ข้อความทั้งหมดต่อไปนี้ เป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว
เธอผู้มีกรรมสิทธิ์ในเนื้อเรื่องทุกอย่าง เป็นต้นไม้ในกระถางที่ไม่รอเวลาแตกใบ
ไม่รู้เธอจำได้ไหม
ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกเรา ว่าหากต้องให้ดอกไม้ ก็คงจะใส่กระถางมา
ที่แน่นอนคือเธอรู้ ว่าเราเป็นคนจดจำรายละเอียด หลายครั้งมันจึงพาลให้เราทะเลาะกันกับเรื่องที่เล็กน้อยจนเกินไป
แต่ดอกไม้ในกระถาง มีความหมายมากสำหรับเรานะ
ไม่รู้เธอจำได้ไหม
เพราะเธอเป็นคนเดียวในขอบเขตการรับรู้ของเราที่เข้าใจเรื่องดอกไม้ เธอรู้ว่าเราไม่ได้หมายถึงดอกใบ แต่หมายถึงความหวัง หมายถึงการเฝ้ารอคอย ในสิ่งที่เราต่างทำอยู่ ให้มันสำเร็จผลเสียที
เธอเคยบอกไว้ ว่าผลมันแตกใบช้า ก็ให้ใจเย็นหน่อย
นั่นหมายถึงการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเธอ ที่เราใส่ความคาดหวังลงไปแทนปุ๋ยในทุกเช้า
เราดูแลเต็มที่อย่างหวังดี เพียงอยากเห็นต้นไม้นั้นสูงใหญ่ไกลออกไปจากกระถางของมัน
แต่มันอาจผิดที่ทางตั้งแต่แรก และเราอาจใส่ปุ๋ยมากจนเกินไป
ต้นไม้ในกระถางคงสมเป็นเธอ
อยู่ในละแวกที่เหมาะสม รายล้อมด้วยคนที่เข้าใจไม่เท่าไร โดนแดดน้อยบ้างก็ช่างปะไร
เธอคงอยากใช้เวลาซึมซับ และหากเบื่อหน่ายก็คงกล้ายืนต้นตายจากไปเฉยๆ
แต่เราไม่ใช่แบบนั้น
เราเตรียมพร้อมที่จะถอนรากโคน มีทั้งจอบมีทั้งเสียมเพื่อชุบชีวิตเธอขึ้นมาใหม่หลายๆรอบ
และเอาแต่เฝ้าถามเธอว่า บ้าหรือไง ทำไมไม่อยากโผล่พ้นกระถางออกมา
พอยืนมองจากที่ไกลๆแล้ว เราสองคนก็เหนื่อยกับความสัมพันธ์บ้าบอนี่มากจริงๆ หากให้มันเป็นต้นไม้ไปแล้ว ก็คงเป็นพันธุ์ที่เอาใจยาก แต่ดูแลอย่างใกล้ชิดไม่ได้ และดันอยู่ในที่แคบอีกต่างหาก
จากความกล้าจะหยั่งรากลงไปบนดินของปีก่อน และเฝ้าฝันว่ามันจะส่งผลอะไรกับปีต่อไปบ้าง เราปกป้องตัวเองด้วยการเขียนกำกับว่าหากมันไม่ผลิดอกออกผล ก็คงต้องหาวิธีถอนออกอีกทีดังนั้น เราจะใช้เวลาต่อไปนี้ ยอมรับความหวังที่พังทลายลงให้ได้ว่าเราปลูกเธอลงไปบนผืนดินที่แห้งแล้งอาจต้องติดกับคำถามที่เธอไม่มีคำตอบให้ไปอีกแสนนาน หากมันสำเร็จผลในตอนที่เธอไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว วันนั้นทุกอย่างคงคลี่คลายแหละ
เราหวังดีกับเธอมาก แค่อยากให้เธอมีชีวิตที่ดี มีแรง มีพลัง อยากให้รับรู้ไว้ว่าที่ผ่านมามันจริงทั้งหมดและเรายังคงเสียใจที่มันจบลงด้วยดีขนาดนี้ ถ้าเลือกได้เราคงอยากให้แยกขาด ตัดกันไปด้วยความผิดพลาดหรือความใดใดก็ตามที่เลวร้าย ให้ไม่ต้องหลงเหลือความรักไว้อีกเลย
ต่อให้วันนี้เราจะเลิกเฝ้ารอการเปลี่ยนแปลง หรือเราจะเป็นอิสระจากกันได้ไม่สมบูรณ์เท่าไรนัก
ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงนะ ไม่ว่า อนาคตของเธอจะสว่างหรือดับสูญ ขอให้เธอจงรับรู้ไว้ว่าเราจะเป็นหนึ่งคนที่ยังเชื่อมั่นในความสามารถของเธอเสมอ
ขอให้เธอจดจำแต่อะไรดีๆระหว่างกัน ให้เธอจดจำเราในผ้าพันคอ โปสการ์ด จดหมาย ข้อความประหลาด หรือรูปวาด ดอกไม้ริมทาง หรือกางเกงช้างอย่างที่เธอเคยบอกก็ได้
และเราหวังว่า จะมีใครอีกสักคนคอยนำพาชีวิตเธอไปข้างหน้า ขอให้เขาพร้อมจะอยู่เคียงข้างเธอในทุกวัน โดยไม่สนใจว่าเธอจะแตกใบหรือไม่ก็ตาม
ขอบคุณที่ปรารถนาดีกับเราที่สุดเสมอ ขอบคุณที่คอยเฝ้าห่วงใยตลอดมา
เหมือนกับเพลงแรกที่เธอส่งให้ เพลงที่ไม่เคยมีอะไรเชื่อมโยงถึงกันเลยในวันนั้น แต่วันนี้มันอยู่ในนั้นแล้วทั้งหมด
และเธอคงยังไม่รู้ ว่าเราที่รักการเขียนยิ่งกว่าอะไร เขียนเรื่องของเธอไว้เป็นร้อยพันคำ และเธอจะยังเป็นคนเดียว เป็นความมหัศจรรย์เดียวในช่วงชีวิตที่โง่เขลาที่สุดของเรา จนกว่าจะพบเส้นทางใหม่นั่นแหละ
การตกหลุมรักนักเขียน เป็นสิ่งที่ใครหลายคนไม่อยากให้เกิด เพราะคุณจะถูกทำให้กลายเป็นทุกบทบาทที่ชั่วร้ายหากไปหักอกเข้า
แต่สำหรับเรานั่นเป็นพื้นที่เดียว
เป็นดินผืนเดียวที่ต้นไม้ในกระถางจะเติบโตต่อไป
เธอสำคัญมากพอให้ใครบางคนจดบันทึก
จำทั้งหมดนี้ไว้นะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in