Lost and never found - I write what I want to

ครั้งหนึ่งผมเคยทำให้คุณสูญหายไปจากชีวิต และไม่มีวันที่คุณจะย้อนกลับมาอีก

บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจคนว่าทำไมถึงต้องร้องไห้ฟูมฟายให้กับของที่หายไป ทั้งๆ ที่คุณเองก็สามารถหาสิ่งใหม่มาทดแทนได้

อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้ผูกพันกับสิ่งนั้น นั่นจึงทำให้ผมคิดว่าของชิ้นไหนก็เหมือนกัน

จนถึงวันนี้ ผมเพิ่งคิดได้ว่า ถ้าตัวผมเองผูกพันกับของชิ้นใดชิ้นหนึ่งมากๆ และมันกลับหายไป ผมคงฟูมฟายถึงมันอยู่พักใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากมันมีคุณค่าทางใจต่อผมมากๆ ล่ะก็ ผมคงจะพยายามพลิกแผ่นดินเพื่อหามันให้พบ แม้ว่าผมจะพบหรือไม่ก็ตาม

ล่าสุดหมวกไหมพรมของผมเพิ่งหายไป ตามหาเท่าไรก็ไม่พบ สอบถามทุกคนในละแวกนั้นแล้วก็ไม่มีใครเห็น สิ่งที่ผมทำได้คือไปฟูมฟายให้เพื่อนสนิททั้งสองคนของผมฟัง และหลังจากนั้นผมจึงเดินทางไปซื้อหมวกไหมพรมกลับบ้าน

มันมีความเสียใจ เสียดาย และรู้สึกผูกพันกับหมวกไหมพรมนั่นอยู่ไม่น้อย ถึงแม้ว่าผมจะมีหมวกไหมพรมหลายใบก็ตาม แต่ไม่มีใบไหนที่จะมาแทนใบโปรดของผมได้

ผมมานั่งย้อนคิดกลับไปแล้วก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง ในวันที่คุณกำลังจะหายไปจากชีวิตผมอย่างช้าๆ นั่นทำให้ผมไม่ทันคิด ไม่ทันได้นึกถึง ผมเพียงแต่ให้พื้นที่กับคุณ ไม่ได้อยากรั้งคุณจนเกินไป เพียงแต่สิ่งที่ผมให้คุณนั้น คุณกลับเลือกที่จะถอยห่างผมออกไปจนคุณหายไป และผมไม่ทันตั้งตัว

วันที่คุณค่อยๆ หายไปจากชีวิตผม เมื่อผมรู้ตัว ก็พบว่าคุณหายตัวไปเสียแล้ว และไม่มีทางที่คุณจะย้อนกลับมาหาผมอีกครั้งอย่างแน่นอน ผมหวังแค่ว่า ผมจะมีโอกาสคุยกับคุณอีกครั้งหนึ่ง

แต่ก็นั่นแหละ มันก็เหมือนของที่หายไปและไม่มีวันหวนกลับมา หมวกไหมพรมที่ผมรักมันก็ไม่ต่างจากคุณ มันคือความผูกพันที่ยังคงอยู่กับผม และค่อยๆ จางหายไปในไม่ช้า แต่ครั้งใดที่คุณผุดขึ้นมาในความทรงจำของผม ภาพของคุณก็ยังคงติดตรึงอยู่ชั่วขณะ และลอยออกไปช้าๆ ราวกับฟองสบู่

ผมไม่ใช่คนที่จะมามัวฟูมฟายถึงสิ่งที่หายไปอยู่นาน ผมใช้เวลาสักพักเพื่อตั้งสติและหาสิ่งใหม่มาทดแทน ยกเว้นเรื่องของคุณ ที่ผมไม่อาจหาใครมาทดแทนได้ เพราะไม่มีใครเหมือนกับคุณ คนที่ผมรู้จักชั่วระยะเวลาหนึ่ง และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมยังใช้เวลาบางครั้งอยู่กับภาพความทรงจำเก่าๆ ในเหตุการณ์ที่เราทั้งคู่ทำร่วมกัน คุณคือหนึ่งในเหตุผลที่ผมกล้าเปิดเผยเรื่องราวบางเรื่อง และผมเองก็คงหาคนที่จะทำให้ผมกล้าคุยแบบคุณได้ยากอย่างแน่นอน

ใครต่อใครก็คงไม่เข้าใจว่าเมื่อคุณผูกพันกับของหรือบุคคลใดแล้ว และเมื่อสิ่งนั้นสูญหายไปและไม่มีวันที่จะได้กลับมานั้น คุณจะรู้สึกเสียใจ เสียดาย และบางครั้งอาจจะเป็นทุกข์ อาจจะคิดได้ว่าความผูกพันนั้นเป็นตัวแปรสำคัญของความเศร้าเสียใจที่อาจจะเกิดขึ้น ผมเองก็คงต้องยอมรับว่าผมเสียใจทุกครั้งที่สิ่งของหรือบุคคลที่ผมผูกพันด้วยนั้นได้หายไปจากชีวิตของผมอย่างถาวร ซึ่งนั่นก็คงเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิด และอยากให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

สำหรับผม ความผูกพันเป็นเรื่องที่ดีและไม่ดี นั่นเรียกได้ว่าเป็นดาบสองคม ดาบที่พร้อมทำร้ายเราทุกทางไม่ว่าจะทางไหน

ถ้าเลือกได้ ผมไม่ขอผูกพันกับสิ่งใดก็ตาม แต่นั่นไม่ใช่วิถีของมนุษย์ ทุกๆ คนล้วนมีสิ่งของและบุคคลให้ผูกพัน

จากครั้งนี้ นั่นคงทำให้ผมต้องระวังและรักษาสิ่งของหรือบุคคลให้ดี เพราะผมหรือใครๆ ล้วนไม่อยากให้มันสูญหายอีกอย่างแน่นอน

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น