Chapter 8

Title: You are my happy place.

Pairing: EXO

Rated: PG

Genre: Romantic

Hastag: #รักแห่งไคซู

To.D

You are my today and all of my tomorrows.

K.

“กูไม่ใส่ได้มั้ยวะ กูขอล่ะ”

“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้”

“นะๆ เพื่อนรัก เพื่อนหล่อที่สุดในโลก ไม่มีใครหล่อไปกว่ามึงอีกแล้ว”

“กูรู้ตัวน่าว่ากูหล่อ แต่กฏก็คือกฏนะจ้ะ”

“มึงนะ..ไอ้โยดา! ไอ้เหี้x!!” คยองซูอดที่จะด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายใส่เพื่อนรักที่กำลังจะหักเหลี่ยมเขาไม่ได้เพราะตอนนี้เขากำลังหัวเสียอย่างมาก รู้สึกได้ถึงพลังไอร้อนที่พวยพุ่งออกจากรูหูราวกับควันของไอน้ำที่พุ่งออกมาจากปล่องของรถไฟแบบโบราณในภาพยนตร์เรื่องHarry Potter ยังไงยังงั้นแหละ

ขอร้องมันก็แล้ว ชมว่ามันหล่อก็แล้ว ด่ามันก็แล้ว แม่มเอ้ย…

ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้วะ

ไม่น่าสร้างเกมส์บ้าบออะไรนี่จริงๆ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าตัวเขาจะพลาดท่าตกหลุมพรางให้กับเกมส์ของตัวเองได้

การที่เรามีเพื่อนสนิทที่รู้ใจและรู้ทันความคิดของเราทุกอย่าง แค่มีสักคนนึงในชีวิต ถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่ง แต่ทว่า…มันก็เหมือนกับดาบสองคม เหมือนกับหยินและหยาง เหมือนกับเหรียญที่มันมีสองด้าน เหมือนคู่สีตรงข้ามอย่างสีขาวกับสีดำ เพราะเพื่อนที่รู้ทุกอย่างในชีวิตที่เกี่ยวข้องกับเรา ถ้ามันคิดจะแกล้งเราเมื่อไหร่ เราก็ตายเมื่อนั้น ตายโดยที่หาทางตอบโต้มันไม่ได้ด้วยซ้ำ

สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในโลกรองจากใบผักชีผักสีเขียวๆ ใบเล็กหลายแฉกที่มีกลิ่นเหม็นฉุนที่สุดสำหรับเขาก็คือ การแอคทำท่าทางอะไรก็ตามที่มันดูน่ารักหรือที่พวกแฟนคลับไอดอลนักร้องเรียกกันว่า ‘แอ-กโย’ (Aegyo)

เหอะ! ยอมให้ไอ้หูกางตัวแสบใส่ผักชีในทงคตสึราเมงให้เขากินยังดีซะกว่าที่จะทำอะไรแบบนี้ โว้ย! ยิ่งเห็นที่คาดผมสีหวานแหววในมือชานยอลก็ยิ่งอยากต่อยหน้ามันชะมัด

“อ้อ…กูมีอีกอย่างนึงจะบอกมึงว่ะ”

“อะไร! อย่าบอกนะว่าให้กูใส่ไอ้นี่ทั้งคาบ…”  คยองซูที่ยังไม่ทันหายหัวเสียนั้นอดไม่ได้ที่จะพูดกระแทกเสียงตอบกลับเพื่อนตัวแสบ

“ถูกต้องนะครับผม! แสนรู้นะมึงเนี่ย”

“กูไม่ใช่หมามั้ย?!”

“เหอะน่า มึงอย่าทำลีลาเฉไฉ ใส่ที่คาดผมนี่ได้แล้ว” ชานยอลไม่พูดเปล่ายื่นที่คาดผมสีหวานแหววที่เขาซื้อให้แบคฮยอนใส่ยื่นให้เพื่อนตัวเล็กที่กำลังทำสีหน้าและถมึงตาเหมือนจะพุ่งมาบีบคอเขาให้ได้อย่างนั้นแหละ แต่พอเขายื่นมันไปใกล้ๆ คยองซูก็มีสีหน้าเคร่งเครียดเข้ามาแทนที่ ทรงคิ้วเส้นตรงสองเส้นที่ได้รับการตกแต่งอย่างดีตามสไตล์คนเจ้าระเบียบเริ่มขมวดเข้าหากัน ส่วนชานยอลนั้นพยายามกลั้นขำสุดๆ แล้วเพราะเวลาที่คยองซูนิ่วหน้าเวลาที่ต้องทำอะไรที่ไม่ชอบใจสุดๆ นั้นดูตลกจริงๆ

คยองซูใช้แค่นิ้วโป้งและนิ้วชี้หยิบที่คาดผมสีชมพูหวานแหววด้วยท่าทีรังเกียจ ทำราวกับว่าสิ่งที่จะต้องมาคาดบนศีรษะในไม่ช้านั้นเป็นสิ่งของที่ปนเปื้อนเชื้อโรคร้ายแรง เจ้าของริมฝีปากรูปหัวใจหยิบสิ่งที่ชานยอลมอบให้เป็นบทลงโทษสำหรับคนมาสายวันนี้ขึ้นมาสวมบนผมสีดำเงานุ่มลื่นอย่าหลีกเลี่ยงไม่ได้

“มึงหันหน้ามาดิ กูจะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน”

..

“ยิ้มด้วย มึงทำหน้าบึ้งแบบนี้มันไม่เข้ากับที่คาดผมเลยว่ะ”

..

“เออๆ อย่างงี้แหละ”        

แชะ!  เสียงลั่นชัตเตอร์จากกล้องของโทรศัพท์มือถือราคาแพงของชานยอล ซึ่งเจ้าตัวกำลังถ่ายรูปเพื่อนตัวเล็กที่กำลังยิ้มอย่างรู้สึกฝืนใจสุดๆ เพราะเขาต้องทนใส่ที่คาดผมสีหวานแหววซึ่งเป็นบทลงโทษที่เขาจะต้องทำตามทั้งคาบเรียนในช่วงเช้า

คยองซูนั้นไม่รู้ตัวและคงคาดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเพื่อนรักตัวสูงที่กำลังก้มหน้าเล่นมือถือนั้นจะส่งรูปภาพที่เพิ่งถ่ายเมื่อสักครู่ไปให้แบคฮยอนที่กำลังนั่งเรียนอยู่ชั้นข้างล่างของตึกคณะศิลปกรรมศาสตร์

ตือดึ่ง!

‘PCY: Sent a photo’

แบคฮยอนรีบหยิบโทรศัพท์ที่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูเพราะเขาได้นัดกับพี่ชานยอลแฟนของเขาว่าถ้าถ่ายรูปพี่คยองซูในขณะที่กำลังใส่ที่คาดผมสีชมพูหวานแหววของเขามาได้ก็ให้ส่งรูปมาให้เขาทางแอพพลิเคชั่นไลน์เลยทันที เพราะเขาจะเอาให้ไคดูยังไงล่ะ

นิ้วเรียวสวยตามแบบฉบับคนเล่นเปียโนรีบกดเข้าไปดูรูปถ่ายทันทีผ่านทางการแจ้งเตือนของแอพพลิเคชั่นไลน์ที่ขึ้นแจ้งเตือนบนหน้าจอ ซึ่งก็ไม่ผิดคาดและเป็นไปตามที่เขาวางแผนเอาไว้ เพราะว่า…

“เฮ้ย! พี่คยองซูน่ารักมากๆ น่ารักฉิบหาย” แบคฮยอนจงใจแกล้งทำเป็นอุทานแบบไม่ดังมากเพื่อที่จะให้เพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆ ได้ยินหลังจากที่ได้เห็นรูปรุ่นพี่คยองซูที่แฟนของเขาถ่ายส่งมาให้

ไคที่นั่งอยู่ข้างหลังห้องกับแบคฮยอนนั้นกำลังนั่งพิงผนังห้องเรียนเพื่อที่จะแอบงีบหลับเอาแรง ซึ่งเป็นเพราะว่าวันนี้เขาตื่นเช้ากว่าปกติที่เคยตื่นมากเพื่อที่จะอยากเจอหน้าใครบางคน จู่ๆ ดวงตาคู่สวยหนุ่มผู้มีสีผิวแทนก็ลืมขึ้นมาเพราะหูดันได้ยินเสียงเพื่อนของเขาพูดถึงพี่คยองซู

“แบค มึงมีไรเหรอวะ กูได้ยินมึงพูดชื่อพี่คยองซู…”

“อะ เอาไปดูซะ” แบคฮยอนยื่นมือถือของตัวเองให้เพื่อนสนิทดูเพื่อให้มันคลายความสงสัย

“

ความรู้สึกตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ผมไม่รู้ว่าแรงดึงดูดที่มีพลังมากมายมหาศาลที่ไม่สามารถมองเห็นได้นี่มันคืออะไร

เมื่อผมได้มองตากลมโตของคนๆ นึง เมื่อได้มองริมฝีปากรูปหัวใจขยับขยายเป็นรอยยิ้มกว้างของคนๆ นึง

และปฎิกิริยาทางร่างกายก็จะตอบสนองอย่างอัตโนมัติทันทีด้วยอาการเขินอายและหน้าแดงเสมอ

ตึกๆ ตึกๆ

สาร Dopamine และสาร Norepinephrine ภายในสมองเริ่มทำงานทันที เกิดปฎิกิริยาทางเคมีและส่งผลให้…

ทุกครั้งและทุกๆ ครั้ง หัวใจของผมเต้นรัวเสมอ จังหวะการเต้นของหัวใจนั้นเร็วและแรงราวกับจังหวะการตีกลองของมือกลองวงร็อกชื่อดังในเวลาที่เขาตีจังหวะในเพลงร็อกมันส์ๆ ชวนให้โยกหัว

ถ้าไม่มีปอด ไม่มีกระดูกซี่โครงหน้าอก ไม่มีชั้นไขมันและชั้นผิวหนัง เสียงจังหวะหัวใจของผมคงเสียงดังและโครมครามน่าดู

มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกมากเลยนะ แค่ได้มองรูปถ่ายที่มีคนๆ นึงเป็นองค์ประกอบหลักของรูป

…ผมหยุดยิ้มไม่ได้เลย…

แรงดึงดูดมากมายมหาศาลจากคนๆ นึงทำให้ผมตกลงไปหลุม อาจจะด้วยความเต็มใจหรือว่าเป็นเพราะคุณ อันนี้ผมคงตอบคุณไม่ได้หรอกนะ แต่กว่าผมจะรู้ตัวอีกทีผมก็เห็นคุณยืนส่งยิ้มให้ผมที่ขอบปากหลุมข้างบนนั่นแล้ว

และเมื่อผมปีนขึ้นมาถึงขอบปากหลุมได้ คุณจับมือผมเอาไว้ด้วยมือนิ่มๆ เรียวสวยของคุณ แล้วคุณก็แกะมือของผมที่เกาะอยู่ออกด้วยรอยยิ้มรูปหัวใจที่ทั้งสวยและแสนหวานนั่น

ผมตกลงไปในหลุมอีกครั้ง และก็ปีนขึ้นมาเกาะที่ขอบปากหลุมอีกครั้ง

เพียงเพราะว่าผมแค่อยากเห็นรอยยิ้มของคุณ

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ผมทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ทำไมกันนะ ทำไมคุณถึงเข้ามามีอิทธิพลกับหัวใจของผมขนาดนี้ ทั้งๆ ที่คุณก็คือคนธรรมดาเหมือนกันกับผม

คุณทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อผมยืนอยู่ต่อหน้าคุณ หรือคุณยืนอยู่ข้างหน้าผม

ถ้าคุณเดินเข้ามาแล้วเห็นผมในตอนนี้ ผมคงต้องอายมากแน่ๆ

เพราะผมยิ้มเหมือนคนบ้า ไม่สามารถหุบยิ้มได้เลยถึงแม้ว่าจะพยายามสักแค่ไหน เพียงเพราะว่าผมแค่มองรูปถ่ายที่มีคุณอยู่ในนั้น…บ้าชะมัด

Even if you don't decorate you're too perfect.

(พี่น่ะสมบูรณ์แบบอยู่แล้วโดยไม่จำเป็นต้องไปเติมแต่งอะไรอีก)

In this world there is no one like you anymore.

(ในโลกใบนี้ไม่มีใครเหมือนคุณอีกแล้ว)

Baby I like you.

(ที่รัก ผมชอบคุณจัง)

Baby I love you.

(ผมรักคุณนะ ที่รัก)

If I only have you.

(แค่มีคุณอยู่ข้างๆ)

I feel like I've got the world.

(ผมรู้สึกว่าโลกใบนี้เป็นของผมแค่คนเดียว)

- K.

”

“ไค…”

..

“ไค ไอ้ไค!” แบคฮยอนพยายามเรียกชื่อเล่นของเพื่อนสนิทซ้ำเพื่อที่จะขอมือถือคืน แต่ตอนนี้ไคมันนิ่งราวกับว่ามันเป็นรูปปั้นเทพเจ้ากรีกที่ตั้งอยู่ในสวนหย่อมภายในมหาวิทยาลัย แต่เป็นรูปปั้นที่ยิ้มไม่ยอมหยุด ส่วนมืออีกข้างที่ไม่ได้จับมือถือก็ทำหน้าที่เหมือนกับแว่นขยายเพราะนิ้วโป้งและนิ้วชี้ของมันหุบเข้าหุบออกหลายครั้งบนหน้าจอมือถือ ตลกชะมัด แต่เสียดายเหมือนกันที่มือถือของเขาอยู่ในมือของคนที่ไม่สามารถหุบยิ้มได้ ไม่งั้นเขาจะถ่ายวิดีโอรีแอคชั่นของไคในเวลาที่มันเห็นรูปพี่คยองซูใส่ที่คาดผมแบบมินนี่เมาส์ส่งให้พี่ชานยอลดูซะหน่อย

“มึง กูขอรูปนี้ได้มั้ยวะ” ไคที่เหมือนจะหลุดจากห้วงแห่งภวังค์หันมาถามเพื่อนตัวเล็กที่นั่งเรียนอยู่ด้วยกันข้างๆ แบคฮยอนมีสีหน้าเจ้าเล่ห์แบบคนรู้ทัน ในที่สุดแผนการณ์ที่จะเร่งปฎิกิริยากระตุ้นความรักระหว่างรุ่นพี่คยองซูกับไคนั้นประสบความสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้วละนะ

“เอามือถือคืนให้กูก่อนดิ”

“ไม่! มึงต้องตอบมาก่อนว่าจะส่งรูปนี้ให้กู”

“เออๆ เดี๋ยวส่งให้น่า เอามือถือคืนกูได้แล้ว”

ไคยอมคืนมือถือให้เจ้าของโดยดี แต่ก็ยังไม่วายที่เจ้าตัวก็ยังใช้ดวงตาคมส่งสายตามองจ้องไปที่แบคฮยอน ก็จนกว่าจะส่งรูปมาให้นั่นแหละเขาถึงจะเลิกจ้อง

ตือดึ่ง!

‘Baekhyuneee: Sent a photo’

“มึงจะเอารูปพี่คยองซูที่กูส่งให้ไปตั้งเป็น wallpaper ใช่มะ?”

“ใช่แล้ววว :)”  ไคตอบกลับอย่างอารมณ์ดีและมีน้ำเสียงที่บ่งบอกได้ว่ามีความสุขสุดๆ เมื่อเขาตั้งค่ารูปถ่ายพี่คยองซูให้เป็น wallpaper หน้าจอมือถือแล้วก็อวดโชว์ให้เพื่อนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ ดูทันที แบคฮยอนเห็นแล้วก็ได้แต่เบ้ปากใส่เพราะหมั่นไส้อากัปกิริยาอาการเวลาที่เพื่อนมีความรัก

“เออ..พี่คยองซูเขาชอบกินอาหารญี่ปุ่น พวกหมูชุบแป้งทอด ราเมงมิโซะไรงี้ มีร้านอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหน้ามหาวิทยาลัยเท่าไหร่ ตอนกลางวันมึงก็พาพี่เขาไปกินดิ”

“ขอบใจมึงนะ…ที่ช่วยกูเรื่องพี่คยองซู มึงเป็นเพื่อนที่ดีมาก”

“เออๆ กูก็ช่วยได้แค่นี้แหละนะ เพราะต่อจากนี้ก็เป็นเรื่องราวของมึงกับพี่คยองซูแล้ว ส่วนกูกับพี่ชานยอลจะคอยซัพพอร์ตอยู่ข้างหลังเอง” แบคฮยอนส่งยิ้มน้อยๆ ให้พร้อมกับเอามือไปตบที่บ่ากว้างของเพื่อนรักเบาๆ แบบให้กำลังใจ

ไคหยิบมือถือที่วางคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะเลคเชอร์ขึ้นมาอีกครั้งเพื่อที่จะพิมพ์ข้อความชวนพี่คยองซูไปกินข้าวกลางวันด้วยกันตามที่แบคฮยอนได้แนะนำเขาเมื่อกี้นี้และพิมพ์ข้อความส่งทางแอพพลิเคชั่นไลน์

.

.

.

คยองซูที่กำลังตั้งใจเรียนสุดๆ เขานั่งนิ่งตรงดิ่ว ในขณะเดียวกันก็มีสีหน้าที่บูดบึ้งเพราะบทลงโทษจากเกมส์งี่เง่าที่เขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง ที่คาดผมแบบมินนี่เมาส์สีชมพูหวานแหววยังคงสวมอยู่บนศีรษะที่มีเส้นผมสีดำนุ่มลื่นปกคลุม เขาไม่โกรธไอ้เพื่อนหูกางที่กำลังนั่งเล่นเกมส์หรอก เพราะเป็นเขาเองที่วันนี้ดันมาสายและไม่คาดคิดว่ามันจะถึงห้องเรียนเช้าขนาดนี้ เหมือนกับว่าชานยอลจงใจทำอะไรบางอย่างที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร คิดยังไงก็คิดไม่ออก

แต่จู่ๆ โทรศัพท์มือถือที่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็เกิดสั่นขึ้นมา โชคดีที่เขาตั้งค่าการแจ้งเตือนเป็นแบบสั่นและปิดเสียงมือถือเอาไว้เลยไม่รบกวนคนอื่นๆ และอาจารย์ที่อยู่ภายในห้องเรียน เขารู้สึกเอะใจเล็กน้อย เพราะว่าปกติเขาไม่ค่อยเล่นโซเชี่ยลอย่างพวกแชทคุยผ่านทางข้อความอะไรแบบนี้ เขามีมือถือเอาไว้แค่โทรติดต่อกับครอบครัวและเพื่อน ใช้ฟังเพลง ดูหนังหรือดูคลิปต่างๆ บนYoutube ซะมากกว่า

‘Kimkaaaaaa: Sent  you a massage’

Kimkaaaaaa: พี่คยองซูครับ

Kimkaaaaaa: ตอนกลางวันพี่ว่างรึเปล่าครับ?

Kimkaaaaaa: คือ…ถ้าพี่ว่าง ผมอยากชวนพี่ไปกินทงคัตซึด้วยกันน่ะครับ

หืม? เมื่อเขาได้กดเข้าไปอ่านข้อความที่ไคส่งมา เขารู้สึกว่าตัวเองหัวใจเต้นแรงเล็กน้อย แต่เขาก็พยายามเก็บอาการตื่นเต้นนี้เอาไว้เพราะไม่อยากถูกเพื่อนตัวแสบที่นั่งเล่นเกมส์บนมือถืออยู่ข้างๆ ล้อเลียนอาการเขินอายของเขา คยองซูกลั้นหายใจอยู่สักพักนึงถึงจะใช้นิ้วเรียวสวยราวกับนิ้วมือของผู้หญิงกดพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

Kyungsoo_: อือ พี่ว่าง

Kyungsoo_: ไปนะ อยากกินทงคัตซึอยู่พอดี

Kimkaaaaaa: เย้!

Kimkaaaaaa: ‘สติกเกอร์หมีบราวน์สีน้ำตาลกำลังยิ้ม’

Kyungsoo_: แล้วแบคฮยอนล่ะ ไปด้วยกันรึเปล่า?

Kimkaaaaaa: ผมชวนแล้วฮะ แต่แบคฮยอนบอกว่าพี่ชานยอลชวนมันไปกินข้าวกลางวันที่ร้านอาหารของคุณแม่แล้วอะครับ

Kyungsoo_: งั้นเหรอ..

Kyungsoo_: แบบนี้ก็เหลือแค่พี่กับไคสินะ

.

.

.

Talk Talk

มาช้าไปหน่อย ขออภัยด้วยค่า เพราะมัวแต่เมากระดูกไหปลาร้าและแผงอกขาวๆ ของพี่คยองซูในสเตจชอนจา คอนsoba  คือบั่บ…มันดียยยยยยย์มาก(ขอวิบัติหน่อยเด้อเพื่ออรรถรส) ชวนให้จินตนาการแบบพอร์นๆ แค่กๆๆ

อีพีนี้รูปที่ทุกคนเห็นเราวาดเองละ ฝีมือกากมั่กๆ เพราะห่างหายจากวงการวาดรูปไปนานหลายปี แถมยังลงสีในคอมไม่เป็นอีกตะหาก วงวารชีวิตตัวเองจัง

อัพดึกๆ นี่ไม่มีใครว่าเราใช่ป่ะ 555 เพิ่งแต่งแล้วก็วาดรูปเสร็จนี่แหละ ยังไม่ง่วงด้วยก็อัพฟิคซะเลย

เหมือนเดิมนะคนอ่าน แวะไปหวีดได้ที่ #รักแห่งไคซู ออนทวิตเตอร์นะจ้ะ