ความเหงา สามารถแตกกิ่งก้านสาขาออกมาได้เรื่อยๆ
ไม่ว่าจะทิศทางไหน เราก็เหงา อุณหภูมิในร่างกายเริ่มแปรปรวณ
ทำให้เกิดความคิดที่อยากจะทิ้งดิ่งความเศร้า ให้จมลงไปกับตัวตนที่
ไม่มีความสุข เพียงเพราะเริ่มหาความสุขได้มานั้นไม่ใช่ความสุขจริง
แม้แต่น้อย เราเคยมีเพื่อนเล่าให้ฟังว่า บางทีการมีเงินเดือน มีแฟน
ได้กินอาหารดีๆ ไม่มีหนี้สิน เเต่ไม่เลยที่จะมีความสุข ทั้งๆที่เรามีทุกอย่าง
กิ่งก้านความเหงามันแผ่ขยายไปถึงรากเหง้าของหัวใจ ไม่ใช่มีทุกอย่าง
เเล้วเราจะมีความสุข ห่างจากความเหงา
สิ่งรอบข้างสร้างความเหงาขึ้นมาให้เราไม่ได้ มีเเต่เรานั้นที่สร้างมันขึ้นมาเอง
อย่าเอาความเหงาไปลบล้างความสุขที่มี ให้เรามองว่าความเหงามันเเค่เรื่องตลก
ที่วันนึงเราไม่ไปเติมเต็มมัน มันก็ไม่เเตกกิ่งก้านสาขาออกไป เหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำ
จงทำให้กิ่งก้านความเหงา มันได้ตายและร่วงลงสู่พื้น......
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in