แดนเนลเดินตรงไปยังโต๊ะเสริมที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้อย่างเรียบร้อยตั้งแต่ช่วงค่ำของเมื่อวาน อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ที่วางเรียงรายอยู่บนนั้นล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคยดีทั้งสิ้น ข้อตกลงของการได้รับสิทธิ์เข้าถึงและตรวจสอบหลักฐานที่อยู่ในการดูแลของเอฟบีไอนั้น คือทุกการกระทำที่เกิดขึ้นของเขาในที่แห่งนี้ จะต้องถูกจับตามองและสามารถตรวจสอบได้ในภายหลังว่าเขาค้นพบและนำข้อมูลอะไรออกไปบ้าง ซึ่งเขาก็ยอมรับและให้ความร่วมมือในเรื่องนี้แต่โดยดี เพราะอย่างไรแล้วสิ่งที่เขาต้องการก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าข้อมูลของผู้ใช้รายหนึ่งบนเซิฟเวอร์

การกลับไปยังจุดเริ่มต้นที่เซิฟเวอร์ของกระทรวงกลาโหมนั้น ดูจะเป็นอะไรที่สิ้นเปลืองเวลาไม่น้อยในความคิดของแดนเนล ดังนั้นเขาจึงเลือกเส้นทางที่รวบรัดกว่าอย่างการรวบรวมข้อมูลทั้งหมดของมาร์คัสและเริ่มต้นจากตรงนี้แทน

มาร์คัสถือเป็นคนที่ใกล้ชิดกับริชาร์ดมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถตามหาตัวเจอได้ในตอนนี้ แม้ว่ามาร์คัสจะถูกตัดออกจากแผนการของริชาร์ดไปแล้วก็จริง แต่แดนเนลเชื่อว่าเด็กหนุ่มคนนั้นยังคงมีประโยชน์กับเขาอยู่

ทุกการกระทำบนโลกอินเตอร์เน็ตจะทิ้งร่องรอยเอาไว้เสมอ แน่นอนว่ารวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่มาร์คัสเคยทำเอาไว้ด้วยเช่นกัน แดนเนลคิดว่าเขาก็แค่ต้องหามันให้เจอ หาร่องรอยในอดีตทั้งหมดเหล่านั้นของมาร์คัส และคว้ามันมาเป็นช่องทางในการแทรกซึมเข้าไปยังกลุ่มลับที่ว่านั่น ใช้มันเป็นใบเบิกทางในการเข้าถึงตัวของริชาร์ดให้ได้ก่อนใครเพื่อน

อย่างไรเสียเป้าหมายของทุกคนก็คือการตามหาตัวริชาร์ดให้เจอโดยไว และทุกคนนั้นมีตัวเขาเองรวมอยู่ด้วย แดนเนลไม่อยากให้เรื่องราวยืดเยื้อนานมากไปกว่านี้ เขาอยากให้ทุกอย่างจบลงรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ นั่นจึงทำให้เขาตัดสินใจวางแผนทั้งหมดนี้อย่างแนบเนียน และเลือกที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวเอง ในเวลานี้แดนเนลไม่คิดไว้ใจใครทั้งสิ้น เขาได้ทำการขีดเส้นคั่นตัวเองให้ออกจากทุกคนเพื่อลักลอบทำตามแผนการของตัวเองอย่างเงียบเชียบและระมัดระวัง

จริงอยู่ที่ความเป็นมิตรของโยนาธานทำให้แดนเนลรู้สึกไม่อึดอัดมากจนเกินไป แม้ว่านี่จะเป็นการร่วมงานกันครั้งแรกของพวกเขาทั้งคู่ก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้มากพอที่จะทำให้เขาไว้วางใจ โยนาธานถือเป็นพวกเดียวกันกับเจย์เดน และเจย์เดนนั้นก็เป็นพวกเดียวกันกับจอห์นนี่ เขาไม่อยากให้แผนการที่ตัวเองวางเอาไว้รั่วไหลไปถึงหูของเพื่อนร่วมงานคนสนิทที่มีตำแหน่งเป็นถึงหัวหน้าภารกิจในครั้งนี้ เพราะนั่นจะทำให้เขายิ่งเดินหมากตานี้ลำบากขึ้นไปอีก

สำหรับเขาแล้ว สิ่งที่เขากำลังทำอยู่ทั้งหมดนี้ถือเป็นเกมของเขากับริชาร์ด และเขาจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาล้มกระดานเกมนี้โดยเด็ดขาด





คอมพิวเตอร์ที่โยนาธานจัดหามาให้แดนเนลใช้นั้นถูกตั้งค่าให้สามารถเข้าถึงเซิฟเวอร์ของดาร์กเว็บได้ด้วยสิทธิ์ของรูท ซึ่งนี่ถือเป็นสิทธิ์สูงสุดในการเข้าถึงข้อมูลทั้งหมด รวมถึงแก้ไขและจัดการระบบต่าง ๆ ของเซิฟเวอร์ได้ทุกภาคส่วน แดนเนลและโยนาธานนั่งทำงานด้วยกันก็จริง แต่ใช่ว่าจะร่วมมือกันเสียทีเดียว เพราะต่างฝ่ายนั้นต่างก็มีจุดมุ่งหมายเป็นของตัวเอง จึงทำให้พวกเขาจมหายเข้าไปในโลกของข้อมูลที่แยกอยู่กันคนละส่วน

โยนาธานค้นหาข้อมูลของเชสเตอร์ทั้งหมดที่หลงเหลืออยู่บนเซิฟเวอร์ดังกล่าว ตามที่ได้รับคำร้องขอมาจากเจ้าหน้าที่สืบสวนโลแกน ในขณะที่แดนเนลนั้นทำการค้นหาข้อมูลของมาร์คัสอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ต้น

เขาเชื่อว่าทั้งมาร์คัสและริชาร์ดจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับดาร์กเว็บแห่งนี้ไม่มากก็น้อย ไม่อย่างนั้น ริชาร์ดคงไม่ใช้เซิฟเวอร์นี้เป็นสถานที่ในการพักข้อมูลสำคัญที่เจ้าตัวโจรกรรมมันมาจากกระทรวงกลาโหม

เสียงกดแป้นพิมพ์นั้นกลายเป็นเพียงเสียงเดียวที่ทำลายความเงียบสงัดภายในห้องแห่งนี้ เวลาผันผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทว่าไม่มีใครนึกที่จะลุกจากโต๊ะและเก้าอี้ออกไปยืดเส้นยืดสาย แดนเนลใช้ความอดทนของตนเองได้อย่างคุ้มค่า จนในที่สุดเขาก็ค้นพบอะไรบางอย่าง

มันคือไฟล์ข้อมูลไฟล์หนึ่ง ที่มีการระบุเอาไว้ว่าต้องเป็นยูสเซอร์ของมาร์คัสเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าถึงไฟล์นี้ได้ การจำกัดสิทธิ์อย่างเฉพาะเจาะจงดังกล่าวทำให้เขารู้ได้ในทันทีว่าสิ่งที่อยู่ด้านในนั้นต้องเป็นสิ่งสำคัญ เขาตัดสินใจใช้ยูสเซอร์รูทที่ตัวเองถือครองอยู่เปิดไฟล์นั้นดู และก็พบกับรายชื่ออีเมลและรหัสจำนวนหนึ่ง แดนเนลไม่รอช้า เขาจัดการล็อกอินเข้าไปยังอีเมลเหล่านั้นและไล่ตรวจดูพวกมันทีละอันอย่างละเอียด

"หือ? อีเมลพวกนี้..."

เสียงเอ่ยทักที่ดังมาจากคนข้างกายนั้นดึงให้แดนเนลหลุดออกมาจากโลกข้อมูลที่ตนกำลังจมอยู่ และทันทีที่เขาเงยขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า เขาก็พบว่าภายในห้องแห่งนี้เหลือเพียงเขาและโยนาธานแค่สองคนเท่านั้น ไร้วี่แววของเจ้าหน้าที่หนุ่มอีกคนที่เป็นคนพาเขาเข้ามายังที่นี่ แดนเนลแอบรู้สึกสงสัยนิดหน่อยว่าเจย์เดนหายไปไหน แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรมากนักที่เขาเพิ่งจะมารู้ตัวว่าเจย์เดนได้เดินออกไปจากห้องนี้เรียบร้อยแล้ว การเอาแต่จดจ่ออยู่กับสิ่งตรงหน้าจนทำให้ไม่รับรู้ความเป็นไปรอบกายนั้นคือนิสัยส่วนตัวอย่างหนึ่งของเขาที่ไม่ว่าจะพยายามแก้ไขเท่าไหร่ก็แก้ไม่ได้สักที และมันก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นาฬิกาชีวิตของเขาผิดเพี้ยนอยู่บ่อยครั้ง

"อีเมลพวกนี้ทำไมเหรอ?"

ร่างผอมโปร่งหันไปถามคนที่กำลังทำหน้าครุ่นคิดถึงอะไรบางอย่างใส่ชื่อไฟล์ไฟล์หนึ่ง ซึ่งถูกแนบอยู่ในอีเมลที่ปรากฎบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา

"มัน...สักครู่นะ อย่าเพิ่งปิด" โยนาธานเอ่ยบอกด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก ก่อนที่เจ้าตัวจะหันกลับไปรัวนิ้วใส่แป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ของตนอย่างรวดเร็วแล้วพึมพำออกมา "ใช่จริง ๆ ด้วย"

แดนเนลเหลือบสายตามองสิ่งที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอของอีกฝ่าย มันคือไฟล์ไฟล์หนึ่งที่ถูกเปิดขึ้นมาจากอีเมลในคอมพิวเตอร์ของโยนาธาน และข้อความในไฟล์นั้นก็ตรงกันกับไฟล์ที่อยู่บนหน้าจอของเขาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน

"เนื้อหาของสองไฟล์นี้เหมือนกันเลย คุณไปได้มันมาจากไหนน่ะ?"

"ผมต่างหากที่ต้องถามว่าคุณไปได้มันมาจากไหน?" โยนาธานย้อนถามแล้วนิ่งไปครู่หนึ่งอย่างชั่งในใจอะไรบางอย่าง ก่อนจะตัดสินใจบอกเล่าข้อมูลในส่วนของตัวเองออกมาให้แดนเนลได้รับรู้ "เมื่อหลายวันก่อนทางเอฟบีไอจับแฮกเกอร์สองคนที่ทำการแฮกเว็บขายของแห่งหนึ่งได้ ผมทำการค้นแล็ปท็อปของแฮกเกอร์สองคนนั้น แล้วก็พบกับอีเมลพวกนี้ มันเป็นอีเมลไม่ระบุที่มาซึ่งจนถึงตอนนี้ผมก็ยังหาไม่ได้ว่ามันถูกส่งมาจากใคร แต่สันนิษฐานเอาไว้ว่ามันอาจจะมาจากริชาร์ด"

"อะไรที่ทำให้คุณคิดอย่างนั้นกัน? หมายถึง...ที่คุณคิดว่ามันมาจากริชาร์ดน่ะ"

"ก็เพราะว่าซอร์สโค้ดที่แนบมากับไฟล์พวกนี้มันเป็นซอร์สโค้ดที่ถูกดัดแปลงมาจากโค้ดของคุณน่ะสิ" โยนาธานเอ่ยตอบ "ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับโค้ดของคุณอยู่พอสมควร หมายถึงโค้ดที่คุณใช้ในการเจาะระบบธนาคารเมื่อหลายปีก่อนน่ะนะ ตอนนั้นผมอยู่ในทีมวิเคราะห์และวิจัยโค้ดที่ได้มาจากคุณ"

"อ่า..." แดนเนลพึมพำเบา ๆ เมื่อเข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการสื่อ "อย่างนี้นี่เอง"

"คนที่รู้จักโค้ดพวกนี้มีอยู่ไม่เยอะนักหรอก ถ้าไม่ใช่คนในทีมพัฒนาอย่างผมกับตัวคุณ ก็คงเหลือแค่ริชาร์ดแล้วล่ะที่มีโค้ดนี้อยู่ในมือ"

"แล้วคุณไม่คิดบ้างเหรอว่ามันอาจจะเป็นฝีมือของผมก็ได้" แดนเนลเลิกคิ้วถาม "ในเมื่อทั้งหมดนั่นมันเป็นโค้ดที่ได้มาจากผม"

"อันที่จริงคุณเป็นคนแรก ๆ เลยล่ะที่ผมเชื่อว่าไม่ได้ทำ" คำตอบของโยนาธานนั้นทำให้แดนเนลแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยิน "จะว่าผมลำเอียงก็ได้ แต่ผมน่ะชื่นชมคุณนะแดนเนล โค้ดพวกนี้ถูกดัดแปลงมาจากโค้ดของคุณก็จริงแต่มันไม่ได้เจ๋งอะไรขนาดนั้น ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถมากกว่านี้เยอะ อีกอย่างนะ ถ้าคุณเป็นคนทำจริง ๆ แล้วล่ะก็พวกผมคงจะไล่จับคุณไม่ได้หรอก"

"ชื่นชมงั้นเหรอ?" เขานึกขันเล็กน้อยยามที่นึกถึงคำพูดเมื่อครู่ "รู้ไหมว่าไม่ค่อยมีใครพูดกับผมแบบนี้เท่าไหร่"

"งั้นเหรอ ผมก็แค่พูดตามที่รู้สึกได้ คุณเป็นคนเก่งนะแดนเนล มีคนจำนวนไม่น้อยเลยล่ะที่ยอมรับในฝีมือของคุณ และผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น"

"คุณเองก็เจ๋งเหมือนกัน" แดนเนลเอ่ย และแน่นอนว่ามันไม่ใช่การเอ่ยชมไปตามมารยาท เพราะการที่โยนาธานยังสามารถจำซอร์สโค้ดของเขาได้อยู่ทั้งที่เวลาก็ผ่านมานานหลายปีแล้วนั้นก็ถือได้ว่าเป็นความเก่งกาจอย่างหนึ่งเช่นกัน "ผมว่าคุณอาจคิดถูกเรื่องที่โค้ดนี่มาจากริชาร์ด ยังไงดีล่ะ...คนส่งโค้ดพวกนี้ไปให้แฮกเกอร์ที่พวกคุณจับได้น่ะไม่ใช่ริชาร์ดหรอก แต่ต้นตอทั้งหมดน่ะมันมาจากเขา"

"คุณหมายความว่ายังไง?"

"อีเมลพวกนี้เป็นอีเมลของแฮกเกอร์คนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มของริชาร์ดน่ะ เป็นกลุ่มที่เขาก่อตั้งขึ้นอย่างลับ ๆ ในอันโนวอีกที"

"อาฮะ..." โยนาธานพยักหน้ารับอย่างคนที่กำลังตั้งใจฟัง "คุณจะบอกว่าโค้ดพวกนี้น่ะมันถูกปล่อยออกมาจากกลุ่มลับของริชาร์ด ถูกไหม?"

"ใช่ และผมก็กำลังตามเรื่องของเขาอยู่ในตอนนี้"

"ที่คุณกำลังทำอยู่นี่มันเกี่ยวกับเรื่องที่เขาแฮกกระทรวงกลาโหมเมื่อหลายวันก่อนใช่หรือเปล่า?"

"คุณรู้เรื่องนี้ด้วยงั้นเหรอ?"

แดนเนลเลิกคิ้วถามคู่สนทนาของตน และก็ได้รับคำตอบกลับมาเป็นการพยักหน้าเบา ๆ ครั้งหนึ่ง

"ก็พอได้ยินข่าวมาบ้างน่ะ เห็นว่าเขาได้ข้อมูลทางการทหารไปเยอะเลยนี่"

"ก็มากพอที่จะทำให้กระทรวงกลาโหมยื่นเรื่องขอให้หน่วยงานของเราร่วมมือกันน่ะนะ" เขาเอ่ยติดตลกเล็กน้อย "ผมเลยได้มานั่งอยู่ข้างคุณตรงนี้ไง"

"ถ้าอย่างนั้นผมก็คงต้องขอบคุณเขาสักหน่อยแล้วล่ะ" โยนาธานพูดยิ้ม ๆ บรรยากาศรอบกายของพวกเขาทั้งคู่ดูเป็นกันเองมากกว่าเดิมเมื่อเทียบกับหลายชั่วโมงก่อน "แต่ว่ากันตามตรงเลยนะว่าผมยังมองเป้าหมายของเขาไม่ออกเท่าไหร่ คุณพอจะเดาได้บ้างไหมว่าทำไมเขาถึงกลับมาเปิดเผยตัวอีกครั้ง ทั้งที่อุตส่าห์เงียบหายไปได้นานตั้งหลายปีขนาดนี้"

"ไม่รู้สิ..." แดนเนลนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยย้ำคำตอบเดิมของตน "ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน"





เจย์เดนเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง หลังจากที่เขาแวะไปเอาแล็ปท็อปของมาร์คัสมาจากห้องเก็บของกลางเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงยิ้มและตอบรับคำทักทายจากเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดีเนื่องจากนั่งทำงานใกล้กัน นับตั้งแต่วันที่เขาตัดสินใจเข้าร่วมภารกิจกับทางซีไอเอ เขาก็ไม่ได้กลับมานั่งที่โต๊ะนี้อีกเลย

เจย์เดนเอื้อมมือไปเปิดคอมพิวเตอร์ของตน ก่อนจะใช้ปลายนิ้วพิมพ์ยูสเซอร์เนมและพาสเวิร์ดประจำตัวลงไปในช่องกรอกข้อมูลของคอมพิวเตอร์ และทันทีที่เขากดปุ่มเอนเทอร์ บนหน้าจอที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้นก็ปรากฎเป็นตราของสำนักงานสืบสวนกลาง อันเป็นตราสัญลักษณ์ประจำหน่วยงานที่เขาสังกัดอยู่

เจ้าหน้าที่หนุ่มเลือกคลิกเปิดเข้าที่หน้าโปรแกรมฐานข้อมูลประวัติอาชญากรของเอฟบีไอในทันที เขาใช้เวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำในการกรอกชื่อของเชสเตอร์ อัน ลงไปในช่องค้นหา ก่อนที่ฐานข้อมูลนั้นจะแสดงข้อมูลประวัติอาชญากรรมทั้งหมดที่เชสเตอร์ อัน เคยก่อเอาไว้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันออกมา

แน่นอนว่าคดีที่หนักหนามากที่สุดนั้นคงหนีไม่พ้นคดีฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาที่เจ้าตัวเพิ่งจะหลุดพ้นมาได้ไม่นาน มันเป็นคดีที่ส่งให้เชสเตอร์ อัน เข้าไปนอนอยู่ในคุกเป็นเวลานับสิบปี นอกเหนือจากนั้นก็เป็นคดีทำร้ายร่างกายที่เกิดขึ้นก่อนหน้าและประวัติการจ่ายค่าปรับเพราะจอดรถยนต์ในที่ห้ามจอด เจย์เดนไล่อ่านข้อมูลทั้งหมดของคดียิบย่อยเหล่านั้นผ่าน ๆ ตา ก่อนจะกลับมาให้ความสนใจในคดีฆ่าคนตายที่เป็นคดีใหญ่ที่สุด

มันเป็นคดีที่อยู่ในความรับผิดชอบของแอลเอพีดีในช่วงต้น ก่อนจะถูกเปลี่ยนให้มาอยู่ในมือของเอฟบีไอ เมื่อมีการค้นพบว่าเหยื่อผู้เสียชีวิตของเชสเตอร์นั้น คือสายที่เอฟบีไอส่งให้เข้าไปแฝงตัวในกลุ่มมาเฟียที่เชสเตอร์ได้สังกัดอยู่ เมื่อไล่อ่านข้อมูลมาถึงตรงนี้ เจย์เดนพอจะเดาได้ในทันทีว่าทำไมคดีฆาตกรรมดังกล่าวนี้ถึงตกมาอยู่ในความดูแลของเอฟบีไอได้ ทั้งที่ความจริงแล้วแอลเอพีดีเองก็มีศักยภาพในการสืบสวนคดีได้ไม่แพ้กัน

เพราะว่าผู้เสียชีวิตเป็นเอฟบีไอ คดีนี้จึงต้องเป็นเอฟบีไอเท่านั้นที่เข้ามารับช่วงต่อ

[tbc.]

***หากมีข้อมูลที่ผิดพลาดประการใดก็สามารถบอกเรามาได้เลยนะ เราจะรีบทำการปรับแก้ให้อย่างเร็วที่สุดค่ะ***

________________________________________

อย่าปล่อยให้แดนเนลคลาดสายตา
เตือน แล้ว นะ

ยังไงก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาา

สรุปแล้วว่าผังคอนออกก่อนฟิคตอนนี้นะคะ
ได้ไงงง เหนือความคาดหมายสุด คิดว่าจะออกเดือนหน้าซะอีก 555555555555
#ฟิควรบจด

how to comment ใน minimore

Note : ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปิน สถานที่ และเหตุการณ์ใดๆ และไม่ได้มีเจตนาใด ๆ จะทำให้ศิลปินเสื่อมเสียทั้งสิ้น