รีวิว ชายาใบ้ เล่ม 1 - รีวิวนิยายแปล

ชายาใบ้《哑奴》
✿ ผู้แต่ง: Qiang Tang 羌塘
✿ สำนักพิมพ์: Hermit
✿ จำนวน: 3 เล่มจบ
✿ เรื่องย่อ:

เล่าลือกันว่า เจิ้นเป่ยอ๋อง ผู้ครองแดนเหนือของต้าจิ้งเป็นคนโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ยามออกรบสามารถต่อกรกับศัตรูแบบไร้ผู้ใดเทียมทาน แถมมีผลงานทางการทหารโดดเด่น และมีส่วนร่วมในการปูทางให้ เย่ฮ่องเต้ ขึ้นครองราชย์จนได้รับบรรดาศักดิ์อ๋อง ร่างกายของเขาสูงใหญ่ถึงแปดฉื่อ หน้าตาอัปลักษณ์ดั่งมาร ทั้งยังมักมากในกาม ทรมานอนุทั้งเก้าคนทั้งวันทั้งคืนจนไม่มีผู้ใดเหลือรอด แม้ความน่าเกรงขามของเขาถูกเล่าลือไปทั่ว แต่ความโหดเหี้ยมอำมหิตนั้นถูกกล่าวขานไปไกลยิ่งกว่า

เพียงนึกถึงเสียงเล่าลือพวกนั้น เสิ่นอวี้ ทาสใบ้ที่ถูกส่งตัวมาแต่งงานแทนคุณหนูจวนข้าหลวงก็หวาดกลัวจนตัวสั่น หากถูกเจิ้นเป่ยอ๋องจับได้ว่าเป็นบุรุษ ไม่แน่เขาอาจจะกลายเป็นคนที่สิบในจวนอ๋องแห่งนี้ เมื่อถึงวันวิวาห์ เสิ่นอวี้พบว่าเจิ้นเป่ยอ๋องกลับหล่อเหลาและไม่ได้น่ากลัวเหมือนข่าวลือเลย ส่วนเจิ้นเป่ยอ๋องเมื่อเห็นเสิ่นอวี้ก็หลงใหลและอยากครอบครองคนงามผู้นี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว ทุกๆคืนเสิ่นอวี้ต้องรองรับอารมณ์ใคร่ที่อีกฝ่ายมอบให้ โดยไม่คำนึงเลยว่าเขาจะรับไหวหรือไม่...

ปกติแล้วเจิ้นเป่ยอ๋องชื่นชอบของใหม่เบื่อของเก่ามาโดยตลอด ทว่าเสิ่นอวี้ึกลับแตกต่างออกไป ท่านอ๋องทั้งหลงใหลและปกป้องเสิ่นอวี้ึจนชายาเอกหึงหวงและเกียจชังอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก เวลากลางวันเสิ่นอวี้ถูกชายาเอกเรียกไปทรมาน ส่วนกลางคืนถูกท่านอ๋องเอ็นดูจนเกือบรุ่งสาง แต่ละวันวนเวียนไปแบบนี้จนร่างกายเสิ่นอวี้ึอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง จนมาถึงวันที่ชายาเอกกรอกพิษร้ายเข้าไปในร่างกายเสิ่นอวี้ ความโหดร้ายที่เขาได้รับมาตลอดจึงถูกเปิดเผยออกมาโดยหมอหลวงเทวดา เพียนสือซื่อ

มะกล่ำแดงเติบโต ณ แดนใต้
แตกกิ่งใบเมื่อยามวสันต์หา
หวังท่านจงเด็ดกลับไปให้สมอุรา
สิ่งนี้หนาคือตัวแทนความคะนึง
- บทเพลงจากอวิ๋นเมิ่ง -

ณ อวิ๋นเมิ่งบ้านเกิดของมารดาเสิ่นอวี้ มะกล่ำแดง เป็นตัวแทนของ เมล็ดแห่งความคิดถึง เชื่อกันว่าหากนำมะกล่ำแดงมาทำเป็นลูกเต๋าหลิงหลงและสลักชื่อคนรักลงไป จะทำให้อีกฝ่ายตกหลุมรักกลับอย่างแน่นอน ท่ามกลางความโหดร้ายในจวนแห่งนี้ การปกป้องของเจิ้นเป่ยอ๋องกลายเป็นความอบอุ่นเดียวที่เสิ่นอวี้ได้รับ เขาทั้งเคารพ ยึดติด และขอบคุณที่อีกฝ่ายมอบทุกอย่างให้ เจิ้นเป่ยอ๋องยังสอนเขาเรียนรู้ตัวอักษร และเรียกเขาว่า อวี้เอ๋อร์ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกเรียกด้วยนามอื่นที่ไม่ใช่เจ้าใบ้ ตอนนี้โลกของเสิ่นอวี้เล็กจนมีเพียงเจิ้นเป่ยอ๋องเท่านั้น หัวใจของทาสผู้อ่อนต่อโลกได้ตกสู่ห้วงแห่งความรักเสียแล้ว ยามเสิ่นอวี้สลักชื่อ จวินเสวียนเซียว ลงบนมะกล่ำแดง ดั่งสลักลงในใจเขาเช่นกัน

ต่อมาเจิ้นเป่ยอ๋องตัดสินใจแต่งตั้งเสิ่นอวี้เป็นพระชายา ส่วนชายาเอกก็ล่วงรู้ความลับที่ว่าเสิ่นอวี้เป็นบุรุษและเป็นเพียง ตัวแทน ของคุณหนูสกุลเสิ่น นางจึงบังคับให้เสิ่นอวี้ปฏิเสธท่านอ๋อง ส่วนเสิ่นอวี้เองก็ทรมานกับความรู้สึกผิดอยู่ทุกคืนวัน และหากเจิ้นเป่ยอ๋องรู้ความจริงจะยังคงปฏิบัติต่อเขาเหมือนเดิมหรือไม่ (?) และเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางใด ต้องมาติดตามกันต่อค่ะ

ศึกชิงคนงามแบบเราสองสามคน (⇀‸↼‶) Cr. Manhua《哑奴》
ส่วนการปรากฎตัวของเย่ฮ่องเต้ที่เสด็จมาเยี่ยมเยือนแดนเหนือ นำมาซึ่งความเข้าใจผิดครั้งแล้วครั้งเล่าระหว่างเสิ่นอวี้และเจิ้นเป่ยอ๋อง ในที่สุดมีเหตุการณ์ให้เจิ้นเป่ยอ๋องคิดว่าเสิ่นอวี้ถูกผู้อื่นสร้างมลทิน เขาจึงไม่เหลียวแลเสิ่นอวี้อีกต่อไป เมื่อเสิ่นอวี้ไม่อาจเรียกความเชื่อใจกลับมาได้ และท่านอ๋องก็ไปชื่นชอบคนใหม่เสียแล้ว สุดท้ายความสัมพันธ์ที่ไม่อาจเดินต่อไปได้ก็มาถึงจุดที่ต้องร้างลา

เย่ฮ่องเต้นั้นอิจฉาที่เจิ้นเป่ยอ๋องครอบครองคนงามอย่างเสิ่นอวี้ไว้เพียงผู้เดียว เมื่อกลับถึงเมืองหลวงจึงคิดหาข้ออ้างเพื่อยึดตราพยัคฆ์และตัดกองกำลังทางการทหารของเจิ้นเป่ยอ๋องคืน มิตรภาพดั่งพี่น้องร่วมสายเลือดในวันวานจะจบลงเพราะชายาใบ้ผู้นั้นจริงๆหรือ? เหตุการณ์นี้จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในใต้หล้าหรือไม่ มาติดตามกันต่อในเรื่องน้า

⚠️ Trigger Warning ~ เนื้อหามีการใช้ความรุนแรงทางร่างกายและอารมณ์ มีรูปแบบความสัมพันธ์ที่ใช้ความรุนแรง, เพศสัมพันธ์ที่ไม่ยินยอมพร้อมใจ, การข่มขืน (ไม่ได้เกิดกับตัวละครหลัก) และอื่นๆ

ตัวละครหลัก: จวินเสวียนเซียว X เสิ่นอวี้
จวินเสวียนเซียว 君玄枭 - เจิ้นเป่ยอ๋องผู้ครองแดนเหนือ เป็นคนมีความสามารถ ฉลาดทันคน อ่านเกมได้เฉียบขาด และมีความเป็นผู้นำ ทว่านิสัยโหดเหี้ยมอำมหิต เอาแน่เอานอนไม่ได้ อารมณ์ร้อน ขี้หึงขี้หวง และยึดตนเองเป็นใหญ่

เสิ่นอวี้ 沈玉 - ทาสใบ้ผู้งดงามจนโลกตะลึง มีความไร้เดียงสา อ่อนต่อโลก จิตใจแข็มแข็ง และมีความอดทน เขาเติบโตขึ้นมาแบบถูกขังอยู่แค่ในเรือนเล็กตลอดชีวิตมีเพียงมารดาเท่านั้น ความเป็นทาสทำให้เสิ่นอวี้รู้สึกต่ำต้อยและคิดว่าตนเองไม่มีค่า แต่จริงๆเสิ่นอวี้มีของดีที่ทำให้ผู้คนต้องตกตะลึง อิอิ

แม้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะมีช่วงเวลาหวานชื่น แต่ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความโหดร้ายรุนแรงแบบ Abusive Relationship สมคำเล่าลือ ช่วงแรกท่านอ๋องมองเสิ่นอวี้เหมือนสัตว์เลี้ยงตัวใหม่และสนใจเพียงระบายอารมณ์ความใคร่เท่านั้น ความรุนแรงบนเตียงได้กลายเป็นการสัญชาติญาณการตอบสนองของเสิ่นอวี้ หน้าที่ของเขามีเพียงทำให้ท่านอ๋องพึงพอใจ ถึงจะเจ็บจะตายยังไงก็อดทนปรนนิบัติต่อไป ทว่าการปกป้องของท่านอ๋องทำให้สิ่นอวี้รู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียว ความอบอุ่นอ่อนโยนที่ได้รับในยามรักก็ทำให้เสิ่นอวี้รู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วงฝันเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่านอกจากมารดาแล้ว ยังมีคนที่ดีกับเขามากๆ จนอยากจะมอบทั้งหมดของชีวิตให้คนคนนั้น

ส่วนความงามล่มเมืองของเสิ่นอวี้ได้กลายเป็นชนวนที่ทำให้ท่านอ๋องหึงหวงและหวาดระแวงแทบบ้า นามแต่งตั้ง ชายาหยิ่น สะท้อนความรู้สึกที่อยากซ่อนคนงามผู้นี้เอาไว้ไม่ให้ใครมาแย่งชิงไป ทั้งๆที่เขารู้จักตัวตนของเสิ่นอวี้ดีที่สุดแต่กลับไม่เคยเชื่อใจเลยสักนิดเดียว และมันก็สะสมมาเรื่อยๆจนถึงจุดที่เขาแสดงออกว่าไม่ต้องการเสิ่นอวี้อีกต่อไป เมื่อเสิ่นอวี้พูดไม่ได้และภาษาใบ้ก็ไม่ได้มาตรฐาน จึงไม่อาจอธิบายอะไรออกไปได้เลย ถึงแม้จะถูกท่านอ๋องเหยียบย่ำความรู้สึกมากมายเท่าไร่ ทว่าเสิ่นอวี้ก็ไม่อาจลืมเลือนความรักนี้ได้ง่ายๆเช่นกัน

หากถามว่าเสิ่นอวี้ยังมีชีวิตรอดได้อย่างไรในจวนแห่งนี้ คงต้องยกความดีให้ ซ่งชิง ข้าหลวงของท่านอ๋องที่เป็นทุกอย่างให้เสิ่นอวี้แล้วจริงๆ เขาทั้งสงสาร หวังดี และต่อสู้เพื่อเสิ่นอวี้มาโดยตลอด เรียกได้ว่าจริงใจกับเสิ่นอวี้ที่สุด แสนดีอะไรแบบนี้พ่อคุณ ส่วน เพียนสือซื่อ หมอหลวงเทวดาปากร้ายนั้นถือเป็นความตลกเพียงหนึ่งเดียวในเรื่องเลยค่ะ ทั้งชอบจิกกัดและออกความคิดพิสดารเสมอ o(≧▽≦)o

สำหรับเรื่องนี้มีครบสำหรับสิ่งที่นิยายน้ำเน่าพึงมี มันคือละครหลังข่าวชัดๆ 555 เนื้อเรื่องทั้งดราม่าและบีบคั้นอารมณ์สุดๆ อ่านไปก็อยากจะกรีดร้องกับความโหดร้ายและความบิดเบี้ยวของตัวละคร ตัวร้ายถูกความอิจฉาริษยาครอบงำจิตใจจนทำได้ทุกอย่าง แถมตัวร้ายยังไม่ได้มีแค่คนเดียวอีก ดังนั้น เสิ่นอวี้จึงยิ่งกว่าหนีเสือปะจรเข้ทั้งฝูง ลองคิดดูว่าคนทีี่อ่อนต่อโลกจะต้องเจ็บมาขนาดไหนถึงเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งและระแวงทุกคนที่เข้ามาใกล้

แม้จะดราม่ามากๆ แต่ถามว่ามันสนุกมั้ย มันสนุกค่ะ 555 ให้อารมณ์บีบหัวใจ สะเทือนใจ ยิ่งช่วงหลังทำได้ดีมากจนรู้สึกเจ็บปวดไปกับเสิ่นอวี้สุดๆ (ノ_<、) แต่มีบางจุดที่คิดว่ามันค่อยสมเหตุสมผล สำหรับเสิ่นอวี้ผู้ไร้เดียงสาที่คิดว่าตนเองปลอมเป็นสตรีได้แนบเนียนเรายังพอเข้าใจนะคะ เพราะน้องเติบโตมาแบบแทบไม่เจอผู้คนเลย แต่ชายาเอกที่คิดจะนำความลับมาเปิดเผยนี่สิ ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าท่านอ๋องแยกไม่ออก (*￣▽￣) สำหรับใครที่ชอบนิยายชิลๆแนะนำให้หนีไป หรือทำใจก่อนอ่านนะคะ เพราะต้องใช้ความอดทนนิดนึง พล็อตมันบ้าบอ อ่านแล้วชวนปวดหัว ปวดประสาท และน้ำเน่ายุงชุมจนตบไม่ไหวเลยค่ะ 555 หากสนใจเรื่องนี้สามารถทดลองอ่านบน RAW ได้เลยน้า ส่วนม่านฮวาแปลไทยอ่านได้บน WeCommics ลายเส้นสวยม๊าก เนื้อหาเล่มหนึ่งจบประมาณตอน 40 (ในเว็บยังแปลไม่ถึงนะ 555) และจบได้ค้างมากจนเราต้องไปอ่านต่อเลยเนี่ย งื้อ~