ห่างจากงานเขียนแนวเรื่องแต่งไปสักพัก เต้-จิราภรณ์วิหวา นักเขียนสาวมากฝีมือหลากอารมณ์ ที่ครั้งนี้กลับมาปลุกปั้นงานเขียนนวนิยายเรื่องยาวเล่มแรก เพิ่มความสนุกด้วยความเป็นแฟนตาซีเข้าไปนิดๆ มาชวนเธอคุยถึงงานเขียนล่าสุดกันดีกว่า

ห่างหายจากงานเขียนเรื่องแต่งไปสักพัก กลับมาเขียนครั้งนี้ต้องปัดฝุ่นเยอะมั้ย

เต้ : อาจไม่ถึงกับปัดฝุ่นนะ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขียนเรื่องยาวเมื่อก่อนเขียนแต่เรื่องสั้นๆ ทำให้ต้องมีการเริ่มใหม่ หาทางในการเล่าเรื่องไม่ให้มันออกมาพรวดเดียวเหมือนตอนเขียนเรื่องสั้นเพราะเรื่องสั้นมันมีเพียงแค่ประเด็นเดียวแต่เรื่องยาวเราต้องหาทางจัดการที่แตกต่างออกไปให้มันเล่าไปตลอด

เขียนนานไหม

เต้ : 2 ปี ค่ะ นานมาก ค่อยๆ เขียนไปเรื่อยๆไม่ได้ไปเร่งมัน

เห็นว่าตัวละครในเรื่องเป็นสัตว์ ขณะที่สถานการณ์ในเรื่องนี้เกี่ยวกับคนทั้งนั้นเลย

เต้ : ใช่ เราคิดว่าน่าจะตลกดี ถ้าสมมุติว่าไม่มีคนอยู่บนโลกนี้แล้วมีสัตว์มาคิดได้ทำอะไรเป็นทุกอย่างเหมือนกับคน  มันสนุกที่พอคิดว่าสัตว์ตัวนั้นตัวนี้น่าจะเป็นใครและประกอบอาชีพอะไรตัวประกอบในเรื่องก็เลยมีทั้งปูแปดขาสาวเสิร์ฟเพราะขาเยอะดีมีสุนัขตำรวจที่เป็นตำรวจจริงๆ มีกบในกลาโหมตัวสีเขียว มีเลขาแพะ อะไรแบบนี้

แล้วตัวละครหลักในเรื่องเป็นสัตว์อะไร

เต้ : แมว 2  ตัวกับฟลามิงโก้ ที่เป็นตัวละครหลัก

ทำไมต้องเป็นฟลามิงโก้ กับ แมว

เต้ : ฟลามิงโก้มาเพราะชื่อเลย มันดูน่ารักดีก็เลยหาทางให้ฟลามิงโก้มีบทบาทในเรื่อง ส่วนที่เลือกแมวมาเป็นตัวละครหลักเพราะแมวเป็นสัตว์ที่เราสนิทด้วยมากที่สุดเราค่อนข้างจะเข้าใจพฤติกรรมมันถึงแม้เราจะเขียนเรื่องมนุษย์แต่ถ้าเอาพฤติกรรมของแมวมาใส่ในบทบาทมนุษย์มันน่าสนุกดี

แล้วได้เอาพฤติกรรมสัตว์มาเกี่ยวโยงเยอะมั้ย 

เต้ : ก็มีบ้างแต่มีความตั้งใจให้สื่อถึงความเป็นมนุษย์มากกว่า อยากให้ผู้อ่าน แบบทำไมมันมนุษย์ขนาดนี้ทำไมเรามันงี่เง่าขนาดนี้วะ

ในเรื่องคือใช้ความลับเป็นแก่นหลักทำไมต้องความลับ

เต้ : เริ่มจากที่เรื่องนี้อยากเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของคู่รักจริงๆ ก็เรื่องธรรมดาทั่วไปค่ะแต่ที่เราหยิบเรื่องความลับมาประเด็นหลักเพราะความลับมันน่าจะเลี้ยงความสัมพันธ์ให้ดูมีอะไรน่าสงสัยไปได้ยาว  มันเป็นความสัมพันธ์ของแมวกับแมวแล้วก็มีฟาร์มิงโก้เข้ามาเป็นตัวเชื่อมที่ทำให้ทั้งคู่ ค้นพบความลับในความสัมพันธ์ของตัวเองน่ะค่ะแต่เป็นการเล่าผ่านความลับที่เป็นความลับจริงๆ ไม่ใช่เรื่องที่สองตัวนี้มีความลับต่อกัน ฟังดูยากมากเลย (หัวเราะ)อธิบายยังไงดี

ฟังดูซับซ้อน แบบนี้ตอนเขียนพี่เต้จินตนาการมาเต็มมากขนาดไหน

เต้ : เราก็พยายามใช้จินตนาการมารับใช้ไอเดียตัวเองแต่เล่าผ่านจินตนาการอีกทีซึ่งจะเน้นรองรับข้อความที่เราอยากสื่อมากกว่าดังนั้นจึงไม่ได้แฟนตาซีอะไรขนาดนั้น แต่ด้วยตัวละครเลยทำให้แฟนตาซีในระดับนึงเพราะเรื่องที่เล่าเป็นเรื่องธรรมดา เป็นการบอกเล่าเรื่องความรักที่ไม่ได้บอกเกี่ยวกับความโรแมนติกแต่มันเป็นเรื่องของคนรักสองคนที่งี่เง่าแล้วทะเลาะกัน

เรื่องนี้มีการคิดเรื่องตัวละครก่อน หรือเรื่องที่อยากจะเล่าก่อน แล้วค่อยเอาตัวละครเข้าไปใส่

เต้ : มีตัวละครก่อนนะ เรื่องเริ่มมาจากอยากเขียนเรื่องสัตว์ก่อนและอย่างที่บอกด้วยความที่แมวเป็นสัตว์ที่เราสนิทด้วยมากที่สุด เลยให้แมวมาเป็นตัวเอก (เราไม่ได้เลือกแมวเพราะแมวน่ารักนะคะ)  

หากเรื่องที่พี่เต้เขียน เป็นจริงขึ้นมา

เต้ : แปลกนะ คือพอเราเขียนเรื่องนี้ทำให้ได้ทบทวนตัวเองแล้วมันตลกมากตรงที่ชีวิตเราไม่เคยมีความลับอะไรเลย จึงไม่มีความลับจากชีวิตเราสอดแทรกลงไปในเรื่อง

มีความลับของคนรอบข้างไหมคะ

เต้ : ไม่มีค่ะ

แล้วความลับในเรื่องนี้มากจากอะไร

เต้ : ที่จริงแล้วหลายๆ เรื่องในนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงแต่เป็นสถานการณ์จำลองซะส่วนใหญ่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตเรา ที่เราเอามาแต่งใหม่ มีการบิดใหม่หรือเรียกอีกอย่างได้ว่ามันคือการรวมสถานการณ์ต่างๆ เข้ากันในเรื่องๆ นี้

คิดยังไงกับประโยคที่ว่า ความลับไม่มีในโลก

พี่เต้ : เราคิดว่ามีนะความลับที่มีในโลกมันไม่มีหรอกที่ที่ไม่มีความลับแต่มันก็เป็นเรื่องอธิบายยากในการจะพูดถึงเรื่องนี้

ถ้าต้องสปอยเรื่องนี้สั้นๆ

เต้ : มันเป็นบันทึกความรักและความสัมพันธ์ของแมวสาวกับแมวหนุ่ม และการเข้าไปพัวพันกับบริการลับของฟลามิงโกนกนักธุรกิจที่โกยรายได้จากความลับของคนทั้งประเทศ (นี่แทบจะหมดแล้วนะ)

นวนิยายเรื่องยาวเล่มแรกของ ‘จิราภรณ์ วิหวา’ ที่จะพาเข้าสู่โลกของเหล่าสัตว์ ที่ต่างก็มีความรักความฝันเช่นมนุษย์ทั่วไปใน‘สนธิสัญญาฟามิงโก’  ที่งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ บูธแซลมอน Y07 ตั้งแต่ 29 มีนาคม - 10 เมษายน2559 ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์