Harry Styles/Louis Tomlinson

‘ยิ้มการค้า’ นับเป็นสิ่งที่คู่กับพนักงานขายก็ว่าได้

เห็นยิ้มสดใสของคนขายก็ทำให้อยากจะก้าวขาเข้าไปอุดหนุน ได้รอยยิ้มทิ้งท้ายหลังจ่ายเงินก็อยากจะกลับมาใช้บริการร้านนี้อีกครั้ง

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พนักงานจะยิ้มให้ลูกค้า

แต่มันคงไม่ธรรมดาเท่าไหร่ถ้าลูกค้าหลงรักรอยยิ้มของพนักงาน...

แฮร์รี่ สไตลส์ นักศึกษาคณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดัง กำลังประสบปัญหาข้างต้น

ที่ใดมีหอพัก ที่นั่นหรือละแวกใกล้เคียงก็ต้องมีร้านสะดวกซื้อ  หอพักที่เขาอาศัยซุกหัวนอนก็เป็นแบบนั้น

แล้วเขาคิดว่า...เขากำลัง ‘หลง’ รอยยิ้มของพนักงานร้านสะดวกซื้อกะดึกเข้าแล้ว

มันเริ่มจากคืนวันหนึ่งแสนธรรมดาของเด็กนิติฯ ที่ต้องมาปล้ำกับตำราเล่มทับหัวตายอนาถ นอนหนุนสบาย อ่านไปอ่านมาก็ท้องหิวต้องหาอะไรมาใส่ท้องเติมพลัง แล้วร้านสะดวกซื้อใต้หอพักก็ไม่พ้นจะเป็นตัวเลือกอันดับแรกในเวลาใกล้รุ่งเช่นนี้

และคืนนั้นเอง...ที่แฮร์รี่  สไตลส์ คิดว่าเขากำลังมีความรัก

พนักงานหนุ่มตัวเล็กวัยน่าจะไล่เลี่ยกับเขาในชุดยูนิฟอร์ม บัตรประจำตัวห้อยคอเขียนชื่อ ‘ลูอิส ทอมลินสัน’ ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ทักทายด้วยรอยยิ้มสดใสขัดกับบรรยากาศสงัดและง่วงงุนของยามดึก และกล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้มแสนน่ารักเมื่อชำระเงินเรียบร้อย

แฮร์รี่คิดว่าเขากำลังมีความรัก...

จากนั้นเขาก็ทำตัวขยันจนเพื่อนร่วมคณะตกใจ อ่านหนังสือจนดึกมันทุกคืน เพื่อที่จะหิวและลงไปร้านสะดวกซื้อ ได้เจอกับพนักงานผู้น่ารักมาเป็นยาใจต่อสู้กับสารพัดประมวลกฎหมาย

คืนนี้ก็เช่นกันที่นักศึกษาหนุ่มลงมาอุดหนุนร้านสะดวกซื้อใต้หอตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติเห็นจะเป็นพนักงานตัวน้อยของเขาที่ดูง่วงงุนกว่าทุกคืน

จะถามว่าทำไมง่วงก็ดูจะชอบกินเผือกเกินไป

แกล้งเล่นดีกว่า...

“รับอะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ” แพทเทิร์นเดิมถามเช่นเคยเมื่อจ่ายเงินเรียบร้อย แฮร์รี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม ย้อนถาม

“ถ้ารับคนขายได้มั้ยครับ”

“ได้ครับ” พยักหน้ารับทั้งดวงตาหรี่ปรือ เขาหัวเราะในลำคอ มองเปลือกตาบางประดับขนตาแพหนากะพริบปริบก่อนเบิกตากว้าง

“เฮ้ย! ไม่ใช่”

“นึกว่าจะยอมให้ผมรับไปจริงๆแล้วนะเนี่ย” แฮร์รี่หยอก เห็นใบหน้าน่ารักขึ้นสีระเรื่อก็ยกยิ้มมุมปาก แซวต่อ

“อดทนอีกนิดนะครับ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้ออกกะแล้ว สู้ๆนะ”

“ค...ครับ” พนักงานหนุ่มพยักหน้ารับ คลี่ยิ้มเขินๆ

เขารู้สึกหัวใจทำงานหนักกว่าเดิมหลายเท่าตัว

หากยิ้มการค้าทำให้หัวใจเขาสั่น...

.

..ยิ้มที่ไม่ใช่ยิ้มการค้า คงจะนิยามว่าทำให้หัวใจของเขาหยุดเต้น ก็คงจะไม่เกินจริงแต่อย่างใด