ยมทูตทั้ง 2 คน เดินทางมาถึงบ้านชายคนนั้น

MB14: ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวใช่ไหมฉันไม่อยากให้ใครมาเห็น

KP47:เขาอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวมาหลายปีแล้ว และมีแมวเป็นสัตว์เลี้ยง 1 ตัว

MB14: โอเค แมวไม่น่าเป็นอุปสรรคอะไรฉันจะกดกริ่งแล้วนะ

ยมทูตที่ชื่อMB14 กดกริ่งได้ไม่นาน ชายคนนั้นเปิดประตูพร้อมกับอุ้มแมวมาด้วย แมวกำลังร้องด้วยเสียงโหยหวนและกระโดดหนีไป

ชายคนนั้น: ไม่ทราบมาติดต่อเรื่องอะไรครับ?

KP47: สวัสดีครับคุณมิก ผมเป็นยมทูตพอดีคุณหมดอายุขัยแล้ว แต่ตัวคุณยังอยู่ในโลก

มิก: ??

MB14: เห้ย! พูดตรงๆเลยหรอวะ

KP47: ฉันสามารถฟังภาษาแมวได้ แมวของคุณชื่อมิกะตอนเช้าคุณพึ่งให้อาหารมันไป แต่มันไม่กินเพราะเบื่ออาหารคุณแล้วและตอนนี้มันไม่อยากให้คุณอุ้มด้วย ทีนี้คุณจะเชื่อผมได้หรือยัง

MB14: ฉันว่าเราข้ามเรื่องแมวเถอะ ทีหลังฉันจะมาตอนแมวไม่อยู่บ้านละ(รู้สึกหงุดหงิด)

KP47: ลูกชายคุณที่ชื่อบาสเสียชีวิตเพราะถูกรถแท็กซี่ชนและหนีไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่หน้าโรงเรียนเวลา 07:34น. พอคุณทราบเรื่องนี้จากตำรวจได้ไม่นานคุณก็รีบโทรแจ้งอดีตภรรยาทันทีเมื่อ 3 วันที่แล้ว คุณจึงคิดจะฆ่าตัวตายโดยการแขวนคอที่ห้องนอน

มิกรู้สึกตกใจที่ยมทูตรู้ประวัติตัวเองโดยละเอียดและเชื่อว่าพวกเขาเป็นยมทูตจริง มิกช็อคกับเหตุการณ์นี้ไปพักนึง

มิก: ฉันเชื่อคุณก็ได้… คุณจะเอาผมไปทำอะไร

KP47: ผมจะเอาคุณไปให้นักcodingวิจัยเกี่ยวกับตัวคุณ แต่ถ้าคุณไม่ไป ผมจะเขียนโค้ดให้คุณตายอย่างสงบเมื่อคุณนอนหลับ

มิก: ห๊ะcoding?ฉันเคยเขียนภาษาไพธอนตอนสมัยเรียนม.ปลายแล้วการเขียนโค้ดเกี่ยวกับชีวิตฉันยังไงหรอ

MB14: คุณกับสิ่งมีชีวิตบนโลกก็เหมือนห้องทดลองสำหรับเราเราสร้างพวกคุณด้วยการเขียนโค้ดและนำข้อมูลมาทำโมเดลทำนายอนาคตของเราคล้ายๆอาชีพที่เกี่ยวการทำDataScienceในโลกนี้ แต่เป็นเวอร์ชั่นทำกับมนุษย์

มิก:: งั้น…ถ้าฉันไปกับคุณ ฉันขอศึกษาเรื่องราวเหล่านี้ได้ไหมฉันอยากรู้ว่าทำไมชีวิตฉันเป็นเช่นนี้ แล้วทำไมลูกชายฉันสมควรที่จะตาย

MB14: ได้สิ…

KP47: สรุปแกเอาด้วยใช่ไหม (ถาม MB14)

MB14: ใช่ ฉันอยากรู้ว่า ถ้าเขาทราบเหตุผลการมีชีวิตของเขา เขาจะรับมือกับมันอย่างไร