มัตเตโอ ดาร์เมี่ยนเป็นเด็กใหม่ และพวกเบเวอร์รี่ฮิลไม่ชอบหน้าเขา
อันที่จริง พวกเบเวอร์รี่ฮิลก็ไม่ชอบหน้าใครทั้งนั้นแหละ พวกเขารักดราม่า รำคาญความเบื่อหน่าย มอร์แกน ชไนเดอร์ลินเองก็เป็นหนึ่งในนั้น จนกระทั่งเขาได้นอนกับเด็กใหม่ และพบว่ามัตเตโอ ดาร์เมี่ยนน่ารักเป็นบ้าเลย
“ถ้านายไม่ว่าอะไร” มอร์แกนเอ่ย แสดงความกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก “คืนวันศุกร์น่ะ เราเจอกันอีกได้ไหม”
“ไม่ใช่ว่านายไม่ชอบหน้าฉันหรอกหรือ” มัตเตโอตอบพลางลุกไปใส่เสื้อเชิ้ต เขาแกล้งดัดเสียงสูงเหมือนใครสักคนในกลุ่มมอร์แกน “ทรงผมนั่นเห่ยเป็นบ้า นายเห็นกระเป๋าที่เขาใช้ไหม พนันได้เลยว่าหมอนั่นยังซิงอยู่ มอร์แกน นายไปเปิดโลกให้เด็กใหม่หน่อยสิ” ขณะเดียวกับที่หยิบแว่นตาจากหัวเตียงมาสวม ปรับไปใช้น้ำเสียงตัวเอง “นายนอนกับฉันเพราะคำพูดพวกนั้นนี่”
เชื่อไหมว่ามอร์แกนไม่ใช่คนประเภทยิ้มโง่ๆ เวลาโดนจับได้ว่าทำเรื่องไม่ดี แต่อาการชะงักงันเมื่อครู่กลับเล่นงานเขาอย่างจังเลย
“ไม่ใช่แบบนั้นนะ” เด็กหนุ่มอมพะนำ ไม่แน่ใจจะตอบยังไงเพื่อกู้สถานการณ์ตรงหน้าดี “ไม่สิ ตอนแรกก็ใช่ แต่ว่าตอนนี้ เฮ้ อย่าไปสนใจคำพูดพวกนั้นเลย โอเค โอเค ฉันยอมรับผิดก็ได้”
เขาชูสองมือขึ้นอย่างจำยอม เล่นเอาคนถามอย่างมัตเตโออดเลิ่กคิ้วไม่ได้ เขาแปลกใจนิดหน่อยที่อีกฝ่ายยอมรับโดยง่าย
“เซ็กส์เมื่อกี้ดีขนาดนั้นเลย”
“มันไม่ใช่แค่ดีธรรมดานะ” มอร์แกนว่า “แต่เป็นดีมากเลยล่ะ และฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวด้วย”
“นายเอาแต่ใจกับคู่นอนทุกคนเลยรึเปล่า”
“ไม่ทุกคน มัตเตโอที่รัก กับนาย เพิ่งจะเป็นคนแรก”
“ซึ้งเป็นบ้าเลยว่ะ” มัตเตโอแค่นเสียง “ฉันต้องขอบคุณนายด้วยไหมมอร์แกน”
“ไม่ต้องหรอก” มอร์แกนว่า “แค่ตกลงนอนกับฉันอีกก็พอ”
มัตเตโออยากขำ แต่เขาหัวเราะไม่ออก
เพราะท่าทีของมอร์แกนจริงจังเกินกว่าจะบอกว่านี่เป็นอีกหนึ่งมุขตลกของเขา
“เอาเถอะ” มัตเตโอใส่กางเกง ก้มเก็บชีทเรียนที่โดนอีกฝ่ายปาทิิ้งไปตั้งแต่เปิดประตูห้อง “ฉันต้องไปติวฟิสิกข์ต่อ พวกนายเรียกมันว่าอะไรนะ กิจกรรมเด็กเนิร์ดใช่ไหม”
“พระเจ้า” มอร์แกนคร่ำครวญ คงจะตลกพิลึก หากเขาไปเล่าให้ใครต่อใครฟังว่า หลังจากที่คู่นอนของฉันมีเซ็กส์ เขาก็รีบไปอ่านหนังสือเลยว่ะ หวังว่าตอนมีอะไรกัน เขาไม่ได้นึกถึงหน้าครูสอนวิทยาศาสตร์หรอกนะ
แต่มอร์แกนจะไม่เล่าหรอก ไม่เล่าแน่ๆ ถ้าต้องแบ่งความน่ารักของมัตเตโอให้คนอื่นเห็น เขาคงโง่เต็มทน
“อย่างน้อยไปดินเนอร์ด้วยกันก็ได้”
“นายกำลังจะจีบฉัน ?”
มอร์แกนกัดปาก มีความลังเลในใจ “อาจจะ”
“อ้อ” มัตเตโอรับคำ เปิดประตูห้อง “ปกติฉันจะกลับไปเฉยๆ แต่นี่เห็นเป็นนายหรอก บ้ายบายมอร์แกน หวังว่าจะไม่เจอกันอีก”
มอร์แกนสบถคำหยาบ เขารีบลุกจากเตียง รั้งอีกฝ่ายมากอดไว้จากด้านหลัง ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น
“ไม่เคยมีใครปฎิเสธฉัน” เขาว่าเสียงอ่อน
“ฉันเห็นอยู่คนนึงนะ” มัตเตโอตอบเสียงใส “คนที่นายกำลังกอดอยู่นี่ไง”
“ไม่เอาน่า ลองเก็บไปคิดดูก่อนก็ได้” มอร์แกนก้มลงไปจูบหลังคอของอีกฝ่าย เขากำลังอ้อนอยู่
“เฮ้ ฉันต้องไปอ่านหนังสือตอนหกโมง”
“ถ้าไม่อยากไปสายก็แค่ตอบมา”
“นายเอาแต่ใจเป็นบ้า”
“นายก็ตามใจฉันหน่อยสิ”
คราวนี้มัตเตโอหันมาสบตาอีกฝ่าย “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉัน” จริงๆ นะ ถ้ามอร์แกนฉลาดกว่านี้อีกสักนิด เขาคิดในใจ แต่จะไม่พูดมันออกไปตรงๆ หรอก
“นี่จะบอกว่า..”
“มันขึ้นอยู่กับนายต่างหากล่ะ มอร์แกน”
มอร์แกนนิ่งไป ก่อนจะยิ้มกว้าง กอดมัตเตโอแน่น “ให้ตายสิ นายน่ารักจริงๆ นะ ดาร์เมี่ยน”
หลังจากนั้นพวกเบเวอร์รี่ฮิลก็มีเรื่องซุบซิบใหม่ที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน เพราะมีไอหน้าไหนไม่รู้ปล่อยข่าวว่าเห็นมอร์แกนและมัตเตโออยู่ด้วยกันที่บูเลอวาร์ด ซึ่งดูเหมือนทั้งสองกำลังเดทกันอยู่ด้วย
เวลานี้แทบไม่มีใครไม่รู้จักมัตเตโอ พวกเขาลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยเรียกหมอนั่นว่าเด็กใหม่ และจัดเขาให้อยู่ในประเภทน่าเบื่อ แต่ใครสนกันล่ะ เบเวอร์รี่ฮิลรักเรื่องสนุก และเรื่องของสองคนนั้นก็น่าสนใจเป็นบ้าเลย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in