ฝึกงานวันที่.. เอ้อ 27 28

วันที่ 27

- วันนี้มาสาย และจำเป็นต้องไปฟังประชุมเรื่องทุนให้ดาดาตอนบ่าย เลยไม่ได้เล่นเกม เพราะต้องนั่งแต่งหน้าเลย คิดว่าตัวเองมีปัญหาในการปัดแก้มเพราะมองไม่ค่อยเห็นสีแก้มตัวเองตลอด แถมยังลืมนู้นนี่นั่นสูญเงินเยอะอีก แอ่ก

- ทำงานเกือบไม่เสร็จ แต่ก็ทันเวลาเฉียดฉิว ทำผม เก็บของ แล้วรีบวิ่งไปสถานีรถไฟฟ้าเพื่อไปประชุมให้ทันบ่ายโมง

- ไม่ได้นั่งรอรถของสสส.มารับ ซ้อนมอไซค์เข้าไปในซอย ยอมรับว่ามันเป็นซอยที่เล็กมาก แต่ก็ชอบบรรยากาศแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าไม่ทันจะวิ่งไปเอง แต่พอนั่งไปเรื่อยๆก็ถอดใจ ไกลมาก เดินนี่หลงได้เลย แล้วมารู้ทีหลังด้วยว่าใกล้บ้านเพื่อนมากๆอีก

- เป็นการประชุมที่แทนจะน่าเบื่อ กลับสนุกตรงช่วงแรก ได้ข้อมูลมาเสริมพล็อตธีสิสตัวเองที่แหว่งๆไป แถมมีแต่เรื่องแปลกๆอย่างองค์กรที่ใช้องค์ความรู้พันปี เอาจริงๆก็ไม่ได้ขำเขา แต่แบบ อืม.. ไม่ค่อยมั่นใจว่าที่เขาใช้ ใช้กับเด็กได้จริงๆ

- เจอคนดังๆเยอะแยะ อย่าง บ.ก.ของนิตยสารคดี และ เจ้าของงานการ์ตูนและนิตยสารการ์ตูนไทยรายใหม่ ซึ่งเขานั่งหน้าเรา เราจำเขาได้เพราะเขาเป็นคนการ์ตูนที่หน้าตาเหมือนดารา แล้วแต่งตัวสวยสุดๆในความทรงจำเรา

- วันนี้จบลงด้วยนัดทานข้าวกับเพื่อน และการเพิ่มหนี้สินให้เพื่อน จากการเอ็นดูที่เพื่อนไม่มีข้าวกิน..

- มีฝึกงานมาจากญี่ปุ่น ชื่อ เรย์ซัง หล่อมาก หล่อแบบไม่เชื่อว่าคนญี่ปุ่น (กรุณาดูเคนซังกับบอสเนเน่) คิดสภาพผู้ชายตัวใหญ่ๆ มีกล้าม ทำผมผูกแล้วไถแบบฮิปสเตอร์ พี่ควรไปอยู่ออฟฟิศอื่น ออฟฟิศมีแต่หนุ่มอินโทรเวจพูดน้อยติดเกมนะ TwT

วันที่ 28

- มาเช้า แต่ก็ไม่ได้เล่นเกม ช่วงนี้มาถึงแล้วก็ทำงานเลย แทนที่จะทำงานได้...

- ไม่ !! ท้องเสียแต่เช้า แล้วก็ทรมานกับการปวดท้องตลอดวัน ลุกไปเข้าห้องน้ำบ่อยจนคิดว่าจะเป็นลมแล้ว สงสารเคนซังมากๆที่ต้องขยับเก้าอี้บ่อย แถมยังไม่สบายอีก หายไวๆนะเคนซัง

- แถมคิดไม่ออก หาหัวข้อก็ซ้ำ ช่วงเช้าเลยจบลงที่ไม่มีเรื่องเขียน เลยลากสังขารไปทาข้าวกับเพื่อนแบบเศร้าๆ

- ตอนกลางวันไปกินข้าวร้านประจำ คนค่อนข้างเยอะเลยไปนั่งแทรกกับเขา ตอนเราเงยหน้าตาประสานกับบอสเนเน่ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพอดี... คือ เขาพาเด็กฝึกงานมาเลี้ยงข้าว เลยได้เจอเคนซัง มาโอะซัง แล้วก็เรย์ซังแบบระยะประชิดด้วย

- ต้องขอบคุณเพื่อนแอดมินมากๆที่ช่วยเอาคอนเทนต์มาให้ เลยรอดพ้นวันนี้ไปแบบเลทๆ คือตอนนี้ก็ยังอยู่ออฟฟิศนะ ฝนตกด้วย

- เรื่องที่ดีที่สุดคือได้คุยกับพี่ร่างบาง (ก็แค่ 1 ประโยคเหมือนเดิมแหละนะ..) แต่ที่ดีใจมากๆคือ เหมียวแถวออฟฟิศที่มีอาการตื่นคนมากๆ ประมาณเข้าไปใกล้แล้วหล่อนจะร้อง แง้วๆ (ออกไปนะมนุษย์) ก่อนจะวิ่งหนีไป วันนี้หล่อนนอนอยู่ใต้รถ เลยลองนั่งยองๆแล้วจ้อง ปรากฏนางเดินออกมา แล้วก็มาคลอเคลียขา ลูบเล่นก็ได้ด้วย ดีใจๆ แมวหน้าออฟฟิศยังไม่ยอมให้เล่นด้วยเลย ฮือออ

- วันนี้คิดถึงคุณเหมียวมาก เพราะแดดออก ร้อน อยากให้ฝนตก คุณเหมียวเลยปล่อยมาให้หนึ่งหย่อมก่อนกลับ... จ้ะ กลับบ้านไมไ่ด้อีกแล้ว

- เพื่อนฝึกงานเอนจิเนียร์ชั้น 3 หมดฝึกงานวันนี้ ชื่อ วิน หน้าตาจัดว่าค่อนข้างดี แต่กวนตีนมากตอนเล่นเกมด้วยกัน ค่อนข้างจะใจหาย เพราะอีกไม่นานหลายๆคนคงเริ่มทยอยจบฝึกงาน

- ข่าวดี : เลื่อนขั้นเป็นเด็กกอง เพราะเพื่อนฝึกงานฝ่ายอาร์ตที่มาจากจุฬาจะออกหมดสามคนในวันศุกร์นี้

ฝึกงานวันที่ 29 - 30

วันที่ 29

- เป็นเช้าที่ตั้งใจจะสดใส แต่ปรากฏว่าหม่นหมอง ขอบคุณเพื่อนที่อดทนฟังอินี่บ่นตั้งแต่เช้า ปลอบใจเลิกร้องไห้ ปาทิชชู่ทิ้งรัวๆ เกลียดการไปดราม่าที่ออฟฟฟิศเพราะคนอยู่เยอะ แต่ไม่มีใครสังเกตุเลย ซึ่งมันก็ดี แต่ก็เป็นบรรยากาศแปลกๆ

- พี่อิดิทเรียกไปบอกว่า ให้ระวังเรื่องคำผิด เพราะอันที่เขียนไปผิดระดับมหาศาลมาก นี่เศร้าไปเลย

- เป็นการไปทานข้าวที่ร้อนมาก ร้อนมาก คนเยอะมาก เลยกลับมาเลทในใจนี่ชิบหายละ วันนี้นัดอีเพื่อนข้างบนไปทานข้าวเย็น

- กลับมาเปิดคอม อินเตอร์เน็ตหลุดเข้าไม่ได้ เลยให้พี่เอนจิเนียร์ (อีกคน)มาช่วยดู เคยได้ยินว่าแกกวนๆ แต่ก็ไม่อะไรเท่าไร พอตอนจังหวะอะไรสักอย่าง เราสบตากับเขาพอดี เขาก็ยิ้มกวนๆให้... อืม กวนจริงๆด้วยล่ะ..

- พอจะทำงานต่อ ปรากฏว่าไฟดับ !! (นี่เป็นรอบที่สองแล้ว)

- พบว่าไฟชั้น 4 มันลัดวงจร ทำเอาอินเตอร์เน็ตจุดที่ 2 สัญญาณถูกกระชากไปแบบไม่กลับด้วย..

- ยอมใจกับเพื่อนแอดมินและดีไซน์ชั้น 3 มาก เล่นแต่ละมุกนี่ยกธงขาว ดิฉันขอยอมแพ้ค่ะ

- ไปนัดเพื่อนเลท (เพราะเข้างานเลทช่วงบ่าย) ยอมใจเพื่อนที่รอเราบ่อยๆมาก วันนี้เลยไปยืนส่ง เพราะรถมอไซมันไม่มี ยืนรอเป็นเพื่อนเขาตอบแทนนิดหน่อย

- อันนี้จะเล่านานแล้ว วันจันทร์จู่ๆก็มีใครไม่รู้เผลอล๊อคห้องน้ำชั้น 1 พี่ฝ่ายบุคคลเลยให้เพื่อนเอนจิเนียร์ไปสะเดาะกลอน เป็นที่ฮือฮาของหนุ่มๆมาก มีการขอเปิดคลาสสะเดาะกลอนอีก เอาเข้าไป..

วันที่ 30

- มาเช้าแต่หงุดหงิด แถมท้องเสีย (เฮ้อ..) ตลกเพื่อน ตอนทักมาเราเล่นมือถือในห้องน้ำพอดี.. อืม คิดว่าเดี๋ยวเพื่อนก็มาอ่าน ขอโทษนะ

- ตอนนี้ค้นพบว่าการทำงานแบบสันติเกิดขึ้นได้จากการที่เราเอาสิ่งที่ชอบมาทำงาน ซึ่งงานสองชิ้นเราตั้งใจทำมาก เพราะเป็นสิ่งที่เราชอบ ทำให้รู้สึกดีเวลาทำสุดๆ

- หลังๆมานี้ คุยกับเพื่อนข้างๆได้แล้ว เริ่มมีการแบ่งขนมกัน เม้ามอยเรื่องมหาลัย (เรียนม.เดียวกันแต่คนละคณะ) ถือเป็นเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นในวันนี้..

- เพิ่งรู้ว่าเรย์ซัง อินเทิร์นสุดหล่อจากญี่ปุ่นนั่งอยู่ตรงฝ่ายเซลล์ เพื่อนแอดมินแชทมาบอก

- เกิดบาสนทนาอวดโซนญี่ปุ่น

แอดมิน : จุดที่เรานั่งเห็นเรย์ซังถนัดมาก
คอนเทนต์ : ของเรามีเคนซัง
ดีไซน์ : แต่เรามีบอสเนเน่..

(.....)

- บอสเนเน่ขึ้นมาซ่อมไวไฟที่พังไปเมื่อวาน นั่งตรงข้ามเพื่อนดีไซน์พอดี เพื่อนบอกว่าบอสหงุดหงิดถอนหายใจแรงมาก นั่งเกร็งตัวแข็ง ไม่กล้าลุกไปไหนทั้งที่ก็หิว (โถ น่าเอ็นดู)

- วันนี้รอร้านน้ำนานมาก .. นานจนป้าร้านข้าวเอาจานมาปิดให้ ขอบคุณป้ามากๆค่า

- ให้เพื่อนแอดมินหยอดตาให้ โฮวววววว มันเย็นมาก เย็นมาก เย็นจนน้ำตาไหล แต่ตื่นมาทำงานได้สบายเลย

- พี่ร่างบางเหรอ.. เฮ้อ เห็นพุงค่ะ

- เห็นมือพี่เอนจิเนียร์ที่หน้าตาเหมือนคุณเหมียว ก็คิดว่า เชี่ย ขนาดมือยังเหมือนกัน นี่ฝาแฝดของจริงเหรอวะ..

- เมื่อวานทักคุณเหมียวไปว่าเก็บฝนให้หน่อย.. คุณเหมียวบอกว่าให้รอ ฟ้าไม่แห้ง อืม.. แต่วันนี้ไม่มีฝนเลย คุณเหมียวน่ารักมั่กๆ

- บอสหมวกพยายามลากไปเล่นเกม บอสหมวกคะ แคลนนาดยังไม่จบเลยยยยยยยยย

ฝึกงานวันที่ 31

- เอ้า 31 วันละเหรอ.. ช่างเถอะ วันนี้ก็มาถึงเช้า แล้วก็ยังหม่นๆนิดหน่อย แต่คิดโอเค ทำงานไหวแหละ เลยไม่ได้เล่นเกม สรุปสัปดาห์นี้ไม่ได้แตะเกมเลยนะคะ จิตใจห่อเหี่ยวมากๆ

- พักนี้เราตัดสินใจไม่ทำงานให้เสร็จเป็นช่วงๆไป คือ เน้นทำเก็บเยอะๆแล้วส่งติดๆกัน เพราะว่าขี้เกียจพิมพ์ แล้วช่วงนี้เพื่อนแอดมินส่งคอนเทนต์ดีๆมาให้บ่อย ยกความดีความชอบให้เพื่อนเลย

- ข้าวกลางวันพาเพื่อนไปทานที่ก๋วยเตี๋ยวเรือ ทุกคนดูแฮปปี้ แล้วพอดีที่ร้านมีหขนมถ้วย มันเป็นของโปรดเรามากๆ ทีแรกก็กะว่า อ่า ทานแค่คู่เดียวพอเนอะ แต่สักพักก็หยิบมาทานอีกคู่ แล้วเพื่อนก็เชียร์ให้หยิบเพิ่มอีกคู่.. (ดีมากค่ะเพิ่ล) สรุปกินก๋วยเตี๋ยวพิเศษ 1 ชาม แคปหมู 2 ถุง และขนมถ้วยอีก 6 ถ้วย..#อีอ้วน

- วันนี้นั่งเม้ามอยเรื่องเคนซังกับพี่ในออฟฟิศ รู้สึกว่า เออ สุดยอดไปเลยว่ะ ได้พล็อตมาเขียนหนังสือเลย หรือคนญี่ปุ่นจริงจังขนาดนี้วะ

- กลับมาจากกลางวัน เพื่อนอาร์ตทดลองทำไข่ลวกไมโครเวฟปรากฏว่าไฟแรงไปกลายเป็นไข่ดาวเลย..เอวัง (แต่กินได้นะ)

- เพื่อนฝ่ายอาร์ตสามคนจากจุฬาออกวันนี้ ใจหายเหมือนกัน เพราะบางทีเราก็ไปคุยกับฝั่งนั้นบ่อยๆด้วย ฮือ

- สติแตกอีกแล้ว เรารู้สึกว่าเราจะกังวลกับเรื่องงานเขียนเสมอ แต่จะบ่นก็บ่นมากไม่ได้ เพราะถือว่าเลือกแล้วก็ต้องทำ บางทีเราก็ได้เฝ้าถามตัวเองว่าเมื่อไรเราจะเก่งกว่านี้ เรายอมรับว่าลน อิจฉา กดดันตัวเองว่าปกติเยอะมาก แต่นั่นคือสิ่งที่เราภูมิใจ และอยากทำให้ดี ถึงยอมแพ้ไม่ได้ แต่ก็เสียใจ

- เพราะเรื่องด้านบ่นโดนเทศนาจากคน 2 คน .. ความรุนแรงเท่ากันทั้งคู่ เจ้าพวกโหดร้าย แต่ก็ขอบคุณที่ฟังเราบ่นนะ

- มีพี่คอนเทนต์มาใหม่แหละ

- วันนี้ทำงานครบตามเป้านะ ! แล้วก็เขินเวลาเดินผ่านพี่ร่างบางมากๆเลยล่ะ แง ทำไมพี่เขาต้องเปิดเสื้อกว้างขนาดนั้น แง แง

- ฝนไม่ตกแหละ ขอตัวไปซื้อเครื่องสำอางใหม่ก่อนนะ

บันทึกฝึกงานวันที่ 32 

- วันแห่งความโหวงเหวง ตื่นก็มาปวดตา กระพริบตาก็ปวดตา มาถึงเช้ามาก แถมเพื่อนไม่มาอีก WT-- นึกว่าเพื่อนลืม แต่ลาหนึ่งคน แล้วก็ป่วยหนึ่งคน ฮ่อย

- คุณเข้าใจฟีลพลังมิตรภาพไหม วินาทีที่รู้ว่าเพื่อนที่คุยกันมานานชอบเรื่องเดียวกัน ตอนเช้าคุยกันเพื่อนชั้น 2 เรื่องนิยาย เกม สัพเพเหระ ปรากฏว่าตอนถามเรื่องแฟนตาซีพบว่าอ่านดราก้อนเดลิเวอรี่เหมือนกัน วินาทีนั้นจับมือดังป๊าบ มิตรภาพลูกผู้ชายในอนิเมชัดๆ !!! (แต่แกเป็นผู้หญิงนะครับ..)

- ได้คุยกับพี่ร่างบางเยอะมากเยย ขอบคุณพระเจ้าแห่งแรคนารอคที่ทำให้เราหลงทางในพาย่อน (แล้วยังไม่ออกไปไหนรอด) เลยได้คุยเรื่องนี้ (ประมาณ ให้พี่ช่วยไหม เราก็ไมอ่่ะค่ะ *คิดในใจ อย่าเลยค่ะหนูหลงแล้วหลงจริงจัง*)

- วันนี้เปลี่ยนโต๊ะ ! อีกแล้ว เปลี่ยนมานั่งตำแหน่งแทนเพื่อนแอดมิน (เพื่อนไม่มา เราเลยเก็บของไว้ให้) พี่บอกว่ามานั่งใกล้ๆ เพราะใกล้จบฝึกงานแล้วจะประเมิน

- โดนเตือนเรื่องโทรศัพท์นิดหน่อย แต่อันนี้เราผิดเอง ยอมรับฮะ พี่ๆดูเป็นห่วงมาก เพราะตอนเรามาที่โตะเขาถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ตอบไปตามตรง ดีใจจังที่มาฝึกที่นี่

- แต่ก็โดนถามแบบเหวอๆ เรื่องนี้อีกแล้ว โดนแซวนิดหน่อย เอาจริงๆเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีเหมือนกัน 555

- พี่แนะนำว่าเขียนให้เป็นเอกลักษณ์หน่อย ทำเอาสตั้นไปเลย (ท่านลองคิดสภาพคนเขียนมา 10 ปีบอกว่า ขอเอกลักษณ์หน่อย)

- พอเปลี่ยนมานั่งที่ใหม่ ที่นั่งดีกว่าก็จริง ได้ส่องเรย์ซัง (ตกใจในความบ้านๆของเรย์ซัง) แต่ชินกับเคนซังแล้วอ่ะ ;w;

- ไปทานข้าวคนเดียว ป้าที่ร้านก็ถามว่าเพื่อนหายไป พี่เฮชอาร์ก็ถามว่าเพื่อนหายไปไหน ;;w;;

- ช่วยเหลือพี่ที่มาสัมภาษณ์งานได้ 1 คนแน่ะ !

- เอาภาพคุณเหมียวให้พี่ที่ฟ.ทำงานดู พี่บอกว่า อ่า เหมือนพี่ ป. จริงๆด้วย สรุปแล้วว่าหน้าตาเหมือนกันจริงๆนะ

- เหมือนจู่ๆพี่ๆวัยสามสิบก็เริ่มเลี้ยงสัตว์กันมากขึ้น อืม ถ้าเราอายุเท่านั้นก็คงเลี้ยงเหมือนกัน อาจจะแมวหรือหมาก็ได้

- เพราะวันนี้ไปคนเดียว เลยแวะเล่นกับแมวใกล้ๆร้านข้าว นาง (แต่ตัวผู้) แทรกตัวมาด้วยอิจฉาที่เราไปเล่นกับตัวอื่น เลยต้องเล่นด้วย แมวน่ะ ก็น่ารักเหมือนกันเนอะ /เกาๆแมว