ช่วงนี้จิตใจว้าวุ่น ต้องพาตัวเองไปไปวัดไปวาบ้าง ประเด็นคือไม่อยากไปวัดที่มีคนเยอะ จะไปวัดไทยก็ไม่อยากคุยกับใครเลย เข้าสู่ภาวะน้ำลายบูด อารมณ์อินดี้บังเกิดก็ต้องปลีกวิเวกบ้าง เปิดอากู๋ดูได้ความว่ามีวัดที่ไม่อึกทึกมากถ้าไปช่วงบ่ายแก่ ๆ ไม่มีทัวร์ไทย ทัวร์จีนไปลงแน่นอน แต่ต้องเดินขึ้นไปบนเนินเขาด้วยบันไดสี่ห้าร้อยขั้น เป็นการทดสอบสังขาร พิจารณากายหยาบกันไป ฉันนั่ง MTR ไปลงสถานีซ้าถิ่น (Sha Tin) เพื่อไปวัดหมื่นพุทธ (Ten Thousand Buddhas Monastery) ตามคำแนะนำในกูเกิล ทางค่อนข้างซับซ้อนเล็กน้อย เดินออกมาไกลจากสถานีรถไฟใต้ดินพอสมควร ผ่านหมู่บ้าน ผ่านห้างร้านต่าง ๆ เปิดกูเกิลแม็ปแล้วพบว่าจุดหมายอยู่ไม่ไกล เดินลัดเลี้ยวจนเจอกับป้ายบอกทางเป็นระยะ จนในที่สุดก็มาถึงบันไดทางขึ้นไปสู่ตัววัด บ่ายแก่ ๆ ต้นเดือนพฤศจิกายน อากาศเริ่มเย็น ต้นไม้เขียวชอุ่ม ธรรมชาติร่มรื่น จิตใจก็รื่นรมย์ ลืมความขุ่นมัวกับสิ่งที่เข้ามากระทบใจไปชั่วขณะ 

วัดหมื่นพุทธตั้งอยู่ตรงเทือกเขา Po Fook Hill สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2494 นับ ๆ ดูก็กว่าครึ่งศตวรรษมาแล้ว ทางขึ้นไปสู่ตัววัดมีพระพุทธรูปจำนวนหนึ่งหมื่นกว่าองค์ในต่างอิริยาบถ ตั้งเรียงรายสองฟากบันได ซึ่งบันไดคอนกรีตที่ทอดยาวมีทั้งหมดสี่ร้อยกว่าขั้น แหม แค่นี้เอง สบายมาก นั่นคือคำพูดก่อนเดินขึ้น เพราะเมื่อไปถึงครึ่งทางก็เหนื่อยเป็นหมาหอบแดด ต้องยืนพิงราวพักเหนื่อยกันเลย อันที่จริงระหว่างทางมีม้านั่งให้นั่งพักด้วยนะ แต่การนั่งมันไม่คูล วัยรุ่นอย่างเราควรต้องสตรอง แถว ๆ นี้จะมีน้องลิงปีนป่ายสนุกสนาน เห็นแล้วก็ได้แต่คิดว่าบางทีเกิดเป็นลิงก็น่าจะดี ไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวอันปวดเศียรเวียนเฮดอย่างที่มนุษย์เป็น มีคนที่เดินขึ้นลงเป็นระยะ ส่วนมากเป็นฝรั่งต่างชาติ ระหว่างที่เดินอยู่นั้น ก็เจอนักบวชมาขอเรี่ยไรเงิน ทั้งที่มีป้ายติดว่าห้ามบริจาคเงินให้แก่พระปลอมนะ ถึงไม่มีป้ายบอกฉันก็ไม่หลงกล เพราะก่อนมาจูยองอ้ปป้าคนดีเตือนว่า ถ้ามีคนแต่งกายเป็นพระมาขอเงิน พวกนี้เป็นพระเก๊ อย่าให้เงินเด็ดขาด โอเค รู้เรื่อง งั้นก็อันยองนะคะพี่

ด้วยกำลังขาอันกล้าแกร่ง มีอ่อนเปลี้ยบ้างเป็นบางจังหวะ จากที่เหนื่อยหอบ พอขึ้นมาถึงด้านบนวัดก็แทบหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง อากาศโล่งโปร่งสบาย มองเห็นวิวทิวทัศน์ของซ้าถิ่นและ New Territories ตึกสูงต่ำเรียงสลับกันไป ลมพัดมาประทะกับผิวหน้า ได้กลิ่นของต้นไม้ใบหญ้าและกลิ่นของฤดูหนาว ฉันชอบกลิ่นแบบนี้จัง เหมือนได้สูดโอโซนเข้าไปจนเต็มปอด สดชื่นที่สุดในสามโลกแล้ว

 

ภายในบริเวณวัดมีวิหารหลัก เจดีย์เก้าชั้นสีแดงตั้งเด่นเป็นสง่า ด้วยความที่ความรู้ทางด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์ด้อยนัก จึงไม่แน่ใจว่าเป็นศิลปะแบบไหน แต่เอาจริงๆก็พอจะคุ้น ๆ อยู่บ้าง เพราะเป็นเจดีย์ที่ปรากฏบนธนบัตร 100 ฮ่องกงดอลลาร์ ใกล้ ๆ กันนั้นเป็นวิหารที่บรรจุพระพุทธรูปทองคำองค์เล็ก ๆ สีทองอร่ามตั้งเรียงรายอยู่รอบๆผนังถึง 12,800 องค์ แต่มีป้ายแปะไว้ว่าไม่ให้ถ่ายรูป จึงอดเก็บรูปสวย ๆ มาฝาก ออกจากวิหารตรงโถงกลาง ฉันแวะทานอาหารมังสวิรัติภายในวัด ซึ่งรสชาติอร่อยมาก จนต้องซื้อกลับ ทั้งของตัวเอง และเอาไปฝากพี่เสี่ยวลี่อีกหนึ่งชุดด้วย