แวะมานั่งเล่นอพาร์ตเมนต์ของอ้ปป้าที่ Whampoa garden ห้องหรูอยู่สบาย ห้องนอนตั้งสองห้อง แต่ใช้นอนแค่ห้องเดียว อีกห้องไว้เวลามีแขกมาเยี่ยมเยียน ห้องกว้าง ระเบียงกว้าง วิวสวยอีกต่างหาก หันกลับมามองห้องตัวเองแล้วสะท้อนใจ เก้าพันกว่าเหรียญหรือที่คิดเป็นเงินไทยเกือบสี่หมื่นบาทที่จ่ายไป ได้แค่ห้องแคบ ๆ หน้าต่างกว้าง ห้องน้ำเท่าแมวดิ้นตาย วิวตึก เปิดหน้าต่างมาก็เห็นห้องชาวบ้านเขาประกอบกิจกรรมประจำวัน ที่โอเคคือห้องครัวเล็ก ๆ แต่อุปกรณ์ทำครัวครบครันทันสมัย ทั้งตู้เย็นขนาดใหญ่ ที่ดูดควัน เตาแก๊ซ ไมโครเวฟ เตาอบขนม เอาไว้อบซีเรียลธัญพืชง่าย ๆ ทานตอนเช้าก่อนออกตะลอนเมืองเซี่ยงก่าง หันไปถามราคาห้องอ้ป นางตอบ 21,000 เหรียญต่อเดือน อะ โอเค รู้เรื่อง 

วันนี้อ้ปป้าทำข้าวผัดกิมจิ (김치볶음밥) ต้มไข่ ทอดสแปม บีบมายองเนส ทานกับสาหร่ายเกาหลี  ง่ายมากแต่อร่อยมาก แน่นอนว่าของทุกอย่างพี่อ้ปแกขนมาจากเกาหลี มีกิมจิที่ออมม่าทำ อร่อยมากเช่นกัน อ้ปป้าใจดีห่อให้กลับมาทานที่ห้องอีก แหม หล่อ สปอร์ต ใจดี โคเรีย ฮ่องกง จีจี

ตอนไปซุปเปอร์มาร์เก็ตด้วยกัน เวลาซื้อของพี่จูแกจะเลือกซื้อแต่ยี่ห้อเกาหลี ทั้งขนม น้ำมันงา ซีอิ๊ว แกเคยนินทาน้ำมันงาจีนในดงจีนว่าเป็นน้ำมันกลิ่นงา หาใช่น้ำมันงาแท้ ๆ เหมือนของเกาหลีไม่ ส่วนสแปมจีนแกส่ายหน้าแล้วบอก “ชีรอ” ไม่เอาจ้าา อีกอ อันมาชิซอ แปลว่าอันนี้ไม่อร่อยจ้า อ้ปป้าบอกสแปมเกาหลีอร่อยที่สุด คือเดอะเบสต์ในเอเชีย และต้องเป็นยี่ห้อ Luncheon meat กระป๋องน้ำตาลด้วยนะ   ยี่ห้ออื่นพี่จูแกก็ อันเดว ๆ ท่าเดียว ส่วนอย่างอื่นอะไรก็ได้ขอให้มีแค่ฉลากภาษาเกาหลีติด ชาตินิยมจังเลยค่ะพี่ เคยบ่นว่าของเกาหลีที่นี่แพง คนอะไรบ่นแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดซื้อ 

กลับจากอพาร์ตเมนต์อ้ปป้า ต้องแวะไปที่พักของพี่จีซองแถวจิมซาจุ่ย ช่วงนี้ติดภารกิจรับหน้าที่เลี้ยงหมาให้พี่จีซอง เพื่อนของจูยองอ้ปป้าที่กลับเกาหลีไปทำภารธุระ 4-5 วัน หน้าที่คือต้องแวะไปเอาอาหารให้ พาอาจี สุนัขพันธุ์ลาบาดอร์ รีทรีฟเวอร์ อายุอานามประมาณ 3 ขวบ ของเพื่อนอ้ปป้าออกไปอึ ที่เหนื่อยคือต้องตามเก็บเนี่ย เกิดมาก็เพิ่งเคยทำ เก็บอุนจิให้หมาคนอื่น บันเทิงดีแท้ แต่ค่าจ้างเป็นอาหารมื้อใหญ่ ตามแต่จะรีเควส แหมม เห็นหนูเป็นอะไร เอาของกินมาล่อแลกกับการเก็บอุจจาระอาจีเนี่ย 

ไม่ค่ะ!!!  ไม่ปฏิเสธ 

บ่ายคล้อย ถึงเวลาต้องพาอาจี สาวน้อยเกาหลี ลูกสาวพี่จีซองไปเดินเล่น จะว่าน้อยก็ไม่น้อยนะ น้อง ๆ หมี(ควาย) กันเลย บางวันถ้าอ้ปป้าติดงานไม่ได้มาด้วย ก็จะต้องฉายเดี่ยว ถูลู่ถูกังกันไป แล้วทานโทษเถอะนะคะ อาจีเป็นหมาที่แรงกระบือมหาศาลมาก วิ่งที ลากกันไปหน้าแทบคว่ำ แล้วนางจะชอบวิ่งไปหาผู้ชายหน้าตาดีด้วยนะ เหมือนกับจะรู้ใจคนจูง พอเผลอก็ไปกระโดดเกาะ คนที่ชอบก็มี แต่คนที่ไม่ชอบก็มี ต้องไปลากกลับมาแล้วขอโทษขอโพยยกใหญ่ พอโดนดุก็ทำหน้าตาละห้อยมาขอโทษจนใจอ่อน แล้วต้องออกคำสั่งเป็นภาษาเกาหลีด้วยนะ พูดภาษาไทยใส่แล้วน้องจีจะทำหน้ามึน ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบรับใด ๆ เพลียแท้อิหนูเอ้ย สกิลภาษาเกาหลีข้าพเจ้าก็อยู่ในระดับที่ง่อยเหลือเกิน บอกให้มาหา นั่งลง นอนลง กินได้ ไปกันเถอะ วนอยู่เพียงเท่านี้

ถนนเส้นในของจิมซาจุ่ยที่พาอาจีไปเดินเล่นนั้นค่อนข้างสงบ ไม่ค่อยมีรถผ่านมากนัก ต่างจากถนนเส้นหลักที่รถวิ่งกันเป็น The fast and the furious เลย บางทีก็เหมือนเอาชีวิตไปเสี่ยงอยู่บนท้องถนน คนฮ่องกงขับรถประหนึ่งตัวเองอยู่ในสนามแรลลี แว้นทีไม่กลัวใครตายบ้างเลย บ้านพี่จีซองอยู่ในย่าน Korean town เดินข้ามถนนออกมาหน่อยก็เป็นสนามฟุตบอลขนาดเล็ก ที่พี่จีซองชอบพาอาจีไปวิ่ง ต้นไม้ใหญ่เต็มเลย เขียว ๆ เย็น ๆ เพลิดเพลินใจดี ไม่นึกว่าเมืองที่มีแต่ป่าคอนกรีตจะมีป่าจริง ๆ ไว้ให้ประชาชนได้สูดโอโซน

อ้ปป้าเล่าว่าเคยโดนเพื่อนหลอกให้ทานเนื้อหมาที่เกาหลี ทาน ๆ ไปก็อร่อยดี นึกว่าเนื้อวัว แต่พอเขาบอกว่าเป็นเนื้อหมาเท่านั้น พี่จูของเราวิ่งเข้าห้องน้ำไปเอาออกแทบไม่ทันเลยครับ เพราะที่บ้านแกก็เลี้ยงหมา มาโดนเฉลยทีหลังว่าโดนอำ ไม่ใช่เนื้อหมาอะไรเลย มีการหันมาถามว่าเคยทานไหมด้วยนะ เหมือนหาแนวร่วมยังไงไม่รู้ เสียใจ ไม่เคยย่ะ เลยไม่มีประสบการณ์สุดสะพรึง เพราะที่บ้านมีหมาเป็นน้อง เป็นสมาชิกในครอบครัวเลย ไม่ใช่แค่สัตว์​เลี้ยงด้วย

แต่วัฒนธรรมการทานเนื้อสุนัขของคนเกาหลีเดี๋ยวนี้น่าจะน้อยลงแล้ว ถึงมีก็ตามแถบชนบท เหมือน ๆ กับบางพื้นที่ในบ้านเรา ซึ่งก็ไม่ได้ทานกันอย่างแพร่หลาย แถมยังหายากและราคาสูงกว่าเนื้อหมูด้วย ทีนี้ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครหลอกขายเนื้อหมาแทนเนื้อหมู 

ที่ตลกคือพออ้ปป้าเล่าจบปุ๊บ อาจีกลายเป็นผีมุมห้องไปเลย หันหน้าเข้ามุม เรียกยังไงก็ไม่หันมา สงสัยจะกลัวโดนจับกิน ทียังงี้หนูฟังออกเฉยนะอาจี ต้องล่อด้วยขนมถึงจะออกมา โดนอ้ปป้าสปอยล์ทีอาจีก็ชอบใจ เกาะอ้ปป้าแจเลย เอาคางมาเกย เอาหัวมาหนุนตัก น่ารักจริง ๆ อาจีหมาเกาหลี​ของพี่ ที่เขาว่าสุนัขตัวเมียจะชอบเล่นกับผู้ชาย อาจีเป็นผู้พิสูจน์ทฤษฎีนี้แล้วว่าจริง