ถึงคุณ..

..

เช้านี้อากาศยังคงน่ารักใคร่เช่นเดียวกับวันที่ผ่านมาฉันเริ่มตื่นเช้าได้อีกครั้งหนึ่งเพื่อบริหารมือด้านขวาของตัวเองมันเริ่มขยับและใช้งานได้บ้าง ถึงจะเป็นเพียงแค่จำนวนหนึ่งในเศษที่มหาศาลก็เหอะการจับปากกาเพื่อเขียนหรือวาดยังคงเป็นเรื่องไกลเกินไป

.

ก่อนหน้านี้ฉันกลัวและกังวลกับเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยโอดครวญกับคุณหมอว่าไม่สามารถใช้มือได้ คุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพว่าคุณเพิ่งผ่าตัดไปเดือนเดียวเองมันต้องใช้เวลารู้ไหม อ่าว...ฉันโง่คิดว่าตัดไหมถอดเฝือกแล้วเพี้ยง!!!ฉันสามารถใช้มือของตัวเองได้ปกติ

.

ตอนนี้ฉันพอจะบิดลูกบิดประตูได้บ้างเป็นครั้งคราวยกเว้นตอนเพิ่งตื่นนอนเป็นช่วงที่มือข้างขวาตึงมากที่สุดแทบจะงอไม่ได้เอาเสียเลยน่าหดหู่ชะมัดเลยแหละเฮ้อ...ขอถอนหายใจหน่อยนะ

ครั้งก่อนที่บอกว่าจะเล่าเรื่อง“เด็กสาว”น่ะ ฉันว่าฉันเปลี่ยนใจเล่าเรื่องผู้คนใน “บางลวง” ก่อนดีกว่า

.

“คุณรู้ไหมว่าบางลวงซ่อนกลิ่น”

ถ้าเราอยู่ใกล้กันฉันจะกระซิบบอกคุณด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ประกอบด้วยนิดหน่อยอันที่จริงชื่อหนังสือแค่บางลวง ส่วนซ่อนกลิ่นฉันเติมไปเองไม่รู้ทำไมที่ฉันมักรู้สึกว่าชื่อบางลวงซ่อนกลิ่นดูเหมาะกว่า ห้ามหัวเราะทำเป็นว่ารู้จักฉันดีด้วย

.

คุณหาว่าฉันฟังเพลงซ่อนกลิ่นมากไปใช่มั้ยคุณรู้ว่าเวลาฉันชอบเพลงไหนจะฟังวนไปมาเป็นร้อยรอบใช่รึเปล่า โธ่เอ้ย...มันก็จริงว่าฉันเป็นแบบนั้น

.

แต่เชื่อเถอะน่าฉันรับรองด้วยเกียรติของผู้หญิงตัวเล็กจ้อยว่า บางลวงซ่อนกลิ่นจริงๆ หากคุณได้อ่านหนังสือเล่มนี้ฉันว่าคุณต้องเห็นด้วยกับสร้อยที่ฉันเติมไปแน่นอน เนื้อเรื่องมันเป็นแบบนั้นจริงนะแล้วอันที่จริงฉันอ่านบางลวงเป็นรอบที่สองแล้วล่ะ

.

ตอนอ่านครั้งแรกฉันขึ้นรับเป็นตำแหน่งคนพิการใหม่หมาดคล้องสายสะพายสีฟ้าไว้กับคอแบกน้ำหนักเฝือกปูนแข็งโป๊กเป็นมุมฉากเก้าสิบองศานิ้วปวมเป่ง หัวใจหนีจากอกข้างซ้ายมาเต้นตุ๊บๆ อยู่ตรงข้อมือนี่ การอ่านหนังสือขณะรับตำแหน่งนั้นช่างน่าอนาถเปิดแต่ละหน้ายังยาก ใช้เวลาตั้งสองวันกว่าจะอ่านจบ

.

ที่น่าเศร้ากว่าก็คือฉันไม่สามารถเขียนความคิดความรู้สึกหรือขีดปากกาทับลงบนข้อความอะไรได้นั่นถือเป็นการอ่านที่เก็บกดมาก สำหรับฉันผู้ขณะอ่านหนังสืออีกมือต้องถือปากกาไว้ให้มั่นฉันเลยมาอ่านใหม่อีกรอบนึงไงล่ะ ตอนนี้ถึงฉันจะเขียนอะไรไม่ได้มากฉันยังพอขีดๆเขียนตัวย่อไว้เข้าใจคนเดียวได้

.

ฉันได้ยินคุณหัวเราะอีกแล้วอย่างกับว่าตอนปกติคนอื่นจะอ่านลายมือเธอออกงั้นแหละเนอะ ว่างี้ใช่ป่ะล่ะคุณน่ะเชิญซ้ำเติมได้ตามสบาย ลายมืออ่านยากเขาเรียกว่าอัจฉริยะอย่างคุณจะไปรู้อะไรชิส์...

.

บางลวงซ่อนกลิ่นของความคลุมเครือชวนพิศวงแบบเดียวกับตอนเราเดินฝ่าม่านหมอกประมาณนั้นแหละมีพลังทั้งผลักดันและดึงดูดผู้คนให้เข้ามา รู้สึกถึงกลิ่นความทริลเลอร์เล็กๆ ความลับความมืดดำ ความเชื่อความศรัทธาของผู้คนบางลวง อ่านไปเรื่อยๆ จะเกิดคำถามขึ้นมาในหัว

.

อะไรหนอทำให้นักข่าวหนังสือพิมพ์อย่างธาวีตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อใช้ชีวิตอยู่ในบางลวงเสน่ห์ของปริศนาความเชื่ออันประหลาดของผู้คนเหรอหรือเพียงเพราะตั้งใจทำตามความฝันที่เขาเขียนไว้ในสมุดโน้ต

“นักปฎิวัติตื่นอยู่ในโลกจินตนาการ นักประพันธ์ฝันอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง”

ธาวีคงอยากเป็นนักเขียนละมั้ง

.

เกิดอะไรขึ้นกับอรหญิงสาวคนรักของธาวีระหว่างการเดินทางมายังบางลวงฉากอาชญากรรมบนทางหลวงเปลี่ยวร้างใช่นายวาดหรือเปล่าเป็นผู้สร้างเพลงบทใหม่ให้หญิงสาวผู้นี้ ใช่นายวาดด้วยหรือเปล่าที่กลับมาปลุกเร้ายุแหย่รบเถิดธาวี

.

ความลับมืดดำเบื้องหลังภาพ“ไพรเพรียก” ของศิลปินระดับชาติเหมือนวาด ลายธรรม ซึ่งนายวาดเป็นคนวาด

นักเขียนภาษิตผู้ครั้งหนึ่งเคยเขียนงานเรื่องสั้นสั่นคลอนวงการวรรณกรรมถูกกีดกันออกจากวงวรรณกรรมเพียงเพราะต่อมาเขาเขียนนิยายประโลม

.

ครั้งแรกที่อ่านฉันมั่นใจเต็มร้อยทีเดียวว่าหนังสือทำมือชื่อ“บางลวงบันลัยจักร” ที่วางขายเพียงเดือนละเล่มในแผงขายหนังสือหนึ่งเดียวในบางลวงคือภาษิตเป็นคนเขียน พออ่านรอบที่สองชักไขว้เขว มีความเป็นไปได้ว่าตัวเลือกนอกจากภาษิตแล้วยังเป็นธาวี และนายวาดได้ด้วยเช่นกัน

.

และสุดท้ายเมื่อใคร่ครวญดูฉันเทน้ำหนักไปยังชายเคราดกผู้แขวนพระมหากัณฎนะและพระเครื่องพวงใหญ่รอบคอมากกว่าฉันว่าเป็นไปได้ที่หนังสือทำมือแสนฮือฮานั่นจะเป็นผลงานของนายวาดอนุมานเอาจากผลงานภาพวาดไพรเพรียก หากรวมเอาความคลุมเครือทั้งหมดที่ฉันอยากได้คำตอบจริงจังมากคงจะเป็นเรื่องหนังสือทำมืออันนี้แหละ

.

ส่วนเรื่องเด็กสาวญี่ปุ่นที่ชื่อซาระนั่นใครกันจับเธอไปขังไว้หลังจากประสบอุบัติเหตุใกล้บึงบำเรอ ฉันเข้าใจว่าเป็นนายถนัดตันการุณ ชายชราผู้มีบทบาทเบื้องหลังพรรคการเมือง และเป็นอดีตชายหนุ่มผู้เคยทำเรื่องต่ำช้าร่วมกับนายเหมือนลายธรรม มั้ง ฉันไม่มั่นใจหรอกว่าใช่ ทั้งหมดล้วนเป็นการคาดเดาเอา

.

ปราบดาจงใจทิ้งปริศนาไว้กับทุกเรื่องราวในเล่มเว้นแต่เรื่องสุดท้าย ขบกัดแวดวงศิลป การเมือง วิถีชีวิตชนชั้นสังคม และวรรณกรรมผ่านความคิดของตัวละครในบางลวงนำเสนอแง่มุมของผู้คนทุกประเภท ความซับซ้อนของความนึกคิดจิตใจอันหลากหลายที่เราไม่จำเป็นต้องหาคำตอบในทุกการกระทำหรอกน่า

.

มันก็เหมือนกับสังคมรอบตัวเรางี้แหละใช่มั้ยจะไปรู้ได้ที่ไหนว่าในสิ่งที่เรามองไม่เห็น ที่ไม่เปิดเผยตัวออกมาเป็นแบบไหนหรือที่เห็นอยู่นั่นจะใช่สิ่งที่เป็นหรือเปล่า อย่างแม่สาวนานาผู้ฉายภาพชีวิตซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องราวซาบซึ้งพึงจำของเธอให้เพื่อนเห็นนั่นเป็นตัวอย่าง

.

คราวนี้คุณเห็นด้วยกับฉันหรือยังล่ะว่าบางลวงซ่อนกลิ่น จริงๆ นะเออ

แต่ก็นะถ้าคุณอยากรู้มากกว่าที่ฉันเล่าให้คุณฟังคุณก็แค่หามาอ่านเท่านั้นเองคุณอาจเจอปริศนาชิ้นเล็กที่ฉันหาไม่เจอก็เป็นได้ ถึงตอนนั้นคุณอาจกลับค้านความคาดเดาของฉันก็ได้ใครจะไปรู้

.

อีกอย่างฉันอยากให้คุณลองทำท่า“สมมาตรสองโลก” ดูหน่อย ยืนด้วยขาข้างเดียว สองมือชูขึ้นฟ้า และหลับตาถ้าคุณสามารถทรงตัวได้ดีทั้งขณะลืมตาและหลับตา สมาธิของจะสมดุลกันทั้งภายในและภายนอกเด็กหญิงจากบางลวงบอกมาน่ะ ลองทำดูสิ.

..

#บางลวง#รวมเรื่องสั้นไทย #ปราบดาหยุ่น #สำนักหนังสือไต้ฝุ่น