2016, November

ชาเลนจ์ของเดือนนี้มีเงื่อนไขคือจะมีคีย์เวิร์ดของแต่ละวันค่ะ หน้าที่ของเราก็คือนำคำ ๆ นั้น มาเขียนให้ได้ :) 

#novelber Day 1 สีดำ

#novelber Day 2 แรคคูน

"แรคคูนกับทานูกินี่ต่างกันยังไงเหรอ ?"

"อืมม... แรคคูนสายพันธุ์หมี ส่วนทานูกิสายพันธุ์สุนัขไง"

"โหห ยากอ่ะ ของง่ายๆไม่ได้หรือไง ฮึ"

"ก็...แรคคูน มีมือ หางยาว ส่วนทานูกิ...ไม่มีนิ้วมือ หางกลม"

"แล้วนายล่ะ ต่างกับแรคคูนยังไงเหรอ"

"อืมม...ฉันว่าฉันน่ารักเหมือนแรคคูนนะ แต่แรคคูนคงไม่ได้รักนายเหมือนฉันหรอก"

#novelber Day 3 Cotton Candy

ถ้าให้เปรียบเขาเป็นอะไรสักอย่าง ก็คงเป็นสายไหม ขนมที่แสนจะหอม หวาน นุ่ม ฟู...

หอม เขาคนนั้นน่ะ ตัวหอมมาก ๆ บางที ก็หอมเหมือนผู้ชายที่มีเสน่ห์ บางทีก็มีกลิ่นหอมเหมือนกับเด็กน้อย

หวาน ตาของเขาก็หวานมาก ๆ ดวงตากลมโต ขนตาหนาเป็นแพ เวลาได้สบตาทีไร ใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกที

นุ่ม ปาก...ของเขา นั่นก็นุ่มมาก ๆ เมื่อไหร่ที่ได้เริ่มสัมผัส มันก็หยุดไม่ได้สักที

ฟู... อืมม คงเป็นตัวล่ะมั้ง ผิวเนื้อของเขาน่ะ มันฟู ๆ พอง ๆ จับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือ
อ่าา...มันดูโรคจิตไปหรือเปล่านะ แต่เขาน่ะ คือสายไหมจริง ๆ หอม หวาน นุ่ม ฟู เหมือนกัน ขนาดรสหวานของสายไหม ยังเหมือนรสในปากของเขาเลย ?

#novelber Day 4 ตู้หยอดเหรียญ

บางทีผมก็นึกเกลียดเขา เด็กนั่นหาวิธีมาทำให้ผมโกรธได้วันละร้อยรอบ
ด้วยเหตุผลที่ว่า 'เวลาพี่โกรธน่ารักดีนะ'
โคตรจะไม่สมเหตุสมผล โรคจิตหรือไงกันถึงชอบแหย่ให้คนอื่นโกรธเล่นน่ะ
บางทีผมก็เกลียด ที่เขาชอบหาวิธีแปลก ๆ มาง้อ
'พี่ชอบตุ๊กตาตัวนี้ใช่มั้ยล่ะ นี่ผมไปหยอดตู้คีบมาให้พี่เลยนะ ดีกัน ๆ'
คิดว่าผมเป็นเด็กหรือไงกัน ที่เอาตุ๊กตามาง้อถึงจะหายโกรธน่ะ
แต่บางทีผมก็นึกเกลียดตัวเองเหมือนกัน ที่ชอบใจอ่อนให้เจ้าเด็กนี่อยู่เรื่อย

#novelber Day 5 ดินสอสี

เมื่อเรารู้สึกดีกับใคร เราคงอยากเก็บความทรงจำเกี่ยวกับเขาไว้ให้นานที่สุด
เหมือนกับฉัน ที่อยากบันทึกเรื่องราวของเรา...ไม่สิ ของฉันที่มีต่อคุณ ถึงแม้ว่าทุก ๆ เรื่องราวจะถูกบันทึกไว้ในความทรงจำ แต่มันก็ดูยังไม่เป็นรูปธรรมอยู่ดี
ฉันซื้อสมุดบันทึกเรียบ ๆ มาหนึ่งเล่ม รื้อดินสอสีที่เคยใช้ตั้งแต่ช่วงมัธยมออกมาจากกล่องเก่า ๆ
ฉันถ่ายทอดเรื่องของเรา-- ของฉันกับคุณลงไป
ค่อย ๆ วาดเรื่องราวตั้งแต่วันที่เราเจอกันครั้งแรก
ฉันวาดรอยยิ้มแรก ที่คุณยิ้มให้ฉัน (ถึงแม้ว่าจะมีอีกหลายคนได้รับมันก็เถอะ)
สถานที่แรกที่เราได้เจอกัน
วันที่คุณรับฉันเป็นเพื่อนใน facebook
วันที่คุณกดติดตามฉันใน Instagram
วันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง
วันที่ฉันแอบมองคุณจากมุมสักมุมหนึ่งในห้องสมุด
วันหลาย ๆ วัน ที่คุณทำให้ฉันประทับใจ
และอีกหลาย ๆ วันที่ทำให้ฉันว้าวุ่นใจ
ฉันถ่ายทอดมันออกมาด้วยดินสอสีหลากหลายสี ถึงแม้ว่าฝีมือศิลปะของฉันจะห่วยแตกก็เถอะ แต่ฉันก็คิดว่ามันเก๋ไปอีกแบบ
ฉันหวังว่าวันหนึ่ง ฉันคงจะกล้ายื่นสมุดเล่มนี้ให้คุณ ก็มันเป็นเรื่องราวของคุณ(กับฉัน) นี่นา

#novelber Day 6 Fool

เป่ายิงฉุบ !!
"พี่ชนะอีกแล้ว ขี้โกงนี่นา"
อีกแล้ว เจ้าเด็กนี่ พอแพ้แล้วงอแงตลอดเลย
"ไม่ได้โกงสักหน่อย ก็นายไม่ชนะเองนี่นา"
"ฮึ ไม่รู้ล่ะ พี่โตกว่า แสดงว่าพี่น่ะโกงน้อง"
อ่าว แบบนี้ก็ได้เหรอ โดนกล่าวหาเฉยเลย
"อ่ะ ๆ งั้นเอาใหม่ก็ได้"
"คราวนี้ถ้าใครแพ้ต้องเป็นให้ขี่หลังนะ"
เป่ายิงฉุบ!!!
"ฮ่า ๆ พี่แพ้แล้ว ต้องเป็นม้าให้ขี่หลังนะ หันหลังมาเร็วเข้าา"
อาจจะดูงี่เง่าไปสักหน่อย แต่ถ้าเป่ายิงฉุบแพ้แล้วเห็นเด็กนี่มีความสุข
ผมยอมเป่ายิงฉุบแพ้ไปตลอดชีวิตก็ได้นะ :)

#novelber Day 11 ไดอารี่

สวัสดี ไดอารี่ที่รัก...
ขอโทษด้วยที่ให้นายนอนเหงาอยู่ในกระเป๋าหลายวัน..
พอโตขึ้นอะไร ๆ ก็เปลี่ยนไปหมด เหมือนฉันนี่ไง พอขึ้นมัธยมปลาย ก็ต้องมาอยู่หอ มีที่นอนใหม่ เพื่อนใหม่
ทุก ๆ อย่างล้วนแปลกใหม่ไปหมด มีแค่นายที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย 
มาอยู่นี่ต้องปรับตัวหลาย ๆ อย่าง ฉันจะพยายามอยู่ที่นี่อย่างคุ้มค่าและมีความสุขที่สุด
พรุ่งนี้ก็เริ่มเรียนวันแรกแล้ว เป็นกำลังใจให้ด้วยนะเจ้าไดอารี่ แล้วเจอกันใหม่!

.
.
.
.
.
.

สวัสดีไดอารี่ที่รัก...
วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามา ใช่นายฟังไม่ผิดหรอก นักเรียนใหม่จริง ๆ น่าแปลกมั้ยที่เขาเข้ามาตอนกลางเทอมแบบนี้ แปลกมาก ๆ เลยล่ะสิ เพื่อน ๆ ในห้องฮือฮากันมาก ไม่ใช่เพราะเขาเป็นสาวน้อยน่ารักอะไร (จะมีผู้หญิงเข้ามาเรียน ร.ร. ชายได้ยังไงกัน) แต่เพราะเขาหล่อมาก ๆ แถมยังแผ่รังสีน่ากลัว ๆ ออกมาอีก แล้วนายรู้มั้ยว่าฉันได้นั่งข้างใคร คนซวยคนนั้นคือฉันเอง! มันน่าอึดอัดมากจริง ๆ 
เอาใจช่วยให้ฉันอดทนกับความอึดอัดด้วยนะเจ้าไดอารี่ TT

.
.
.
.
.
.

สวัสดีไดอารี่ที่รัก…
ผ่านไปหลายอาทิตย์แล้วที่นายคนนั้นเข้ามาเรียนที่นี่
ฉันค้นพบแล้วว่าหมอนั่นก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด อ̶อ̶ก̶จ̶ะ̶น̶่า̶รั̶ก̶ด̶้ว̶ย̶ซํ̶้า̶
แต่เป็นคนที่นิสัยดีคนนึงเลยล่ะ ฉันคิดว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีนะ เขาออกตัวช่วยเหลือใครเยอะแยะ ทั้งอาจารย์ ทั้งเพื่อน รวมถึงฉัน คนที่นั่งใกล้เขาที่สุดด้วย
ไม่รู้ฉันคิดไปเองมั้ย แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองมักได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่นบ่อย ๆ ซึ̶่ง̶มั̶น̶ทํ̶า̶ใ̶ห̶้ร̶ู้สึ̶ก̶ดี̶ม̶า̶ก̶แ̶บ̶บ̶บ̶อ̶ก̶ไ̶ม̶่ถ̶ูก̶
อืม นั่นแหละ ฉันคิดไปเอง

.
.
.
.
.
.

สวัสดีไดอารี่
วันนี้ฉันจะไม่พูดพร่ำอะไรมาก ฉันต้องการระบายความรู้สึกตอนนี้ให้นายฟังอย่างเร็วที่สุด
ฉันว่าฉันชอบเขาล่ะ ใช่...นายฟังไม่ผิด แล้วฉันก็ไม่ได้เขียนผิดด้วย ฉันชอบเขาเข้าแล้วจริง ๆ
ฉันพยายามทบทวนเรื่องนี่มาหลายวัน แต่จะยังไงล่ะ ในหัวฉันมีแต่เรื่องของเขาเต็มไปหมด
อย่างที่นายรู้ว่าฉันเขียนถึงเขาแทบจะทุกหน้ากระดาษของนาย 
ฉันจะทำยังไงดีนะ...

.
.
.
.
.
.

สวัสดีไดอารี่ที่รัก
ขอโทษด้วยที่พานายมาหลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้
ก็เพื่อน ๆ ฉันน่ะสิ เริ่มเห็นนายแล้ว และพวกเขาก็จะพานายไป
แน่นอนว่าเขาต้องอ่านทุก ๆ อย่างที่ฉันเขียนไว้แน่ ๆ 
จริง ๆ มันก็ไม่ใช่ความลับอะไรนัก ถ้าในนี้ไม่ได้มีแต่เรื่องของเขา
ฉันให้เขารู้ไม่ได้จริง ๆ 
นายเข้าใจใช่มั้ยไดอารี่

.
.
.
.
.
.

สวัสดีเจ้าไดอารี่
ฉันไม่ได้รู้จักนายดีนัก แต่รู้จักเจ้าของนายดีเลยล่ะ
ในนี้มีแต่เรื่องของฉันเต็มไปหมด : )
ฝากไปบอกเจ้าของนายด้วย ว่าฉันก็คิดเหมือนกันกับเขานั่นแหละ