อนาคต อนาคต ช่วงวัย

หลายสำนัก หลายตำราได้เปรียบเปรยเรื่องของอนาคต เรื่องของการก้าวผ่านช่วงวัยว่าเป็นเส้นทางหนึ่งของชีวิต เป็นถนนที่อาจจะเป็นทางลูกรัง อะไรราวๆ นี้ เราไม่ค่อยเข้าใจคอนเซ็ปต์ของอนาคตที่ของการก้างผ่านช่วงวัยทีีเราเป็นอยู่สู่อีกวัยนึง ทำไมหลายคนถึงนิยามความเป็นผู้ใหญ่ไว้ได้หม่นหมองขนาดนั้น

การพัฒนาของสังขารร่างกายคงจะไม่เท่าไหร่ การปรับเปลี่ยนของจิตใจ อารมณ์ ชุดความคิดล่ะมั้งที่เป็นสัญญาณของช่วงวัยที่เปลี่ยนผ่านไป ทว่าสัญญาณเหล่านี้ ไม่ค่อยมีใครจะรับรู้ถึง กว่าจะรู้ตัว ก็คงถลำลึกไปแล้ว

เราเข้าใจว่าการก้าวผ่านช่วงวัยนั้น คงเป็นเรื่องง่ายๆ แค่การเปลี่ยนอาหารจานโปรด เป็นข้าวผัดรวมมิตร ที่ใส่ส่วนประกอบหลายๆ อย่าง ทั้งเราชอบและไม่ชอบลงไปคลุกเคล้าอย่างดี เป็นดั่งชีวิตที่เราอาจจะได้มีสิทธิ์เลือกสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตตัวเอง และพ่วงติดสิ่งที่ไม่ปรารถนาเข้ามาด้วยและความเป็นผู้ใหญ่ก็เปรียบได้กับการกินอาหารมื้อนี้ให้หมดไปในแต่ละวัน โดยไม่เลือกกินแต่สิ่งที่ชอบกินทีหลัง ไม่เขี่ยสิ่งที่ไม่ชอบทิ้ง หรืออ้างว่าลดความอ้วนโดยการเหลือข้าวในจานทิ้งไว้

สิ่งที่ชอบในจานข้าวของแต่ละคน คงเปรียบกับความสุขของแต่ละคน บางคนอาจจะชอบเก็บไว้กินเป็นคำสุดท้าย ระเริงไปกับความสุขความฝันที่เป็นแรงผลักดันไปสู่อนาคต มันไม่ใช่เรื่องที่ผิด แต่เราว่าความสุขนั้นควรจะอยู่กับเราในปัจจุบันตอนนี้ ไม่ใช่อยู่กับอนาคตที่อาจจะหลุดมือไป สู้ให้มีความสุขตั้งแต่ตอนนี้ เป็นต้นทุนไว้เผชิญความทุกข์ในวันข้างหน้าดีกว่า

สิ่งที่หลายคนไม่ชอบในจาน จะเปรียบเป็นความทุกข์ก็คงไม่ถูกเท่าไหร่ แต่น่าจะหมายถึงเรื่องราวที่เราไม่ชอบต่างหาก เพราะมันขม เพราะอะไรต่างๆ นานา แต่สิ่งที่ควรรู้คือสิ่งที่เราไม่ชอบ ไม่ได้หมายความว่าสิ่งนั้นไม่ดี เหมือนคะน้าที่หลายคนปิดใจกับมัน บางคนยอมเปิดใจกับใบแต่ไม่ใช่ก้าน

การทานให้หมดจานคงเป็นการเปรียบได้กับการผ่านชีวิตในแต่ละวันแต่ละช่วงไปได้อย่างมีความสุข มีความสุขดีในแต่ละวันกับการในสิ่งที่ชอบ เปิดใจลองรับ(ประทาน) สิ่งที่เราไม่ชอบเท่าไหร่ โดยที่ไม่เขี่ยทิ้งไป รวมถึงได้ลงมือทำ ได้พยายาม จนในที่สุดเราทานจะหมดจานได้

แต่ละจานที่มาเสิร์ฟในแต่ละวัน คงไม่เหมือนกันทั้งในเรื่องส่วนประกอบ ปริมาณ รสชาติ ซึ่งขอให้รับรู้ว่าชีวิตมันก็เป็นเช่นข้างผัดนี่แหละ เลือกได้มั่งไม่ได้มั่ง เยอะน้อยสลับกันไป และรสชาติที่หมุนเวียนกันมาไม่เบื่อ ขอให้เราเข้าใจชีวิตว่าเป็นกังเช่นข้าวผัดเหล่านี้ และยอมรับมันไปในแต่ละวัน

วันนึงคะน้าที่เคยขม อาจจะกินและกลืนมันลงไปได้สบายๆ ก็ได้ใครจะไปรู้ หรือวันนึงคุณอาจจะมีใครคนนึงที่คุณยินดีส่งกุ้งตัวโปรดที่มีแค่ตัวเดียวในจานของคุณไปให้คนอื่นก็ได้

ชีวิตมันก็อรรถาธิบายได้ว่าเช่นดังข้าวผัดรวมมิตรนี้แล