จม.ฉบับที่๑๔
ถึงคุณ
.
โลกมืดสนิท แสงสว่างล้ำค่านัก
ขยับเข้ามาใกล้ เธอจ๋า
จงวางใจฉันเถิด
ฉันมีนิทานจะเล่าให้เธอฟัง
.
หนังสือเริ่มแบบนี้ล่ะฉันเริ่มต้นด้วยกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ดีมั้ย คุณรู้สึกเป็นไงบ้างเวลาได้ยินคำนี้ฉันว่ามันดีมากเลยนะ คุณลองหลับตาคิดถึงการนอนหนุนตักใครสักคนใต้ร่มไม้ริมบึงลมพัดบางเบา ฟ้าสูงกระจ่าง เมฆลอยฟ่อง คำหลังนี่ถือเป็นคำสุดโปรดของฉันเวลาพูดถึงเจ้าก้อนขาวที่เรียกว่าเมฆ
.
คุณมองเห็นแต่ปลายคางของผู้ที่คุณนอนหนุนตักอยู่เธอหรือเขาทอดสายตาไปไกล ขณะขยับปากเล่าเรื่อง น้ำเสียงถูกสายลมหอบไปทั่วดินแดนที่การเดินทางของสายลมส่งไปถึง ที่นั่นที่นี่ และคุณหลับไปจริงๆในฝันคุณเดินทางไปยังนอร์ ดินแดนที่การปรุงซุปถือเป็นเรื่องผิดกฏหมายเมื่อพระราชินีสิ้นประชนม์ ก็เรื่องมันเกิดเพราะหนูตกปุลงไปในชามซุปนะซี
.
มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับหนูตัวจิ๋วผู้แหกกฎความเป็นหนู ด้วยการยินยอมให้มนุษย์แตะต้อง หนูที่อ่านหนังสือนิทานแทนที่จะกัดแทะกระดาษหนูที่หลงรักเสียงเพลง และหนูที่หลงรักเจ้าหญิง หนูคุกผู้ปรารถนาแสงสว่างเด็กหญิงผู้อยากเป็นเจ้าหญิง และเจ้าหญิงพีผู้มีสิ่งที่เรียกว่าการเห็นใจคนอื่น
.
พวกเขาหนูสองตัวและเด็กผู้หญิงสองคนเกี่ยวพันกันการเรื่องหนึ่งไปสู่อีกเรื่องหนึ่งแบบที่ในหนังสือบอกว่าเพราะเกิดเหตุแบบนี้จึงมีเหตุแบบนี้ตามมามันเป็นหลักของเหตุและผลชักนำให้เกิด มันเป็นเรื่องชวนอบอุ่นหัวใจขณะกำลังอ่านและอิ่มอุ่นมากมาย
.
แต่อย่าลืมว่าทุกสิ่งมีสองด้านเสมอในความอุ่นหัวใจย่อมซ่อนความขมขื่น และเรื่องชวนเจ็บปวดมากมายอยู่ด้วยเช่นกันไม่เว้นแม้แต่หนังสือประเภทวรรณกรรมเยาวชน ก็อย่างที่เราต่างรู้กันไม่มีสีขาวสีดำเด่นชัดหรอก แต่บอกเลยว่าเคทเขียนเล่าเรื่องได้น่ารักจับใจ
.
แบบเดียวกับที่เรานอนหนุนตักฟังนิทานจากแม่นั่นล่ะเธอจะเน้นคำสอนไว้เสร็จสรรพในเนื้อเรื่อง โดยที่หากพ่อแม่อ่านให้เด็กฟังไม่ต้องพยามคิดว่าเรื่องนี้สื่อถึงอะไรให้เด็กรู้มันอยู่ในนั้นแล้วทั้งหมดฉันว่าเป็นกลวิธีการเล่าเรื่องที่น่ารักดี และเหมาะจะเป็นหนังสืออ่านให้เด็กฟังมากเป็นนิทานก่อนนอนไรงี้
.
คุณอย่าเพิ่งทำหน้าเบื่อหน่ายบอกว่าคุณไม่ใช่เด็กเล็กหน่อยเถอะคนเป็นผู้ใหญ่ยิ่งสมควรอ่านมากกว่าอีกรู้ไหมก็เพราะว่ามันน่ารักและมีแง่มุมน่าสนใจเต็มไปหมดนะสิซึ่งผู้ใหญ่จะได้คิดในระดับความคิดที่เข้มข้นขึ้นไปอีกเช่นว่าทำไมสังคมต้องวางกฏเกณฑ์
.
สิ่งนั้นต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ทำแบบนั้นไม่ถูกต้องนะวิถีปฏิบัติต้องเป็นแบบนี้สิ ทั้งที่สิ่งนั้นไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างที่เจ้าหนูตัวจิ๋วเดเปอโรเข้าใกล้มนุษย์ ยินยอมให้มนุษย์แตะต้อง หรือเจ้าหนูรอสคูโรที่ความหมายของชีวิตคือแสงสว่างและสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงเพราะมันปรารกถนาถึงสิ่งนั้น ทำให้พระราชินีสิ้นพระชนม์
.
หรืออีกตอนหนึ่งที่รอสคูโรตั้งคำถามกับนักโทษคนหนึ่งในคุกใต้ดิน
“แล้วเธอสนิทใจกับผ้าผืนนั้นที่ขายลูกสาวแลกไปไหม”
“คุ้มค่ากับลูกสาวไหม”
.
เป็นช่วงบทสนทนาเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ให้ครุ่นคิด และมันมีเยอะมากในหนังสือเด็กเล่มนี้ฉันอยากให้คุณมาเห็นหนังสือของฉันจัง มันเต็มไปด้วยลายมือเขียนยึกยือไปเต็มเล่มอีกตามเคย
.
ส่วนเรื่องที่เกิดกับพระราชินีรอสคูโรไม่ได้ตั้งใจ จะกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของมันเสียทั้งหมดได้อย่างไรหากเจ้าหญิงไม่ส่งเสียงดังและคำเรียกหนู กลายเป็นสิ่งน่ารังเกียจปานนั้น สายตาของเจ้าหญิงพีทำให้หัวใจของมันแหลกสลาย
.
“เธอคิดหรือว่าหนูคุกไม่มีหัวใจ ผิดเสียแล้ว ทุกชีวิตมีหัวใจ และหัวใจของทุกสิ่งมีชีวิตล้วนแหลกสลายได้”น.๑๑๘
.
“เธอจ๋า มีบางหัวใจที่ไม่อาจสมานได้ดังเดิมหากแหลกสลายเสียแล้วหรือหากสมานได้ก็ต้องใช้วิธีคดโกงและบิดเบี้ยวเหมือนเอามาเย็บปะติดกันอย่างขาดความปราณีต” น.๑๒๑
.
นั่นล่ะคือความรู้สึกของรอสคูโรเป็นเหตุให้มันเกลี้ยกล่อมมิกเกอรี โชว์ เด็กหญิงรับใช้ที่มีชีวิตน่าสงสาร เธอถูกพ่อแลกเธอกับผ้าปูโต๊ะผืนหนึ่งและแม่ไก่ไม่เคยมีใครถามถึงความต้องการของเด็กหญิงเลยสักหน มีแต่คนบอกถึงสิ่งที่เธอต้องทำไม่ว่าเธออยากทำหรือไม่ก็ตาม
.
รอสคูโรล่วงรู้ถึงความอยากเป็นเจ้าหญิงของเธอจึงใช้สิ่งนั้นล่อลวงให้กระทำการสมคบคิดกันลักพาตัวเจ้าหญิง ออ...ฉันจะบอกว่าฉันเคยดูหนังมาก่อนแล้วล่ะแต่เพิ่งมารู้เอาตอนที่มิกเกอรี โชว์ พูดว่า “ฉันอยากเป็นเจ้าหญิง”ซึ่งปาเข้าไปจะครึ่งเรื่องอยู่แล้วล่ะ
.
คนเรามันลืมเลือนกันได้นี่นาห้ามเอามือมาเคาะกะโหลกฉันนะ บางทีก็สับสนว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหนอยู่บ้างเหมือนกันแล้วฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อ่านหนังสือเยาวชนจริงๆ มานานแค่ไหนแล้วหนอที่จำได้เล่มล่าสุดคงเป็นเรื่อง “นกสีฟ้า” ตั้งแต่ปีที่แล้ว โอ๊ย
.
ส่วนเรื่องนี้เหรอจบแบบสวยงามด้วยคำว่า “ให้อภัย” ดีมั้ยล่ะ คำนี้มันยิ่งใหญ่คับโลกเลยน้าเดเปอโรให้อภัยพ่อแม่และพี่ชาย ซึ่งส่งมันไปยังคุกใต้ดิน ส่วนเจ้าหญิงพีก็เช่นเดียวกันเธอรู้ว่าต้องทำอะไรเพื่อรักษาหัวใจของตัวเองไว้ และเจ้าหนูคุกรอสคูโรเองก็สามารถมอบแสงสว่างให้กับชีวิตอื่นได้เช่นกัน
.
การให้อภัยเป็นเรื่องยากลำบากอย่างที่เรารู้ๆกันนั่นล่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อใครอื่นเลย ที่เราทำก็เพื่อรักษาหัวใจตัวเราเองเท่านั้นและฉันก็หวังว่าตัวเองจะถนอมคำนี้ไว้ในหัวใจได้เช่นเดียวกัน คุณก็ด้วยนะอย่าลืมเสียล่ะบางทีวันหนึ่งข้างหน้าคุณอาจต้องต่อสู้กับหัวใจตัวเองด้วยเรื่องนี้รู้ไหม
.
เฮ้อ...อีกเรื่องนึ่งจะไม่บอกคุณก็ไม่ได้สินะมันจะอบอุ่นหัวใจแค่ไหนกันหนอหากเราได้พูดว่า
“มีใครคนหนึ่งรักฉันล่ะ”เหมือนที่เดเปอโรพูด(อินๆๆ เพ้อด้วยนิดหน่อย) ไปล่ะ ยาวไปอีก
.
ด้วยมิตรภาพ
๔ มีนาคม ๒๕๖๒
#เดเปอโร/รักยิ่งใหญ่จากใจดวงเล็ก
#เคทดิคามิลโล
#งามพรรณเวชชาชีวะ แปล
#วรรณกรรมเยาวชนแปล
#สนพ.เพ็ทแอนด์โฮม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in