จักรวาล 11 เดือน

- ฟันมาซี่ที่ 5-6 มาแล้ว มาพร้อมกับการชอบกัดแม่ หมั่นเขี้ยวแม่ ทำไมไม่ไปกัดพ่อบ้างฟะ/ ชอบแปรงฟันประมาณนึงคือเอาแปรงไปถือๆ อมๆ พอไปจับให้ถูๆ ฟันก็ไม่ค่อยขีดขืน ก็ยอมแต่โดยดีอยู่

- เวลาอารมณ์ดีๆ ถ้าเริ่มบอกมาจุ๊บมี้หน่อยสิ จะรีบคลานมาจุ๊บที่ปาก ไม่ก็มางับปาก แต่กับพ่อไม่จุ๊บนะ อิอิ 

- เอะอะอะไรไม่ได้ดั่งใจ ชอบแผดเสียงดัง เพื่อเป็นการให้ได้มาซึ่งของที่อยากได้ ซึ่งกำลังพยายามฝึกอยู่ว่าไม่ได้ ไม่ควร แต่ก็นะ สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง

- ปลั๊กไฟคือของรักของชอบ เห็นก็จะพุ่งเข้าใส่ ชอบที่จะดึงหัวชาร์จโทรศัพท์ออกแล้วก็พยายามเสียบเข้าไปใหม่ รู้นะว่าเล่นแล้วแม่จะดุ แต่ก็แอบเล่น คือหันมามองแม่ก่อน ถ้าแม่มองอยู่จะไม่เล่น แต่ถ้าทำเป็นไม่มองจะเล่นรัวๆ ร้ายนักนะ

- ยืนได้ แต่ไม่ชอบยืน ชอบคลานมากกว่า น่าจะไม่เดินเร็วๆ นี้แน่นอน

- เรื่องอาหารการกินเข้าที่เข้าทางประมาณนึงแล้ว ถ้าออกข้างนอก ป้อนข้าวสวยเป็นเม็ดๆ ก็กินได้นะ ข้าวเหนียวนิ่มนี่ชอบเลยถือกิน อร่อยเลย

- เคยซื้อปลาช่อนนา ปลากะพง ปลาดอลลี่มาให้กิน จักรวาลกินไปคายไป กินไม่เคยหมด แต่พอเมื่อวันก่อนไปเจอแซลมอนลดราคา เลยจัดมาให้ลูกสักหน่อย ปรากฏกินหมด หายเกลี้ยง กินไปปรบมือไป เคี้ยวเพลินๆ ดีลูกดี #รับงานจ้างได้หาเงินซื้อแซลมอนให้ลูก

- อันล็อกการเอาลูกนั่งคาร์ซีตแล้วขับรถไปซื้อของกันสองคนที่ซอยข้างๆ ได้แล้ว จักรวาลนั่งคนเดียวได้นิ่งๆ ไม่ร้องทั้งไปกลับ เย่! (ไกลกว่านั้น อีพ่อยังไม่อนุมัติ 555)

- เดือนนี้ เข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาลสองอาทิตย์เต็มๆ ลูกป่วยนี่คืดสุด เหนื่อยและเครียดทุกภาคส่วน รอบแรกจักรวาลแอดมิตเพราะไข้หวัดใหญ่ สายพันธุ์ B จัดไปสามวันเบาๆ คือกำลังจะไปฉีดวัคซีนอยู่แล้ว เพราะเพิ่งเทสไข่แดงผ่าน แต่มาป่วยซะก่อน อะ ไม่เป็นไร จักรวาลร่าเริง เฮฮา ทักทายพยาบาลทุกคนที่เดินเข้าออก ถือหลอดยากินเองสบายๆ

- ออกจากโรงพยาบาลได้สามวัน ไอมา น้ำมูกมา อะ แม่ลากไปโรงพยาบาลใหม่ เพราะหมอนัดติดตามอาการอยู่แล้ว สรุปเสมหะลงปอดเบาๆ หมอให้เคาะปอด ดูดเสมหะ ล้างจมูก จัดไปชุดใหญ่ กลับบ้านได้

- วันต่อมา อีแม่ไข้ขึ้น นอนซมไปได้ครึ่งค่อนวัน แต่ตอนเย็นต้องฝืนพาลูกไปหาหมออีก เพราะหมอนัด อะ โอเค อาการลูกดีขึ้น หมอบอกไม่ต้องมาแล้วนะ น้ำมูกล้างจมูกไป ไอกินยาไป สบายใจกลับบ้าน 

- วันรุ่งขึ้น ไข้มา 39 แต่เช้า เช็ดตัวไข้ไม่ลง กินยาก็ไข้ไม่ลง อ้วกแตกอ้วกแตน อะ ไปโรงพยาบาล หมอจับตรวจน้ำมูก สรุป RSV แอดมิตตามระเบียบ แต่หมอบอกเลย อยู่นานหน่อยนะแม่ ต่ำๆ ก็ห้าวัน 

- เอาจริง ตอนนั้นพังมาก ไม่ใช้แค่พ่อแม่ที่พังเพราะสงสารลูก โดนเจาะ โดนพ่น โดนป้อนยา โดนให้ยา สภาพลูกก็พังมาก เข็มหักคาเส้นไปอีก เส้นแตก หาเส้นไม่เจอ ข้างขวาไม่มีเส้น ข้างซ้ายก็บอบช้ำ นอนก็ไม่เต็มอิ่ม เพราะพยาบาลมาวัดไข้ทุก 2 ชม พ่นยาทุก 4 ชม ฉีดยาเข้าเส้นวันละ 2-3 รอบ 

- พัง พัง พัง 

- ก่อนออกจากโรงพยาบาลสองวัน จักรวาลคงเครียดและเหนื่อยมาก จนไม่เอาอะไร และไม่เอาใครทั้งนั้น พ่นยาทีก็อาละวาด ไม่ยอมนอน ไม่ยอมนั่ง กินน้อย จะให้แม่อุ้มตลอดเวลา ซึ่งก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากอุ้ม อุ้ม อุ้มวนไป จนคืนก่อนออกจากโรงพยาบาล พยาบาลมาฉีดยาให้ แต่ไม่เข้าแล้วเพราะเส้นบวม เลยโทรหาหมอว่าจะถอดเข็ม หมอบอกถอดได้ แต่ถ้าคืนนี้มีไข้ก็ว่ากันใหม่นะแม่ โอ๊ย คืนนั้นบอกเลย ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ลุ้นมันตลอด สรุป รอด!! 

- จำได้เลยว่าวันที่จักรวาลไม่เอาอะไรเลย คือเหนื่อยและไม่ไหวมากๆ จนต้องไลน์บอกพี่หนุง (พี่ที่ออฟฟิศ) ว่าไม่ไหวแล้วววววว พี่หนุงบอกอะ พรุ่งนี้ไปหา แถมชวนพี่ต่าย (พี่อีกคนที่ออฟฟืศ) มาด้วย แล้วคนทั้งคู่มาพร้อมของกิน กาแฟ ชุดใหญ่ มานั่งคุย ซึ่งเยียวยาจิตใจอีแม่ได้ดีมากๆ ฮือ ซาบซึ้ง T^T

- ครั้งนี้เป็นครั้งที่พีคที่สุดตั้งแต่เลี้ยงลูกมาจะปีเนี่ย ปกติเราจะพาลูกหาหมอเอง ไปไหนมาไหนเองได้ตลอด เพราะไม่อยากให้อีพ่อต้องลางานบ่อยๆ แต่ครั้งนี้บอกเลย ว่าไม่ไหว พี่กัสไปด้วยกันนะ เลิกงานรีบมาหาที่โรงพยาบาล ซึ่งพี่กัสก็ช่วยเยอะมากๆ จริงๆ รีบปั่นงาน อดไปงานแต่งเพื่อน อดทนต่ออีแม่ที่เหนื่อยจนเหวี่ยงหนักมาก เลิฟนะยู ❤

- พอหลังออกจากโรงพยาบาลก็มาขังตัวลูกต่อที่บ้าน เพราะเป็นระยะแพร่เชื้อ เดี๋ยวเอาไปติดคนอื่นอีก โอ๊ยยยย ฮืออออออ

- ตอนนี้น้ำมูก+ไอ หายเกลี้ยง ภายใน 4-5 วัน หลังจากออกจากโรงพยาบาล ถือว่าไวอยู่นะ เออ พอ... จบสิ้นกันสักทีเดือนป่วยๆ นี้ อยากไปเที่ยวโว้ยยยยยยยย ยยยยย