เริ่มต้นวันนี้ด้วยเวลาแปดโมงเช้า แต่เมื่อคืนเข้านอนตีสี่ครึ่ง (เล่นเกมอยู่5555555555555) แม่เอากับข้าวมาให้ที่บ้านย่า คือตอนนี่้เรามาอยู่บ้านย่าน่ะ ได้กินแกงไก่ อืมเปรี้ยวๆหน่อยอะ เค็มๆ รสแรงๆไปนิดแต่ก็อร่อยดี อันที่จริงก็คือเราไม่รู้ชื่อมันอ่ะว่าคือแกงอะไร 

        

        บรรยากาศของเช้าวันนี้ ทำเอาเรารู้สึกหดหู่ อารมณ์เหมือนถูกบั่นทอนลดลงไปหมด ไม่ได้ถึงกับแย่ขนาดนั้นแต่มันก็ไม่ได้ดี เข้าใจใช่ไหม ทั้งที่มันก็ไม่ได้มีไรแท้ๆ แต่กลับดันมีความรู้สึกแบบนี้ แม่งโคตรอ่อนไหวเลย เหมือนอยากจะร้องไห้อีกหลายๆรอบ แต่ก็อย่างที่บอกมันไม่ได้มีอะไรเลย คือไม่มีอะไรจริงๆ

        ตอนนี้เริ่มอยากจะถามตัวเองจริงๆจังๆว่าแท้จริงแล้วเราต้องการอะไรกันแน่ เรากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเมื่อไหร่จะจริงจังได้สักที ชีวิตเราตอนนี้ไม่มีอะไรเลย มีแค่เล่นกับเล่น แต่ถ้ามองอีกมุมนึงก็คือเราก็จะเล่นให้หนักๆไปเลยแล้วค่อยมาจริงจังงี้หรอ แต่อย่างเราอะ มันเลิกอย่างใดอย่างนึงไม่ได้หรอก  เราไม่จำเป็นต้องเลือกอย่างใดอย่างนึงก็ได้เหมือนกับเนื้อเพลงท่อนนึง เพลง okey dokey - zico

        เอาจริงๆตอนนี้ก็แค่อยากบ่นอะไรไปงั้นแหละ ตั้งแต่ปิดเทอมมานี่ก็ทำหลายอย่างนะ แต่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง อืมแต่ถ้าเขียนบล็อกนี่ก็พอได้อยู่นะ ถือว่าเวิคสุดในบรรดาที่อยากทำเขียนลิสต์ไว้แล้วว่าปีนี้อยากทำอะไรบ้าง แต่ก็นะ ยังไม่ได้ไปไกลมาก ทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นในเวลาที่เหมาะสม คิดไว้แบบนั้นแล้วกันตอนนี้คิดว่าเสียงที่เราพิมพ์ตอนนี้ คือเสียงของนางเอกพันธมิตรที่กำลังเล่าเรื่องตัวเองอยู่55555555

       เอ้อ อีกอย่างวันนี้วันเกิดเพื่อนเราคนนึง เพื่อนมัธยมน่ะ เธอค่อนข้างตัวเล็ก แล้วก็ผมตรง สีดำเงามากเลย โต๊ะเรียนเรานั่งหลังเพื่อนคนนี้ เราเลยมีมุมมองที่ได้เห็นผมเธอมากกว่าหน้าล่ะมั้ง แต่เธอก็น่ารักนะ เราเลยทักไปหาแล้วบอกสุขสันต์วันเกิดไป เธอก็ขอบคุณอะไรประมาณนั้นมา เธอก็เลยบอกให้เรา มีความสุขกับชีวิตในมหาลัยนะ เราก็เลยกลับมาคิดแล้วก็กังวลอีกครั้งว่าจะเป็นยังไงนะสภาพในมหาลัยเรา เราจะเปลี่ยนไปไหม เพื่อนที่อยู่มัธยมของเรา สิ่งเหล่านั้นจะทำให้เพื่อนเราเปลี่ยนไปไหมจะเป็นยังไงกันบ้าง ก็อยากจะรู้เหมือนกันแฮะ