เปิดเจอสิ่งที่เคยเขียนไว้ที่อื่น เอามาไว้ที่นี่ด้วย

1
6 พ.ย. 2556
ณ ชั้น21 ตึกแกรมมี่
---------------------- 
  งานแถลงข่าวรายการอันว่าด้วยการนำการแสดงทางศิลปวัฒนธรรมมาแข่งขันกันจบลง 
  วันนั้น...เราทำหน้าที่ในฐานะนักข่าว สัมภาษณ์เหล่าบุคคลที่มาร่วมงาน หลายคนเริ่มทยอยกลับกันอย่างรวดเร็ว ฉันมองหาเป้าหมาย... ศุ บุญเลี้ยง
  จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง คือชื่อที่ได้ยินตั้งแต่เด็ก ตัวหนังสือของเขาผ่านตามาไม่น้อยกว่าสิบหรือยี่สิบครั้ง
  แต่นี่คือครั้งแรกที่ได้พบและพูดคุยกับคนคนนั้น
  แน่นอนเราถามเรื่องงานตามหน้าที่ หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องหนังสือ
  เขารีบหยิบหนังสือให้ หน้าปกมันสีส้มสวย มีตัวอักษรใหญ่ตรงกลางสีขาว บอกว่าควรเรียกขานหนังสือเล่มบางนี้ว่า “ปุ๋ย”

                                              (เซ็นให้ด้วย ดีใจ :) -รู้สึกว่าปกปัจจุบันจะไม่ใช่ปกนี้แล้ว)

  ศุ บุญเลี้ยง บอกว่าหนังสือเล่มนี้รวบรวมคอลัมน์ที่เขาเขียนให้นิตยสารไรต์เตอร์ และรวมขึ้นมาเร็วๆ เพื่อขายในงานหนังสือที่ผ่านมา
  เราก็ถามไปว่า ทำไมต้อง “ปุ๋ย”
  คำตอบที่ได้...
  “พี่ตีความว่าวรรณกรรมหรือหนังสือพวกนี้เป็นปุ๋ยของมนุษย์ ซึ่งถ้าเรามองข้ามมันเราก็ไม่มีปุ๋ย แล้วถ้าเราดูแลมันไม่ดี ปุ๋ยพวกนี้ก็จะไม่ทำอะไรให้งอกงาม”

  บทสนทนาไม่ยาวนักเดินทางมาถึงงานเขียนของตัวเองที่กำลังพยายามอย่างเหนื่อยหนัก
  ความสนใจและใส่ใจบางอย่างปะทุออกมากจากชายตรงหน้า
  เขาเริ่มถามว่าเราเรียนอะไรมา ทำไมไม่ทำงานภาษาญี่ปุ่น เขียนอะไรอยู่
  เราเขียนนิยายได้ครึ่งเรื่อง กำลังติดเขียนต่อไม่ได้ เขียนไม่สนุกอีกแล้ว เขียนต่อไปจนจบได้ แต่เรารู้คนอ่านจะไม่สนุก

  ศุ บุญเลี้ยง คนนั้นนั่งฟังอย่างตั้งใจ ก่อนบอก
  “เราอายุยังน้อย ประสบการณ์ยังน้อย เขียนช่วงแรกก็อย่างงี้ ไปกลางๆเรื่องแล้วเราจะเอาไม่อยู่ ค่อยๆเขียนไป ใจเย็นๆ”

  เรารับฟัง พยักหน้าด้วยรู้ตัวเองดีว่าเป็นเช่นนั้น
  ด้วยการงานที่ยังมีต่อทำให้บทสนทนาต้องจบลงเพียงเท่านั้น
  ก่อนจากกันเขาบอกส่งท้าย
  “อ่านหนังสือให้เยอะเข้าไว้ อ่านให้เยอะ”

2
9 พ.ย. 2556
ณ โรงภาพยนตร์สกาล่า สยาม
----------------------  
  เราก้าวเดินสู่งานทอล์กโชว์ “เจาะใจ The Moment 4 ตอน Talk Around the Life คนที่คุณควรมีในชีวิต” โดย นิ้วกลม

  นิ้วกลมพูดถึงคนที่ควรมีในชีวิต 4 ประเภท
     1. คนที่บ้าไปด้วยกัน
     2. คนที่คอยด่าเรา
     3. คนที่ทำให้เราเสียใจที่สุด
     4. คนที่คอยเติมน้ำมันให้เรา
   หนึ่งในคนที่นิ้วกลมพูดถึงคือ จุ้ย ศุ บุญเลี้ยง อยู่ในประเภทที่ 2 ...คนที่คอยด่าเรา

   ระหว่างที่นิ้วกลมเล่าความทรงจำของตัวเองกับการติ ด่า ว่ากล่าว ที่ได้รับจาก ศุ บุญเลี้ยง
   ความคิดเราเดินทางย้อนกลับไปวันที่ได้นั่งคุยกับ ศุ บุญเลี้ยง
   วันนั้นเราต่างจากนิ้วกลมที่มีต้นฉบับ 'เนปาลประมาณสะดือ' อยู่ในมืออันสั่นเทายื่นให้ ศุ บุญเลี้ยง เขียนคำนิยม 
   ในมือของเราว่างเปล่า

   แน่นอนเราอยากมีคนที่คอยด่าเราในแบบนั้น แต่ดูเหมือนว่าก่อนหน้านั้นเราควรมีอะไรให้เขามานั่งด่าเราเสียก่อน 
   ตราบใดที่ยังไม่หยุดเขียน ไม่แน่ว่าสักวันหนึ่งเราเองอาจลองใจกล้ายื่นต้นฉบับในมือให้ใครด่าดูบ้าง

3
13 พ.ย. 2556
ณ ห้องเล็ก ท่ามกลางหนังสือกองโต และแมวตัวใหญ่นอนขดอยู่ปลายเท้า
----------------------  

  เราปิดหนังสือ “ปุ๋ย” ในมือ
  ซึมซับความรู้สึกบางอย่างเข้าไปในหัวใจ

  ถ้าเราเป็นต้นไม้ หนังสือในมือได้ทำหน้าที่ตามชื่อของมันแล้ว
  เป็นปุ๋ยเติมให้ต้นไม้ที่ใกล้โรยเพราะหมดแรง มีแรงพาตัวเองโตต่อไป

มีน เกวลิน.