พักหลังๆมานี้ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่ากระแสกล้องฟิล์มเริ่มกลับมาติดลมบนอีกครั้ง ดารา ศิลปิน นักร้อง นางแบบ นายแบบ คนดังหลายๆคนก็เริ่มมีการเสพกล้องฟิล์มกันมากขึ้น ดิฉันเองก็เป็น1ในนั้นกับเขาด้วยเหมือนกัน ก็สารภาพว่าแต่ก่อนก็ไม่ได้มีความสนใจเรื่องกล้องฟิล์มเลยนะคะ แต่เบสจากตัวเองแล้วคิดว่าตัวเองเป็นคนชอบถ่ายรูป แต่ส่วนมากก็คือถ่ายจากกล้องโทรศัพท์ ปรับแต่งในแอพ แล้วโพสต์ แค่นั้นคือจบ เพราะสะดวกสุดและตอบโจทย์กับคนฐานะเบี้ยน้อยหอยน้อยแบบดิฉันที่ยังไม่มีปัญญาหาซื้อกล้องเป็นของตัวเอง

เกริ่นมานานแล้วก็ดูยังไม่ค่อยมีอะไรใช่ไหมคะ คนที่อ่านมาถึงตรงนี้ก็คงจะแบบ นี่ฉันอ่านบ้าบออะไรอยู่ ไม่เข้าเรื่องสักที อีคนเขียนอย่าลีลาได้ป้ะ คิดแบบนั้นเหรอคะ? ดิฉันก็คิดค่ะ........

คือพอเริ่มติดตามผลงานภาพถ่ายสไตล์ฟิล์มมากขึ้น และมากขึ้น เอ้ย!! มันสวยเนอะ Mood&Toneมันสวยมากๆเลย ดูแล้วหลง นั่งไถไอโฟนดูทั้งวันก็ไม่เบื่อ เอ๊ะ!!หรือเราจะลองถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์มดูบ้างวะแก คิดได้ดังนั้นก็เสิร์ช เสิร์ชมันทุกอย่าง Google, Instagram, Facebook, Twitter ตามแท็กฟิล์มดูรูปสุดพลัง มีกลุ่มกล้องฟิล์มที่ไหนก็เข้าร่วม หาข้อมูลรัวๆ จนได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า จะเล่นกล้องฟิล์มได้ต้องมีเงินนะ แล้วเรามีเงินไหม ยัง... โอเคงั้นไว้ก่อน คือคิดแบบนี้อยู่นานมาก ตั้งแต่ไม่มีเงิน จนมีเงิน จนเงินหมด จนมีเงิน จนเงินหมดอีกรอบก็ยังไม่ได้ซื้อสักรุ่น หรือจริงๆปัญหาไม่ได้อยู่ที่เงิน ใช่!!! ปัญหาอยู่ที่ดิฉันขี้เกียจ.....

แต่แล้ววันนึง นอนไถfacebookอยู่ดีๆก็เห็นมีคนรับหิ้วกล้องฟิล์มจากงานกล้องแฟร์อะไรสักอย่างที่บางนา มีกล้องตัวนึงลดราคาเหลือ99บาท โอ้โห อะไรที่มันลงท้ายด้วย9นี่มันมีมนตร์ขลังจริงๆ กดโอนแบบทันทีทันใด และในที่สุดดิฉันก็ได้กล้องฟิล์มตัวแรกมาแล้ว นั่นก็คือ Electra C-404 วู้ววววววววววว
เป็นกล้องออโต้ คอมแพคที่หลายๆคนเขาก็แนะนำว่ามือใหม่ให้ลองเล่นจากพวกนี้ดูก่อน เพราะมันง่ายและไม่ต้องปรับอะไรมาก ดิฉันก็เชื่อตามนั้นค่ะ แต่หลังจากได้กล้องมาแล้ว กล้องก็นอนแบะอยู่ในชั้นหนังสือของดิฉันเกือบๆ6เดือนได้ ไม่มีการหยิบเอาออกมาถ่าย ไม่มีการใส่ถ่าน กรอฟิล์ม หรือใดๆที่เกี่ยวกับกิจกรรมของการถ่ายภาพเลย เหตุผลหลักคือใช่ค่ะ ดิฉันขี้เกียจอีกแล้วล่ะค่ะ.....

แต่มันต้องมีวันนี้ค่ะ วันนี้ที่รอคอย รอคอยมานานแสนนาน วันที่ได้ฤกษ์ไปหาซื้อฟิล์มมาใส่กล้องสักที แน่นอนว่าเบี้ยน้อยหอยน้อยแบบเรา ขอเริ่มต้นด้วยฟิล์มKodak color plus 200 เเบบที่ชาวบ้านชาวช่องเขาทำกัน พอได้ฟิล์มมา ปัญหาคือ.....ใส่ฟิล์มยังไงวะ เออ555555555 ที่บอกว่าตามกล้องฟิล์มก็ตามจริงๆค่ะคุณบุ๋ม ตามดูแต่ภาพ ดูแต่ชื่อรุ่น ชื่อฟิล์ม ไม่เคยสักครั้งจะเปิดดูว่าเขาใส่ฟิล์มกันยังไง พอเปิดดูก็ยังงงๆอีก ทำไมของเรามันไม่เหมือนเขาวะ แถมไอ้เจ้ากล้องที่เราได้มาก็มีรีวิวน้อยมากๆ แทบถอดใจอยากเขวี้ยงลงถังขยะเลยทีเดียว แต่ก็พยายามทำตามสัญชาติญาณ ทำตามที่เขารีวิวกัน จนในที่สุดก็ใส่ฟิล์มเข้าไปได้ แต่ก็อีกแหละค่ะ ความมือใหม่ ใส่ถูกจริงป้ะวะ เปิดดูหน่อย อืมก็ดูไม่มีปัญหานะ สองวันต่อมา ใส่ถูกป้ะวะ ไหนเปิดดูอีกทีซิ โอ้โห มารู้ทีหลังว่าไม่ควรทำอย่างแรงเพราะจะทำให้แสงรั่วเข้าฟิล์มและอาจมีผลกับภาพ ถามว่ารู้แบบนั้นแล้วยังเปิดอีกไหม..... ก็ยังเปิดอีกอย่างน้อย3-4ครั้งค่ะ เพื่อความปัง!!!

ทุลักทุเลมาพอสมควร ก็เริ่มหยิบกล้องออกไปถ่าย ถ่ายแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ อยากถ่ายก็ถ่าย ไม่มีแพลนอะไรในหัวเลยสักนิด แต่ด้วยช่วงที่ไปถ่ายคือฝนฟ้าอากาศไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่เลยค่ะ เพราะเมฆครึ้มทุกวัน จะหาโอกาสวันดีๆแสงจ้าๆไปตระเวนถ่ายรูปคือไม่มีเลย ก็เลยเอาเป็นว่าครั้งแรกกับฟิล์ม ขอถ่ายบ้าๆบอๆไม่มีแก่นสารไปก่อนละกันค่ะ

ถึงตรงนี้ท่านผู้อ่านอาจจะอยากเห็นรูปบ้างแล้ว แต่ขอออกตัวก่อนว่า อย่าคาดหวังว่ามันจะสวยระดับตากล้องมืออาชีพเลยนะคะ (ใครคาดหวังกับหล่อนยะ เกริ่นมาก็รู้แล้วว่าบ้งแน่) สำหรับดิฉันแม้แต่มือสมัครเล่นก็ยังเป็นไม่ได้เลยค่ะ55555 แต่ดิฉันถ่ายรูปเพราะชอบถ่ายรูป เหตุผลมีแค่นั้นจริงๆค่ะ ส่วนผลงานการถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์มของดิฉันจะสมบุกสมบัน แสงรั่วแสงฉานบานตะไทขนาดไหน ตามไปดูกันเลยค่า