เสียหมาเลย..

คนเราก็แบบนี้ เอาแน่เอานอนอะไรได้ เมื่อวานคือเราหมดไฟ ไม่อยากทำอะไรแล้ว วันนี้เกิดอยากทำนั่นนี่ขึ้นมา อะไรวะ ตามตัวเองไม่ทันแล้วเนี่ย ก็ยังดีกว่าอยู่ซึม ๆ ล่ะวะ

ถ้าให้เดาเองเราก็เดาว่าน่าจะเพราะเรากลับมาเข้มงวดกับตัวเองเรื่องเวลากินยาและเวลานอนมากขึ้น ก่อนหน้านี้เราปล่อยตัวเองมาก เพราะติดเล่นกับเพื่อนจนดึกดื่น รู้ตัวอีกทีเราก็เริ่มเข้าช่วงดาวน์แล้ว จากที่ดี ๆ ก็เริ่มไม่ดีแล้ว 

พี่ที่รู้จักที่เป็นเภสัชก็เลยเตือนเราว่า 'แกอย่าลืมนะ ที่ทุกวันนี้แกดีขึ้นก็เพราะแกเข้มงวดกับตัวเอง เริ่มนับหนึ่งกินยาใหม่ไม่คุ้มนะเว้ย' เราก็เลยคิดว่าสาเหตุที่อารมณ์เราแกว่งก็น่าจะมาจากตรงนี้ พอมันเริ่มแย่ก็เพิ่งสำนึก เริ่มกลับมาเข้มงวดกับตัวเองอีกครั้ง

อ่าส์ ก็ยังดีที่มันดีขึ้น สองสามวันก่อนนี่นึกว่าจะได้กลับไปใส่ชุดคนป่วยอีกแล้ว

ดีใจที่อารมณ์ดี มู้ดแอนด์โทนก็เปลี่ยนไป โลกสดใสเหมือนได้กินไก่บอนชอน