บันทึกลง Blog ครั้งแรกเมืื่อ 04/09/16

เราก็อยากมี side story เก็บตกบางเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ได้เล่าในเมนพาร์ทบ้าง จริงๆ ว่าจะทำตั้งแต่แอดมิดจิตเวชครั้งแรกแล้ว แต่ดันได้แอดมิดจิตเวชรอบสองก่อน ก็เลยรวบยอดมาทีเดียวเลย ไม่ไล่ไทม์ไลน์นะ เอาที่เรานึกได้ก่อน มา เริ่ม!

1 เรายังไม่ได้ไปเหมาเซ็นทรัล และแม่ก็ไม่ได้พูดถึงมันอีกเลย

2 สงสัยมั้ยว่าอยู่ในหอพักผู้ป่วยจิตเวช ผู้ป่วยหญิงเขากำจัดขนจุ๊กกุแร้กันยังไง 555555555 ก็ไม่กำจัดไงล่ะ โคตรเขิลตอนที่เจ้าหน้าที่เอาปรอทมาเสียบจุ๊กกุแร้วัดไข้ ดีนะที่เราเป็นคนขนจุ๊กบาง แต่ตอนนั้นมันก็ไม่ได้โกนหลายอาทิตย์แล้ว ยาวประมาณเซนครึ่งได้ แต่ก็ต้องยอมแพ้ให้นังน้องมีน ที่นางบอกว่าไม่ได้กำจัดเลยตั้งแต่มอสี่ ซึ่งปัจจุบันนางอยู่มอห้า ว่าแล้วนางก็เปิดโชว์ เห็นแล้วเราขมคอเลย กลัว มันหนา มันแน่น มันตึ๊บไปหมด มีนเล่าว่า เวลาที่เจ้าหน้าที่มาวัดไข้นาง เขาไม่เสียบให้นางนะ ยื่นปรอทให้นางเสียบเอง 555555555

3 เราได้ข่าวคราวน้องปลาตอนเราเข้าห้องเย็น (แอบฟัง)หมอปรึกษากันว่า น้องปลาอาการกำเริบอีกแล้ว แต่ก็ให้แอดมิดไม่ได้ เพราะที่น้องกำเริบเพราะพ่อน้องเมาเหล้า แล้วถอดเสื้อผ้านอนกลางบ้าน น้องปลามาเห็นก็กรี๊ด และเข้าไปทุบตี แล้วน้องก็โดนพ่อที่เมาทุบตี ดีที่ป้า(ที่น้องเรียกว่าแม่) มาช่วยไว้ หลังเหตุการณ์นี้อาการน้องก็กำเริบหนัก ที่หมอไม่ให้แอดมิดเพราะว่าต้องแก้ที่ต้นเหตุ คือตัวพ่อเขา ถึงแอดมิดมา อาการดีขึ้น กลับไปเจอแบบนี้อีกน้องก็จะกำเริบเป็นลูปเดิมอีก เราฟังแล้วก็สะเทือนใจ

4 น้องปลาชอบร้องเพลงแพ้ใจมาก มากๆ เวลาที่เราฟังน้องปลาร้องเพลงแพ้ใจเราจะตั้งใจฟังมาก สบตามอง มันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าน้องกำลังบอกรักเราอะไรอย่างนั้น

5 นอกจากเพลงแพ้ใจ น้องปลาก็ร้องได้อีกเพลง คือเพลงเชือกวิเศษ นางชอบร้องตอนนางป่วนแล้วโดนจับมัด 555555555

6 เราเจอน้องปลาตอนมาหาหมอ นางจำเราไม่ได้แล้ว แต่แม่น้องจำเราได้ แอบน้อยใจนางเบาๆ นะเนี่ย

7 พ่อหลีดเคยตกเป็นเหยื่อทางอารมณ์ของน้องปลาตอนแอดมิดจิตเวชครั้งแรก แต่พอต้นที่หนุ่มกว่า หล่อกว่าเข้ามา แถมแขนก็ไม่ค่อยมีแรงจะต่อสู้ ทาร์เก็ตน้องปลาก็เปลี่ยนไป ที่ช้ำใจพ่อหลีดคือ น้องปลาเรียกพ่อหลีดว่าพี่ต้น นอกจากจะตกกระป๋องแล้ว พ่อหลีดยังรู้สึกเหมือนโดนหยามอีก นางกล่าว 55555555

8 เห็นเราเรียกพี่หลีดว่าพ่อหลีด แต่จริงๆ นางอายุแค่ 31 เองนะ หล่อด้วยเมื่อเทียบกับคนวัยเดียวกัน

9 พอเราออกมา พี่คนที่ออกมาทีหลังเราโทรมาเล่าให้ฟังว่า พ่อหลีดบ่นว่า "พอxx(เรา)ไม่อยู่นี่เหงาเนาะ" เงี้ยะแหละ คนน่ารักใครก็คิดถึง 5555555

10 เคยมีคืนนึงที่ยายทองเข้าห้องน้ำบ่อยมาก แบบทุก 5 นาที ทุก 5 นาทีจริงๆ ไม่ได้เว่อ จนเจ้าหน้าที่ต้องจับมัดกับเตียง แล้วย้ายเตียงยายแกออกไปนอนหน้าเค้าท์เตอร์ แต่แกก็แอบแกะออกได้ถึง 2 ครั้ง เช้ามาแกบ่นใหญ่เลย "เบิ่งแหน่ มามัดเฮาไวแหม คนสิขี้สิเหงี่ยวกะบ่ได้ คนปวดเหงี่ยวแหม"(สำเนียงศรีสะเกษ) เรากับนังมีนนี่ขำใหญ่เลย พอเห็นพวกเราขำแกก็ขำด้วย 55555555

11 และเคยมีคืนนึง(เป็นคนละคืนกับคืนเมื่อกี๊) ที่ยายทองแกเข้าห้องน้ำบ่อยมาก พอกลับมาที่เตียง พยาบาลก็ถามว่าแกไปทำอะไรที่ห้องน้ำบ่อย แกก็บอก เหงี่ยวแหม ถ่ายแหม ของแกไป แต่มันบ่อยมาก จนพยาบาลสงสัย เมื่อยายทองเข้าห้องน้ำอีกครั้ง ผ่านไป 5 นาที พยาบาลก็เดินตามมาเคาะประตูห้องน้ำถาม ยายก็ตอบว่า ถ่ายแหม พยาบาลบอกไม่เชื่อ ให้เปิดประตูให้ดู ทีแรกแกก็ไม่ยอม พยาบาลก็เคาะจนกว่าแกจะเปิด สุดท้ายแกก็เปิดให้ดู พยาบาลจึงได้พบกับ ความจริงสีเหลืองของยายทอง พยาบาลเดินเซเสียหลักออกมาเลย ยายทองบ่นตามหลัง "กะยังว่าถ่ายอยู่ๆ แหม" พวกเราเดอะทีมที่สังเกตุการณ์อยู่ขำกันจนปวดท้อง

12 ครั้งนึง เรากับนังมีนเล่นแข่งกันนิ่ง(เพราะปกติไม่เคยนิ่งเลยนอกจากตอนนอน) แข่งกันที่หน้าเตียงพี่ปอ(ซึ่งติดกับห้องน้ำ) โดยมีพี่ปอกับพี่มิ่งเป็นกรรมการ ยืนนิ่งกันสักพักเราก็หลุดขำออกมาเพราะอยู่ดีๆ ก็นึกถึงเรื่องยายทองกับห้องน้ำ พอเราเล่าว่าทำไมถึงหลุดขำ พี่ปอกับนังมีนก็เลยขำ ตอนนั้นก็เลยไปเปิดห้องน้ำดูเล่นๆ เผื่อเจอแก ปรากฏว่ายายทองกำลังนั่งฉี่อยู่แบบไม่ปิดประตูพอดี เรากับนังมีนนี่ขำจนท้องแข็ง อะไรจะเซ้นส์แรงขนาดนั้น

13 แอดมิดจิตเวชรอบสองเราป่วนมาก(เรียกแบบหยาบคายก็คือกวนตีนนั่นแหละ) แต่ก็ป่วนแบบรู้ระยะ ไม่ให้ตัวเองโดนเชือกวิเศษมัดติดกับเตียง เป็นตัวนำทีมป่วนเจ้าพน้าที่และพยาบาล วางแผนโดยใช้ยายทองเป็นเครื่องมือ(เหี้ยมาก) แถมยังมี bad blood เป็นบุรุษพยาบาลคนนึงด้วย ถ้าคนนี้เข้าเวรเราจะป่วนเป็นพิเศษ เพราะเขาก็ดูอคติกับเราอะ ขอความช่วยเหลือทีไรโดนปัดตลอด เวลามีอะไรผิดปกติก็ชอบพูดประมาณว่าเราเป็นต้นเหตุ ทั้งๆ ที่บางทีก็ไม่ใช่ ชอบชี้หน้าเราด้วย เราไม่ชอบ เราว่ามันหยาบคาย ก่อนออก ตอนเขียนใบประเมินเราคอมเพลนเขาเป็นหน้าอะ พอเรามีเรื่องกับบุรุษพยาบาลคนนี้ เจ้าหน้าที่คนอื่นก็พยายามเลี่ยงที่จะมีปัญหากับเรา ซึ่งมันช่วยให้เราขอความช่วยเหลือจากเขาง่ายขึ้น

14 ก่อนออกเราได้ฉายาว่าน้องปลาสอง เพราะความกวนประสาท คนที่ทำหน้าที่ไม่ดีก็สมควรโดนลงทัณฑ์ป่ะวะ (ยัง ยังไม่สำนึก)

15 ถึงเราจะกวนประสาทแค่ไหน แต่เราก็ไม่เคยหยาบคาย ก้าวร้าว หรือใช้คำหยาบกับเจ้าหน้าที่หรือพยาบาลนะ เขาก็ทำหน้าที่เขา เราไปไม่ถูกใจเอง

16 พยาบาลมาขอให้หมอขอให้เรากวนน้อยๆ ลงหน่อย เราก็บอกเหตุผลหมอไป ว่าเขาเองก็ทำไม่ดีกับเราหลายครั้ง เราฟ้องหมดเลย จนหมอต้องขอโทษแทนเขา และขอให้เราสัญญาว่าจะไม่ทำอีก เราก็จำใจสัญญากับหมอ

17 หลังจากสัญญาเราก็ทำตัวปกตินะ แล้วก็พูดทุกครั้งหลังก่อการร้ายว่า "อุ๊ย ลืมไปว่าสัญญากับหมอไว้ว่าจะไม่ป่วน"

18 การก่อกวนของเรามันเป็นแค่การกวนประสาทพยาบาลที่ว่างเกินไปจนมีเวลานั่งดูบอลเฉยๆ ไม่ใช่การทำลายข้าวของ หรือวางกับดัก หรือแกล้งคนอื่น อะไรแบบนั้นนะ เราว่าพยาบาลในหอพักผู้ป่วยจิตเวชไม่ควรละสายตาจากผู้ป่วยไปนั่งเล่นเกม ดูบอล เล่นเฟซบุ๊คในโทรศัพท์มือถือสบายใจเฉิบอะ ถามหน่อยว่าถ้าผู้ป่วยในนี้ไม่ได้มีอาการหนักจริง ๆ เขาจะได้มาอยู่ในนี้หรอ 

19 ถึงเเราจะตลกยายทองบ่อยๆ แต่เราก็รักยายทองนะ เรากอดกับยายทองบ่อยนะ กอดกันทุกวันเลย เพราะเราเป็นแม่ลูกกัน

20 วันที่ยายทองออก เราก็กอดกับยายทองก่อนแกกลับ เราถามแกว่า แม่ทองๆ หนูชื่ออะไร แกตอบว่า จั๊ก(แปลว่า ไม่รู้) 5555555555

21 ในหอพักผู้ป่วยจิตเวชอากาศเย็นมาก มีแอร์ตัวใหญ่อยู่ทุกมุม(เป็นเหตุผลที่เราต้องมีผ้าห่ม 5 ผืนกับหมอน 3 ใบ)

22 เพราะอากาศมันเย็น ในนี้ก็สะอาดปลอดเชื้อโรค บางวันตอนเช้าเรากับเจ้ฝ้ายและนังมีนก็ซักแห้ง (มึงอ้าง)

23 ปกติเราก็ไม่ชอบสระผมอยู่แล้ว ยิ่งมาอยู่ที่ห้องเย็นๆ แบบนี้อีก จะไม่มีการสระผมวันเว้นวันเกิดขึ้นแน่นอน เราสระผม 4 วันครั้ง โดยมีเคล็ดลับว่า ช่วงที่เป่าผมกำลังหมาดๆ ใกล้แห้ง ให้เอาแป้งมาถูๆกับมือแล้วลูบ ทำแบบนี้จนกว่ามันจะแห้ง ผมเราจะไม่มัน และอยู่ได้ถึง 4 วัน หลังอาบน้ำ ผมตรงหน้าๆ มันจะเปียกใช่มั้ย ถ้าเราปล่อยให้มันแห้งเองหรือเช็ดตามปกติ มันจะเป็นหลอดๆ มันๆ รู้เลยว่าไม่สระผมมาแล้วหลายวัน ฉะนั้นการเอาแป้งลูบๆ ผมด้านหน้าหลังอาบน้ำก็สำคัญนะ

24 เจ้ฝ้ายสระผมแค่วันที่นึกครึ้ม(แต่ก็ยังบ่อยกว่าเรา) แต่เจ้ฝ้ายไม่หวีผมเลย ใช่สิ เธอผมตรงหนิ อิจฉา

25 ครั้งนึง ตอนเรานั่งรถบัสสโลว์ไลฟ์ไปหาหมอเนี่ยแหละ อยู่ดีๆ ก็มีเจ๊คนนึงปวดฉี่ แบบไม่ไหวแล้ว โชเฟอร์ก็แปลงร่างพี่วิน ดีเซล ฟาสท์แอนด์ฟิวเรียสไปปั๊มน้ำมันให้เจ๊แก (จังหวัดที่เราอยู่ปั๊มน้ำมันค่อนข้างหายาก ข้างทางส่วนใหญ่เป็นป่าไม่ก็ไร่สวน) ไม่ถึงสามนาที ถึงปั๊มน้ำมัน? หึ เจ๊บอกไม่ไหวแล้ว จอดๆๆๆ ข้างทางเนี่ยแหละ เดี๋ยวนี้เลย พี่วิน ดีเซลถึงกับเบรครถแทบไม่ทัน พอรถจอด เจ๊แกก็รีบลงไปนั่งฉี่ข้างๆ รถบัสที่มีผู้โดยสารเต็มคัน เรานี่พยายามดูมาก แต่ก็ไม่เห็นอะไร นับว่าเจ๊แกมีสกิลการฉี่ข้างทางอยู่ แล้วเจ๊แกก็ขึ้นรถมาทำหน้าขำๆ แล้วพูดระหว่างเดินไปที่นั่งของตัวเอง "คนปวดเหงี่ยวเนาะ มันกลั้นบ่ได้ 555555"

หมดแล้วมั้ง นึกไม่ออกแล้วอะ จบแล้วสำหรับ side story

ขอบคุณที่อ่านนะคะ