คุณทำอาหารไม่ได้เรื่อง
นั่นเป็นการพูดอย่างสุภาพ เพราะถ้าใส่ความจริงใจลงไป คงต้องบอกได้เลยว่า
ห่วยแตกอาจเพราะว่าคุณไม่คิดว่าทักษะการทำครัวเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิต เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่คุณต้องการอาหารดีๆ เพียงแค่โทรหาเดลิเวอรี่ สั่งดับเบิ้ลเป๊ปเปอโรนี วางสาย สูบบุหรี่ ดูทีวี จากนั้นรอไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คุณก็จะได้พิซซ่าร้อนๆ มาส่งถึงหน้าบ้าน และแน่นอนว่าการให้ทิปสักสองดอลล่านั้นไม่ใช่เรื่องที่เหนือบ่ากว่าแรงเลย
นั่นจึงทำให้คุณคุ้นชินกับอาหารขยะ และเคยตัวเกินกว่าจะปรับเปลี่ยนนิสัย
จนกระทั่งคุณตกหลุมรัก
สิ่งที่คาดไมถึงได้เกิดขึ้นแล้ว คุณไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครสักคน ไม่นึกอยากปรับนิสัยที่ไม่ดีเพื่อให้อีกคนมีความสุข แต่พอคุณเงยหน้าขึ้นมา สบตากับเขา และรอยยิ้มนั่นทำให้คุณรู้สึกว่า
ให้ตายสิ ฉันอยากเป็นคนที่ดีกว่านี้เพื่อเรื่องของเราจังนะ
เพียงแค่คิด คุณก็มีแต่จะร่วงหล่น ไม่มีทางปีนขึ้นมาจากหลุมที่ชื่อว่าความรักแล้ว
.
.
"ไปห้องนายกันไหม"
"ได้สิ แต่ฉันทำอาหารไม่อร่อยหรอกนะ"
แม้ว่าจะเสียดายที่ร้านอาหารประจำเมืองปิด แต่มันคงไม่ได้แย่อะไรถ้าต้องสั่งอาหารขยะมากินกับคนที่รัก และดูเหมือนเสียงของคุณจะเศร้าเกินไป อีกฝ่ายถึงได้พูดด้วยน้ำเสียงที่ปลอบประโลม จับมือคุณแน่น ก่อนจะบอกว่า "ฉันทำพาสต้าอร่อยจะตาย นายจะต้องรักมันแน่ๆ"
เขาพูดถูก
อีกฝ่ายไม่ได้ทำแค่พาสต้าที่อร่อย คุณยืนยันได้หลังจากที่ใช้เวลาร่วมกันกับเขาทั้งคืน ลากยาวจนมาถึงเช้าที่คุณเหนื่อยเกินกว่าจะลุกออกจากเตียง จึงทำได้แค่มองแผ่นหลังของเขาที่วุ่นอยู่กับการทอดไข่อยู่ในครัว และดูเหมือนคุณจะขยับผ้าห่มดังเกินไป เขาถึงได้รู้ตัวและหันมามอง
"ตื่นแล้วเหรอ ฉันกำลังจะทำมื้อเช้าให้นายเลยดาร์เมี่ยน"
คุณแทบไม่ได้ฟังว่าเขาพูดอะไร เพราะมัวแต่คิดว่าถ้าการทำอาหารเป็นเรื่องยุ่งยาก นอกจากร้านโปรดที่ไว้ใจได้ก็ควรจะเป็นใครสักคน ที่คุณอยากในรสมือของเขาอยู่ตลอดเวลา จนรู้สึกว่าร้านประจำไม่ใช่สถานที่จำเป็นอีกต่อไป
"อืม" คุณขานรับ "ขอบใจมากมอร์แกน"
ดูท่าจะไปกินข้าวแมนเชสเตอร์ไม่ได้แล้วสิ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in