เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
my violet planetsrasun333
IG Story
  • เสียงเพลงฝรั่งแนวคันทรี่กำลังเล่นวนซ้ำๆนานหลายวินาที ปลายนิ้วของเขากดวนลงบนภาพเคลื่อนไหวขมุกขมัวแปลกๆ ปลายเท้าของเจ้าของวิดีโอสั้นๆ กำลังขยับตามจังหวะการดีดเกาของเสียงกีตาร์และเสียงนักร้องที่ขึ้นเสียงสูงได้อย่างยอดเยี่ยม ท่อนเพลงสั้นๆที่ปลายนิ้วของเขามันกดย้ำกรอกลับจนติดเข้าไปในใบหู ภาพเคลื่อนไหวที่เขานั่งดูเพียงปลายเท้าของอีกคนในความยาวจำกัดเพียงไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ กับคำกำกับภายในวีดิโอเพียงสั้นๆ

     

     

    เพลงโคตรดี

    2h 

     

     

    ตัววิ่งสีขาวสะอาดเหนือวีดิโอกำลังวิ่งสู่ปลายสุดของแถบ เขาจึงกดหยุดไว้อีกครั้ง พร้อมกับคำถามภายในใจที่วนซ้ำไปซ้ำมาเกือบร้อยรอบ หรืออาจมากกว่านั้น

     

    เขากดปุ่มออกจากตัววีดิโอสั้นๆนั้น ก่อนจะเผลอฮัมทำนองเพลงจังหวะคันทรี่นั่นเบาๆ

     

     

    อ่า เขาชักจะชอบมันเข้าแล้ว

     

     

    เขาไม่รู้ว่ามันชื่อเพลงว่าอะไร ใครเป็นคนร้อง หน้าตาคนร้องเป็นอย่างไรเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำ อาจเป็นคนผิวขาวตัวผอมผิวตกกระ เขาทำได้เพียงแต่จินตนาการมันไว้อย่างนั่น

     

     

    สัญลักษณ์เครื่องบินกระดาษด้านล่างวีดิโอ ทำให้เขาเกิดความลังเล เขาคิด เพียงแค่พิมพ์ไม่กี่ประโยคสั้นๆ มันจะไปยากแค่ไหนกันเชียว

     

     

    เฮ้ พี่นี่ชื่อเพลงอะไรน่ะ

     

     

    ผมชอบมันนะ มันชื่อเพลงอะไรน่ะ’

     

     

    ผมว่าผมชอบจริงๆนะ’

     

     

     

    ชอบนะ’

     

     

     

    มันยาก อันที่จริงเพิ่งคิดได้ว่ามันยากเกินไป เพียงแค่ปลายนิ้วกดลงที่เครื่องบินกระดาษอันเล็กๆนั้นยังยากเลย

     

     

    เขายังไม่สามารถเริ่มต้นพับกระดาษใบเล็กเลยด้วยซ้ำ แล้วนับภาษาอะไรกับการขึ้นรูปมันแล้วออกแรงเหวี่ยงส่งมันไปแตะอากาศด้านบน ที่ไม่มีท่าทีว่าจะบินว่อนไปหาอีกคน

     

    เพราะเพียงแค่ลมเบาๆที่เอื้อหนุนใต้ปีกเครื่องบินกระดาษลำเล็กๆยังไม่มีเลย

     

     

    เขาหัวเราะขื่นๆออกมา เสียงเยาะในลำคอดูจะดังกว่าอะไรในโลก

     

     

    เขากดเขาไปในวีดิโอสั้นๆนั้นอีกครั้ง แล้วเสียงเพลงสั้นๆก็เริ่มเล่นอีกรอบ

     

     

    เพลงที่ชอบโดยไม่รู้ชื่อเพลง

     

     

     

     

    เขาใช้มือเท้าดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากโซฟาตัวเล็กๆข้างบานกระจกริมระเบียงห้องเช่าชุดเล็กของอพาร์ทเม้นท์ที่เก่าคร่ำครึ เสียงแผ่นไม้บนพื้นดังเอี๊ยดอ๊าดเมื่อปลายเท้าของเขาก้าวเหยียบ กางเกงสีเทาที่ยาวกรอมปลายเท้าดูเทอะทะเมื่อเขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ปลายเท้าเขาเริ่มก้าวเหยียบลงบนแผ่นไม้ไปพร้อมกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดที่ดังเสียดในใบหูตลอดทาง

     

    ปลายนิ้วขาวกดเกี่ยวตัวล็อคเล็กๆของบานกระจกระเบียงห้องที่ยื่นออกไปไม่ถึงเมตรด้วยซ้ำ เพียงแค่เขาหมุนตัวก็เกือบจะชนกับบานกระจกสีขุ่นอยู่รอมร่อ ความเย็นของตัวสแตนเลสทำให้เขาขนลุกซู่ แล้วเขาก็ยิ่งขนลุกขึ้นไปอีกหลายเท่าเมื่อเปิดดันตัวบานกระจกออกมา เสียงแหลมเล็กของรางเหล็กดังบาดแก้วหูยิ่งกว่าเสียงเอี๊ยดอ๊าดของพื้นไม้ในห้องของเขาด้วยซ้ำ

     

     

    เขาจับเลื่อนปลายสุดของแขนเสื้อเสื้อไหมพรมสีหม่นให้ยาวดึงยืดปกคลุมปลายนิ้วมือไว้อย่างที่ชอบทำ จนปลายเสื้อมันยืดย้วยเกินจะรับได้

     

     

    เขาใช้ปลายศอกกดวางทับลงบนราวระเบียงสีดำสนิทไว้ ตามด้วยปลายนิ้วทั้งห้าที่ดันรองเท้าคางไว้อย่างนั้น อยู่ๆเขาก็ฮัมเพลงนั่นขึ้นมา มันเหมือนติดอยู่ในหู ดังวนซ้ำๆ จนทำให้เขาเผลอร้องมันออกมาอัตโนมัติ

     

     

    เขาหัวเราะ

     

     

    มันเป็นการกระทำที่ดูเหมือนจะโง่เง่า

     

     

    เขาจ้องมองปูนที่ถูกฉาบหยาบๆรวมถึงร่องรอยด่างดำจากการโดนแดดโดนฝนตรงหน้าอยู่พักใหญ่ๆ ห้องของเขาไม่ได้มองเห็นวิวเมืองสวยๆอย่างที่ควรจะเป็นเสียเมื่อไหร่ เพราะแบบนี้ไงมันถึงราคาถูก

     

    เขาฮัมเพลงนั่นอีกครั้ง

     

     

    “เฮ้”

     

     

    อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงเรียกแทรกเข้ามาในท่อนทำนองเพลงที่กำลังฮัมอยู่ภายในลำคอ

     

     

    “คุณรู้จักเพลงนี้ด้วยหรือ”

     

     

    เสียงทุ้มๆที่มาจากห้องสักห้องที่อยู่ใกล้ๆกับห้องเช่าของเขา มันดังก้องสะท้อนกับผนังปูนด่างๆตรงหน้าของเขา โดยที่สร้างความฉงนใจไม่น้อยแก่เขา เพราะเป็นความไม่แน่ใจที่ว่า เสียงนั่นต้องการคำตอบจากเขาหรือเปล่า

     

     

    “คุณห้อง 303 คุณรู้จักเพลงนี้ด้วยหรอ”

     

     

    เขาสะดุ้งโหยง แน่ล่ะนั้นมันเลขห้องของเขาเอง

     

     

    “ ค ครับ” เสียงของเขามันสั่นจนน่าอาย ริ้วร้อนๆแล่นสู่แก้มทั้งสองอย่างช่วยไม่ได้ เขาใช้มือปิดปากของตัวเองไว้ ก่อนที่ฟันขาวจะขบกัดลงบนข้อนิ้วด้วยความกระวนกระวายใจ

     

     

    “อ่า ผมก็ชอบมันนะ” คุณห้องด้านบนว่า เสียงทุ้มสะท้อนก้องผนังปูนขรุขระอีกครั้ง เขาเงียบลง คนด้านบนก็ไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไรต่อ บทสนทนาของเราดูเหมือนจะจบลงด้วยเสียงหวีดหวิวของลมด้านนอกระเบียงที่ลอยลอดผ่านช่องผนังปูน มันออกจะเสียงมารยาทไปมากที่เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเริ่มขบกัดที่ข้อนิ้วชี้อีกครั้ง

     

     

     

    “คุณครับ” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนาน ไม่ได้คาดหวังว่าอีกคนยังอยู่ตรงนั้น เพียงแต่มันอดไม่ได้ที่จะพูดต่อ

     

     

    “ครับ” คุณห้องด้านบนเอ่ยรับเขา ด้วยน้ำเสียงสบายๆ นั่นทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายลงไปมากโข

     

    เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

     

    “มันอาจจะดูตลกไปหน่อยแต่

     

    มันชื่อเพลงว่าอะไรหรอครับ”

     

    สาบานได้ว่าเขาได้ยินเสียงหัวเราะ

     

     

    คุณชอบมันทั้งที่ไม่รู้จักชื่อของมันด้วยซ้ำ’

     

     

     

     

    บทสนทนาแปลกๆที่ คุณโคตรตลก

    1 m

     

     

    Midnight driving through the bay


    Going back on the road


    Coming up and I wish I could stay


    I've been sleeping alone


    I've been going through a change


    I might never be sure


    I'm just walking in a haze


    I'm not ready to turn

                                                                                                                       

    Whitney - No Woman

     

     

     

     

     

     

     

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Janst (@janst)
ถึงขั้นต้องลองเปิดเพลงฟังเลยค่ะ และก็..ไม่ผิดหวัง ?