ผมชอบจินตนาการว่าเธอเป็นแฟนกับผม เธอทำตัวน่ารักมากๆ จนทำให้ผมแทบคลั่ง อยากจะดึงตัวเธอมากอด
พอกลับบ้าน ผมก็จะเอาหมอนข้างมากอดจนแน่น ถึงจะรู้ตัวดีว่าไม่ควรคิดอย่างนี้เลยก็ตาม
"เคยแอบรักเพื่อนป้ะ"
เธอเหลือบตาขึ้นมอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทรงสเน่ห์
"ทำไม ชอบเราเหรอ ไม่เป็นไร เรารู้ดีว่าเราสวย"
เสียงหัวเราะสดใสตามมาทันทีหลังจบประโยค ส่วนผมก็ทำได้เพียงยิ้ม ในกรณีนี้ มันเรียกว่า "ตลกร้าย" ได้หรือเปล่านะ?
"เอาจริงก็ไม่เคยนะ"
เธอหยุดอ่านหนังสือสอบตั้งแต่ผมถามคำถามนั้นแล้ว มันคงจะไม่เป็นปัญหาเท่าไรถ้าเราจะไม่รู้ดีว่าเกรดของเธอกำลังลงเหว ในขณะที่ของผมคงที่อยู่ตรงตัว B+
"อ่านหนังสือต่อไปเลย เราไม่ยอมติวเสียเปล่าหรอกนะเว้ย เร็วๆ ด้วย เดี๋ยวมืดก็ต้องไปส่งถึงบ้านอีก ถ้ามืดแกเลี้ยงข้าวเลยนะเว่ย"
ผมรู้ดี ยิ่งเร่งเธอยิ่งช้า และผมจะได้ไปส่งเธอที่บ้าน...เป็นความรู้สึกดีๆ อย่างหนึ่งในชีวิต
เธอจ้องผมตั้งแต่เดินออกจากร้านอาหาร แล้วจู่ๆ เธอก็พึมพัมขึ้นเบาๆ
"หรือมันมืด?"
"ฮะ?"
"เปล่าๆๆ แค่เผลอพูดออกมาน่ะ"
ผมมองเธออย่างสงสัยนิดหน่อย ทว่าพอเดินต่อไปได้อีกนิดผมก็อดไม่ได้ที่จะต้องหันมาพูดถึงมัน
"มันก็ต้องมืดอยู่แล้วดิวะ ยังจะถามว่าหรือมันมืด"
"ฮ่าๆๆ แก ตะกี๊เราแค่คิดว่าแกดูดีเวลาอยู่ใต้แสงไฟถนนเว่ย แล้วก็เลยคิดว่าหรือเพราะมันมืด แกเลยดูดีขึ้นมาได้ โอเคป้ะ เคลียร์นะ ฮ่าๆๆ"
ผมลองมองดูเธอบ้าง และได้คำตอบที่ต่างจากเธอเล็กน้อย
"เราว่าแกก็ดูดีเวลาอยู่ใต้ไฟถนนเหมือนกัน แต่มันเป็นเพราะแกดูลึกลับน่าค้นหาต่างหาก"
เธอส่งเสียงอืมในลำคออย่างครุ่นคิด ก่อนจะยักไหล่แล้วเดินต่อ
อย่างเป็นปกติ อย่างเป็นเพื่อน ตลอดไป
นานนนนนมาแล้ว ที่ไม่ได้เขียนนนน อาาาา บิดขี้เกียจแป๊บ ไร้พล็อตอีกแล้วนาจา แถสดอีกแล้วนาจา ขอบคุณที่อ่านฮะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in