หลังจากพบพี่จอย วราลักษณ์ ที่สยามเซ็นเตอร์สักพักใหญ่ ผมก็ได้อ่านพบคำสัมภาษณ์ของเธอในนิตยสารแนวสุขภาพความงามฉบับหนึ่ง ซึ่งพี่จอยให้ข้อมูลว่าตัวเองสูง 175 ซม.
เป็นอันว่าพี่จอยคือผู้หญิงตัวสูงมากๆ อย่างปราศจากข้อสงสัยใดๆ
ต่อมา ผมมีโอกาสได้พบพี่จอยโดยบังเอิญและไม่บังเอิญอีกสองหน
หนแรก เป็นความบังเอิญ เมื่อเย็นวันหนึ่ง ผมไปเดินเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลเวิลด์ แล้วพบว่าเขามีการจัดงานมอบรางวัลให้แก่ผู้หญิงเก่งในวงการบันเทิงอะไรทำนองนั้นพอดี
ผมจึงไปยืนมุงดูร่วมกับฝูงชนจำนวนมากอยู่ข้างๆ เวที ช่วงหนึ่ง “พี่เข็ม กฤตธีรา” อดีตพิธีกรรายการตีสิบ ซึ่งมารับหน้าที่เป็นพิธีกรของกิจกรรมดังกล่าว เดินเข้ามายืนพักอยู่ตรงด้านหน้าผมนานหลายนาที
พี่เข็ม ซึ่งตามข้อมูลระบุว่าสูงประมาณ 172-173 ซม. ใส่ส้นสูงสองนิ้วเห็นจะได้ แต่แค่นั้น ก็ส่งผลให้เธอตัวสูงกว่าผมขาดลอย
ขาดลอยในระดับที่เธอสามารถยืนบังผม จนมองแทบไม่เห็นความเคลื่อนไหวบนเวที
วันนั้น พี่จอยเป็นหนึ่งในผู้ได้รับรางวัลด้วย มีจังหวะหนึ่ง พี่จอยกับพี่เข็มได้ยืนใกล้ๆ กัน ปรากฏว่าพี่จอยเป็นฝ่ายตัวสูงกว่าชัดเจน
“แค่พี่เข็มก็สูงกว่าตูขาดลอยแล้ว นี่พี่จอยสูงกว่าพี่เข็มตั้งเยอะ ทำไมแกถึงได้ตัวสูงขนาดนั้นฟะ” ผมรำพึงในใจ
หนต่อมา ผมได้เจอพี่จอยอย่างไม่บังเอิญ เพราะผมทราบข่าวว่าเธอจะไปเป็นวิทยากรพูดเรื่องการทำธุรกิจความงามที่ทีซีดีซี สมัยยังอยู่ชั้นบนของดิ เอ็มโพเรียม
ผมจึงเดินทางไปฟังการบรรยายของพี่จอยด้วย
หลังเสร็จสิ้นการบรรยาย ผมโชคดีได้ลงลิฟต์มาพร้อมๆ กับพี่จอยและเพื่อนของเธอ
วันนั้น เป็นอีกครั้งที่พี่จอยสวมใส่รองเท้าส้นสูงร่วมสามนิ้ว และก็ไม่ใช่ผมเท่านั้นที่ตัวสูงเกือบไม่พ้นระดับสายตาของเธอ แต่ผู้ชายอีกสองคนที่อยู่ในลิฟต์เดียวกันต่างก็เตี้ยกว่าพี่จอยทั้งหมด
“อย่างน้อยเราก็ไม่ได้เตี้ยอยู่คนเดียว” ผมนึกพลางลอบถอนหายใจ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in