เป็นสัปดาห์ที่ 3 ของการฝึกงาน และก็เป็นสัปดาห์แรกที่ฝึกงานครบ 5 วัน ก็คือจันทร์ถึงศุกร์

       สัปดาห์นี้เด็ก ๆ ในแต่ละห้องเริ่มมากันครบทุกคนจากที่สลับกันมาวันคู่วันคี่ ทำให้หน้าที่การทำงานของคุณครูหลายท่านเพิ่มมากขึ้น อย่างไรก็ตามก็ยังคงให้เด็ก ๆ นั่งแยกตามจุด อีกทั้งแบ่งครึ่งหนึ่งนั่งพื้นเรียนในห้องครึ่งหนึ่งเรียนข้างนอกโดยมีโต๊ะเก้าอี้จัดให้เด็ก ๆ นั่ง

        ฉันได้รับหน้าที่ดูแลเด็กฝั่งข้างนอกห้อง ได้เล่านิทาน พูดคุย ช่วยสอนเด็กจับดินสอคัดตัวอักษรกับคุณครูผู้ช่วย

        (เสียงของฉันดังอยู่แล้ว พอเล่านิทานฉันไม่สามารถห้ามให้ตัวเองเสียงเบาได้ ทำให้ฉันโดนเตือนประมาณว่า พูดเสียงดังยันหน้าโรงเรียนแล้ว พูดเบา ๆ หน่อย ? ฉันจึงพยายามลดเสียงอย่างสุดความสามารถเกือบทั้งสัปดาห์...)

        กิจกรรมไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ เพียงแค่มีเด็กมามากขึ้นและมีการ "นอนกลางวัน" ซึ่งการจะทำให้เด็กนอนกลางวันได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

        การนอนกลางวันแบ่งออกเป็นครึ่ง ๆ ครึ่งหนึ่งนอนที่ห้อง ส่วนอีกครึ่งนอนห้องใหญ่ที่มีการจัดกิจกรรม เนื่องจากสถานการณ์โควิดยังไม่ดีขึ้นจึงต้องแยกห้องนอน

        ช่วงวันสองวันแรกในสัปดาห์นี้ยังค่อนข้างวุ่นวายเรื่องที่เด็กนอนหรืออืื่น ๆ บ้าง เนืื่องจากเป็นการปรับตัว ปรับวิธีการดูแลเด็ก ๆ ในโรงเรียนใหม่ สุดท้ายก็ผ่านได้ด้วยดีจากความสามารถของคุณครูที่นี่ ❤️

         ในภาพรวมตั้งแต่ฝึกงานขอยกให้เป็นห้องที่เด็ก ๆ มีพลังงานล้นเหลือมากที่สุด ชอบเล่น ไม่ว่าจะเล่นของเล่น เล่นสนามเด็กเล่น เล่นได้ไม่เหนื่อย เวลานอนหลายคนก็ไม่ยอมนอน ไม่รู้สึกง่วง

        ในขณะที่ฉันกล่อมน้องไป หัวจะทิ่มพื้นแล้วค่ะ ? ง่วงแทนน้อง 5555555

        บรรยากาศห้องมะพร้าวทำให้เรารู้สึกสบายใจที่จะอยู่ เป็นการฝึกงาน 5 วันที่ทำให้เราได้รับอะไรหลายอย่างเพิ่มขึ้นไปอีก เช่น ได้เช็ดของเล่น สอนเขียนหนังสือ ปลอบเด็กที่ร้องไห้ กล่อมให้เด็กยอมทานข้าว กล่อมให้เด็กนอน เป็นต้น

       โดยเฉพาะกล่อมให้เด็กนอน เรื่องนี้ฉันภูมิใจมากค่ะ ทำให้เด็กที่ร้องไห้ตอนเช้าไม่หยุด ยอมนอนหลับได้ ตอนนั้นฉันมีความสุขมากจริง ๆ เหมือนถูกหวยรางวัลใหญ่ ในที่สุด!! น้องก็ยอมนอน

       ถึงจะเป็นการหลับบนตักของฉันอีกทั้งเอาหัวพิงแขนฉันจนชาก็เถอะ ฉันยอมค่ะ ?

       แล้วก็อีกเรื่องเป็นเรื่องที่ทำให้เราหัวใจเจ็บปวดค่ะ นั่นก็คือ "น้องติดเรา" เป็นความรู้สึกดีใจทีี่น้องรักเรา ตามติดเราตลอด แต่มันก็มีข้อเสียเหมือนกันคือ

        น้องจะติดเราจนไม่ยอมเชื่อฟังคุณครูท่านอื่น ทำให้หลายครั้งเราต้องไม่โอ๋น้องหรือเลี่ยงจะนั่งใกล้น้อง

       มีครั้งหนึ่งที่น้องโดนคุณครูดุว่าติดเราจนร้องไห้ โดนสาเหตุที่ดุก็​เกิดมาจาก

       น้องจับและดึงกระโปรงเรา + เหยียบเท้าเราค่ะ...

       นั่นแหละค่ะน้องร้องไห้เลย แต่น้องก็บอกว่า "(ชื่อน้อง)​ รักครูแนนนะคะ" มันเป็นประโยคที่เราฟังกี่ครั้งหรือนึกถึงก็ทำให้เราอยากจะร้องไห้ตลอดเลยล่ะค่ะ

        ไม่รู้ว่าความรู้สึกของน้องที่มีให้เรานี้จะหายไปตอนไหน ส่วนตัวเราแทบไม่เคยจะมีใครบอกรัก มันทำให้เราชื่นใจ ใจมันฟู เบ่งบานเหมือนมีคนเอาผงฟูมาใส่ เอาน้ำมารด ความรู้สึกตอนได้ยินน้องบอกรักมันดีมาก ๆ เลยค่ะ

       น้องคนนี้คือความประทับใจที่สุดในสัปดาห์นี้ค่ะ อยากขอบคุณคนรอบตัว ครอบครัวน้องที่สอนให้เด็กมีความน่ารักมากขนาดนี้

       พอถึงวันสุดท้ายที่ฉันอยู่ห้องนี้ น้องคนนี้ก็รู้ด้วยนะคะว่าเราจะเวียนไปอยู่ห้องอื่นแล้ว 5555 บอกว่าจะไม่งอแงด้วย น่ารักจนหัวใจฉันเจ็บปวดเลยล่ะค่ะ

        เอ... สรุปว่าน้องติดเราหรือเราติดน้องกันแน่แล้วนะ ?

        งานเลี้ยงต้องมีวันจากลา การเวียนมาฝึกงานที่ห้องมะพร้าวก็เช่นกัน สัปดาห์หน้าก็เวียนไปห้องสุดท้าย

        ห้องที่หลายคนบอกว่าเด็กค่อนข้างต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ...

         ขออนุญาตพักเตรียมตัวเตรียมใจ 2 วันเสาร์อาทิตย์นะคะ ???

TBC

????????????????