ฝึกงาน Day 1

- ฝนตก เข้าขั้นพายุ จนทักพี่ร.ไปว่า "พี่ไม่ต้องเอ็นดูหนูขนาดนั้น" 

- มาถึงออฟฟิศเช้ามาก คนมาไม่เยอะเท่าไร

- พี่HR พยายามอธิบายเราทั้งที่เราก็เบลอ

- ตอนแรกคิดว่ามาฝึกสองเดือนนี้ 3 คน.. เปล่า เรามีเพื่อรวมเราเป็นอินเทิร์น 16 ชีวิต แล้วบางคนก็เผลอไหว้ไปแล้วด้วย... (ปัจจุบันมานับอีกรวมเป็น 21 คน)

- พบว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่โดนบอสอ.สัมภาษณ์ (อะไรเนี้ย)

-โน้ตบุ๊คของบ.ไม่พอ พี่ๆเลยพยายามแงะคอมที่พังให้

- ออฟฟิศค่อนข้างเสียงดัง ตอนแรกก็ทำงานไม่ได้ แปลกที่เลยกลัว แต่พอเอาหูฟังอุดหูทุกอย่างก็ดีขึ้น

- ให้เหตุผลที่ใส่นิสิตมาว่า "เสื้อไม่พอใส่ค่ะ" จริงๆออฟฟิศ ให้ใส่อะไรก็ได้ แต่เราไม่มีเสื้อจริงๆ

- ลุยเขียนบทความไป 3 บทความได้ ซึ่งมันเหนื่อยมาก โฮ จะเป็นลมคาโต๊ะทำงาน

- ตอนกลางวันลงไปทานข้าว เจอพี่ๆผู้ชายฝั่งเกมเล่นเกมกันดั้มกัน พี่ใจดีมากชวนเราเล่นด้วย แต่เราเล่นไม่เป็น เลยแค่นั่งดู รู้สึกชีวิตดีมาก มันช่วยบาลานซ์ชีวิตฝั่งผู้หญิงได้ดีเยี่ยม

- ที่มีแต่กลิ่นแนว พี่ร. พี่ด. และพี่ลฟ. บอสด้วย รู้สึกชั้นสองให้ความรู้สึกปลอดภัยกับตัวเรามาก เพราะชั้นสองนี่ชั้นของฝั่งเกม

- พี่ๆฝั่งที่เราฝึกงานน่ารักมาก มาถามตลอดเลย

- วันนี้เอาจริงๆคือหมดแรง ห่อเหี่ยว แต่ตอนเย็นมีประชุมรายเดือนของที่ออฟฟิศ เป็นการประชุมที่ให้ความรู้สึกดีมาก รู้สึกมีพลังในการทำงายเสมอ

- แต่บอสอ.พูดยาว หิวข้าว พูดดีแต่ตอนนั้นจะเป็นลม

- บอสอ.ให้ความรู้สีกเหมือนบอส  เลยสรุปได้ว่านี่สินะ รัศมีเรืองรองของคนเป็นบอส

- เอาจริงๆนะ แค่อยากทำอะไรให้มากกว่านี้ก็พอแล้ว

- แต่หมดแรง 

ฝึกงานวันที่ 2

- วันนี้มอไซตรงวินเพชรบุรีคนเยอะมาก จนสุดท้ายด้วยความกลัวสายเลยตัดสินใจเดินจากเพชรบุรีมาที่ทำงาน ซึ่งมันไกลชิบหาย คราวหน้าจะลงพระรามเก้า แต่ก็ใช้เวลาไป 15 นาที ถึงเวลา 8.15 น.

- แต่ถึงจะมาเช้าแค่ไหนก็เริ่มงานไม่ได้ เพราะไม่รู้รหัสไวไฟ #บัย

- พอถึงเวลางาน พบว่าล๊อคอินไม่ได้เลยไปถามพี่ที่ทำฝ่ายเอนจิเนียร์ พี่ก็งง เราก็งง จนสุดท้ายมารู้ว่าเราสมัครเมล์ผิด #อายไหมรอบแรก

- วันนี้เหมือนจะปรับตัวได้ เลยไม่มีปัญหาเรื่องทำงาน

- ได้เพื่อนแล้ว ! เป็นฝ่ายเกมชั้นสองกับฝ่ายอาร์ตชั้นเดียวกัน

- เพื่อนฝ่ายเกมพาหลงไปพระรามเก้า ก่อนจะพบกันว่าแม็กเวลู่อยู่เพียงเดินเลี้ยวขวาไป 

- งานถูกแคนเซิลไปหนึ่ง พยายามไม่กังวลพอจะเข้าใจว่ามันอาจจะซ้ำ 

- เพิ่งรู้ว่าเดลี่รี่พอร์ตเขียนเป็นเป็นภาษาอังกฤษ ! #อายไหมรอบสอง

- มาอยู่นี่ไม่นานก็เจออีเว้นท์ใหญ่อีกรอบ คราวนี้เป็นวันเกิดบอสอ.นี่แหละ พี่ๆก็น่ารักมีการให้คนในบริษัทเขียนคำอวยพรให้บอส แล้วซื้อไอติมโมจิมาทำเป็นเค้ก ปักเทียนจุดไฟ ชวนกันไปร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้บอสอ. (น่ารักมาก)

- บอสอ.ดีใจมาก บอสบอกว่าเหงื่อออกเยอะจัง (พอดีบอสต้องไปญี่ปุ่นตอนบ่ายสาม คงจะรีบๆ เมื่อวานก็ลากกระเป๋าปึงปัง)

- เกรดออก..

ฝึกงานวันที่ 3

- ตอนเช้าค่อนข้างจะหงุดหงิด พยายามทบทวนตัวเองพบว่าคงจะเหนื่อย เพราะตอนเช้าหลับมาตั้งออกจากบ้าน แถมยังตัวร้อนทั้งวันอีก เลยเริ่มหม่นๆว่าจะไหวไหมนะ

- นึกขึ้นว่าป้าเทคตัวเองไม่ได้รับปริญญา เลยลงสถานีเพชรบุรีไปซื้อช่อดอกไม้มาให้เป็นการแสดงความยินดี

- วันนี้เขียนบทความตามเป้าที่ตั้งไว้ คือ 4 บทความ ค่อนข้างจะลงตัวกับเวลาทำงานทั้งหมด ประมาณ 4 ต่อวันน่าจะไหวแล้ว

- ต้องขอบคุณที่ออฟฟิศมีแอร์ เพราะเราทำงานหนักจนตัวร้อนตลอดเวลา ไม่ได้แอร์อาจทำอะไรไม่ได้เลย

- ที่พักใจสองที่ในออฟฟิศคือ แสงในห้องน้ำหญิงและแสงจากชั้นล่างบริเวณติดกับหน้าต่าง

- อีเวนท์(อีกแล้ว)วันนี้มีพี่เอนจิเนียร์เก่ากลับมาเยี่ยม พี่แกปรากฏตัวได้น่าตกใจมาก เหมือนข้างล่างจะรู้จักเยอะเลยมีเสียงดัง แต่สักพักพี่แกก็ขึ้นมาถ่ายรูปด้วย (นี่ไม่ได้ถ่ายรูปด้วย)

- เริ่มมีปัญหาตามประสาออฟฟิศซินโดรม

- เริ่มทำงานอยู่ตัว พอจะจับทางการทำงานได้แล้ว

- สังเกตุว่าออฟฟิศที่นี่คงสะอาดมาก เพราะเรามานี่สองวันสิวผดที่ปกติจะมี กลับยุบหายเกือบหมดแล้ว

- เกรดออกครบหมดทุกตัว .. จบปี 3 อย่างเป็นทางการ

- และก็แพ้พนัน #บัย

- ไม่เข้าใจอะไรคือเทศกาลจ๊อบแคน  แต่ที่แน่มันคงน่ากลัวมากทีเดียว ** (มาทราบภายหลังว่าคือโปรแกรมแตะบัตรทำงานของออฟฟิศ)

- มีลางจะได้ย้ายโต๊ะ

ฝึกงานวันที่ 4

- วันนี้เดินมาจากฝั่งพระราม 9 พบว่าถ้าไม่วิตกจริตก็ข้ามได้สบาย แต่วันไหนอยากออกกำลังกรุณาไปทางเพชรบุรี

- มาเป็นคนแรกของชั้น 3 เลยเปิดไฟ แล้วไปสำรวจชั้น 4 ซึ่งเป็นชั้นห้องสมุด มีการ์ตูนให้อ่านเยอะแยะมาก เลยหยิบซิลเวอร์สปูนมาอ่าน 3 เล่ม (แต่จบไปสองเล่ม)

- วันนี้ออกแนวเฉื่อยๆ แต่ก็ทำงานครบตามเป้าหมาย และตั้งใจว่าจะมีเวลาสัก 30 นาทีถึง 1 ชั่วโมงระหว่างวันเพราะว่าล้าด้วย

- ได้เพื่อนใหม่เป็นฝ่ายอาร์ตชั้น 3 เพิ่มอีกคน จากการไปสอดรู้ว่าเขาติ่งดาบ แล้วก็ได้เพื่อนร่วมขายของงานอเวนิวเฉยเลย

- วันนี้คุยกับพี่ๆพนักงานได้อย่างราบรื่น เริ่มเล่นตบมุขกับพี่ๆเขาได้ตามสบาย โดยเฉพาะกับพี่ในชั้นเดียวกัน

- ช่วงกลางวันได้เล่นเกมบาลแผลในวัยเด็ก หรือมาริโอ้คลาสิค เหี้ยเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือไม่ผ่าน

- ลงไปชงชา แล้วนึกได้ว่าครั้งหนึ่งมีเพื่อนคนหนึ่งให้ชากลิ่นเชอรี่ของทวินนิ่งให้เรา ตแ่ดันทำหกหอมไปทั้งกระเป๋า

- ตอนเสิร์จหาชื่อเฟซตัวเองให้เพื่อน พบว่าชื่อแรกที่เจอคือคุณเหมียวนักซักผ้าซะงั้น #หลอน

- วันนี้เป็นวันที่ดีมากๆ เพราะอย่างน้อยก็คุยกับพี่และเพื่อนคนอื่นได้แล้ว แม้จะต้องกลับมาแก้งานชะมดก็ตาม

ฝึกงานวันที่ 5

- วันนี้ถูกทิ้งตั้งแต่เช้า แต่ก็ยังมาถึงที่ทำงาน 8 โมงอยู่ดี..

- ข้าวปลาซันมะย่างเทริยากิของแมคเวลู่ นอกจากจะแพงแล้ว ก้างยังเยอะมหาศาล ข้าวแข็ง คนแล่ปลาตัดโดนดีปลาเลยทำให้เนื้อขม สรุปแล้วเสียดายตังมาก

- วันนี้มีเพื่อนฝึกงานเข้ามาทำฝ่ายเอนจิเนียร์ชั้น 3 หน้าตาดีพอสมควร อ่านในไลน์ออฟฟิศถึงรู้ว่าคนชอบเยอะ

- ทำงานครบตามเป้าหมาย แต่โค้งสุดท้ายพบว่าทำซ้ำ ! ความเลวร้ายเกิดขึ้นในเวลา 16.30 น. เลยต้องหาคอนเทนต์ใหม่อย่างเร่งด่วน เลยเอาสต๊อคของพรุ่งนี้มาทำก่อน ตอนนี้สต๊อคพรุ่งนี้เลยไม่มีแล้ว

- มีความเอียนเครื่องสำอางมาก ปกติชอบเครื่องสำอางนะ แต่เจอมากๆเข้าก็ไม่รู้จะงัดอะไรออกมาดี

- เริ่มคิดว่าแล้วเราจะหาคอนเทนต์ยังไงนะ เอาให้แบบมีเหลือเขียนไปซัก 1 เดือนกับอีก 3 อาทิตย์ต่อจากนี้..

- ตอนนี้อยู่ในช่วงขี้นอยก่อนเมนส์มา นอยไปหมด นอยกระทั่งเพลงที่ฟังเพราะแปลงเพลงออกมาได้ลิเก๊ลิเกแต่ไม่เพราะเอาซะเลย

- นอยกระทั่งอยากงับเด็กไม่ดีที่ดาดาเล่า แต่ทำไมไม่ได้เพราะบล๊อคน้องแกไปชาติโขแล้ว

- มีความสงสัยว่าทำไมต้อง 7 ข้อ เวลานั่งทำงาน ( เวลาเขียนบทความแนวเป็นข้อๆ มักจะเป็น 3 5 7..)

- เสิร์ชหาสาวเกาหลีน่ารักในเว็บ เจอรูปผู้ชายไปเสียครึ่งจนงงว่าระบบการแสกนเพศของเกาหลีมันเสื่อมถึงจุดนี้แล้วหรือไง

- วันนี้ลืมพักตา เลยตึงๆตลอดเวลาเลย

- กำลังลุ้นว่าตัวเองจะเอ๋ออีกไหม เพราะหลายวันก่อนทั้งเผลอทิ้งเงินลงถังขยะ ลืมบัตรเข้างาน ล่าสุดใส่รองเท้าแตะเดินในออฟฟิศจะกลับบ้าน..

- เพราะข้างบนนี่แหละ เพื่อนดีไซน์ชั้น 3 เลยต้องเตือนบ่อยๆ