Got so wrapped up in all your charm, I miss the girl in your eyes

And looking back it really shouldn’t come as much a surprise

That I would catch you double dipping, you were slippin’ that night

ฉันรู้ตั้งแต่ตอนที่เจอคุณแล้วน่ะว่าคุณน่ะมีปัญหาแน่ๆ

แต่ด้วยเสน่ห์ของคุณ ฉันก็เลยมองข้ามมันไป ฉันน่ะคิดถึงเด็กคนคนนั้นที่คุณเคยมองเห็นจริงๆ

และเมื่อมองย้อนกลับไป จริง ๆ แล้ว มันก็ไม่น่าแปลกใจอะไรมากมายเลย

ที่ฉันจะจับได้ว่าคุณนอกใจ เพราะคุณไม่ระวังตัวในคืนนั้นเลยไงล่ะ

เมื่อคืนนี้หลังจากซักผ้าเสร็จ อากาอิก็พยายามเข้าหาเขาเพื่อจะง้อ แต่ก็ทำได้แค่วอแวอยู่หน้าประตูห้องนอน 

'Rei...my baby, I really have nothing with Michi'

'I do know it's hard to believe me but please trust me'

'เรย์ครับ ให้พี่เข้าไปในห้องเถอะนะ มาคุยกันดีๆ เถอะ'

'พี่มีเรย์คนเดียวนะ'

อากาอิวอแวอยู่หน้าห้องตลอดคืนแล้วเผลอหลับไปตอนใกล้เช้า ฟุรุยะทำอาหารเช้าและจัดเสื้อผ้าไว้ให้เขาตามปกติแล้วออกมาทำงานก่อน

'โกรธมั้ย? ก็โกรธละ...รู้ว่ามันเป็นคดี รู้ว่ามันเป็นงาน แต่ก็ไม่ชอบที่รู้ว่าเขาไปเกาะแกะคนอื่น...โกรธ...โกรธจริงๆ... 

แต่รักมากกว่า....ก็แค่นั้นแหละ'

ก๊อกๆๆ... เสียงเคาะประตูดังขึ้น ปลุกเขาขึ้นจากภวังค์ความคิด

"เข้ามาได้"

คาซามินั่นเอง...

"สวัสดีครับคุณฟุรุยะ วันนี้ตอน 9 โมงครึ่ง เรามีประชุมกับผู้กำกับคุโรดะและตัวแทนจาก FBI นะครับเรื่องคดีขบวนการค้ายาเสพติด" 

"งั้นเหรอ เตรียมสถานที่เรียบร้อยนแล้วใช่มั้ย?"

"ครับ"

"ดี ใกล้ได้เวลาแล้ว ไปกันเถอะ"

ทั้งคู่เดินมายังห้องประชุมเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยก่อนที่จะต้องใช้ต้อนรับแขกเพื่อประชุมงานสำคัญ 

'ประชุมกับ FBI งั้นเหรอ? ชูจะมารึเปล่านะ?....หึ!! อย่ามาเลย!! ไม่อยากเจอ!! เชอะ!!'

'ไม่ๆ เราต้องไม่คิดถึงตานั่นสิ นี่มันเวลางานนะเรย์.. ตั้งใจทำงานๆๆๆๆ'

เขาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารการประชุมไว้ล่วงหน้า คาซามิมองเขาอย่างงงๆ

----------------------------------------------------------------------------------

ผู้กำกับคุโรดะเดินเข้าห้องมาพร้อมกับตัวแทนจาก FBI อันประกอบไปด้วย โจดี้ คาเมล คุณเจมส์ และแน่นอน...อากาอิ....ซึ่งมีสีหน้าอิดโรยอย่างชัดเจน 

แหงะล่ะ...เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยนี่นา สมน้ำหน้า....

Stupid, stupid boy

Should’ve stuck with toys

Don’t go playing hard

Shouldn’t have to tellyou that part

What a mess you made

With your little games

Baby you gon’ learn

If you mess with me youget hurt

คนโง่เอ๊ย

สนใจพวกของเล่นไปเถอะ

แต่อย่าเล่นกันแรงไปนะ

ฉันควรจะต้องบอกคุณในเรื่องนั้น

เรื่องวุ่นวายที่คุณสร้างขึ้น

กับพวกเกมส์อะไรของคุณน่ะ

ที่รักคุณกำลังจะได้เรียนรู้

                หากคุณนั้นมายุ่งกับฉันแล้วคุณจะเสียใจ...

พวกเขานั่งลงที่โต๊ะแถวหน้าห้อง ถัดจากแถวที่ฟุรุยะนั่งอยู่ 3 แถว คุณเจมส์และผู้กกับคุโรดะเป็นผู้เปิดการประชุม

"สวัสดีทุกคน...ที่พวกเราได้มาประชุมกันในวันนี้ก็เนื่องมาจากว่า...ทางสันติบาลของญี่ปุ่นได้รับมอบหมายห้ร่วมมือกับ FBI ในการสืบหาหลักฐานและผู้ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการค้าขายเสพติดและการค้ามนุษย์ในญี่ปุ่น ซึ่งเราคิดว่าน่าจะเป็นกลุ่มเดียวกัน แก๊งค์อาชญากรรมนี้มีผู้มีอิทธิพลของญี่ปุ่นและของอเมริกาหนุนหลังอยู่ โดย FBI ได้พยายามสืบหาหลักฐานและตามจับมาหลายปีแล้ว แต่ยังไม่สามารถสาวไปยังตัวบอสใหญ่ของกลุ่มนี้ได้สักที

แต่จากข้อมูลล่าสุดที่ทาง FBI แจ้งมาบอกว่า บอสใหญ่น่าจะเป็นคนญี่่ปุ่นแล้วสั่งการลูกน้องผ่านทางกลุ่มเครือข่ายที่กระจายตัวไปอยู่ตามประเทศต่างๆ ทั้งอเมริกา ญี่ปุ่น ไทย และที่อื่นๆ อีก รายละเอียดอื่นๆ ฉันจะให้ทางคุณเจมส์ ซึ่งเป็นหัวน้าชุดสืบสวนคดีนี้ของ FBI เป็นคนแจ้งกับทุกคนเองละกันนะ" ผู้กำกับคุโรดะบอกพร้อมทั้งเชิญคุณเจมส์กล่าวต่อ

"ขอบคุณมากครับคุณคุโรดะ ผมเจมส์ แบล็ก เป็นหัวหน้าทีมสืบสวนนี้ของ FBI นะครับ ทาง FBI ของเราได้รับข้อมูลใหม่ที่สำคัญมากมาจากคนที่เป็นเลขาของบอสใหญ่ของกลุ่มนี้ ต้องขอบคุณอากาอิคุงที่ช่วยสืบหหลักฐานชิ้นสำคัญจนได้"

ฟุรุยะตั้งใจฟัง 

"ข้อมูลที่เราได้จากการคัดลอกโทรศัพท์มือถือของฮารุกะ มิจิ ระบุว่าจะมีงานประชุมเครือข่ายของกลุ่มในวันที่ 12 เมษายน ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในโตเกียว เราจะวางแผนเข้าจับกุมทุกคนที่เกี่ยวข้องที่นั่น วันนั้น"

"เอาล่ะ ต่อไป... เราจะจัดแจงและแบ่งหน้าที่เพื่อเตรียมการจับกุมในวันนั้นแล้วนะ แผนการก็คืิอ...."

คุณเจมส์อธิบายให้ทุกคนในห้องประชุมฟังถึงแผนที่ FBI คิดขึ้นเพื่อล้อมจับผู้ที่เกี่ยวข้องกับแก๊งค์นี้พร้อมทั้งจัดแจงหน้าที่ต่างๆ ให้เจ้าหน้าที่แต่ละคนเรียบร้อย และแน่นอน..สำหรับฟุรุยะ เขาจะประสานงานกับใครคนอื่นไม่ได้ นอกจาก....

อากาอิ ชูอิจิ

"ไม่มีหน้าที่อื่นอีกแล้วเหรอครับ คุณเจมส์?" เขาร้องขึ้นมาหลักจากที่ได้ฟังหน้าที่ของตัวเองแล้ว เขามีหน้าที่ดักฟังการสนทนาของอากาอิและมิจิ เพื่อค้นหาตัวบอสของกลุ่มก่อนที่จะเดินเข้างาน ทาง FBI คิดว่าการจัับกุมตัวบอสใหญ่ได้ก่อนที่จะเดินเข้างานเลี้ยงจะเป็นการดีกว่าที่จะบุกจับในงานเลี้ยง เพราะสามารถหลีกเลี่ยงการปะทะได้และมีแนวโน้มที่จะเกิดความสูญเสียได้น้อยกว่า 

มันก็เป็นแผนที่ดีแหละ เพียงแต่...คนที่เขาต้องทำงานด้วย...ไม่ถูกใจเขาสักเท่าไร....

"อ้าว!! ฟุรุยะคุง ไม่เอาน่า ฉันว่าพวกเธอสองคนก็ทำงานเข้าขากันดีออก ตั้งแต่สมัยอยู่องค์กรชุดดำกันแล้ว แถมพวกเธอสองคนยังเป็นแฟนกันอีก น่าจะคุยกันง่ายนะ"

"คือว่า...ผมกับชูตอนนี้ยังไม่..."

คุณเจมส์ถอนหายใจ "ฉันรู้ว่าพวกเธอทะเลาะกัน แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะฟุรุยะคุง...ข้อมูลทั้งหมดที่เราได้มาจนถึงตอนนี้เป็นเพราะอากาอิคุงทั้งนั้นเลยนะ เขาทุ่มเทกับงานดีมากๆ มันไม่ใช่แค่ FBI ที่จะได้ประโยชน์เท่านั้น ประเทศญี่ปุ่นของเธอก็จะได้รับประโยชน์ด้วยเช่นกันนะ...."

"ผมทราบดีครับ..." 'แต่ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้' เรย์ไม่ได้พูดให้จบประโยค เขากลืนคำพูดนั้นเข้าไปในลำคอก่อนจะพูดออกมา

"เรย์..." เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง ฟุรุยะหันไปมอง

"เรย์..." อากาอิพูดอีกรอบ พลางมองหน้าฟุรุยะด้วยสายตาเว้าวอน

"ขอบคุณที่ทำงานหนักนะครับ ภารกิจนี้ก็ฝากตัวด้วยนะครับ" ฟุรุยะโค้งคำนับให้อากาอิก่อนเดินจากมา

"เรย์..." อากาอิเรียกตามหลัง 

"เรย์...ฟังฉันก่อนสิ"  เขาวิ่งมาดึงแขนของฟุรุยะไว้ได้

"...."

"เดี๋ยวคดีนี้...ก็จะจบแล้วนะ"

"...."

"ฉันจะไม่รับคดีแบบนี้อีกแล้ว"

"ครับ ขอตัวก่อนนะครับ ผมมีงานต้องทำ"

ฟุรุยะหันกลับมาเพื่อแอบอมยิ้มกับตัวเอง ชูยอมอ่อนให้เขาเสมอเลย แต่ยังก่อน...เขาจะยังไม่ให้อภัยง่ายๆ หรอก เดี๋ยวคนตัวโตจะได้ใจไป

คิดได้ดังนั้น ฟุรุยะก็เดินเข้าห้องทำงานตัวเองไป ทิ้งให้อากาอิยืนเศร้าเพราะคิดว่าแฟนไม่ยอมใจอ่อนให้เขาสักที