ตั้งแต่ก่อนท้องสักพัก ช่วงท้อง ช่วงหลังคลอดสักพักมีปัญหาเรื่องผิวที่ข้อพับคือจะคันมาก+บวมเป็นผื่นหนา เป็นๆ หายๆ หาหมอกี่ที่ต่อกี่ที่หมอก็ว่าเป็นภูมิแพ้ผิวหนัง วิธีรักษาให้หายขาดคือ ไม่มี ... ทำได้แค่ทายาบรรเทาอาการ ถ้าไม่อยากเป็นซ้ำต้องพักผ่อนให้เพียงพอและไม่เครียด ออกกำลังกาย อะ โอเค จบ กูไม่มีทางหายแล้วแน่นอน ทำใจไป รู้สึกว่าตัวเองกำลัง #ทดลองเป็นยุ่น มากๆ 
.
.
.
และเมื่อวันอาทิตย์หลังจากกินซิลเลอร์ 3 ชม ต่อมาอยู่ๆ ก็คันมากและผื่นขึ้นเยอะมาก เมื่อวานต้องไปหาหมอ เล่าย่อๆ หมอบอกชัวร์คือภูมิแพ้ผิวหนัง ก็น่าจะมาจากอาหารที่ไม่รู้จะสงสัยอะไร เพราะมึงซัดสลัดบาร์ไป อย่าถามว่ากินอะไรบ้าง แต่ถามว่าไม่กินอะไรจะง่ายกว่า หมอจ่ายยาทาที่อ่อนมาก เพราะต้องอุ้มลูก ส่วนยากินจะหายไวแต่ไม่ได้เอามา เพราะถ้ากินต้องปั๊มนมทิ้ง หืมมมม 
.
.
.
ตัดภาพมาตอนนี้พิมพ์ไป เกาไป ถูไป ทายาไป นอนคิดจนหงุดหงิดกับการเจ็บไข้ได้ป่วยและบล็อกพันธุกรรมของตัวเองเหลือเกิน (ใช่ ภูมิแพ้ส่งต่อกับทางพันธุกรรม แล้วจักรวาลก็รับไปเต็มๆ) อยู่ๆ ก็มาแพ้อาหารอะไรไม่รู้ตอนอายุสามสิบเนี่ยนะ หงุดหงิดจนถึงขั้นปลง เงินที่หามาก็หาหมอแม่ทีลูกที คุณภาพชีวิตที่ต้องนอนให้พอ กินให้ดี มันจะทำได้ไงในเมื่อกูต้องปั่นงานแลกเงินอยู่แบบนี้ แล้วไอ้ที่ว่าไม่มีเวลาออกกำลังกายนี่กูข้ออ้างหรือมันไม่มีจริงๆ เฮ้ออออ

นั่นแหละไม่มีอะไร ก็ว่าจะไม่บ่นแต่ขอหน่อยเหอะ