พยายามรวบรวมความกล้าที่จะยอมรับ ว่าพฤติกรรมเกือบทั้งหมดที่เป็นอยู่นี้ มันมีที่มาที่ไปยังไง

หลายครั้งเราอยากถาม แต่แม้ในใจยังไม่กล้าตั้งคำถาม ในความเป็นวัยรุ่น เราหลายคนคงจะคิดบ้างเหมือนกัน ว่าเรารักพ่อแม่หรือเปล่า หรือเราไม่รักได้ไหม

วันนี้ ฉันจึงอยากปิดผนึกบางอย่างถึงเธอ

ถึง ดุจดาว
หากวิธีการทำลายความห่างเหินของเธอกับแม่คือการเปลี่ยนสรรพนาม สำหรับความห่างเหินของฉันกับพ่อ ก็คงเป็นกำแพงแห่งกาลเวลา

คนเราเมื่อมีประสบการณ์มากขึ้นก็จะเข้าใจความเป็นไปในหลายๆอย่างมากขึ้น คงจะจริงนะ

ฉันคงเป็นเด็กอีกคนจากดาวโกรธที่สะสมความน่าเกลียดชิงชังไว้ในร่างกายเสมอ คู่แข่งแห่งความฝันของฉันไม่ใช่ความคาดหวังของตัวฉันเอง ไม่ใช่เพื่อนร่วมงานที่เก่งกาจ ไม่ใช่โล่รางวัลอื่นใด พอได้อ่านเรื่องราวของคนแข็งแกร่งอย่างเธอแล้ว บางที คู่แข่งหนึ่งเดียวของฉันอาจเป็นความคาดหวังของพ่อ

ที่ผ่านมา ฉันเกรี้ยวกราด รุนแรง ดื้อรั้นทั้งในการกระทำและคำพูด เพราะเพียงหวังว่าพ่อคงจะรู้สึกอะไรบ้างกับการเป็นตัวฉันในทุกวันนี้ ฉันแหกคอก เรียกร้องจะเดินทางของตัวเอง แสร้งทำตัวเป็นลิเบอรัลหัวชนฝา อาจเพียงแค่อยากเอาชนะพ่อของฉันเอง

ณ ช่วงเวลาเพียงสั้นน้อย เราต่างคงสรุปความเอาเอง ว่าทั้งพ่อและแม่ คู่แข่งตัวฉกาจของความเป็นวัยรุ่นของเรา ไม่เคยรู้สึกอะไรทั้งนั้น

แต่กาลเวลา ดุจดาว ฉันรู้ว่าผลลัพธ์มันจะต่างออกไปในสักวัน

ฉันจะพยายามเก็บเกี่ยวชีวิตของผู้คน อาศัยหยิบยืมมาเติมส่วนที่แหว่งวิ่นไปของฉัน ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ไม่เคยมี หรือสิ่งที่ถูกพ่อขโมยไปตลอดกาลก็ตาม

ฉันหวังว่าในที่สุดแล้ว ฉันและพ่อจะให้อภัยทุกๆอย่าง บาดแผลที่แสดงความเป็นฉัน และหรือช่องว่างกลวงโบ๋ ที่พ่อเว้นไว้ระหว่างกัน

กาลเวลาเท่านั้น ฉันรู้

แด่ปีแสง 

ที่ซึ่งเปลวไฟเป็นส่วนหนึ่งของการเกิด

และความตาย มีความรักเป็นส่วนผสม