เธอได้สาระภาพทั้งหมดจนหมดเปลือก และบอกกับผมก่อนจะวางสายไปว่า คุณมีข้อความเสียงหนึ่งข้อความ จากหมายเลขศูนย์........ ตอนนั้นผมงงมากว่าเป็นเบอร์ของใคร เพราะเธอไม่ได้บอกชื่อเจ้าของข้อความ จนกระทั่งเสียงเพลงได้เริ่มดั่งขึ้น

"ในวันนี้เป็นวันเกิด วันที่เธอได้เกิด มาใช่ไหม
ฉันคงไม่มีอะไรมากมาย นอกจากอวยพรให้เธอ
อยากจะขอดาวจากฟ้า ทุกดวงดารา
ให้ช่วยนำพาให้เธอได้เจอ แต่สิ่งที่ดี
อย่ามีเรื่องร้าย ให้เธอเจอแต่สิ่งที่ดี"

ช่วงแรกที่เสียงดังขึ้น ผมรู้สึกบอกไม่ถูกเหมือนสมองผมไม่รับรู้อะไรเลยจากเสียงข้อความนั้น แต่จิตใจลึกๆ มันเหมือนกับรู้สึกถึงอะไรบ้างอย่าง จนขณะนั่นเองผมก็น้ำตาแตกออกมาอย่างฝืนไม่อยู่ เพราะผมรู้แล้วว่า ใครเป็นเจ้าของข้อความเสียงนี้

"ถ้าฉันขออะไรได้อย่าง ฉันขอเพียงสักอย่างจากเธอได้ไหม
ในวันที่ไม่มีฉันข้างกาย ดูแลตัวเองให้ดี
อยากจะขอดาวจากฟ้า ทุกดวงดารา
ให้ช่วยนำพาให้เธอได้เจอ แต่สิ่งที่ดี
อย่ามีเรื่องร้าย ให้เธอเจอแต่สิ่งที่ดี
โลกมันหมุนเวียนเปลี่ยนผัน และตัวของฉัน ไม่อาจอยู่เคียงข้างเธออย่างนี้
ฉันอยากจะขอ เมื่อไม่มีฉัน

ดูแลตัวเองให้ดี"

ใช่แล้วครับจุดจบของพวกเรา ก็เป็นไปตามความหมายของเพลง และทุกวันนี้ผมก็ยังทำตามในสิ่งที่เจ้าของข้อความเสียงขอไว้ นั่นคือผมยังดูแลตัวเองให้ดีเสมอมา แอบดีใจแต่ก็สาหัสเอาการอยู่เหมือนกันที่ดันมาอวยพรกันด้วยการจากลาในวันเกิดของผมเอง วันนั้นเจ้าของข้อความเสียงบอกกับผมอีกว่า 'ให้เป็นของขวัญวันเกิดนะ ...หมดตังค์ไปหลายบาทอยู่เหมือนกันกว่าจะเห็นฟังข้อความเสียง'(แหนะมีแอบบดู) ผมตอบกลับไปเป็นแค่เสียงหัวเราะเบาๆ

ผมเคยพยายามคอนเนคชั่นเรื่องราวของเรากับความเป็นวัฒนธรรมป๊อปนะครับ เพราะในช่วงแรกมันชั่งเหมือนเพลงของขวัญของวง Musketeers เสียจริงๆ แค่ท่อนแรกดังขึ้น เชื่อเถอะครับ ว่าหากคุณไม่มีคนนั้นอยู่ข้างกายแล้ว คงต้องนั่งซึมและเข้าใจหัวอกของผมแน่นอน- อะเพลงมา!

"มีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่มีใครได้ฟัง
คำพูดนับร้อยพัน ที่ต้องการเอื้อนเอ่ย
ไม่ว่าจะนานสักเท่าไร
ยังยืนยันคำเดิมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน
เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้
ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้

มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน
มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ
รักเพียงเธอและตลอดไป แค่เธอกับฉัน"

ผมชอบท่อนที่ร้องว่า มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้น -เข้าใจ-
รักเพียงเธอและตลอดไป -แค่เธอกับฉัน-

ทุกวันนี้เราต่างออกเดินทางไปตามทางที่ตัวเองต้องการ ซึ่งแน่นอนว่ามันสะเปะสะปะแตกต่างกันคนละทิศ และถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ข้างกายกันอีกต่อไป แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องโกรธเกลียดกันและเดินสวนกันในเวลาที่พบเจอ เคยได้ยินหนังสือสักเล่มบอกไว้ไหมครับว่า 'ช่วงหนึ่งหากเราได้เรียนรู้ชีวิตของกันและกันแล้ว เราอาจจะเคยคิดว่ามันโครตใช่เลยในช่วงแรก และมันดันมาแย่เอามากๆ ในช่วงสุดท้าย แต่ช่วงสุดท้ายที่ว่านั่น อาจเป็นแค่ตอนกลางของเรื่องก็ได้' เพราะท้ายที่สุดแล้วเรายังเจอกัน และ-เข้าใจ-ในทางเลือกของกันและกัน ผ่านรอยยิ้มแบบเดิมเสมอมา

ถ้าถามผม ว่ายังรักอยู่ไหม? ผมคงตอบแบบป๊อบๆ ว่า ผมก็คงรักตลอดไป และรักในความหมายนี้ คงมี-แค่สองเรา-เท่านั้นครับ ที่จะ-เข้าใจ-ว่ามัน หมายถึงอะไร