เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
#บันทึกเด็กหนึ่งห้าvictorclassic
ความคิดเด็กหนึ่งห้า | 02
  • September 30th, 2018

           สวัสดีวันอาทิตย์นะคะ อาจจะลงดึกไปหน่อย ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วบวกกับติดหนังเรื่องนึงอยู่ค่ะ แฮะๆ วันนี้จะเป็นเรื่องของบุหรี่ค่ะ เนื่องจากเราได้ไปดูหนังเรื่อง Call me by your name มาเลยทำให้คิดเรื่องนึงขึ้นมาค่ะ
           
           ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ ทางครอบครัวของเราซึ่งมีพี่ชายและพ่อของเราที่สูบบุหรี่ ซึ่งเราไม่มีปัญหาอะไรในตอนแรก ต่อมาเรื่อยๆ เรารู้สึกไม่ไหว กลิ่นบุหรี่มันสุดยอดมากจริงๆ เลย ไม่ได้หอม เราได้กลิ่นแล้วเวียนหัว อยากเป็นลมมากๆ เลย วันนั้นเรานั่งทำงานที่โต๊ะคอมตัวเดิมของเรา พ่อเรานั่งข้างๆ ดูบุหรี่ในบ้าน พอซักพี่ชายของเราออกจากห้องมาสูบที่โซฟา (โซฟากับโต๊ะคอมเราใกล้กัน) ความรู้สึกตอนนั้นคืออยากจะออกไปจากตรงนี้มาก เหมือนโดนรมควันเลย แต่เราต้องทำงรายงานของเราต่อไป

           พอมาอีกวันเราได้ไปเดินตลาด ซึ่งจะมาซื้อของกับแม่แบบลั๊นลามาก เจอคนสูบบุหรี่อีกแล้ว คืออัดมากไม่ไหวจริง แต่ไม่โกรธอะไรมากเพราะมันเป็นที่สาธารณะ แล้วเราก็ไม่รู้จักเขา เราก็ไปพูดอะไรไม่ได้

            อย่างแรกเรื่องของครอบครัวเรา ในใจเราที่พูดออกไปไม่ได้ คือเราอยากให้พวกเขาสูบกันนอกบ้านมากเลย คือเราห้ามในสิ่งที่เขาชอบไม่ได้แต่เราพูดเตือนเขาได้ เราเคยพูดเตือนแล้วว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และเราก็ไม่ชอบกลิ่นพวกนี้ด้วย แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ เราอยากให้หลายๆ คนที่สูบบุหรี่ อาจจะไม่ทุกคน เกรงใจคนรอบข้างด้วย คือคุณมีความสุข แต่คุณทำคนอื่นทุกข์นี่มัน สุดยอดเลยหล่ะ อย่างสองที่เจอสาธารณะเหมือนกัน เราอยากบอกคนนั้นมากเลย ว่า สูบที่อื่นได้มั้ยคะ ไม่ไหวจริงๆ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ก็ชีวิตเขาเราห้ามอะไรไม่ได้นี่เนอะ 
           



           เรื่องนี้เราได้ข้อคิดว่า ไม่ว่าจะที่ไหน 
           หรืออย่างไรทุกคนควรมีความเกรงใจกันบ้าง ซักนิดก็ยังดี 

           เราเห็นหลายคนโดนพิษจากบุหรี่มาเยอะแล้ว 
           ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้สูบ 

           อยากให้เห็นใจเขาใจเรา เหมือนว่าเพื่อนร่วมโลกอะไรทำนองนั้น 
           คุณจะสูบได้ไม่ว่า ขออย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนเพราะคุณ 

           เราเข้าใจนะว่า สิ่งที่เราชอบจะเลิกมันก็ยาก
           แต่เราไม่ได้ว่าอะไรหรอก

           ขอแค่เพลาๆ ลงมาหน่อย 
           แต่ถ้าเพลาๆ และก็ไม่มีปัญหา 
           ขอแค่สูบถูกที่ถูกเวลาเท่านั้นเอง
           




           ครั้งนี้อาจจะเขียนหรือคิดในทางที่ออกงงๆ มึนๆ หน่อย มันดึกมากเลยหล่ะ ความคิดครั้งที่สองของเราได้ออกมาแล้ว อยากให้ทุกคนค่อยๆ อ่านและทำความเข้าใจ เรื่องนี้เราอาจจะไม่เข้าใจมากเท่าไหร่ อย่าลืมมาคอมเมนต์แลกเปลี่ยนความคิดกันนะคะ หรืออาจจะเข้ามาสอนเด็กคนนี้ในหลายๆ เรื่องเพิ่มเติมได้นะคะ 
      
           ปล. เราไม่ได้โกรธคนสูบบุหรี่ขนาดนั้นและเขาก็ไม่ได้ผิดขนาดนั้นนะคะ เราเชื่อว่าทุกคนมีผิดที่แตกต่างกัน เราก็มีเหมือนกันค่ะ 
           ปล.2 เราอาจจะเขียนโดนคนอ่านบางคน อยากให้เข้าใจจริงๆ นะคะ 

    ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

    ด้วยรัก จาก qkhanun



    เข้ามาพูดคุยกันได้ที่ https://twitter.com/qkhanun
    ขอบคุณรูปภาพจาก google

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in