ทารกชายตัวน้อยถูกนำไปซ่อนไว้ในพุ่มไม้หนาทึบขณะที่เผ่ามังกรครามกำลังถูกเหล่าสัตว์อสูรรุกรานอย่างเหี้ยมโหด แม้จะเกิดผิดเวลาไปหน่อย และไม่มีลวดลายอสูรที่บ่งบอกว่าสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ได้ ทว่าผู้อาวุโสของเผ่าก็ได้มอบป้ายกระดูกให้เขาก่อนจะสิ้นใจ ครั้นเหล่าผู้บุกรุกจากไป มนุษย์อสูรระดับล่าง เจ๋อเหยียน ที่รอดชีวิตพลันได้ยินเสียงร้องไห้จึงช่วยชีวิตทารกน้อยเอาไว้ได้ ยามนั้นเองป้ายกระดูกเล็กๆได้ตกลงมาจากร่างของทารกและบนนั้นสลักตัวอักษรเอาไว้สองตัว…ฉางอัน

      ปกติแล้วมนุษย์อสูรระดับล่างจะมีร่างกายอ่อนแอและไร้กำลังต่อสู้ ยิ่งตอนนี้เจ๋อเหยียนเสียแขนไปหนึ่งข้างและยังต้องพาทารกน้อยหนีตายด้วยแล้ว ความหวังในการมีชีวิตรอดในแดนเหนือที่เต็มไปด้วยเผ่าป่าเถื่อนก็ยิ่งริบหรี่เข้าไปอีก โชคดีที่พวกเขาได้รับการช่วยเหลือจาก หวาอี๋ เด็กหนุ่มผู้มีลวดลายอสูรสีเงินที่ผ่านทางมาพอดี ก่อนเด็กหนุ่มจากไปเจ๋อเหยียนให้คำสัญญาว่าภายภาคหน้าจะให้ทารกคนนี้ตอบแทนบุญคุณอย่างแน่นอน

      หลังจากเร่ร่อนมาแรมปีในที่สุดเจ๋อเหยียนและฉางอันก็หาเผ่าที่ยอมรับพวกเขาได้เสียที แม้ฉางอันจะมีร่างกายอ่อนแอและเจ็บป่วยอยู่ตลอดแต่เขาก็เติบโตและมีชีวิตรอดมาได้ ยามว่างชอบเข้าป่าไปแอบดูการฝึกซ้อมของพวกนักรบหนุ่ม ความฝันของฉางอันคืออยากเรียนดาบ… เพราะฉางอันเชื่อว่าจับดาบ ถึงจะมีชีวิตรอด! ทว่าทางออกของมนุษย์อสูรระดับล่างมีเพียงการเป็นช่างฝีมือจึงจะเป็นที่ยอมรับ เจ๋อเหยียนอยากให้ฉางอันมีอนาคตที่สดใสจึงขายตัวเองเพื่อให้ช่างไม้รับฉางอันเป็นลูกศิษย์ ทว่าช่างไม้กลับไม่สอนอะไรฉางอันเลย ส่วนความฝันที่จะเรียนดาบของฉางอันก็ดูจะห่างไกลออกไปเรื่อยๆ 

    ฉางอันเติบโตมาพร้อมกับคำสอนของเจ๋อเหยียนที่ให้ความสำคัญกับการตอบแทนบุญคุณ เขาจึงจดจำไมตรีที่ผู้อื่นมอบให้อยู่เสมอ เมื่อมาถึงวันที่เจ๋อเหยียนจากโลกนี้ไปเพราะถูกภรรยาของช่างไม้วางยาพิษ ฉางอันจึงแก้แค้นครอบครัวช่างไม้อย่างสาสม และออกเดินทางขึ้นภูเขาอวี่เฟิงแสนอันตรายเพื่อไปตามหา เป่ยซื่อ ชายหนุ่มที่เคยชี้แนะการใช้ดาบให้เขาโดยบังเอิญ แม้เป่ยซื่อจะไม่อยากสอนแต่ก็พ่ายแพ้ให้กับความมุ่งมั่นของเด็กคนนี้จนได้ เวลาล่วงเลยไปสิบปี ฉางอันได้กลายเป็นคนงามที่แสนป่าเถื่อน เป่ยซื่อจึงไล่อีกฝ่ายลงจากเขาไปหาประสบการณ์และเรียนรู้ความเป็นมนุษย์ให้มากกว่านี้

      ส่วนหวาอี๋ที่เป็นลูกชายคนสุดท้องของหัวหน้าเผ่าหมาป่าหิมะทีี่อยู่อีกด้านของภูเขาอวี่เฟิงนั้น เขาเป็นคนใจดีและอ่อนโยนจนคนในเผ่าคิดว่าเขาเป็นเพียงก้อนแป้งรูปร่างกำยำที่ไม่ฉลาดนัก และไม่ควรคู่กับลวดลายอสูรสีเงินหายากเลยสักนิด ทว่าหวาอี๋กลับไม่สนใจฉายาว่า 'เจ้าตัวโตโง่เง่า' ที่ผู้อื่นมอบให้และคิดว่าการต่อสู้ที่มีแต่เลือดนั้นช่างไร้ความหมาย ทว่ากลับมีจุดเปลี่ยนที่ทำให้เด็กหนุ่มที่ใสซื่อบริสุทธิ์คนนี้ต้องเดินเข้าสู่เส้นทางหนีตายและผันตัวเองไปเป็น 'แขกมรณะ' รับจ้างทำภารกิจแสนอันตรายที่มีชื่อเสียงโด่งดังในแดนเหนือ

     หลังจากฉางอันลงจากภูเขาก็ยังคิดไม่ออกว่าอาจารย์ให้เขามาตามหาอะไร (⇀‸↼‶) จึงได้แต่เตร็ดเตร่ไปทั่ว แม้ในใจจะนึกถึงผู้มีพระคุณคนนั้นอยู่เสมอ แต่การตามหาคนคนนึงในแผ่นดินนี้กว้างใหญ่ก็เป็นเรื่องเสียเหลือเกิน ในที่สุดทั้งคู่ได้พบเจอกันอีกครั้งขณะที่หวาอี๋กำลังถูกไล่ล่าระหว่างทำภารกิจ ฉางอันจึงถือโอกาสนี้ตอบแทนบุญคุณด้วยการแบกดาบง้าวที่ยาวกว่าตัวเองติดตามอีกฝ่ายไปตลอด ระหว่างทางทั้งคู่พบเจอกับการลอบสังหารมากมาย มาลุ้นกันว่าหวาอี๋จะทำภารกิจสำเร็จหรือไม่ภายใต้การคุ้มกันภัยของมนุษย์อสูรระดับล่างอย่างฉางอัน ส่วนค่าตอบแทนของภารกิจนี้สำคัญกับหวาอี๋เป็นอย่างมากเพราะถือเป็นก้าวแรกของเส้นทางการแก้แค้นของเลยทีเดียว ส่วนเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ต้องมาติดตามกันน้า

      เราค่อนข้างชอบงานของพีต้าเพราะแฝงไปด้วยปรัชญาให้ฉุกคิดและตั้งคำถามถึงความหมายของชีวิตอยู่เสมอ และว่ากันว่าชีวิตของทุกคนย่อมมีจุดเปลี่ยนเสมอ ทั้งฉางอันและหวาอี๋ก็เช่นเดียวกัน คนนึงถูกมองว่าเป็นเพียงมนุษย์สัตว์ระดับล่างที่อ่อนแอไม่อาจฝืนชะตาชีวิต แต่กลับเอาชนะความสิ้นหวังและเดินตามความฝันของตนเองจนกลายมาเป็นลูกหมาป่าที่มีวิชาดาบสุดแข็งแกร่ง ส่วนอีกคนจากเด็กผู้ชายใสซื่ออ่อนโยนที่เกลียดชังการหลั่งเลือด ได้กลายเป็นคนทีมีเล่ห์เหลี่ยมและเด็ดเดี่ยวเพราะการก่อกบฎของพี่ชาย คำว่าอยากมีชีวิตรอดได้หล่อหลอมและพลักดันให้ทั้งคู่แข็งแกร่งขึ้น สุดท้ายแล้ว ผู้ใดเก่งกาจ ผู้นั้นก็เป็นคนชี้ขาด นี่ต่างหากที่เป็นกฎเดียวบนโลกใบนี้อย่างแท้จริง

     ส่วนความหมายของชีวิตที่ทั้งคู่ต้องหาคำตอบกันนั้นอยากติดตามเลยว่าพีต้าจะหาทางลงให้ตัวละครอย่างไร เอาเข้าจริงมันเป็นเรื่องที่ตอบได้ยากเหมือนกัน เพราะการใช้ชีวิตและความเป็นมนุษย์ที่เป่ยซื่ออยากให้ฉางอันเรียนรู้นั้น แท้จริงคำตอบควรจะอยู่ตรงไหนในโลกที่ในที่ผู้คนแปลงร่างเป็นสัตว์อสูรและเต็มไปด้วยสัญชาตญาณดิบเถื่อนของสัตว์ในตัวเอง ส่วนหวาอี๋ที่เลือกเส้นทางแสนยากลำบากและทรมานตัวเองเพื่อแลกกับค่าตอบแทนและทรัพยากรสำหรับการล้างแค้นนั้น สุดท้ายเมืี่อเรื่องราวจบลงแล้ว การค้นหาความสุขและเส้นทางในชีวิตของเขาจะเดินไปทางต่อก็ยังเป็นสิ่งที่เจ้าตัวยังคิดไม่ออก ดังนั้นมาเอาใจช่วยให้สองคนนี้ค้นพบสิ่งที่ตนเองต้องการจริงๆกันนะคะ 

        ในเล่มหนึ่งนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ยังคงไม่มีอะไรในก่อไผ่ค่ะ 555  แต่การร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันและความไม่ประสีประสาต่อโลกของฉางอันทำให้หวาอี๋เอ็นดูและชอบแกล้งน้องมาก อารมณ์แบบคนนึงไม่เคยเห็นโลก ส่วนอีกคนก็ผ่านโลกมามากมาย ช่วงเวลาที่ทั้งคู่เดินทางไปด้วยกันจึงมีซีนพี่แกล้งน้องออกมาตลอด ฉางอันนั้นมองทุกอย่างแบบเรียบง่ายเอามากๆเลยมีคำถามแปลกมากมายให้ได้ฮากัน บอกเลยว่าน้องตลกหน้าตายมากๆจนบางทีหวาอี๋ก็ไปต่อไม่ถูกเลย ไม่นานหวาอี๋ก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่าเขามองฉางอันแตกต่างจากคนอื่นๆจึงเริ่มเอาอกเอาใจและมอบสิิ่งที่ดีที่สุดให้น้องเสมอ แต่โลกของฉางอันดันมีเพียงแค่ดาบ ดาบ ดาบ ไหนเลยจะมองเห็นความพิเศษเหล่านี้ได้ (￣▽￣*)ゞ มาลุ้นกันว่าหวาอี๋จะใช้วิธีไหนเพื่อรั้งฉางอันให้อยู่ข้างกายต่อไปกันนะคะ อิอิ (✧ω✧)

      สำหรับตัวละครในเรื่องนี้มีเยอะเลยค่ะ แต่เป็นแบบมาๆหายๆไม่ได้สำคัญอะไรมาก ตัวละครที่เราชอบคือ เป่ยซื่อ บุคคลนี้เป็นเป็นยอดฝีมือที่เร้นกายอยู่บนเขาอวี่เฟิงและได้ชื่อว่าเป็นผู้สร้างสิ่งแวดล้อมที่หล่อหลอมให้ฉางอันกลายเป็นเด็กแปลกประหลาด จนหลังๆเป่ยซื่อได้แต่สงสัยว่าความผิดพลาดมันอยู่ที่ใดกันหนอถึงทำให้ฉางอันกลายเป็นแบบนี้ 555 แม้สองคนนี้ชอบทะเลาะกันเป็นประจำ และฉางอันยังชอบค่อนแคะฝีมือของอาจารย์ว่าไม่ได้เรื่องสักอย่าง แต่ลึกๆแล้วกลับเชื่อใจอาจารย์คนนี้สุดๆเลยค่ะ ส่วนอีกคนที่ขาดไม่ได้คือ สั่วหลายมู่ ผู้เป็นทูตแห่งทวยเทพและชื่นชอบการบูชาเทพเจ้าเป็นชีวิตจิตใจ ถึงการแต่งตัวจะแปลกประหลาดแต่เจ้าตัวฉลาดมาก และเป็นดั่งมือขวาที่คอยช่วยเหลือหวาอี๋อยู่ตลอดเลย และตอนนี้เราเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมรอบกายหวาอี๋ถึงไม่มีใครปกติสักคนเลยเนี่ย 555 

        สำหรับนิยายเรื่องเป็นแนวแฟนตาซีที่มีเซตติ้งเป็นโลกผู้คนสามารถแปลงร่างเป็นสัตว์อสูรได้ ซึ่งในแดนเหนือจะมีหลากหลายเผ่าเลยค่ะ เนื้อเรื่องแฝงไปด้วยการวางแผนแย่งชิงอำนาจ การแบ่งแยกชนชั้น และการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดอย่างแบบที่ฉางอันพูดไว้ว่า 'ไม่ใช่เจ้าตายก็เป็นข้าที่ตาย' การเล่าเรื่องทำได้น่าติดตามและลุ้นมาก แม้จะดราม่าและหนักหน่วงไปนิด แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะเครียดเพราะมีมุกตลกให้หลุดขำเป็นระยะเลย เล่มหนึ่งเน้นไปที่การปูพื้นเรื่ิองราวและการเติบโตของตัวละคร ซึ่งในจุดนี้พีต้าทำได้ค่อนข้างดีเลยค่ะ ดังนั้นต้องมาลุ้นว่าเล่มที่เหลือว่าจะไปได้ถึงไหนและจบอย่างไร 555