เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันท่ามกลางความเงียบงันผ่านตัวอักษร















เคยมีใครบางคนบอกเอาไว้ว่า ถ้าจะอยู่ด้วยกันเงียบๆ แบบนี้ก็ไม่ต้องอยู่ มันน่ารำคาญ  แต่ก็ไม่อยากจะบอกว่าเธอแปลก เพียงแต่เธออาจจะไม่เข้าใจช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเงียบๆ แบบนี้ก็เป็นได้




ผมแค่รักความเงียบ มันทำให้สงบ และรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าช่วงเวลาที่มีเสียงดังขึ้นรอบกาย




สำหรับผม หนังสือคือเพื่อนที่ดีที่สุดที่จะใช้เวลาอยู่ด้วยในความเงียบแบบนี้ มันยังคงเป็นเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ผมเสมอเวลาที่ผมอยู่กับความเงียบ มันไม่เคยแม้แต่จะปฏิเสธความเงียบที่มันได้รับ และมันก็ทำหน้าที่ของการเป็นเพื่อนที่อยู่ใกล้ชิดกับผมเสมอ




จนแล้วจนเล่า ผมกลับชอบช่วงเวลาที่เราได้ใช้ร่วมกันในตอนนี้ แม้จะอยู่ด้วยกันในความเงียบ กลับไม่ทำให้ผมรู้สึกเหงา หรือโดดเดี่ยวเหมือนอย่างเคย ราวกับว่าเราต่างโอบอุ้มกันไว้ผ่านตัวอักษรในหนังสือที่เราต่างอ่านกันอยู่ และเสียงพูดคุยของเรา ระหว่างการอ่านหนังสือ ก็ยังคงทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้ง

ผมก็ยังไม่เห็นว่าความเงียบระหว่างสองเรา มันจะเป็นช่วงเวลาที่น่าเบื่อหรือน่ารำคาญอย่างไรเลย