แม้ใกล้จะสี่สิบ ด็อกเตอร์ แองเจล่า ซีกเลอร์ ก็ยังคงทำงานหนัก

หรือจะพูดให้ถูก หล่อนทำงานหนักยิ่งกว่าเดิม

ถึงโอเวอร์วอทช์จะล่มสลายไปหลายปี แต่สหประชาชาติและสมาพันธรัฐสวิสยังให้งบสนับสนุนโครงการเยียวยาเหยื่อสงครามทั้งพลรบและพลเรือนจำนวนมากของเธอตลอดมา ด้วยเห็นว่าการกระทำนั้นมีประโยชน์มหาศาลในโลกอันเต็มไปด้วยความขัดแย้ง งานของอดีตเจ้าหน้าที่พิทักษ์สันติภาพจึงดำเนินต่อไป พร้อมๆ กับการปะทะที่เกิดขึ้นและจบลง แล้วเกิดขึ้นใหม่ในแห่งหนต่างไป ด้วยเหตุผลต่างกัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า วนวัฏจักรไร้จุดจบ

หากเป็นร่างกายมนุษย์ทั่วไป แค่ผ่านอายุ 35 เข้า ทุกอย่างพลันนับเวลาเสื่อมถอย ยิ่งกับคนทำงานหามรุ่งหามค่ำ ก็ดูเหมือนจะถึงจุดเร็วกว่าปกติ กระนั้นสำหรับนักวิทยาศาสตร์เจ้าของนวัตกรรมสายประยุกต์ทางนาโนชีวเวชมากมาย ด้วยผลงานของตนเอง ทำให้ร่างกายสูญสภาพช้าลงกว่าคนทั่วไปมาก เธอจึงดูยังสาว ยังสวย และยังแข็งแรงราวเพิ่งผ่านวัยเบญเพสมาไม่นาน

บางทีเทคโนโลยีนี้อาจส่งผลกระทบในภายหลัง เพราะการทำให้ระบบร่างกายทุกส่วนคงสภาวะเตรียมพร้อมตลอดเวลานั้นคล้ายการท้าทายธรรมชาติอย่างหนึ่ง แต่แล้วอย่างไรไม่สำคัญ แองเจล่าไม่เคยคิดว่าจะอยู่นานตามอายุขัยควรเป็นจริงๆ หรอก ถึงจะดูแลตัวอย่างดี ออกกำลังกายสม่ำเสมอ (นับรวมเวลาลงพื้นที่) กินอาหารครบตามปริมาณมาตรฐานควรได้รับในแต่ละวัน (ถึงบางครั้งเป็นแค่ MRE ก็ตาม) ทว่ากับชีวิตบนสนามรบซึ่งอันตรายสามารถเข้ามาถึงตัวได้ทุกวินาที ไม่ช้าก็เร็ว จากผู้คอยปกป้องรักษาคน สักวันเธออาจเป็นฝ่ายล้มลงไปรอความช่วยเหลือแทน

จริงอยู่ว่าโอกาสเกิดเรื่องดังกล่าวน้อยแสนน้อย เพราะชุดปฏิบัติการเข้ารูปน้ำหนักเบาแต่ทนทาน ประกอบกลไกผสานหลักการทางนาโนเทคโนโลยีนาม 'วัลคีรี’ ที่ด็อกเตอร์ซีกเลอร์สวมใส่เป็นประจำยามออกภาคสนามยังปกป้องร่างกายได้เต็มสมรรถภาพทุกครั้ง กระนั้นเอง อีกแง่หนึ่ง เธอก็ทราบดี – ชุดนี้ช่างเตะตาใครต่อใครมากมาย

จะไม่ให้เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร เพราะนอกจากตัวเกราะขาวเงาดูคลับคล้ายนักรบในสมัยโบราณแล้ว บนแผ่นหลังยังประกอบด้วยโครงจักรกลรูปทรงคล้ายปีกนกสีเดียวกัน ปล่อยอนุภาคนาโนกระจายออกมาเป็นแสงสว่างไสวอีกขั้นหนึ่ง ถึงมันจะมีประโยชน์ให้หญิงสาวเคลื่อนไหวตอบโต้สถานการณ์รอบตัวได้รวดเร็วทั้งบนพื้นและในอากาศ อีกทางก็โจ่งแจ้งเป็นเป้าหมายกับทุกการมอง

แองเจล่ารู้ รู้เสมอ แต่จงใจออกแบบให้มันเป็นเช่นนี้ เพราะตระหนักอย่างลึกซึ้ง ถึงความต้องการของมนุษย์ท่ามกลางภาวะมืดมนสุดหยั่ง ขอเพียงสัญลักษณ์บางอย่างที่แค่เห็นแวบเดียวก็ทราบทันทีว่าความหวังได้ปรากฏขึ้นโดยไม่ต้องพูดจา จิตใจพวกเขาก็ได้รับการฟื้นฟูไปแม้เธอยังไม่ถึงตัว

...เสมือนสวมบทบาทจากนิทานหรือตำนานปรัมปรา เล่าต่อกันมาตั้งแต่สมัยนับร้อยปีก่อนมหาสงครามระหว่างคนกับจักรกล

นางฟ้า พวกเขาเรียก... ใช่ นั่นแหละ ฉายาที่ใครๆ ต่างขนาน ต่อให้ชื่อ “แองเจล่า” ของเธอจะมีความหมายไม่ต่างกัน ในมุมหนึ่งลึกลงไป มันส่งผลให้หล่อนรับรู้ความคาดหวังบางอย่าง ยิ่งตอกย้ำว่าข้างใต้เปลือกใสสะอาดบริสุทธิ์เรืองรองอย่างคนทั่วไปเห็นยังเป็นเพียงมนุษย์ ผู้มีขีดจำกัดรอคอยอยู่เบื้องหน้า

...ต้องพยายาม พยายามมากกว่านี้อีก ถึงจะเป็นสักครึ่งคนอื่นมองได้

มนุษย์คนหนึ่งจึงออกไปยังเขตขัณฑ์ขัดแย้ง เผชิญภาพความตายซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับไม่เว้นวัน ทั้งๆ ที่น่าจะชาชินไปเสียนาน แองเจล่าก็ยังไม่หยุดภารกิจ เพื่อไขว่คว้าหาชีวิตยังพอรักษา ปกป้องพวกเขาต่อสู้แทนคนที่ไม่อาจสู้ได้

กระทั่งบางครั้ง แพทย์สมรภูมิต้องตัดสินใจปลิดชีพฝ่ายตรงข้าม เพื่อรักษาชีวิต ‘ผู้บริสุทธิ์’ เอาไว้

ถึงไม่เคยหวังกระทำเช่นนี้เลยสักเสี้ยวส่วนก็ตาม...

ต่อให้ใครๆ มองว่ามันสมองปราดเปรื่องเข้าขั้นอัจฉริยะจะสามารถช่วยบันดาลทุกสิ่งขึ้นดังใจหวัง แต่ความจริงนั้น โลกนี้จะดีขึ้นได้ สงบสุขได้ ใช้แค่เธอคนเดียวไม่พอ ตราบใดที่มนุษย์ยังเป็นมนุษย์ และออมนิคส์มีสำนึกรุนแรงเช่นมนุษย์ พวกเขาจะคิดช่วงชิงความเป็นใหญ่ต่อกันอยู่ร่ำไป ส่วนผู้ไร้แรงต่อรองก็จะตกเป็นเหยื่อ ไม่มีใครคอยเหลียวแล และถูกมองว่าอ่อนแอสมควรถูกธรรมชาติคัดสรรกำจัดทิ้งกำจัดตามครรลองโลกอยู่แล้ว

กระนั้นทั้งๆ ที่รู้แก่ใจ หญิงสาวคนนี้ก็ยังพยายามสร้างปาฏิหารย์ ท้าทายความเป็นความตายอยู่เรื่อยๆ

เพื่ออะไรงั้นหรือ? สำหรับผู้เคยเผชิญความสูญเสีย ความเปลี่ยวว้าง ความสับสน ความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจมาแต่ในอดีตเพราะสงคราม สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดไปแล้ว เธอจะช่วยบรรเทาผลเลวร้าย ผ่อนหนักเป็นเบา และสำหรับอนาคต เธอหวังว่าการกระทำทั้งหมด จะช่วยให้ไม่มีใครต้องเผชิญเรื่องแบบตนอีกเมื่อเวลาข้างหน้ามาถึง

ตราบทุกวันนี้ แองเจล่ายังทำงานหนักต่อไป อาจจนกว่าจะได้ขึ้นสวรรค์เข้าจริงๆ สักวัน หากเบื้องบนยังคงเมตตาปรานีหล่อน แม้แพทย์สมรภูมิสาวจะเล่นเกมฝืนธรรมชาติมาตลอดทั้งชีวิตก็ตาม

แต่วีรชนไม่มีวันตาย อย่างน้อยก็วันนี้

เธอจะต้องไม่ตาย

วันนี้จะต้องไม่มีใครตาย