เราอ่านจนจบ แล้วเราร้องไห้ เราเข้าใจความรู้สึกนี้ดีมากๆความรู้สึกเคว้งคว้าง เหมือนถูกลอยแพพยายามจะหางานให้ตรงกับสายที่เรียนมา แล้วก็ได้แต่รู้สึกว่าความหวังมันช่างริบหรี่ การเข้าเฟสบุ๊กเป็นการทรมานตัวเองมากๆในหลายๆทิศทาง คุณเขียนบรรยายออกมาได้ตรงกับใจเราจนอยากจะทะลุจอไปนั่งกอดปลอบ เรายอมรับนะว่าเราเป็นนักอ่านที่แย่ เราไม่ค่อยคอมเม้นหรือฟีตแบกอะไรให้นักเขียนเลย ด้วยความรู้สึกอายที่จะเปิดเผยตัวตนผ่านตัวหนังสือ แต่หลังจากอ่านบทความของคุณมันทำให้เรารู้สึกว่าจริงๆความเห็นของเราก็เป็นประโยชน์กับนักเขียนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ต่อไปนี้คงพยายามพลักดันให้ตัวเองกล้าที่จะแสดงความคิดเห็นกว่านี้ ขอบคุณนะ

@dogsymphony สู้ๆ ในเรื่องหางานนะคะ เป็นกำลังใจให้ ส่วนเรื่องการแสดงความคิดเห็น เราในฐานะนักเขียนก็อยากให้นักอ่านส่งฟีดแบ็กกันเข้ามาค่ะ แต่อิโมจิเล็กๆ ก็ได้ สิ่งเหล่านนั้นมันเหมือนเป็นตัวช่วย เป็นเชือกที่ดึงให้นักเขียนโนเนมคนหนึ่งเขียนต่อค่ะ อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่างานเขียนของเขายังให้ความบันเทิงกับคนคนหนึ่งได้

อ่า น้ำตาไหลเลย 55555555 เป็นคนนึงที่มาเริ่มเรียนปี 1 ใหม่ตอนอายุ 21 ค่ะ เพื่อนที่เรียนจบมอปลายมาด้วยกันเริ่มฝึกงานกันแล้ว บางคนมาเริ่มปี 1 ใหม่พร้อมกับเราแต่ได้เรียนในคณะที่หาง่ายได้ง่ายกว่าและเป็นที่ต้องการของตลาดมากกว่า ถึงจะยังเรียนไม่จบและยังไม่ได้เข้าสู่กระบวนการรองานทำ เราก็รู้สึกเคว้งไม่ต่างจากคุณเลยค่ะ

@bochan เรามีเพื่อนสนิทที่ซิ่วมาจากคณะอื่นเหมือนกันค่ะ ได้ฟังมันระบายความอึดอัดในเรื่องนี้อยู่บ่อยก็พอที่จะเข้าใจได้ว่าคุณรู้สึกยังไง ขอให้สู้ๆ นะคะ เลือกอะไรแล้วก้ขอให้ทำอย่างเต็มที่ มันจะออกมาดีเองในซักวันหนึ่งค่ะ วันข้างหน้าเราก็จะเจอที่ที่เหมาะกับเราเองค่ะ ตัวเราเองก็หวังไว้แบบนั้นเหมือนกัน 5555

อ่านจนถึงบรรทัดสุดท้ายเเล้ว แสบจมูกมากๆเลย เราเป็นคนหนึ่งที่เรียนจบเเล้วเมื่อ6เดือนที่ผ่านมา ด้วยอายุ22 เเต่ก็เหมือนคุณนะ ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เรายังไม่ได้ทำงาน มีโอกาสแต่ไม่ได้ไปเพราะไกลบ้าน มันวนลูปอยู่ที่เดิมจนเราเครียด เลิกเข้าเฟสบุคเพราะรู้สึกแย่กับการไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเป็นตัวเอง มองไปเพื่อนรุ่นเดียวกัน กลุ่มเดียวกัน เริ่มทำงาน มีเงินเก็บ แต่เรายังไม่ได้เริ่มอะไรสักอย่าง เราชอบอ่านหนังสือ จนตอนนี้เราเริ่มลองงานเขียนมาสักระยะหนึ่งแล้ว เราอยากทำได้อย่างคุณนะ เเม้งานเขียนที่คุณส่งไปยังไม่ผ่าน เเต่คุณเก่งนะที่ทำมันจนจบ เราเชื่อนะว่าวันหนึ่งคุณจะมีเล่มเป็นของตัวเอง : )

@star_fruit02 ความจริงเรามีหนังสือเล่มแรกแล้วค่ะ ตอนแรกเราคิดว่าคงก้าวขึ้นบันไดมาได้สองขั้นแล้ว แต่พอคิดจริงๆ เรากลับรู้สึกว่า เราขึ้นมาได้ไม่ถึงขั้นเลยด้วยซ้ำ...รู้ตัวเลยว่ามันไปไม่ได้สวย จนรู้สึกสงสารสำนักพิมพ์ด้วยซ้ำว่าเขาจะขาดทุนรึเปล่า 5555 และเพราะเราตั้งใจจะเอาการเขียนนี้เป็นอาชีพ หนังสือเล่มแรกจึงยังไม่พอสำหรับเราค่ะ และเพราะหนังสือเล่มแรกที่ได้ตีพิมพ์นั้่นแหละทำให้เราไม่ยอมแพ้ เพราะถ้าเทียบกับครั้งแรกที่คิดจะเขียน ก็ถือว่าก้าวหน้าอยู่ และเราก็อยากจะเชื่อว่าเราจะก้าวหน้าไปเรื่อยๆ แค่พยายามทำให้ดีไปเรื่อยๆ ค่ะ

// ขอให้สู้ๆ นะคะ ซักวันมันจะดีขึ้นค่ะ กับการเขียนหนังสือ ทุกวันนี้เราถือคติ "ดอกไม้แต่ละดอกจะมีช่วงเวลาเติบโตและบานที่แตกต่างกัน" ขอแค่อดทนและต้องทำอย่างสม่ำเสมอค่ะ พยายามอย่าทิ้งช่วงอัพนิยายเกิน 1 อาทิตย์ ไม่งั้นนักอ่านจะหายหมด ถึงแม้ว่าจะยากแต่ต้องอดทนค่ะ
...แล้ววันหนึ่งคุณจะมีหนังสือเป็นของตัวเองเช่นกันค่ะ ♥

เราอาจะไม่เคยอ่านงานของคุณมาก่อน หรืออาจจะเคยอ่านมาก่อน แต่ว่าอยากเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณทำได้ค่ะ เราเองก็เป็นคนหนึ่งที่อยากเขียนนิยาย แต่ห่างมานานแล้ว เวลาที่ได้กลับไปแต่งนิยายมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากจริงๆเนอะ เราเข้าใจความเหนื่อยล้าของคุณเลย กว่าจะได้งานชิ้นหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะเข้าใจความเหนื่อยของคุณได้มากเท่าที่คุณรู้สึกไหม แต่เราเป็นกำลังใจให้จริงๆนะคะ ขอบคุณที่ทำงานหนักมาตลอด ถ้าท้ออยู่ก็อยากส่งกำลังใจให้เยอะๆ พักผ่อนให้พอ กินอะไรอร่อยๆนะคะ เราขอให้คุณประสบความสำเร็จดังหวังนะคะ สุ้ๆค่ะ?//เพี้ยงง! 555
ปล. ขอโทษที่เขียนเยอะนะคะ แง้

@zone1978 ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ สักวันเราก็อยากประสบความสำเร็จในแบบที่เราหวังไว้ เอาจริงๆ ถ้าเทียบระหว่างวันนี้กับวันแรกที่ตัดสินใจแต่งนิยายก็ถือว่ามาก้าวหน้าในระดับหนึ่งแล้วค่ะ เราบอกตัวเองเสมอว่าให้ทำต่อไป ทำให้ดีไปเรื่อยๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ♥♥

แงงง น้ำตาซึมตามเลย .-. เป็นกำลังใจให้นะคะ ?

@tagetes18 ขอบคุณนะคะ จะสู้ต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ