ความยุติธรรมในที่ทำงานยังมีอยู่มั้ย? เราแค่กำลังรู้สึกหดหู่กับที่ๆเราทำงานให้เขาอยู่ มันเหมือนหนังม้วนเดิมที่ถูกเล่นซ้ำไปซ้ำมา จากที่เก่าที่เราลาออกมา จนมาที่ใหม่... ทำไมเราถึงโดนกระทำแบบเดิมวะ?
ไม่ใช่ว่า เราจะไม่มีปากมีเสียงที่จะไม่เอ่ยขอความช่วยเหลือเลย
ไม่ใช่ว่า เราจะไม่ขอคำปรึกษา และให้เหตุผลใดๆ
ไม่ใช่ว่า เราจะไม่อธิบายสาเหตุของปัญหา กระบวนการ และผล
แต่กลับกลายเป็นว่า ทุกครั้งที่เราเอ่ยปาก เรากลับถูกบอกว่า...
"ช่วยๆกันนะ"
"เข้าใจบริษัทนะ เข้าใจพี่นะ"
"ตรงนี้ พี่ว่าเธอเหมาะกับงานนี้ ช่วยทำแบบนี้เพิ่มจากที่เคยทำอยู่เดิมดีกว่า เข้าใจใช่มั้ย ว่าที่นี่มันไม่เคยมีใครทำได้แบบเธอ"
เคยมีคนบอกเราว่า "คนทำงานมาก ก็ได้มาก" (ได้ความรู้ ได้การพัฒนาตัวเอง) คือถ้ามองในแง่นี้
มันก็ทำให้เรารู้สึกบวกขึ้นมาบ้าง
แต่ผลตอบแทนล่ะ? เราทำงานเพราะเราอยากได้เงิน มาขับเคลื่อนการใช้ชีวิตเรานะ เราไม่ใช่มนุษย์การกุศล ที่จะยอมทำให้ใครฟรีๆ
เพื่อนร่วมงานก็น่ารักเช่นกัน
"ไม่มีใครแล้ว แผนกเราถูกลดคน มาทำให้เราหน่อยนะ ไม่งั้นแผนกเราก็จะไม่มีคนได้หยุด"
อ้าว...!!! แล้วเราล่ะ?? มันไม่ใช่การขอความช่วยเหลือ แต่มันคือการถูกระบุไปแล้วว่าเราต้องทำ
เราโต้ตอบกลับไป เรารายงาน แต่ ณ ตอนนี้ เรื่องมันยังไม่ไปถึงไหน เรายังไม่ได้คำตอบว่า ตกลงถ้าเราทำ เราจะได้เงิน หรือวันหยุดมาชดเชยในวันที่เราต้องทำงานเกินเวลาหรือไม่
หดหู่กับเพื่อนร่วมงาน ที่ 90% สนใจแต่หน้าที่ของตัวเองที่จะเอาตัวเองให้รอด โดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะเป็นยังไง
หดหู่กับหัวหน้างานที่ไม่รู้อะไรอย่างถ่องแท้และลึกในเนื้องาน อ่อนไหวไปกับคำพูดของคนนั้นที คนนี้ที แล้วสุดท้าย ก็ไม่ตัดสินใจ ไม่ fight ไม่ซื้อใจลูกน้อง
มันมีทางออกแหละ มันต้องมีทางออกที่ดีสำหรับเรา แต่ ณ ตอนนี้ เราแค่อยากระบายมันออกมาจากใจ เราหดหู่เหลือเกิน เราไม่อยากตื่น ลืมตาไปทำงานเลย
แต่ก็ต้องฮึบเข้าไว้ ฮีบเข้าไว้ นั่นแหละ
นี่ก็เปลี่ยนแผนกเพราะคิดว่าจะโอเคขึ้น พอเปลี่ยนจริงๆ ก็ไม่เห็นจะสักเท่าไหร่