เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เที่ยวตามรางgositaan
ปลดปล่อยจากความเหงา
  • ยามชายเปลี่ยวเหงามักจะทำอะไรครับ ผมไม่ได้ถึงยามเฝ้าหมู่บ้านนะครับ มุกนี้ไม่น่าผ่าน ผมว่าเลิกตั้งประโยคคำถามแล้วเปลี่ยนเป็นประโยคบอกเล่าต่อดีกว่า


    การมาญี่ปุ่นทำให้ผมรู้สึกเหงาอีกแบบหนึ่ง คงเพราะเมืองแต่ละเมืองค่อนข้างเงียบ ไม่ค่อยมีคน และเวลาดูอาการของคนญี่ปุ่นเหมือนเค้าเก็บอะไรบางอย่าง ผมคิดว่าผมไม่ได้รู้สึกไปเอง


    แต่ก่อนหลังจากที่ผมกำลังจะเดินออกจากย่าน Kokutai-doro Avenue หรือถนนริมแม่น้ำที่ผมพึ่งกินยะไตมา ผมก็พบกับชายนั่งเล่นกีตาร์ข้างถนน ผมคงไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษนอกจากลีลาและการเล่นของเค้าใช้ได้ทีเดียว เหมือนเดินอยู่แล้วมีเพลงประกอบเป็น MV แต่ทีสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกพิเศษมากกว่านั้นคือ ประชาชนชาวญี่ปุ่นและชาวต่างชาติกลุ่มเล็กๆที่มาฟัง ได้แสดงพลังสร้างความครึกครื้นด้วยการที่โยกตัวตามจังหวะเพลง มือซ้ายถือกระป๋องเบียร์มือขวามีแท่งไฟ ใช่ละครับแท่งไฟเหมือนคอนเสิร์ต แหละแน่นนอนไม่ใช่มีคนเดียวด้วย คนอื่นก็มี ผมไม่รู้ว่าเค้าเตรียมมาหรือเปล่า แต่อีกคนที่เป็นฝรั่งแน่นอนครับเค้าไม่ได้ถือแท่งไฟแต่ใช้ไฟฉายเอา ในใจผมแอบคิดถ้าฝรั่งคนนั้นมีแท่งไฟแสดงว่าพวกแกต้องเตรียมการจัดการอะไรบางอย่างเป็นแน่แท้


    เอาหล่ะ ก่อนที่จะไปใหญ่กว่านี้ จากเหตุการณ์นั้นทำให้ผมรู้สึกถึงการปลดปล่อยพลังที่เค้าเก็บกดออกมา เหมือนการที่เจออะไรหนักๆมาทั้งวันแล้วมายืนปลดปล่อย ที่สำคัญมันกลายว่าทำให้ผมผ่อนคลายขึ้นมาด้วย บางครั้งการที่ผมเลือกไปที่สงบๆเพื่อหลีกหนีความวุ่นวาย มันกลับกลายว่าทำให้เจอกับความเหงาได้โดยง่าย ชีวิตคนเรามันต้องเดินทางสายกลางจริงๆ 
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in