จักรวาล 1 ขวบ ฮูเร่! 

มิชชั่นนมแม่ที่วางไว้หกเดือน สุดท้ายแล้วตอนนี้ปีหนึ่งเต็มก็ยังนมแม่ล้วน เฮ! และคงจะยังนมแม่จนกว่าจะเทสเรื่องแพ้อาหารต่างๆ ผ่าน 
.
(ข้อนี้ขอทดไว้ให้ตัวเอง) ความแพ้อาหารของลูกนั้น ทำให้แม่งดเข้มไปสองเดือน และงดผลิตภัณฑ์นมวัวมาสิบเดือนแล้ว ยืนยันคำเดิม หิวเค้กหวานมันเนยนม พิซซ่าชีสแน่นๆ ชานมไข่มุกมิสเตอร์เช็คมาก 
.
จักรวาลเป็นไซนัสเบาๆ (ตอนนี้หายแล้ว) หมอบอกเป็นเพราะติดจากแม่ จริงๆ ก็พ่อด้วย เพราะเป็นกันทั้งคู่ เจ็บสุดตอนหมอบอกว่า เนี่ยลูกเอากรรมพันธุ์ภูมิแพ้ไปหมดเลยนะ โอ๊ยยยย ลูกเอ๊ย เอาไปแต่ละอย่าง แถมแม่โดนหมอดุมาหนึ่งยกว่าทำไมแม่ไม่ดูแลตัวเองเลย เอิ่มมมม 
.
จักรวาลยังไม่เดิน ไม่มีวี่แวว ขอบคุณมากลูกที่ไม่ทำให้แม่เสียเงิน 
.
พูดเยอะ พอๆ กับกรี๊ดเยอะ ถ้าไม่ได้ดั่งใจจะเริ่มกรี๊ดๆๆ กรี๊ดไปเลยลูก แม่ทนฟังเสียงกรี๊ดได้ แต่แม่ไม่ตามใจแน่ๆ หึหึ
.
เวลาอยากได้อะไรจะชี้ๆๆ เคยชี้ให้อาม่ามานั่งกินข้าวข้างๆ ด้วย เอาเซ่ๆ 
.
เดือนนี้ #ลูกครับแม่ปิดเล่ม กลางวันจักรวาลอยู่กับอาม่าได้สบายมาก แต่กลางคืนงอแงไม่ยอมนอน รอแม่กลับมา โธ่... พ่อคุณนอนเหอะ นอนแทนแม่ทีเนอะ
.
แหกคอกที่เอาไว้กั้นบริเวณได้อย่างโปรฯ เคยทำกับข้าวอยู่ในครัวแล้วเอาจักรวาลไว้ในคอก เอะใจ ทำไมลูกเล่นเงียบจัง ออกมาเจอแหกคอก ปีนบันได โอ๊ยยยย 
.
ล้างจมูกชิลมาก คือนั่งแล้วยอมให้กดโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วฉีดไซริงก์ได้ แต่กินยานี่ยังสาหัสอยู่
.
ชอบหนังสือประมาณนึงแฮะ มีหนังสือเล่มโปรดด้วย เป็นเล่มเล็กๆ เรื่องก้อนเมฆ ถ้าอ่านจะนิ่งฟัง 
.
อยากที่จะตักข้าวกินเอง แต่มันเละ มันพัง เลยเน้นให้กินเสาร์ อาทิตย์เพราะมีคนช่วยเก็บ อิอิ 
.
อาทิตย์ก่อนไปเที่ยวกันเพื่อน ความดีงามคือมีคนช่วยอุ้ม ช่วยป้อนข้าว ช่วยเล่นเยอะดี จักรวาลก็เล่นกับเพื่อนแม่ได้ แม้ว่าแม่ต้องเปิดใจกว้างในการฝากลูกไว้กับเพื่อนนิดนึง ฮ่าๆ 
.
เราไม่ได้โตมากับแม่ ไม่ได้อยู่กับแม่ตั้งแต่สี่เดือน ตอนท้อง เรานึกภาพไม่ออกเลยว่าคนเป็นแม่เขาเลี้ยงลูกกันยังไง สอนลูกกันยังไง จนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้เหมือนกัน เพราะทุกเช้าที่ตื่นมา ลูกเปลี่ยนไปทุกวัน เหมือนสร้างมิชชั่นมาให้แม่แก้ตลอด เมื่อวานกินเมนูนี้ วันนี้ไม่กิน เมื่อวานไม่นอนกลางวัน วันนี้นอนยาวสามชั่วโมง สรุปว่าดูกันเป็นวันๆ ไป ว่าจะเลี้ยงลูกยังไง ฮ่าๆๆ
.
มาถึงจุดนี้ อยากจะขอบคุณที่จักรวาล ทำให้รู้ว่าเลี้ยงลูกนี่แม่งโคตรเหนื่อย แต่เลี้ยงลูกไปด้วยทำงานไปด้วย นี่แม่งงงงง เหนื่อยเหี้ยๆ (แต่ #มีงานจ้างได้ ไม่ถือ) เมื่อก่อนเวลาได้ยินใครที่บอกว่าเลี้ยงลูกอยู่บ้านแม่งโคตรสบายเลยว่ะ จะเออออเห็นด้วย แต่ตอนนี้อยากไปลากมันผู้นั้นมาลองดูสักอาทิตย์ค่ะ แล้วจะรู้ว์
.
ขอบคุณจักรวาลที่ทำให้แม่ใจเย็นขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ หลายครั้งที่ลูกร้องเอาแต่ใจ ต้องนั่งเฉยๆ มองลูกร้องแล้วคิดทบทวนในใจ เอาไงดี ถ้าฟาดจะดีมั้ย ฟาดตรงไหนดีที่พ่อมันจะไม่เห็นรอย เอ๊ะ หรือหยิกใต้จักแร้ดี ถ้าเขียวก็ไม่มีใครเห็น ถุย! คือจริงๆ ก็นั่งคิดแหละ เหนื่อย อยากร้องไห้แข่งกันลูก อยากตะโกนใส่หน้าลูกว่า หยุดร้องได้แล้ววววว กูไม่ไหวแล้วโว้ยยยย ตัดภาพมา ทำได้แค่นับหนึ่งถึงสิบแล้วหายใจลึกๆ หนึ่งทีแล้ว อะ เรามาเริ่มกันใหม่นะลูก 
.
ขอบคุณพี่กัสที่คอยซัพพอร์ตเมียอยู่เสมอ สามารถทำหน้าที่ทุกอย่างแทนได้ยกเว้นแต่ให้นมลูก (ซึ่งอีพ่อก็พยายามหลอกลูกไปเข้าเต้าตัวเองอยู่เรื่อยๆ -.,-) ทนเมียเหวี่ยงวีน ตามใจเมียในเรื่องต่างๆ จนจะเสียผู้เสียคนอยู่แล้ว แต่ขออย่างนึง กวนตีนให้น้อยๆ บางทีอารมณ์ไม่ดีก็หงุดหงิดเว้ยยยยยย 
.
ขอบคุณอาม่าที่พร้อมเสมอ เวลาแม่จะไปทำงาน ที่สำคัญขอบคุณอาม่าที่เชื่อในการเลี้ยงลูก และไม่ป้อนกล้วยหลานตั้งแต่สี่เดือน (กราบที่อกงามๆ)
.
ขอบคุณแก๊งแม่ลิงฯ ที่เป็นที่พูดคุยปรึกษาและเป็นที่ระบายยามฮอร์โมนแม่ลูกอ่อนไม่ปกติ แฮร่
.
ขอบคุณพี่แบงค์ พี่นก กาย และทีมแซลมอน ที่เข้าใจและช่วยเหลือทุกอย่าง T^T
.
ว่าแต่ อีแม่... มึงจะขอบคุณทำไมตั้งยืดยาว เพิ่งปีแรกเองมึงงงงง ดูทรงแล้วลูกมึงไม่ได้สายวิชาการโอลิมปิกแน่ๆ มีเรื่องปวดหัวอีกเยอะแน่นอนเลยมึง!