เป็นอีก แต่ก็ต้องเผื่อใจว่ามันอาจมี recurrent (เป็นซ้ำ) ได้เช่นกัน //อย่างบางคนเห็นบอกว่าเย็บเรียบร้อยก็ไม่เป็นมา 8 ปี 10 ปี คุณโชคดีแล้วค่ะ ไม่เหมือนเรา T_T
ถึงจะไม่หนักเท่าครั้งก่อนผ่าตัด แต่ก็เจ็บซี๊ดๆ และเป็นครั้งนี้ใช่ว่าหลังจากนี้จะหายขาดนะ
edit update:
วันที่ 19 พฤศจิ 2017
เราแวะไปถ่ายรูปกับเพื่อนหมอที่เรียนจบแถวมหาลัย คิดว่าจะแวะไปแปปๆเดี๋ยวก็กลับ แต่พอเดินถ่ายไปได้แปปเดียวก็เริ่มเจ็บ จังหวะนั้นเราไม่อยากบอกเพื่อนเลยเพราะเกรงใจมาก พวกเขาจ้างตากล้องมาถ่ายทั้งวัน เราเลยไม่อยากมีปัญหา พยายามเงียบๆ แต่มันดันเจ็บขึ้นๆ แล้วดันเป็นด้านขวาซึ่งไม่เคยผ่ามาก่อน
เราก็เดาๆว่าปอดเริ่มรั่วนิดๆแล้วล่ะ แล้วสงสัยสีหน้าคงเครียดออกมา เพื่อนหมอสังเกตเห็นเลยถาม เราเลยบอกว่า สงสัยปอดรั่ว หมอ 2 คน(ซึ่งยังใส่ชุดบัณฑิต)เลยหยุดการถ่ายภาพ กลับรถไปหยิบหูฟังมาฟังปอดเราทันที จังหวะนั้นถือว่าโชคดีมากที่อยู่กับเพื่อนที่เป็นหมอ พอเขาฟังเสร็จก็พาเราไปเรียกรถแท็กซี่ พี่ตากล้องก็ช่วยขนของ (ตอนนั้นทั้งเครียดทั้งซึ้งทั้งเกรงใจ ทุกคนดีมาก) พาเราไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด เอ๊กซเรย์อะไรเรียบร้อยก็ ใช่เลย เดอะรีเทิร์นออฟปอดรั่วจ้า
วันนั้นถูกย้ายไปโรงพยาบาลประจำที่เคยผ่าปอด
ได้เรียนรู้เพิ่มว่าจะมี 2 แผนกที่มารับเรื่องคือ
1. อายุรกรรม เราเจอแพทย์เวรจากอายุรกรรมมาดูอาการ หมอบอกว่าฉีดยาเข้าไปเคลือบปอดก็หายแล้ว
2. ศัลยกรรม ก็ที่เราเคยผ่านั่นเลยค่ะ วิธีการเดิมที่เคยเจอมาแล้ว
ตอนนั้นเราที่กลัวว่าต้องผ่าอีกอยากเลือกวิธีฉีดยาเคลือบมากกกก สติแตกนั่นแหละ แต่อาหมอเคยบอกว่ามันเจ็บมากเหมือนกันแหละ และอาหมอแนะนำว่าถ้าผ่าได้ ผ่าเลย จะได้ขูดพังผืดกันว่าถ้ามันปอดรั่วอีกไม่แฟบจนต้องเข้าโรงพยาบาลอีก
สุดท้ายโทรหาหมอเจ้าเก่าเจ้าเดิมซึ่งดูแลปอดเรามาแล้ว 3 ครั้ง T_T หมอบอก จัดไป ผ่าเลย มีเตียง
พอแอดมิดคืนนั้นหมอให้ผ่าวันรุ่งขึ้นเลย ปุบปับมากค่ะ ยังไม่ทันทำใจ แถมหมอไม่ได้พูดอะไรด้วยเพราะเคยทำมาหมดแล้ว รู้ขั้นตอนดีแล้ว พยาบาลก็จำหน้าได้อีก (ไม่ใช่เรื่องที่ควรดีใจเล้ยยย TT) ตื่นมาหลังผ่าตัดก็มีสายเดิมๆ ที่เปลี่ยนไปคือไม่ใช่โหลแก้วแต่เป็นเครื่องดูดเลือดกับลมรั่วค่ะ (เค้าพัฒนาแล้วค่ะคุณ) ถ้าโหลแก้วทรมานตอนที่ต้องพยายามไอเพื่อไล่ลม เครื่องดูดอันใหม่นี่ไม่ต้องเลยค่ะ มันดูดสวบๆเองเลย แต่เจ็บกว่าอันเก่าไปอี้กกก 555 ครั้งนี้อยู่โรงพยาบาลไม่ถึงอาทิตย์ค่ะ เพราะเครื่องมันไล่ลมเร็วมาก ตอนดึงสายยังคงตราตรึงเหมือนเดิม
รีเช็คทุกอย่างปกติ หมอก็บอกว่าจบแล้วนะ ผ่าครบ 2 ข้าง หนูคงไม่มีปอดข้างที่ 3 ให้รั่วแล้ว (แหนะ ยังจะมุกอีกนะหมอนะ)
Update:
9 พฤศจิ 2018
เราใช้ชีวิตปกติเกือบปีแล้วมันก็กลับมาอีกแล้วค่ะ ครั้งนี้คือจะนอน อยู่ๆก็เจ็บจี๊ดที่ด้านขวา อาการเดิมๆ แปล๊บๆตอนหายใจ คาดเดาทันทีว่า ปอดรั่วที่เพิ่งผ่าไปเมื่อปีที่แล้ว
ในใจตอนนั้นคือ กร่นด่า ค่ะ 55555555
ไร้ซึ่งความกลัว ความเครียดใดๆ เหลือเพียงความเกรี้ยวกราดว่าเอ็งกลับมาอีกแล้วเรอะะะ
ตั้งสติ ลองหายใจลึกๆ มือชานิดๆ ไม่มึนหัว ไม่เจ็บแบบจะตายให้ได้ ไม่เหนื่อย พอรีเช็คอาการตัวเองว่าไม่ได้หนักเท่าตอนที่เป็น ก็เลยหลับค่ะ 55555 พอตื่นมาลุกขึ้นนี่เจ็บจี๊ด เราเลยคิดว่าน่าจะเป็นเหมือนตอนที่ Recurrent ด้านซ้ายเลยไม่ไปหาหมอ นึกคำที่หมอบอกคือ ออกซิเจนมันจะช่วยให้ปอดขยายเร็วขึ้น แต่หายใจลึกๆเองที่บ้านก็ได้
ตัดสินใจรอดูอาการ2-3 วันว่ามันเจ็บมากขึ้นมั้ย? หรือน้อยลง? เจ็บที่เดิมมั้ย? ช่วง 2 วันแรกแยกไม่ค่อยออกค่ะ หายใจแล้วยังแปล๊บๆ แต่พอวันที่ 3 เหมือนจะเบาลง เราเลยดูดไตรโฟลเพราะคิดว่าที่เจ็บๆเพราะรั่วจนทำให้ปอดแฟบน่าจะหยุดแล้ว (พังผืดช่วงบนน่าจะไม่เกาะเหมือนตอนนั้น) ตอนนี้เลยบริหารปอดให้มันขยายกลับมาเป็นปกติ ผ่านไปอีกวันก็อาการดีขึ้นเหลือแค่เจ็บตอนลุกกับตอนนอน แล้วมันก็ค่อยๆดีขึ้นตามลำดับ
แต่วิธีของเราไม่แนะนำกับทุกคนนะ คือใครไม่แน่ใจยังไงไปเอ๊กซเรย์ดูก่อนว่ารั่วเยอะมั้ย หมอแต่ละคนก็ใช่ว่าขูดพังผืดทั้งปอดเหมือนหมอเรา ต้องถามให้แน่ใจในเคสของตัวเองนะคะ ของเราโชคดีที่หมอทำทั้งปอดแล้วมีแค่บนๆไม่เกาะ ปอดเลยไม่แฟบเยอะ ถ้าเราเจ็บมากขึ้นกว่าวันแรกๆเราก็คงไปหาหมอเช่นกันค่ะ โชคดีที่ไม่เป็นหนักขึ้น เลยไม่ต้องไป
หลังจากนี้มันคือความเสี่ยงที่จะติดตัวเราไปตลอดชีวิตและเราต้องยอมรับมันให้ได้ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นอีก ตอนไหน เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
สิ่งที่ดีที่สุดคือเพิ่มน้ำหนักให้ตัวเอง เพราะคนอ้วนไม่ค่อยเป็นโรคนี้ค่ะ (จะเป็นโรคอื่นแทน -*-) คนผอมโอกาสเสี่ยงมีมากกว่า
คนเป็นปอดรั่วเยอะมากกก หลายคนก็เป็นซ้ำๆเพราะไม่ได้ผ่า (แนะนำให้ผ่าเลยเน้อ) บางคนผ่าแล้วก็หายไม่เป็นอีก (โชคดีมากจริงๆ) บางคนผ่าแล้วก็เป็นอีก (เช่นเรา) ถ้าใครมีอาการแบบที่บอก ขอแค่มีสติ ก็สามารถรับมือได้ทันท่วงทีค่ะ
อยากมาแชร์ไว้เผื่อใครเพิ่งเป็นแล้วงงๆ ว่าต้องทำไงบ้าง จะโดนหมอจิ้มอะไรบ้าง หวังว่าจะเป็นประโยชน์นะคะ
นี่ก็เจอปอดรั่วมาตั้งแต่สมัยโรงเรียน มหาลัย ยันทำงาน เบื่อไปอี้กก 5555
ใครอยากรู้อะไรเพิ่มก็บอกนะคะ อาจจะตกๆไปบ้าง
เราอยากจะบอกว่าการที่เราพิมได้เยอะแบบนี้เพราะถามๆ หมอทุกเรื่องเลย อะไรไม่รู้ก็ถามตอนนั้น มันช่วยให้เราเข้าใจโรคของตัวเองมากขึ้นจริงๆนะ ยิ่งรู้เยอะจะได้ยิ่งเข้าใจ ดีกว่าไม่รู้อะไรเลยจะยิ่งกลัว
ดูแลและระวังสุขภาพกันด้วยนะคะทุกคน
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่า
1.หลังจากหายป่วย 3-4 ปี ได้ลองขึ้นเครื่องบินหรือดำน้ำลึกๆบ้างไหมครับ
พอดีผมมีความจำเป็นจะต้องขึ้นเครื่องบิน แต่กลัวเสี่ยงมีอาการเมื่ออยู่บนเครื่อง ก็จะทำให้คนอื่นๆเดือดร้อนตามไปด้วย
2.มีวิธีตรวจไหมครับ ถ้ามีเป็นที่ไหน และติดต่ออย่างไร
ปอดข้างขวา ตอนแรกไม่รู้เรื่องเลยครับ
กำลังทำงานอยู่ดีๆ ก็มีอาการตอนเวลาบ่ายโมงครึ่ง หลังจากนั้นผมนั่งพักชั่วโมงนึงแต่ก็ยังรู้สึกว่าเจ็บหน้าอกอยู่มากแต่ก็ฝืนทำงานไปจนเลิกงาน กลับบ้านไปนอนตะแคงได้ข้างเดียวเจ็บและทรมานมากนอนไม่หลับทั้งคืนจนเช้า ผมลุกอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานปกติ แต่ก็ยังคงเจ็บหน้าอกมากเวลาหายใจ ก้มไม่ได้เลยและก็หายใจได้แค่ครึ่งเดียว พูด2คำรู้สึกเหนื่อยเวลาพูดก็จะไอ จนผมคิดว่ามันไม่ไหวละต้องไปหาหมอละให้เค้าตรวจ ผมก็บอกที่ทำงานว่าจะไปหาหมอเพราะผมเจ็บหน้าอกมาก เท่านั้นเหละครับมาถึง ร.พ หมอเอ็กซ์เรย์ปอด หมอบอกว่าเป็นปอดรั่วตอนนี้ปอดข้างขวาแฝ่บลงมาเล็กเท่ากำปั้น ผมตกใจ หมอบอกว่าต้องเจาะเอาลมรั่วในเยื้อหุ้มปอดออกและนอน ร.พ
ตอนแรกผมจะไม่ทำเพราะกลัว แต่มีคำนึงที่หมอบอกและทำให้ผมกลัวยิ่งกว่าคือ ถ้าคนใข้ไม่เจาะต่อท่อICDเอาลมรั่วออก คนใข้จะหายใจไม่ได้และหมดสติและตายในที่สุด ผมเลยบอกไปว่าเจาะได้เลยครับหมอT_T พอเจาะเท่านั้นเหละความรู้สึกมัน วะวาบ หายใจโล่ง และก็นอน ร.พ ไป4คืน ไม่ได้เป่าไตรโฟรเพราะไม่มีเงินซื้อราคาตอนนั้น1200บาท ผมใช้สิทธิ์ประกันสังคม หมอเลยบอกว่างั้นให้ซื้อลูกโป่งมาเป่าแทนแต่ต้องขยันเป่านะปอดจะได้กลับมาเต็มเหมือนเดิม หมอถอดท่อICDให้ผมบ่ายวันที่4 พร้อมให้กลับบ้านไปพักฟื้นและนัดมาตัดใหมแผลวันที่6 หลังจากที่ผมกลับมานอนที่บ้านคืนแรกก็ปกติ แต่พอมาเย็นอีกวันผมเริ่มรู้สึกแน่นหน้าอกและนอนทรมานนิดๆในคืนที่2
ครบกำหนดที่หมอนัดมาตัดใหม ผมก็มา
หมอให้ไปเอ็กซ์เรย์ก่อนตัดใหม ปรากฏว่ามันรั่วซ้ำข้างเดิมเลยT_Tถึงตอนนี้กำลังใจหดหายเลย ต้องเจาะอีกแล้วหรอนี่ หมอเจาะให้อีกแต่เจาะแผลใหม่เพราะใช้แผลเดิมไม่ได้แผลยังไม่หายดี
และรีเฟอร์ย้าย.ร.พ ให้ผม ตอนนี้ผมยังคงอยู่ ร.พ พร้อมท่อICDที่เจาะปอดขวารอดูอาการว่า หมอจะรอให้ปอดเต็มแล้วถอดท่อ รึจะทำการผ่าเล็กพ่นสารเคลือบปอดรึฉาบปอด ผมก็ยังคงลุ้นอยู่ แต่ก็ไม่อยากกลับมาเป็นซ้ำ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ปอดรั่วซ้ำ 07/06/62 โคราช
วันนี้ให้เพื่อนลองนวดไหล่ทั้ง 2 ข้างเพราะเมื่อย นวดเสร็จได้ครึ่ง ชม. รู้สึกเจ็บแปล๊บที่หลังกะหน้าอก หัวใจก้อเต้นแรงขึ้น แต่หายใจเข้า ออก ยังไม่แน่นหน้าอกค่ะ ลุ้นๆ ค่ะ ขออย่ากลับไปเป็นอีก เพราะก่อนออกจาก รพ. หมอก้อใส่ยาเคลือบปอดให้ยึดติดกับผนังทรวงอกไว้เพื่อป้องกันว่า ถ้ามันรั่วอีกก้อจะไม่ทำให้ปอดแฟบเท่าครั้งแรกค่ะ