“ไอ้เหนือ เช็คมุมก่อนสิวะ”

“เออโทษทีๆ ”

เกิ้ล สาวสวยหน้าเฉี่ยววัย 23 บ่นลูกทีมผ่านจอเกมมิ่งที่กำลังคอลซ้อมทีมในเกมออนไลน์ fps อย่างหัวเสีย เธอเป็นทั้งกัปตันทีมที่มีชื่อว่า wR8 (เรท) และ In game leader (IGL) ที่คอยบอกกลยุทธ์ รวมถึงการวางแผนในเกมและเทคนิคต่างๆ ให้กับสมาชิกในทีม

“งั้นพอแค่นี้ก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้มีนัด”

“อ้าวอีเกิ้ล จะทิ้งงี้เลยเหรอ? ”

ตอง สาวสองหน้าสวยหนึ่งในสมาชิกพูดขึ้นทันทีที่กัปตันทีมพูดจบประโยค ด้วยความที่รู้จักกันตั้งแต่ปีหนึ่งในกิจกรรมรับน้อง ทำให้ตองมักเติมคำนำหน้าชื่อเกิ้ลเสมอ ยังดีที่ไม่เติมบรรดาสิงห์สาราสัตว์เข้าไปด้วย

“พรุ่งนี้จะไปเล่นปากัวร์”

“เออๆ ก็ได้วะ”

เกิ้ลบอกกิจกรรมในวันพรุ่งนี้กับเพื่อนสาว มือเลื่อนไปกดออกเกมก่อนจะปิดคอม นั่งนานๆ นี่ปวดหลังเหมือนกันแฮะ ว่าแล้วก็บิดขี้เกียจให้หายเมื่อย เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“ไอ้เกิ้ล แม่บอกให้นอนได้แล้ว”

“เออรู้แล้วน่าพี่แกต ฝันดี”

ตะโกนตอบพี่ชายคนเดียวของเธอ พลางหาวแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม ความเหนื่อยล้าจากการฝึกซ้อมเกือบ 7 ชม. จู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว สติที่ตอนแรกยังมีอยู่ก็ดับวูบไปเหมือนปิดสวิทช์

เสียงนาฬิกาปลุกทรงพลังดังขึ้นจากสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดเพื่อบอกให้เจ้าของเครื่องตื่นจากนิทรา เดินงัวเงียล้างหน้าล้างตาจัดแจงตัวเองให้พร้อมออกกำลังกายยามเช้าตรู่ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกจากบ้านไปวิ่งจ๊อกกิ้งตามเส้นทางที่ใช้ประจำในทุกวัน สายตาพลันเหลือบไปเห็นสาวผมบลอนด์กำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่เช่นกัน ไม่รอช้า รีบปาดไปวิ่งข้างๆ แล้วทักทายเพื่อนสนิท

“หวัดดีขาม ตื่นเช้าจัง”

“อ้าวไง”

มะขาม สาวร่างเล็กหน้าตาน่ารักวิ่งข้างๆ เกิ้ลก่อนจะหันมายิ้มตาหยีให้ รอยยิ้มสดใสที่ทำให้ร่างสูงต้องยิ้มตอบกลับไปพลางพูด

“เมื่อคืนทำไมไม่มาซ้อมทีม? ”

“โหเจอหน้านี่จะด่ากันแต่เช้าเลยเหรอ? ใจร้ายจัง”

เพื่อนตัวเล็กทำหน้าเง้างอนจนต้องรีบปฏิเสธกันพัลวัน

“ไม่ใช่ๆ คือไอ้บีมมันถามหาน่ะ”

“อ้อ...นึกว่าเกิ้ลคิดถึงเราซะอีก”

พูดพลางยิ้มตาปิดอีกครั้ง หนอย...ยังจะมายิ้มอีกนะ! อดไม่ได้ที่จะหันไปเอามือเขกหัวเพื่อนตัวเล็กเบาๆ

“ถ้าทัวร์นี้แพ้เลี้ยงชาบูเราเลยนะ”

“ไม่แพ้หรอก มีพี่เกิ้ลคนเทพอยู่ในทีมทั้งคน”

สองสาววิ่งด้วยกันจนถึงหน้าบ้านเกิ้ล ก่อนที่มะขามจะพูดว่า

“วันนี้ไปปาร์กัวร์มั้ย? ”

“ไปๆ นัดกับพี่เคไว้ตอน 9 โมง”

“ระวังตัวด้วยนะ”

“รู้แล้วว เราไปก่อนนะ”

รับความห่วงใยพลางเอื้อมมือไปหยิกแก้มนุ่มของมะขามที่ยกยิ้มมุมปาก โบกมือลากันเสร็จแล้วเดินเข้าบ้าน เหงื่อจากการที่ออกไปวิ่งวอร์มร่างกายทำให้ต้องอาบน้ำใหม่อีกรอบ เลือกใส่ชุดทะมัดทะแมงให้เหมาะกับกิจกรรมต่อจากนี้ไป ก่อนจะลงมาเจอแม่ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ก็อดแวะไปกอดไม่ได้

“แม่ เกิ้ลไปละนะ”

“ดูแลตัวเองดีๆ ”

“สบายใจได้เลย”

หญิงมีอายุร่างท้วมลูบผมลูกสาวอย่างเอ็นดู ความน่ารักของเกิ้ลทำให้แม่อดหอมแก้มกลมไม่ไหว เจ้าคนที่โดนขโมยหอมทำตาโตก่อนจะรีบเช็ดแก้ม

“แม่!! เกิ้ลโตแล้วนะ! ”

“โตอะไรกัน? วันก่อนยังร้องอยากให้พาไปสวนสนุกอยู่เลย”

“พอเลยแม่ เกิ้ลไปนะ”

แม่นะแม่ ได้ทีแล้วล้อใหญ่ ก็แหม~ บัตรมันหายากมาก แถมเครื่องเล่นใหม่เพิ่งมาลงก็หลายตัว จะไม่ให้ไปเจิมมันก็ยังไงอยู่

ขี่บิ๊กไบค์สี่สูบสีดำเทาราคา 7 หลักคู่ใจไปยังจุดนัดหมายของวันนี้ นั่งไถมือถือรออยู่ 15 นาทีกว่าที่เพื่อนๆ จะมา ตลอดแหละ นัดเพื่อนจะเจอ 9 โมงต้องนัดล่วงหน้าไป ชม. นึง เพราะกว่าคุณท่านจะต๊ะต่อนยอนฟ้อนเล็บมาก็ถึงเวลานัดพอดี

หนุ่มหล่อร่างสูงยกมือขึ้นทักทายคนมาก่อนอย่างอารมณ์ดี

“ไงเกิ้ล”

“ไม่ต้องเลยพี่เค นัดไว้ 9 โมง นี่ 9.15 แล้ว”

หน้าหงิกพลางบ่นเป็นหมีกินผึ้งแล้วยกสมาร์ทวอทช์ขึ้นในระดับสายตาของเค

“เออน่ารู้แล้วๆ ขี้บ่นจริง แล้วนี่ไอ้บอมกับน้องวิวยังไม่มาเหรอ? ”

“มาก็เห็นแล้วดิพี่”

กวนประสาทจนได้เรื่อง เกิ้ลโดนเคเขกหัวไปทีนึง ยิ่งทำให้หน้าหงิกเข้าไปอีก มือก็กุมหัวตัวเองไว้ด้วยความเจ็บ

“โอ๊ยพี่เค! เจ็บนะเว้ย! ”

“แล้ววันนี้น้องมะขามคนดีของแกไม่มาให้กำลังใจรึไง? ”

“คนดงคนดีบ้าอะไรล่ะ เพื่อนกัน”

“เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อล่ะสิ”

ถามถึงมะขามทุกทีที่เจอ ไอ้พี่เคคงคิดจะจีบสินะ ฝันไปเถอะ มาสายแบบนี้ทุกรอบแม่จะขัดขวางยันโลกแตก แถมยังทำมาเป็นเนียนยัดเยียดให้เราอีกนะ หึ!

“เลิกแซวได้ละ โน่นน พี่บอมกับวิวมาแล้ว”

พยักเพยิดหน้าไปทางหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่เดินตรงมาหาพวกเธอ สาวผมแดงรีบพูดทันทีที่เห็นคนมาก่อนอ้าปากเตรียมจะบ่น

“ฉันท้องเสียน่ะ ขอโทษน้าาา”

“ไม่เนียนนะวิว ยังเช็ดยาสีฟันออกจากปากไม่หมดเลยน่ะ”

“แหะๆ ”

มาหลอกว่าท้องเสียทั้งๆ ที่หลักฐานคาปาก โถ...นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่กับพี่บอมแฟนมันนะ จะเตะยัยเพื่อนหัวแดงสักป้าบ

ปาร์กัวร์หรือฟรีรันนิ่ง คือกีฬาเอ็กซ์ตรีมที่ต้องใช้พลังงานสูง เพราะวิ่งธรรมดาก็ว่าเหนื่อยแล้ว นี่วิ่งแล้วตีลังกา แถมใช้สภาพแวดล้อมรอบตัวให้เป็นที่อวดฝีมือ แต่ไม่ใช่จะเล่นกันง่ายๆ เพราะต้องใช้ความยืดหยุ่นและความคล่องตัวสูงมาก พวกร้อนวิชาอยากถ่ายคลิปลงโซเชียลทำพลาดจนหัวร้างข้างแตกก็มีให้เห็นเยอะ แต่ไม่ใช่กับเกิ้ลที่เพิ่งจะกระโดดม้วนตัวจากกำแพงนึงไปอีกกำแพงนึงได้อย่างสวยงามจนเคถึงกับเอ่ยปากชม

“ฝีมือดีขึ้นนะ”

“ชมไปก็ไม่เลี้ยงชาบูหรอก”

แหงล่ะ! ก็เล่นไปเข้าคอร์สปาร์กัวร์ระดับสูง หมดเงินไปตั้งหลายหมื่นถ้าไม่ได้อะไรกลับมาก็เลิกเล่นเถอะ

“แกชนะเมเจอร์ลีคเกมซันเดย์ไนท์มาไม่ใช่เหรอ? ”

“โห่พี่ ไม่เกี่ยวกันป่ะ? ”

“จะเก็บเงินไว้ไปขอน้องมะขามรึไง? ”

“ก็บอกว่าฉันกับขามเป็นเพื่อนกัน”

เคเอื้อมแขนมากอดคอเกิ้ลพลางใช้มือหนาขยี้ผมอย่างเอ็นดู

“แหมเค” บอม หนุ่มหน้าตี๋เอ่ยแซวอย่างอดไม่ได้ พลางยกยิ้มอย่างรู้ทันเพื่อน

“อะไรพี่บอม? ” เกิ้ลหันไปถามด้วยหน้าตาสงสัยใคร่รู้จนบอมต้องรีบปฏิเสธ

“เปล่าๆ ไม่มีอะไร”

ยกแขนของหนุ่มขี้แกล้งที่พาดอยู่ออกจากคอแล้วยิ้ม

“งั้นฉันไปก่อนนะ คืนนี้มีแข่ง”

“เออ ขอให้ชนะ”

ก้าวขาเรียวยาวขึ้นคร่อมบิ๊กไบค์คันเก่ง หยิบหมวกกันน็อคมาใส่ แล้วเปิดกระจกพลางหันมาทำความเคารพแบบทหารใส่เค

“รับทราบครับพ้ม”

“อย่าขี่รถไวล่ะ”

“รู้แล้วค่ะพ่ออออ”

เอื้อมมือไปสตาร์ทรถ เสียงกระหึ่มดังทั่วบริเวณนั้น เครื่องยนต์สี่สูบนี่มันทำให้หัวใจของเกิ้ลพองฟูเหลือเกิน ว่าแล้วก็บิดเร่งเครื่องเพื่อกวนประสาทชายหนุ่มขี้แกล้ง กดเบรคให้ท้ายปัดก่อนจะยกล้อขี่ออกไป

“เกิ้ลนะเกิ้ล ห้าวได้ใจจริงๆ ”

“ก็ได้ใจเอ็งไปแล้วนี่”

“เออ แต่น้องเขาชอบน้องมะขาม ข้าดูก็รู้”

“ข้าไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกเว้ย”

บอมกระแทกไหล่เพื่อนสนิทเบาๆ รู้มาตลอดว่าเคแอบชอบเกิ้ลมานานแล้ว เพียงแต่เป็นเคนั้นไม่กล้าเอ่ยสารภาพความในใจออกไปเพราะรู้อยู่เต็มอกว่าคนที่เขาชอบมีคนจับจองพื้นที่หัวใจไปหมดแล้ว

ถึงบ้านอย่างปลอดภัย เกิ้ลที่อยู่ในสภาพเหงื่อเต็มตัวและหิวโซเอื้อมมือหยิบขนมปังโฮลวีทในห่อมาคาบไว้แล้วเดินดุ่มๆ ขึ้นชั้นบน โดยมีแม่ตะโกนตามหลังพลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

“อาบน้ำด้วย มีแต่เหงื่อ”

“จ้าาาา”

กินขนมปังจนหมด จัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนชุด เอื้อมมือไปกดเปิดสวิทช์คอมไฮเอนด์แล้วเดินไปนอนแหมะไถมือถือเล่นบนเตียงนุ่ม ไม่สิ...ต้องเรียกว่าเตียงดูดวิญญาณถึงจะถูก เพราะเพียงแค่ล้มตัวลงนอนเล่นมือถือไม่ถึงสองนาทีก็นิ่งหลับคามือถือไปเรียบร้อยแล้ว เตียงคุณภาพจริงๆ

มือถือที่ยังคงอยู่ในมือของสาวขี้เซาสั่นอย่างขยันขันแข็งอยู่หลายรอบแต่ก็ไม่ได้ทำให้เจ้าของเครื่องตื่น จนในที่สุดเสียงเคาะประตูห้องนอนก็ดังขึ้น

ก๊อกๆๆ

“เกิ้ล”

เงียบ….ไร้การตอบสนองใดๆ จากคนในห้อง เสียงเคาะประตูดังไปอีกพักใหญ่ มือถือก็ยังคงสั่นเหมือนเจ้าเข้า จนในที่สุดจากเสียงเคาะก็ถูกเปลี่ยนเป็นเสียงทุบประตูแทน

ปึ้งๆๆๆ

“ไอ้เกิ้ล!! ตื่นโว้ย ไฟไหม้!!! ”

คนขี้เซาสะดุ้งสุดตัว หาวไปหนึ่งที เอาอีกแล้วสินะไอ้พี่ชายตัวแสบ พอมันหยุดงานทีไรไม่เคยได้นอนกลางวันดีๆ เลยสักครั้ง รอบนี้จะด่าให้แหกโค้งเลยคอยดู ว่าแล้วก็เปิดประตูหมายจะด่าพี่ชายให้หายบ้า

“ไอ้พี่แกต จะทุบประตูหา...อ้าวขาม”

กลับกลายเป็นเธอเองที่แหกโค้งหน้าไถลครูดพื้นเพราะดันมีแขกคนพิเศษยืนอยู่ข้างพี่ชายซะงั้น มือไม้ก็รีบสางผมที่ยุ่งเหยิงให้พอดูเป็นผู้เป็นคน

“ก็เออน่ะสิ น้องเค้าเคาะประตูจนนิ้วแทบหัก”

“ขอโทษที ไม่ได้ยิน”

หันไปบอกกับเพื่อนตัวเล็กที่ยิ้มตอบกลับมา

“แกนอนหรือซ้อมตายวะ? ”

“ยุ่งน่าพี่แกต”

ก็ปากมันเป็นซะแบบนี้แหละไอ้พี่แกต ถึงยังหาแฟนไม่ได้สักที หน้าตาก็ดี ตำแหน่งหน้าที่การงานก็ได้ แต่เสียดายที่หมาในปากเยอะไปหน่อย สาวๆ ที่มันจีบเลยหนีหายหมด

“เรามาปรึกษาที่จะแข่งคืนนี้น่ะ”

“อ๋อ...เข้ามาก่อนสิ”

เปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้เพื่อนตัวเล็กเข้ามาในห้องได้สะดวก ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่มะขามมาอยู่ในห้องของเธอน่ะ

“อย่ารังแกน้องมะขามนะไอ้เกิ้ล”

“เออรู้แล้ว จะไปไหนก็ไปไป๊”

ไม่พูดเปล่า สองมือออกแรงดันหลังพี่ชายตัวแสบที่หัวเราะร่วน ไอ้นี่มันดูรักและเอ็นดูเพื่อนตัวเล็กของเธอมากกว่าน้องแท้ๆ ซะอีก

ปิดประตูพร้อมล็อคกลอนกันพี่ชายทำอะไรห่ามๆ มะขามนั่งรออยู่ที่เก้าอี้เกมมิ่งหน้าคอมเรียบร้อยแล้ว จึงเดินไปล้างหน้าแปรงฟัน จัดแจงสภาพคนเพิ่งตื่นนอนให้กลับมาเป็นคนปกติ

“นี่ล้างหน้าจริงปะเนี่ย? ดูยังง่วงอยู่เลย”

ถูกเพื่อนตัวเล็กแซวทันทีที่เดินเข้าไปใกล้ อดเอื้อมมือไปโยกหัวมะขามที่ยิ้มกว้างอย่างเอ็นดูไม่ได้

“หน้าเราก็เป็นแบบนี้แหละ”

“ขอโทษที่มาปุบปับนะ”

“ไม่เป็นไร”

มองนิ้วมือสวยของมะขามที่เป็นรอยแดงจางๆ จากการเคาะประตูก่อนจะพูดเสียงเบาด้วยความรู้สึกผิด

“เจ็บรึเปล่า? เราขอโทษ”

“ไม่เป็นไรๆ เกิ้ลก็ตื่นยากแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่”

สาวผมบลอนด์พูดพลางยิ้มอย่างไม่ถือโทษโกรธคนตรงหน้า แล้วลุกไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวเพื่อให้เจ้าของห้องได้นั่งประจำที่ก่อนจะเข้าเกม

“อือ เราดันเผลอปิดเสียงด้วย”

“ตอนแรกก็จะโทรมาปลุกนี่แหละ”

เกิ้ลหันไปมองเพื่อนตัวเล็กที่เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

“ทำไมเหรอ? ”

“รู้ได้ยังไงว่าเราหลับ? ”

มะขามรู้ได้ไง? ขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“ก็ปกติหลังเกิ้ลไปเล่นปาร์กัวร์ ก็นอนตลอดนี่? ”

“อา...ก็ใช่แหละ แต่ไม่นึกว่าขามจะสังเกตขนาดนั้น”

“แหม~ รู้จักกันตั้งแต่อยู่ปี 1 เรื่องแค่นี้ไม่รู้ก็บ้าแล้ว”

“มีอะไรที่รู้อีกบ้างเนี่ย? ”

นี่สินะอานุภาพของเพื่อนสนิท ทำอะไรอุบาทว์ๆ ไว้คงเห็นหมดแล้วถ้าจะสังเกตกันขนาดนี้ รู้สึกหน้าร้อนผ่าวเพราะความอายขึ้นมาเฉยๆ เลยแฮะ

“เกิ้ลชอบเล่นเกมกับกีฬาเอ็กซ์ตรีมมาก ชอบกินโค้กมากกว่าเป๊ปซี่ ชอบไปนั่งเล่นแถวสะพาน xx ชอบกินยำวุ้นเส้นแต่กินทีไรท้องเสียทุกที”

“โห...ยังมีอะไรเกี่ยวกับเราที่ยังไม่รู้อีกมั้ยถามจริง? ”

“มี”

มะขามตอบด้วยน้ำเสียงเบาหวิว สายตาดูวูบไหวในยามที่เอ่ยประโยคนั้นออกมา แต่คนถามไม่ได้สังเกตเห็นความอ่อนไหวนั้นเลยเนี่ยสิ

“เรายังไม่รู้เลยว่าเกิ้ลชอบเรารึเปล่า”

“.....”

สีหน้าของเกิ้ลคงออกอาการเหวอจนทำให้เพื่อนตัวเล็กต้องรีบแก้สถานการณ์ด้วยการหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดกลบเกลื่อน

“ฮ่าๆ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ? เราหมายถึงว่าชอบกินขนมที่ทำมาให้ชิมต่างหาก คิดอะไรอยู่เนี่ย? ”

“อ๋อ...ขามนั่นแหละชอบเห็นเราเป็นหนูทดลองเพราะแค่บ้านใกล้กัน”

“แต่เกิ้ลก็กินหมดทุกรอบนี่? ”

“เราหิวต่างหาก! ”

ตัวต้นเหตุที่ทำให้อารมณ์อ่อนไหวอย่างเกิ้ลไม่ได้รู้สึกว่าคนข้างๆ มีอาการผิดแปลกไปอย่างใด แท้จริงแล้วคนอย่างเธอที่ไม่ได้สนใจความรักนั้นซื่อบื้อเกินกว่าจะมาสังเกตอะไรละเอียดอ่อนแบบนี้มากกว่า

“เริ่มจากตรงจุดนี้…”

สอนกลยุทธ์ในการอ่านสถานการณ์ในเกมให้มะขามที่ตั้งใจฟัง พยักหน้าเป็นครั้งคราว มือจดเลคเชอร์ในสิ่งที่กัปตันทีมสอนจนใกล้ถึงเวลานัดรวมทีมตอน 6 โมงเย็น

“คืนนี้ลงแทนไอ้เหนือนะ”

หันไปพูดกับมะขามที่หยิบกระเป๋าเป้แบรนด์ดังสีเทาขึ้นมาสะพายเตรียมกลับบ้าน ประโยคเมื่อครู่ทำให้เพื่อนตัวเล็กคิ้วกระตุกเล็กน้อย

“อ้าวทำไมล่ะ? ”

“อีกทีมฟอร์มดีมาก เราไม่อยากพลาด”

“ไว้ใจเราเหรอ? ”

“ใช่ ขามฝีมือดีที่สุดในทีมนะ”

“โห กัปตันชมกันแบบนี้กดดันนะเนี่ย”

พูดติดตลกทำเกิ้ลอดยิ้มให้ไม่ได้ ก่อนจะเดินตามเจ้าบ้านลงไปชั้นล่าง แต่แล้วร่างสูงก็ทำให้เธอประหลาดใจด้วยการเดินไปหยิบหมวกกันน็อคที่วางอยู่บนชั้นหน้าประตูแล้วยื่นให้

“อ้าว”

“เดี๋ยวเราไปส่ง”

“เรากลับเองได้ เกิ้ลไปเตรียมตัวเถอะ”

“เร็วๆ อย่าลืมว่าวันนี้ขามลงแทนไอ้เหนือ”

“โอเคๆ ”

หันไปตะโกนบอกแม่ที่กำลังนั่งดูรายการทำอาหารอยู่ในห้องนั่งเล่น เสียงพิธีกรสาวในทีวีกำลังพากย์บิ้วท์อารมณ์ผู้เข้าแข่งขันอย่างออกรสออกชาติ

(เชฟคะ คิดว่าการต้มมันฝรั่งในน้ำที่เดือด…)

“แม่ เกิ้ลไปส่งขามก่อนนะ เดี๋ยวมา”

“ขี่รถดีๆ ล่ะ”

เสียงตอบกลับมาของแม่ทำให้ร่างสูงใส่หมวกกันน็อคอย่างดีเพื่อความปลอดภัย ในยามที่อยู่บนบิ๊กไบค์ยิ่งทำให้มีเสน่ห์มากขึ้นหลายเท่าตัว หลายคนรู้ดี รวมถึงมะขามก็เป็นอีกคนหนึ่งที่รู้สึกแบบนั้น

เพื่อนตัวเล็กปีนขึ้นซ้อนท้ายบิ๊กไบค์ที่ปกติรุ่นนี้ไม่มีที่เหยียบแต่ร่างสูงกลับใส่เพิ่มเข้ามาเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับเพื่อนคนพิเศษที่มักจะหนีการจราจรที่เป็นอัมพาตด้วยการขอติดรถไปไหนมาไหนด้วยเสมอ

ด้วยขนาดตัวของเธอกับมอเตอร์ไซค์คันโต ทำให้เหมือนกระรอกน้อยเกาะกิ่งไม้ใหญ่ยังไงอย่างงั้น และไม่ลืมที่จะเอื้อมมือเล็กไปกอดเอวสารถีสุดเท่ไว้ตามเคย กลิ่นหอมจากเสื้อผ้าของคนด้านหน้ายิ่งทำให้รู้สึกดียามอยู่ใกล้ๆ ใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีเกิ้ลก็จอดรถที่หน้าบ้านของมะขามที่อยู่แค่ท้ายหมู่บ้าน

คนตัวเล็กถอดหมวกกันน็อคยื่นให้เกิ้ลที่เอาใส่กระเป๋าเป้สำหรับเก็บหมวกโดยเฉพาะ เมื่อเห็นคนตรงหน้าเสร็จธุระแล้วจึงเอ่ยขอบคุณ

“ขอบคุณนะ”

“อื้อ รีบไปเตรียมตัวเถอะ”

“ขี่รถดีๆ นะ”

“ได้เลย”

รับคำอย่างขี้เล่นแล้วขี่รถออกไป

เกิ้ลรีบวิ่งตัวปลิวขึ้นไปยังห้องนอนเพราะเลยเวลานัดมาห้านาทีแล้ว สมาชิกทุกคนในทีมรออยู่ในห้องซ้อมออนไลน์ที่นัดไว้เรียบร้อย

“ไอ้เกิ้ลไปไหนมาวะ? ”

บีม หนุ่มเจ้าสำอางค์ถามขึ้นทันทีที่เห็นเกิ้ลในจอ

“ไปซื้อของมาโทษที”

“เออๆ วันนี้แผนเป็นยังไง? ”

เหนือ หนุ่มผิวเข้มใส่แว่นทรงเกาหลีถามขึ้น สายตาของร่างสูงเลื่อนไปมองมะขามที่อยู่ในจอเล็กๆ มุมซ้ายพลางเอ่ยพูด

“ไอ้เหนือ แมทช์นี้ให้ขามลง”

“อ้าวทำไมวะ? ”

เกิ้ลเลือกที่จะเมินสีหน้าและน้ำเสียงที่ฉายแววไม่พอใจของเหนือ เธอมีเหตุผลที่เปลี่ยนตัวกะทันหันก็แล้วกัน

“รอบที่แล้วแกเกือบทำทีมแพ้เพราะไม่ยอมเช็คมุมให้ดี ครั้งนี้ทีมเราพลาดไม่ได้”

“แต่…”

“รู้ใช่มั้ยว่าแกขาดซ้อมไปกี่ครั้งเพราะมัวแต่ติดแฟน”

เพราะเป็นแบบนี้แหละ เกิ้ลถึงไม่อยากมีแฟน การมีความรักมันทำให้คนเรามีความสุขก็จริง แต่เหมือนเป็นการแลกเปลี่ยน สุขที่มีคนรักแต่อาจจะต้องแลกกับบางอย่างเช่นกัน ถ้าต้องทุ่มเวลาที่ควรจะได้ทำกิจกรรมที่ชอบเพื่อเอาใจแฟนก็คงไม่ไหว เหตุผลที่เธอพูดออกไปทำเอาหนุ่มผิวเข้มถึงกับเถียงไม่ออก

“บอกแผนมาได้แล้วอีเกิ้ล อีกชั่วโมงนึงจะแข่งแล้วเนี่ย”

เสียงตองโวยวายใส่หูฟังเต็มสองหูทำเอาเกิ้ลหลุดหัวเราะออกมา

“อีนี่ก็รีบจัง กลัวไม่ได้เงินไปโมหน้ารึไง? ”

“ก็เออน่ะสิ!! เกิดตกรอบขึ้นมานี่จบเลยนะ”

“โอเค แผนคือ…”

หัวหน้าทีมคนสวยเปิดสไลด์รูปแล้วแชร์จอ พร้อมอธิบายอย่างละเอียดแทบทุกแมพ สมาชิกในทีมตั้งใจฟังแผนเพื่อคว้าชัยชนะในรอบรองชนะเลิศ จนเวลาล่วงเลยไปเหลือแค่ 10 นาที ทุกคนจึงสามัคคีกันเข้าห้องแข่งขันในโหมดออนไลน์

ซึ่งกัปตันทีมอย่างเธอก็ไม่ลืมที่จะปลุกพลังใจของสมาชิกก่อนลงแข่งจริง

“เต็มที่นะทุกคน เราทำได้”

“อื้อออ” มะขามพยักหน้า

“เออ มาวินกัน” บีมพูด

“สู้เพื่อหน้าใหม่โว้ย!! ” ตองตะโกนใส่ไมค์เรียกเสียงหัวเราะของทุกคนในทีมได้อีกครั้ง

เนื่องจากรอบรองชนะเลิศนี้ยังคงเป็นรอบออนไลน์ ทำให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคนยังคงแข่งขันกันอยู่ที่บ้าน โดยผู้ที่ซื้อตั๋ว Visual Ticket เพื่อเข้าชมการแข่งจะสามารถรับชมภาพระหว่างการเล่นควบคู่ไปกับภาพจากกล้องเว็บแคมส่วนตัวของผู้เข้าแข่งขัน และยังสามารถย้อนดูช็อตเด็ดภายในของผู้เข้าแข่งขันที่ชื่นชอบได้อีกด้วย ส่วนเรื่องการโกงเลิกคิดไปได้เลย เพราะเกมนี้ขึ้นชื่อว่าระบบกันโกงแน่นหนามาก เสียงพิธีกรหนุ่มเคราดกดังขึ้น

“เอาล่ะครับ วันนี้เป็นศึกระหว่างทีมเรทที่มีอีเกิ้ลคลัทช์ดาวเด่นเป็นกัปตัน กับทีมเคมอร์ที่มีรุ่นใหม่ไฟแรงอย่าง sileNce ไม่บอกก็รู้ว่าคืนนี้ดุเดือดแน่นอนครับ”

- Bunny Talks -

น้องเกิ้ลของเราขี่ Panigale V4R นะคะ ของจริงเสียงเพราะมากกกกก

เป็นช่วงต้นเรื่อง จะปูเนื้อเรื่องให้เข้าใจวิถีชีวิตของเกิ้ลในแต่ละวันก่อนนะคะ

เชิญรีดเดอร์ทุกท่านแนะนำ ติชมได้เลยนะคะ ภาษาบรรยายอาจจะไม่สละสลวย เว้นวรรคงงๆ และแบ่งตอนแบบเอ๋อๆ ต้องขออภัยด้วยน้าาา

ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ