เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Teach YouIfIStay
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Chapter 8
  • "วันนี้อาหารเย็นเป็นข้าวแกงกระหรี่เนื้อนะครับ คุณไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาทานอาหารก็แล้วกัน" ฟุรุยะบอกอากาอิด้วยเสียงเรียบๆ เหมือนไม่สนใจ 

    ...แต่คนไม่สนใจเขาจริงๆ...จะทำอาหารเย็นให้กินเหรอ? ....พ่อคนซึน....

    ระหว่างทานอาหารกันไปอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ของอากาอิก็ดังขึ้น

    "ครับ" เขากรอกเสียงลงไปยังปลายสาย

    "อ...อ่า...ไดคุง...คุยได้มั้ยคะ?" มิจินั่นเอง

    "อ...อ่ะ...เอ่อ...ครับ" เขาเหลือบมองหน้าฟุรุยะนิดนึง อันที่จริง เขาจะวางสายแล้วโทรกลับหามิจิก็ได้ แต่คุยต่อหน้าแฟนให้ได้ยินไปเลยดีกว่า แฟนเขาจะได้สบายใจด้วยว่าไม่มีอะไรจริงๆ 

    "ได้ครับ ว่ายังไงเอ่ย?"

    "ฉัน...คิดถึงคุณค่ะ" มิจิตอบตามความจริง 

    อากาอิเหลือบมองฟุรุยะเป้นเชิงขออนุญาตก่อน คนฝั่งตรงข้ามมองตอบด้วยท่าทีนิ่งเฉย 

    ....งอนอีกแล้ว...

    "เหรอครับ..."

    "คุณสะดวกมาเจอฉันมั้ยคะ? คุณได...วันนี้ฉันเหงาๆ อยากได้เพื่อนคุยน่ะค่ะ"

    "วันนี้ไม่สะดวกครับ เอาไว้เจอกันวันที่เรานัดกันเลยดีกว่าครับ?"

    "ดูท่าคุณอยากจะเจอกับบอสฉันมากเลยนะคะ?"

    "อ่าา...ผมแค่อยากลองคุยกับบอสคุณเร็วๆ น่ะครับ เรื่องแผนธุรกิจของผมที่อเมริกา"

    "อ่อ ค่ะ... งั้นเจอกันวันนั้นก็ได้ค่ะ"

    "ครับ แล้วเจอกันครับ"

    "ค่ะ คุณได"
     
    อากาอิวางสาย เขาเงยหน้าขึ้นมามองฟุรุยะที่ตอนนี้หน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด 

    "มิจิน่ะ...พี่ย้ำเขาเรื่องวันที่จะปฏิบัติการกันแล้วนะ"

    "งั้นเหรอ? ก็ดี..."
     
    "โกรธพี่เหรอ?..." 

    "เปล๊าาาา....." เสียงสูง

    "นี่...เรย์ต้องเข้าใจพี่นะ พี่ไม่เคยทำอะไรเกินเลยกับมิจิจริงๆ นะ"

    "ก็เห็นดูสนิทกัน...ไม่ลองดูหน่อยล่ะ เผื่อจะชอบแบบเดิมมากกว่า"

    "ไม่เอาน่า อย่าพูดแบบนั้นสิ"

    อากาอิเดินเข้านั่งยองๆ ลงตรงข้างเก้าอี้ที่ฟุรุยะนั่งอยู่ เขาเอื้อมมาไปดึงมือของฟุรุยะมากุมไว้แล้วจุมพิตลงอย่างอ่อนโยน

    "มีเรย์คนเดียวก็พอแล้วจ้ะ พี่ไม่มีสายตาไปมองใครอีกแล้ว"

    อากาอิช้อนสายตามองข้าไปยังนัยน์ตาสีครามที่คู่สวยตรงหน้าแล้วพูดเสียงกระเซ่าว่า 

    "เรย์...ตั้งแต่มีเรื่องกันมา...เรายังไม่ได้ทำแบบนั้นกันเลยนะ ใจคอจะปล่อยให้พี่อดแบบนี้ไปจริงๆ เหรอ?"

    "คุณควรเก็บแรงไว้ทำงานมากกว่านะครับ เผื่อจำเป็นจะต้องไปทำเรื่องอย่างว่ากับใคร"

    อากาอิส่ายศีรษะซ้ายขวาไปมา "พี่ไม่คิดจะทำแบบนั้นกับคนอื่นเลยจริงๆ...นะครับนะ...คนดี นะ...."

    เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้คนที่นั่งอยู่สูงกว่า ริมฝีปากประทับลงยังอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล เหมือนกาลเวลามันผ่านมาเนิ่นนานมากแล้วที่เขาไม่ได้ทำแบบนี้กับคนที่เขารัก ทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านไปแค่เกือบ 2 อาทิตย์เท่านั้น วันนี้...เขาจะได้แสดงออกให้ฟุรุยะได้รู้ว่า เขาอดทนอดกลั้นมากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่ 'เรย์คุงของเขา' เขาจะไม่มีวันทำแบบนี้กับใครเด็ดขาด

    ริมฝีปากหยักหนาเริ่มบดจูบหนักหน่วงรุนแรงขึ้น มือใหญ่เริ่มไล้ไปหาชายเสื้อของคนตัวเล็กกว่า ทุกอย่างกำลังจะดำเนินไปตามแรงขับเคลื่อนของความต้องการ....

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in