วันนี้เป็นวันที่ฉันได้ทบทวนอะไรๆหลายๆอย่างในตัวเองมากขึ้น หลายๆอย่างที่เราคิดและเราหวังมันไม่เป็นอย่างใจคิด สิ่งที่เราคิดว่าเราได้พยายามทำอย่างดีที่สุดแล้ว แต่มันกลับไม่มากพอ มันไม่มากพอที่จะถูกใจคนอื่น นั่นแหละใช่ ไม่ใช่ตัวฉันเองที่คิดว่ามันไม่ดีพอ มันเลยทำให้เราเหนื่อย เราเหนื่อยที่เราต้องคิดและเอาใจใส่คนอื่น เราเหนื่อยเพราะพยายามดิ้นรนรักษาสิ่งที่ตัวเองมีอยู่กันทั้งนั้น

วันนี้ฉันพูดไม่คิด และไม่ได้ตรึกตรองให้รอบคอบถึงผลกระทบที่ฉันทำลงไป ดังนั้นฉันจึงต้องรับผิดชอบกับการกระทำอันแสนเจ็บปวดของฉันเอง ฉันยอมรับและพร้อมเรียนรู้ให้เป็นบทเรียน ที่เราจะไม่ผิดเป็นครั้งที่สอง สาม หรือ สี่ เพื่อให้ไม่เกิดความเดือดร้อนแก่ตนเองและผู้อื่น และนี่คือสิ่งที่ฉันจะต้องเอาใจใส่มากขึ้นเป็นพิเศษอีก ในการเข้าใจผู้อื่น เรียนรู้ให้มากขึ้น

ฉันเคยคิดว่าตัวเองพยายามทำทุกๆอย่างได้ดีแล้ว พยายามเอาใจใส่คนอื่นเป็นอย่างดี แต่ความจริงคือ ไม่เลย ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง ที่ฉันคิดมามันผิดหมด ฉันไม่ได้คิดถึงหรือพยายามเข้าใจใครเลย ฉันไม่ได้คิดถึงใคร นอกจากตัวฉันเอง ที่ว่าฉันเห็นแก่ตัวก็คงจะจริงละมั้ง----

วันนี้ฉันผิดพลาด ทำสิ่งไม่ดีลงไป ฉันเข้าใจและเรียนรู้ในการกระทำครั้งนี้ ที่ฉันทำลงไปฉันก็มีเหตุผลของฉัน ส่วนคนที่ต่อว่าก็มีเหตุผลของเขาเช่นกัน ฉันไม่มีสิทธิ์ถือโทษโกรธดอก เพราะที่ฉันกระทำไปก็แย่เช่นกัน แต่ที่ฉันร้องไห้ เพราะฉันรู้สึกขมขื่นในความคิดของตนเอง

วันนี้ฉันเข้าใจเป็นอย่างดีเรื่องความแตกต่างของมนุษย์ เราเป็นมนุษย์ เราแตกต่างกันมากเหลือเกิน ทั้งที่เราดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีแท้ๆ แต่ความจริงเรากลับไม่เข้าใจกันเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่แปลกใจในเรื่องราวต่างๆระหว่างมนุษย์ด้วยกัน เพราะเราแตกต่าง นี่ึคือประเด็นสำคัญ

 ดังนั้น ไม่ผิดหรอกถ้าจะแตกต่าง เป็นตัวของตัวเอง ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ทำทุกวันอย่างเต็มที่อย่างที่ใจคุณต้องการจะนำพาความสุข และความทุกข์มาให้คุณเอง