“นอกจากพรุ่งนี้เช้าจะกินอะไร และขนมปังที่กำลังจะหมดอายุแล้ว..

..วันพรุ่งนี้เราก็ไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

แทบจะไม่มีใครบนโลกเลยมั้ง

ที่มีชีวิตไปวันๆ โดยไม่คิดถึงอนาคตหรือวันพรุ่งนี้

ใครต่อใคร เฝ้าพร่ำบอกว่าทำอะไรให้นึกถึงอนาคตไว้บ้าง

อย่าหลงระเริง อย่ามัวเมา อย่าไปยึดติดกับอดีต

คนเราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้

สวยหรู ดูดี กินใจเนาะ คำพูดพวกนี้

แอบมองย้อนที่ตัวเอง ได้ยิ้มเฝื่อนๆ อนาคตมันดูเป็นสิ่งไกลตัวเหลือเกิน

นึกถึงอนาคต จะต้องทำแบบไหน ทำได้แล้วยังไงต่อ ต้องนึกถึงเรื่องไหน

โดยเฉพาะกับคนอย่างเรา คนที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้

นอกจากวันพรุ่งนี้จะกินอะไร และของกินอันไหนที่จะหมดอายุ

และเพราะไม่รู้ล่ะมั้ง ที่ทำให้เรานั้นตระหนักคิดได้ในบางจังหวะของชีวิต

เพราะไม่รู้ว่าใครบ้างจะหายไปจากชีวิตเรา

แบบที่ไม่มีโอกาสได้วกกลับมาเจอกันอีก

หรือโอกาสที่จะได้ลงมือทำอะไรบางอย่าง

อาจจะหายไปตลอดชีวิต 

เสียดายมันน่ากลัวกว่าเสียใจก็ตรงที่เสียใจอยู่กับเราไม่นาน

แต่เสียดายมันจะคอยกัดกินเราไปอีกไม่รู้ถึงเมื่อไหร่

เพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้จึงต้องทำวันนี้ให้ดี ให้เต็มที่

จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายทีหลังว่าตอนที่มีโอกาส ดันชะล่าใจ

หลายคนเชื่อว่าตนเป็นกำหนดทางเดินชีวิตของตัวเอง

และชีวิตของใคร คนผู้นั้นก็เป็นคนกำหนดทางเดินของเขาเอง

ซึ่งนั่นทำให้รู้ว่า ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเรากับเธอจะอยู่ด้วยกันถึงเมื่อไหร่

วันไหนกันนะที่เส้นทางที่ต่างคนต่างเลือกจะแยกออกจากกัน

ความจริง ไม่เห็นต้องรู้รายละเอียดอนาคตมากมายเท่าไหร่

วางแผนชีวิตไว้ ทำวันนี้ให้ดี ให้เต็มที่ แบบที่จะไม่รู้เสียดายเมื่อมองย้อนกลับมา

รู้แค่ว่าพรุ่งนี้จะกินอะไร และอะไรจะหมดอายุก็พอ

เพราะยังไงก็ตาม อนาคตมันสร้างจากปัจจุบัน โดยอิงประสบการณ์จากอดีต

และปัจจุบันที่ดี ก็จะสร้างอนาคตที่ดีได้แน่นอน